Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2022 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Michalska

Protokolant: Anna Kapanowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2022 r. w W.

sprawy W. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o ustalenie kapitału początkowego i przeliczenie emerytury

na skutek odwołania W. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 27 listopada 2019 roku i 28 listopada 2019 roku

I.  umarza postępowanie w części w jakiej zaskarżone decyzje zostały zmieniona decyzjami z dnia 27 stycznia 2020r. i 28 stycznia 2020r.

II.  zmienia zaskarżone decyzje, w ten sposób, że do ustalenia wartości kapitału początkowego W. B. uwzględnia dochody z:

- 1989 roku w kwocie 2 430 366,00 zł;

- 1990 roku w kwocie 24 441 680,00 zł;

- 1991 roku w kwocie 9 318 000,00 zł

III.  oddala odwołanie w pozostałym zakresie;

IV.  znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania w sprawie.

UZASADNIENIE

W. B. 16 stycznia 2020 r. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z 27 listopada 2019 r. znak: (...) w przedmiocie wysokości kapitału początkowego, zarzucając jej błąd w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę wydania decyzji. Ubezpieczony wniósł o:

1)  zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyjęcie do wyliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy 10 lat kalendarzowych z okresu od 1 stycznia 1982 r. do 31 grudnia 1991 r. i ustalenie w ten sposób na nowo podstawy wymiaru kapitału początkowego na kwotę 1 544,43 zł (przyjmując wskaźnik podstawy wymiaru początkowego na 126,5%) oraz kwoty kapitału początkowego na kwotę 124 187,80 zł,

2)  przyjęcie łącznie okresów składkowych na 203 miesiące,

3)  uwzględnienie do dochodu:

a)  za okres od 15 lutego 1984 r. do 31 grudnia 1985 r. pełnego dochodu uzyskanego w (...), wskazanego w zaświadczeniu z 31 grudnia 1985 r.;

b)  za lata 1989 – 1991 r. pełnego dochodu uzyskanego w (...) w W., wskazanych w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 2 grudnia 2003 r.

W uzasadnieniu odwołania, ubezpieczony wskazał, że organ rentowy wydając skarżoną decyzję nieprawidłowo ustalił okres najkorzystniejszych 10 lat podlegania ubezpieczeniom społecznym, bezpodstawnie pominął wysokość wynagrodzeń W. B. u pracodawców (...)-(...) w W. i przyjął za te okresy zatrudnienia wynagrodzenie w kwocie minimalnej, a nadto z niewyjaśnionych przyczyn jako okres składkowy policzył 193 miesiące, a nie 203 miesiące – gdy ubezpieczony pracował nieprzerwanie od 1 lutego 1982 r. do 31 grudnia 1998 r. ( odwołanie k. 3-7 a.s.).

W. B. w dniu 4 marca 2020 r. zaskarżył ponadto decyzję ZUS z 27 stycznia 2020 r. znak: (...) (...), przedstawiając identyczne zarzuty i wnioski jak w odwołaniu od decyzji z 27 listopada 2019 r. ( odwołanie k. 2-6 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z 13 lutego 2020 r. organ rentowy wniósł o umorzenie postępowania na podstawie art. 477 ^{( 13)} k.p.c. w zakresie, w jakim roszczenie zostało uwzględnione przez decyzję z 27 stycznia 2020 r. znak: (...) (...) oraz o oddalenie odwołania w pozostałej części, także w przypadku rozszerzenia odwołania na decyzję z 27 stycznia 2020 r. ZUS uzasadnił swoje stanowisko, wskazując, że na podstawie dołączonych przez W. B. do odwołania dokumentów w dniu 27 stycznia 2020 r. wydał decyzję o przeliczeniu kapitału początkowego, w której z tytułu zatrudnienia ubezpieczonego w (...) przyjął w 1984 r. kwotę 115 689,65 zł, a w 1985 r. – 129 9100,00 zł, a zatem w tym zakresie postępowanie powinno zostać umorzone. Zdaniem ZUS nie jest możliwe ustalenie podstawy wymiaru we wskazanym zakładzie pracy w oparciu o przedłożone zaświadczenie z 31 grudnia 1985 r., ponieważ wskazuje ono średnie wynagrodzenie miesięczne i nie wynika z niego, jakie składniki zostały w nim uwzględnione ani z jakiego okresu dokonano wyliczenia średniego wynagrodzenia, podczas gdy do wyliczenia kapitału początkowego konieczne jest ścisłe wskazanie okresów, za które ono przysługiwało. Do podstawy wymiaru nie uwzględniono ponadto wynagrodzenia wskazanego w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 2 grudnia 2003 r. za okres zatrudnienia od 1 października 1989 r. do 30 kwietnia 1991 r. z (...), ponieważ zarówno podpis, jak i pieczęć stanowiskowo-imienną w rubryce pieczątka służbowa, nazwisko i imię oraz podpis kierownika komórki finansowej albo upoważnionego pracownika, jak i w rubryce pieczątka służbowa, nazwisko i imię oraz podpis pracodawcy, płatnika składek albo upoważnionego pracownika nie są zgodne z danymi wskazanymi na pieczęciach, którymi opatrzono dokument. Oświadczenie złożone przez p. B. S. jako załącznik do odwołania nie stanowi dowodu w postępowaniu przed organem rentowym w myśl § 19 rozporządzenia z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe. W związku z tym, za wskazany okres przyjęto wynagrodzenie minimalne. Organ rentowy podtrzymał również obliczenia co do okresów składkowych odwołującego, wskazując, że W. B. od 1 lutego 1982 r. do 31 grudnia 1998 r. posiadał przerwy w zatrudnieniu: w dniu 30 września 1989 r. i w okresie od 1 maja do 31 lipca 1991 r., a ponadto w okresach od 1 stycznia do 31 maja 1994 r. i od 1 do 30 września 1994 r. pobierał zasiłek chorobowy, a zatem były to okresy nieskładkowe. Ubezpieczony udokumentował 16 lat, 1 miesiąc i 29 dni okresów składkowych, co daje 193 pełne miesiące ( odpowiedź na odwołanie k. 16 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący W. B. urodził się (...) W dniu 29 września 1978 r. ukończył studia magisterskie w Szkole (...) w W., a w okresie od 1 października 1978 r. do 30 września 1981 r. przebywał na Stacjonarnych Studiach (...) ( dyplom k. 9 a.k.p., zaświadczenie k. 10 a.k.p. ).

Następnie W. B. był zatrudniony:

1)  od 1 lutego 1982 r. do 31 sierpnia 1982 r. w Banku (...) na stanowiskach stażysty i starszego referenta ( świadectwo pracy z 31.08.1982 r. k. 11 a.k.p. );

2)  od 1 września 1982 r. do 14 lutego 1984 r. w Krajowej Radzie (...) Związku (...) na stanowisku rewidenta ( świadectwo pracy z 14.02.1984 r. k. 15 a.k.p. );

3)  od 15 lutego 1984 r. do 31 grudnia 1985 r. w Zakładzie (...) na stanowisku starszego specjalisty ds. ogrodnictwa i transportu ( świadectwo pracy z 31.12.1985 r. k. 19 a.k.p. );

4)  od 2 stycznia 1986 r. do 29 września 1989 r. w (...) Spółdzielni (...) w W. na stanowiskach Pełnomocnika ds. Handlu i Wiceprezesa ds. Handlu ( świadectwo pracy z 29.09.1989 r. k. 22 a.k.p. );

5)  od 1 października 1989 r. do 30 kwietnia 1991 r. w (...) ((...)) na stanowisku Wiceprezesa ds. Handlu ( świadectwo pracy z 30.04.1991 r. k. 29 a.k.p. );

6)  od 6 maja 1996 r. do 31 marca 1999 r. w Spółce (...) na stanowisku specjalisty ds. kontaktów z zagranicą ( świadectwo pracy z 31.03.1999 r. k. 34 a.k.p. ).

Dodatkowo, od 1 sierpnia 1991 r. do 31 grudnia 1998 r. W. B. prowadził działalność gospodarczą i w okresach od 1 sierpnia 1991 r. do 31 grudnia 1993 r., od 1 czerwca 1994 r. do 31 sierpnia 1994 r. oraz od 1 października 1994 r. do 31 grudnia 1998 r. podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Od 1 stycznia 1994 r. do 31 maja 1994 r. i od 1 do 30 września 1994 r. odwołujący pobierał zasiłek chorobowy ( potwierdzenie ubezpieczenia k. 48 a.k.p. ).

Ubezpieczony 4 września 2019 r. złożył wniosek o obliczenie kapitału początkowego. Do wniosku dołączył m.in. zaświadczenie z (...) z 31 grudnia 1985 r., w którym wskazano, że jego wynagrodzenie miesięczne wynosiło 23 947 zł, a także zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu u pracodawcy (...), wydane 2 grudnia 2003 r. i podpisane przez B. S. – w adnotacją „z upoważnienia” przy pieczątce Prezesa Zarządu R. M., a także z adnotacją „z upoważnienia” przez pracownika księgowości przy pieczątce „V-ce prezes ds. ekonomiczno-finansowych B. S.” – za jej zgodą. W zaświadczeniu z 2 grudnia 2003 r. wskazano, że łączny przychód W. B. w (...) w 1989 r. wyniósł 2 430 366 zł, w 1990 r. – 24 441 680 zł, a w 1991 r. – 9 318 000 zł ( zaświadczenie z 31.12.1985 r. k. 21 a.k.p., zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 2.12.2003 r. k. 31-32 a.k.p., zeznania świadka B. S. k. 66-69 a.s.).

W dniu 27 listopada 2019 r. została wydana decyzja o ustaleniu kapitału początkowego (znak: (...) (...)), w której przyjęto kwotę 978,54 zł jako podstawę wymiaru kapitału początkowego, okresy składkowe w wymiarze 16 lat, 1 miesiąca i 29 dni, tj. 193 miesięcy oraz okresy nieskładkowe w wymiarze 5 lat oraz współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku i okresu składkowego i nieskładkowego – 68,43%. Kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r. wyniósł 91 828,33 zł. W decyzji nie uwzględniono dochodu z lat: 1989 r. w kwocie 2 430 366,00 zł; 1990 r. w kwocie 24 441 680,00 zł i 1991 r. w kwocie 9 318 000,00 zł, ponieważ przedłożone zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, podpisane przez osoby „z upoważnienia” nie spełnia wymogów formalnych. Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego przyjęto wynagrodzenie z lat 1986-1995 ( wniosek z 4.09.2019 r. k. 1-2 a.k.p., decyzja z 27.11.2019 r. k. 56 a.k.p., obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru k. 58 a.k.p. ).

Z uwagi na wniesienie przez W. B. odwołania od powyższej decyzji i załączenie do niego umowy o pracę z (...) Związkiem (...) z 15 lutego 1984 r., gdzie wskazano, że wynagrodzenie zasadnicze odwołującego będzie wypłacane wg 16 grupy wynagrodzenia, tj. w wysokości 8 500 zł, a dodatek funkcyjny – specjalny wg szczebla XII w wysokości 2 500 zł oraz angażu z 15 lipca 1985 r. o podniesieniu płacy zasadniczej od 14 kwietnia 1985 r. do 9 000 zł, dodatku specjalnego do 3 200 zł, dodatku za koordynację prac na terenie całego kraju w wysokości 15% płacy zasadniczej i dodatku specjalnego w wysokości 1 830 zł oraz rekompensaty w kwocie 910 zł, organ rentowy w decyzji z 27 stycznia 2020 r. znak: (...) (...) dokonał ponownego ustalenia kapitału początkowego odwołującego. Organ rentowy jako dochód za rok 1984 od pracodawcy (...) Związek (...) przyjął kwotę 115 689,65 zł, a za 1985 r. – 129 910,00 zł. Podstawa wymiaru kapitału początkowego, obliczona w oparciu o dochód z lat 1982-1991 wyniosła 1 036,66 zł. Kapitał początkowy W. B. wyniósł 94 794,04 zł ( umowa o pracę z 15.02.1984 r. k. 8 a.s., angaż z 15.07.1985 r. k. 9 a.s., decyzja z 27.01.2020 r. – nienumerowane karty a.k.p. ).

W oparciu o powyższe decyzje, Zakład Ubezpieczeń Społeczny decyzją 17 grudnia 2019 r. znak: (...) przyznał ubezpieczonemu emeryturę w wysokości 2 630,39 zł, a następnie decyzją z 28 stycznia 2020 r. znak: (...) dokonał przeliczenia świadczenia emerytalnego, ustalając jego wysokość na 2 690,38 zł ( decyzje z 17.12.2019 r., z 28.01.2020 r. – nienumerowane karty akt emerytalnych).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie powołanych dokumentów, choć ze względów, o których będzie mowa, Sąd nie uwzględnił wysokości wynagrodzenia W. B., wynikającego z zaświadczenia z 31 grudnia 1985 r. Sąd nie dał wiary jednak zeznaniom odwołującego, ponieważ ubezpieczony ograniczył się w nich do polemiki z organem rentowym i nie przedstawił faktów, które stanowiłyby podstawę do poczynienia ustaleń faktycznych.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka B. S.. Świadek potwierdziła w nich bowiem podpisanie przez siebie dokumentu w postaci wydanego 2 grudnia 2003 r. zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu W. B. w (...) – w imieniu prezesa Spółdzielni oraz udzielenie upoważnienia pracownikowi księgowości do podpisania się w jej imieniu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności należy wskazać, że odwołanie W. B. od decyzji z 27 listopada 2019 r. należało umorzyć w części, w jakiej decyzja ta została zmieniona decyzjami z 27 i 28 stycznia 2020 r., wydanymi przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W..

Zgodnie z art. 477 ¹³ § 1 k.p.c. zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji lub wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności zaskarżonego orzeczenia przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd – przez wydanie decyzji lub orzeczenia uwzględniającego w całości lub w części żądanie strony – powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji lub orzeczenia nie ma wpływu na bieg sprawy.

W orzecznictwie wskazuje się, że powyższy przepis ma jednoznaczne brzmienie, z którego nie da się wyprowadzić wniosku, że chodzi w nim wyłącznie o zmianę przez organ rentowy zaskarżonej decyzji w drodze wydania decyzji zmieniającej. Zmiana ta może nastąpić przez wydanie – stosownie do okoliczności danej sprawy – każdej decyzji, byleby tylko jej skutkiem było uwzględnienie w całości lub w części żądania strony objętego przedmiotem zaskarżonej decyzji ( zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 25 stycznia 2012 r., II UK 225/11). Wskazana w art. 477 ^{( 13)} k.p.c. „zmiana zaskarżonej decyzji” nie musi polegać na wydaniu nowej decyzji zmieniającej zaskarżoną, ale na wydaniu takiej decyzji, której skutkiem jest uwzględnienie w całości lub w części żądania strony objętego przedmiotem zaskarżonej decyzji. Nie będzie to więc jedynie wprost decyzja zmieniająca, lecz również decyzja anulującą decyzję wcześniejszą, byleby wynikało z niej, że rozstrzyga o przedmiocie tej wcześniejszej decyzji i to zgodnie z żądaniem odwołania ( por. orzeczenia: Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 27 lutego 2013 r., III AUa 910/12, z 24 czerwca 2015 r., III AUa 246/15 oraz Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 5 września 2013 r., III AUa 1432/12).

Powyżej opisana sytuacja miała miejsce w przypadku wydania decyzji z 27 stycznia 2020 r., w której ZUS zmienił skarżoną decyzję z 27 listopada 2019 r. i ponownie obliczył wysokość kapitału początkowego, uwzględniając odwołującemu jako dochód u pracodawcy Zakład (...) wynikający z umowy o pracę z 15 lutego 1984 r. i z przeszeregowania z 15 lipca 1985 r., dlatego też w tym zakresie należało umorzyć postępowanie, o czym Sąd orzekł na podstawie art. 477 ¹³ § 1 k.p.c. w pkt 1 wyroku.

W pozostałym zakresie odwołanie, w zakresie, w jakim zmierzało do uwzględnienia wysokości wynagrodzenia W. B. w (...), wynikającego z zaświadczenia z 31 grudnia 1985 r. nie zasługiwało na uwzględnienie, zaś w zakresie dotyczącym wysokości wynagrodzenia w (...), odwołanie było zasadne.

Zgodnie z treścią art. 174 ust. 2 ustawy emerytalnej , przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1)  okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2)  okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3)  okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Stosownie do art. 174 ust. 3 ustawy emerytalnej, do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego stosuje się m.in. art. 15 ustawy. Z przepisu tego wynika, że jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy (art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej).

Zgodnie z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe ( Dz. U. z 2011 roku, nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Natomiast w myśl § 22 ust. 1 jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności:

1)  legitymacja ubezpieczeniowa;

2)  legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia.

Należy podkreślić, że Sąd nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c. i sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe. Mając to na uwadze Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dostępnej dokumentacji związanej ze spornym okresem zatrudnienia wnioskodawczyni.

Wskazana regulacja § 21 ust. 1 powołanego rozporządzenia stanowiąca odpowiednik obowiązującego do dnia 23 listopada 2011 roku § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza jednak, aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków – aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego ( tak stanowi m.in. teza wyroku Sądu Najwyższego z 25.07.1997r. - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324, a także wyroki: Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 4.03.1997r. - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7, Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z 27.06.1995r. - III Aur 177/95, OSA 1996/10/32, czy Sądu Apelacyjnego Białymstoku - III Aur 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Wysokości wynagrodzenia lub danego składnika wynagrodzenia nie można ustalać w sposób przybliżony, ale pewny, na podstawie konkretnego dokumentu bądź jego kopii, który zachował się w dokumentacji osobowej ubezpieczonego. Chodzi tutaj o umowy pracę czy angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia. W takim wypadku uwzględnić można składniki wynagrodzenia, które są pewne, wypłacane były w danym okresie, stałe i w określonej wysokości ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 18.01.2012r., III AUa 1555/11, LEX nr 1113058).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe ma na celu ustalić taką wysokość wynagrodzenia, jaką wnioskodawca w okresie zatrudnienia niewątpliwie otrzymywał.

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dostępnej dokumentacji związanej z okresami zatrudnienia odwołującego, co dało podstawę do oceny prawidłowości zaskarżonej decyzji w świetle postawionych jej zarzutów. W ocenie Sądu, postępowanie dowodowe przeprowadzone w sprawie, w tym w szczególności zeznania świadka B. S., które dowiodły wiarygodności dokumentu w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu W. B. w (...), pozwoliło na zmianę skarżonych decyzji w zakresie dochodu ubezpieczonego w latach 1989-1991. Zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu co do zasady jest akceptowanym środkiem dowodowym w postępowaniu o świadczenia emerytalne i rentowe, w przedmiotowej sprawie jednak było przez ZUS kwestionowane z uwagi na nieprawidłowości, polegające na tym, że oba podpisy w dokumencie zostały opatrzone adnotacją „z upoważnienia”. Posiadanie oraz udzielenie odpowiedniego upoważnienia w tym zakresie potwierdziła w swoich zeznaniach świadek B. S., która była w spółdzielni Wiceprezesem ds. Ekonomiczno-Księgowych i z tego względu podpisała się w zaświadczeniu z upoważnienia Prezesa zarządu – R. M.. Kobieta była ponadto zatrudniona w spółdzielni na stanowisku Głównej księgowej, wobec czego do wydania zaświadczenia z 2 grudnia 2003 r. upoważniła pracownika księgowości, który przygotowywał dokument. Należy wskazać, że pełnienie przez B. S. funkcji wiceprezesa oraz zajmowanie stanowiska głównej księgowej wynika z pieczęci, którą opatrzono zaświadczenie z 2 grudnia 2003 r., a okoliczność ta nie była kwestionowana przez organ rentowy. Dodatkowo, funkcje świadka w spółdzielni potwierdza również fakt, że w 1999 r. powierzono jej również funkcję likwidatora spółdzielni i przechowywanie akt osobowych pracowników, co wynika z dokumentu nadesłanego przez Krajowy Rejestr Sądowy ( k. 96 a.s.). Powyższe okoliczności przemawiały za tym, aby dokonać zmiany skarżonej decyzji na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 2 k.p.c. poprzez uwzględnienie do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego W. B. za 1989 r. kwoty 2 430 366 zł, za 1990 r. – 24 441 680 zł, a za 1991 r. – 9 318 000 zł, w miejsce przyjętego uprzednio przez ZUS wynagrodzenia minimalnego, o czym Sąd orzekł w punkcie II wyroku.

Sąd oddalił na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie, w zakresie, w jakim W. B. wnosił o uwzględnienie dochodów za okres od 15 lutego 1984 r. do 31 grudnia 1985 r. w wysokości wynikającej z zaświadczenia z 31 grudnia 1985 r., w którym wskazano, że średnie wynagrodzenie ubezpieczonego u pracodawcy Zakład (...) wyniosło 23 947 zł. Jak już wskazano, aby uwzględnić kwotę dochodu do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego, musi on być określony precyzyjnie, w tym oznaczone powinny zostać poszczególne jego składniki. Sąd Okręgowy podziela stanowisko organu rentowego, że zaświadczenie z 31 grudnia 1985 r. nie spełnia takiego wymogu – nie wynika z niego bowiem, z jakich składników składa się wskazana kwota, czy wszystkie składniki stanowiły podstawę opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne, a przede wszystkim – czy jest to średnia z całego okresu zatrudnienia odwołującego w (...), czy też z okresu krótszego. Kwota średniego wynagrodzenia wynikająca z zaświadczenia przemawia za oceną, że nie dotyczy ono całego okresu zatrudnienia W. B. u ww. pracodawcy, bowiem suma tego wynagrodzenia za 22,5 miesiąca przepracowane w (...) stanowiłaby 538 807,50 zł, czyli ponad dwukrotność kwot wynagrodzeń wynikających z dokumentów w postaci umowy o pracę i przeszeregowania, uwzględnionych przez ZUS w decyzji z 27 stycznia 2020 r.

Sąd oddalił ponadto odwołanie W. B. w części dotyczącej uwzględnienia do obliczenia kapitału początkowego okresu składkowego w wymiarze 203 miesięcy. Art. 7 pkt 1 lit. b wymienia okres pobierania zasiłku chorobowego jako okres nieskładkowy, w związku z czym organ rentowy w sposób prawidłowy uznał okresy od 1 stycznia do 31 maja 1994 r. oraz od 1 do 30 września 1994 r. za nieskładkowe, odejmując 6 miesięcy od obliczonego przez odwołującego okresu zatrudnienia. Dodatkowo, W. B. nie przedstawił dowodów na pozostawanie w zatrudnieniu lub opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne w dniu 30 września 1989 r. i w okresie od 1 maja do 31 lipca 1991 r., co skutkowało koniecznością odjęcia od okresu zatrudnienia również 3 miesięcy i jednego dnia. Należy wskazać, że zgodnie z art. 174 ust. 1 ustawy emerytalnej, kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53 ustawy, zaś wskazany przepis w ust. 2 określa, że okresy składkowe i nieskładkowe ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy. Z uwagi na powyższe, Zakład Ubezpieczeń Społecznych w decyzjach z 27 listopada 2019 r. i 27 stycznia 2020 r. prawidłowo obliczył, że liczba pełnych miesięcy składkowych W. B. do 31 grudnia 1998 r. wyniosła 193, co uwzględnił przy obliczeniu oraz przeliczeniu kapitału początkowego odwołującego.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z art. 100 k.p.c. Drugi ze wskazanych przepisów stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. W przedmiotowej sprawie Sąd ocenił, że odwołanie W. B. zostało uwzględnione w połowie, tj. co do wysokości dochodów u jednego z dwóch pracodawców, których dotyczył spór. Z tego względu, w ocenie Sądu należało znieść wzajemnie koszty zastępstwa procesowego między odwołującym a organem rentowym, skoro obie strony postępowania były reprezentowane przez radców prawnych.