Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2022 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Rosłan-Karasińska

Protokolant:       sekr. sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2022 r. w Warszawie

sprawy M. S. (płatnika składek)

z udziałem R. L. (ubezpieczonego)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania M. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

z dnia 29 kwietnia 2021 r. znak (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 29 kwietnia 2021 r. znak (...) w ten sposób, że w punkcie 2 stwierdza, że R. L. jako pracownik u płatnika składek M. S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 grudnia 2019 roku,

2.  zasądza od organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz odwołującego M. S. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 20 czerwca 2022 r.

M. S. (odwołujący – płatnik składek) w dniu 17 maja 2021 r. (data stempla pocztowego) złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 29 kwietnia 2021 r., nr: (...), wnosząc o zmianę ww. decyzji. Organowi wydającemu decyzję zarzucił błędne ustalenie stanu faktycznego co do jego sprawy, nieuznanie dostarczonych materiałów dowodowych oraz błędne uznanie rzeczywistego faktu świadczenia pracy przez jego pracownika – R. L. (zainteresowany – ubezpieczony) na rzecz jego firmy. Nadto zakwestionował podważenie zasadności zmiany formy zatrudnienia z R. L., podstawy zgłoszenia R. L. do ubezpieczeń jako mające „na celu wyłącznie uzyskanie prawa do wypłaty świadczeń”, co zarzuca mu ZUS, a nie faktyczne wykonywanie zatrudnienia w ramach umowy o pracę. ( odwołanie k. 3-5 a.s.)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 14 czerwca 2021 r. wniósł o oddalenie odwołania i o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. U uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż zgłoszenie pracownika do ubezpieczeń z tytułu umowy o pracę wpłynęło do ZUS znacznie po obowiązującym terminie tj. 20 maja 2020 r., a także dokumenty rozliczeniowe ZUS RCA z tytułu zatrudnienia ubezpieczonego na podsatwie umowy o pracę za miesiące 12/2019 - 04/2020 r. płatnik złożył w dniu 20 maja 2020 r. oraz w dniu 25 maja 2020 r., czyli także znacznie po ustawowym terminie. (odpowiedź na odwołanie k. 61-62 a.s.)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. S., urodzony (...), prowadzi firmę (...). Jest to firma cateringowa, zajmująca się przygotowywaniem posiłków dla przedszkoli i szkół. W dniu 1 stycznia 2018 r. na podstawie zawartej w dniu 30 grudnia 2017 r. umowy zlecenia nr (...) zatrudnił on R. L., urodzonego (...) Jak wskazał zainteresowany, o możliwości zatrudnienia dowiedział się on z ogłoszenia na G.. Zainteresowany pracował na stanowisku pracownika administracyjno-biurowego w wymiarze czasu pracy 40 godzin miesięcznie. Zgłoszenie R. L. do ubezpieczeń – dokument (...) od dnia 1 stycznia 2018 r. wpłynęło do Zakładu w dniu 1 lutego 2018 r. Z zainteresowanym zawierano dodatkowo następujące umowy zlecenia: nr (...) z 31 marca 2018 r., nr (...) z 1 sierpnia 2018 r., nr (...) z 31 października 2018 r.; nr 31 grudnia 2018 r. Zatrudnienie na podstawie umów zlecenia zakończyło się w dniu 30 listopada 2019 r. (umowa zlecenia z 30.12.2017 r.; umowa zlecenia z 31.03.2018 r.; umowa zlecenia z 01.08.2018 r.; umowa zlecenia z 31.10.2018 r.; pismo z 11.05.2021 r., k. 68 a.s.; umowa zlecenia z 31.12.2018 r.; zawiadomienie o wszczęciu postępowania z 02.03.2021 r. – akta ZUS; zeznania odwołującego i zainteresowanego, k. 119-121 a.s.)

Forma zatrudnienia zmieniła się w dniu 1 grudnia 2019 r. Odwołujący wskazał, że zmiana formy zatrudnienia z umowy zlecenia na umowę o pracę nastąpiła, ponieważ funkcjonowanie firmy spowodowało wymóg zwiększenia liczby godzin pracy pracownika, z uwagi na pojawienie się nowych klientów. R. L. w celu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u odwołującego, rozwiązał stosunek z poprzednim pracodawcą – interesowany pracował wcześniej w restauracji jako rozwoziciel posiłków. Od 1 grudnia 2019 r. R. L. jest zatrudniony na podstawie zawartej w dniu 1 grudnia 2019 r. umowy o pracę na czas nieokreślony. Zainteresowany pracuje na tożsamym stanowisku, wykonuje taki sam zakres obowiązków. Pracę wykonuje w godzinach 8:00-16:00 w dniach roboczych. Praca jest świadczona w firmie (...), z siedzibą pod adresem (...)-(...) W., ul. (...). Do obowiązków zainteresowanego należą następujące czynności: kontakty telefoniczne i mailowe z odbiorcami zewnętrznymi, opracowywanie miesięcznych planów organizacyjnych w zakresie przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering), obsługa korespondencji przychodzącej i wychodzącej, dbanie o właściwy obieg dokumentów i przepływ informacji wewnątrz firmy, zliczanie tygodniowych zamówień, na podstawie których wystawiana jest faktura dla klientów, zgłaszanie zapotrzebowania na dostawę produktów spożywczych dostawcom. Wynagrodzenie zasadnicze wskazane w umowie o pracę wynosi 2600 zł brutto miesięcznie. Zgłoszenie pracownika do ubezpieczeń wpłynęło do organu rentowego w dniu 20 maja 2020 r., czyli znacznie po obowiązującym terminie. Odwołujący wskazywał na problemy w kontaktach z biurem rachunkowym. Kiedy pojawiła się pandemia (...)19, większość pracowników biura rachunkowego pracowała zdalnie, był wówczas bałagan z dokumentacją. Pracodawca nie kontrolował zgłoszenia pracownika do ubezpieczeń do ZUS, o tym, że nie jest zarejestrowany, dowiedział się dopiero później. (zawiadomienie o wszczęciu postępowania z 02.03.2021 r.; pismo z 24.03.2021 r.; zakres obowiązków pracownika; umowa o pracę z 01.12.2019 r. – akta ZUS; odwołanie, k. 67 a.s.; pismo z 11.05.2021 r., k. 68 a.s.; zeznania odwołującego i zainteresowanego, k. 119-121 a.s.)

W dniu 22 maja 2020 r. złożeniem wniosku przez odwołującego w ramach Tarczy Finansowej (...) r. wszczęto procedurę weryfikacyjną zakończoną wygenerowaniem umowy subwencji finansowej pomiędzy Przedsiębiorcą, a (...) z dnia 22 maja 2020 r. nr (...). Weryfikacja ww. wniosku skutkowała wydaniem decyzji w prawie subwencji finansowej z dnia 25 maja 2020 r. pozytywnej, w wyniku czego odwołującemu została udzielona subwencja finansowa w wysokości 36 000,00 zł. (pismo (...) z 25.05.2021 r., k. 129-130 a.s.)

Pismem z 2 marca 2021 r. organ rentowy zawiadomił strony o wszczęciu postępowania wyjaśniającego w sprawie ustalenia prawidłowości zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i podstaw wymiaru składek na te ubezpieczenia R. L. z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy zlecenia oraz zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek M. S.. ( zawiadomienie o wszczęciu postępowania – akta osobowe)

Następnie, po przeprowadzeniu postępowania, wydał w dniu 29 kwietnia 2021 r. decyzję nr: (...), w której na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 i 4, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.) w związku z 58 § 2 i srt. 83 § 1ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny )Dz. U. z 2020 r. poz. 145 z późn. zm.) oraz art. 22 § 1 i art. 300 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. stwierdził, że: 1) R. L. jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek M. S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 1 stycznia 2018 r.; 2) R. L. jako pracownik u płatnika składek M. S. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 grudnia 2019 r. ( decyzja ZUS z 29.04.2021 r. – akta osobowe)

Od ww. decyzji M. S. (odwołujący – płatnik składek) w dniu 17 maja 2021 r. (data stempla pocztowego) złożył odwołanie, wnosząc o zmianę decyzji. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 14 czerwca 2021 r. wniósł o oddalenie odwołania i o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wskazany stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i w aktach osobowych. Zdaniem Sądu dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia, są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły również zeznania odwołującego M. S. oraz zainteresowanego R. L.. Zeznania wspólnie tworzą jednolity, logiczny i nie budzący wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego obraz okoliczności sprawy. Ponadto znajdują potwierdzenie w treści zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów. Z tego też względu, Sąd nie znalazł powodów, aby kwestionować ich wiarygodność w jakiejkolwiek części. Sąd ocenił zeznania jako wiarygodne albowiem były one spójne i korespondujące ze sobą jak i ze zgromadzonym materiałem dowodowym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie M. S. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. z dnia 29 kwietnia 2021 r., nr: (...), jako uzasadnione podlegało uwzględnieniu.

Sporne w rozpatrywanej sprawie było to, czy zainteresowany – ubezpieczony R. L. jako zatrudniony na podstawie umowy o pracę pracownik odwołującego – płatnika składek M. S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 grudnia 2019 r. Organ rentowy kwestionował bowiem zasadność objęcia R. L. ubezpieczeniami społecznymi wskazując, że został on zgłoszony do ubezpieczeń w dniu 20 maja 2020 r., czyli z wyraźnym uchybieniem ustawowego terminu. ZUS (...) Oddział w W. podnosił, że zgłoszenie do ubezpieczeń powinno wpłynąć do organu w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia, zatem R. L. powinien zostać zgłoszony do ubezpieczeń z tytułu umowy o pracę już w grudniu 2019 r., czyli w okresie, kiedy w Polsce nie było pandemii, a zatem nie występowały jeszcze wówczas okoliczności związane z (...), które mogłyby wpłynąć na opóźnienie. Odwołujący kwestionował podważenie zasadności zmiany formy zatrudnienia z R. L., podstawy zgłoszenia R. L. do ubezpieczeń jako mające „na celu wyłącznie uzyskanie prawa do wypłaty świadczeń”, co zarzucił mu ZUS, a nie faktyczne wykonywanie zatrudnienia w ramach umowy o pracę.

W przedmiotowej sprawie wniosek o objęcie R. L. ubezpieczeniami społecznymi został złożony z opóźnieniem. Zgodnie z art. 36 ust. 1 i 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych zgłoszenia dokonuje się w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia. Organ rentowy wskazywał przy tym na znaczne przekroczenie terminu. Zdaniem Sądu, o ile fakt przekroczenia ustawowego terminu jest bezsporny, o tyle dyskusyjne jest, czy przekroczenie to należy kwalifikować jako nadmierne i kluczowe, biorąc pod uwagę fakt, że – jak wynika z materiału dowodowego – umowa była faktycznie realizowana. W rozpatrywanej sprawie – bez względu na wskazane naruszenia przepisów ze strony zleceniodawcy - najistotniejsze jest to, że strony przystąpiły do realizacji umowy, a więc spóźnione zgłoszenie do ubezpieczeń, nie miało znaczenia decydującego.

Rozstrzygnięcie powyższej kwestii wymagało dokonania w pierwszej kolejności analizy przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2019r., poz. 300 dalej: ustawa systemowa). Art. 6 ust. 1 pkt. 1 tej ustawy stanowi, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów. W myśl art. 13 pkt. 1 ustawy systemowej następuje to od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania. O tym jednak, czy dany stosunek prawny łączący dwa podmioty może być uznany za stosunek pracy, rozstrzygają przepisy prawa pracy. Stosownie do treści definicji zawartej w art. 2 k.p. pracownikiem jest osoba zatrudniona między innymi na podstawie umowy o pracę. Użyty w powyższym przepisie zwrot „zatrudniona” oznacza istnienie między pracownikiem, a pracodawcą szczególnej więzi prawnej o charakterze zobowiązaniowym, tj. stosunku pracy. Istotą tegoż stosunku jest – w świetle art. 22 § 1 k.p. – uzewnętrznienie woli umawiających się stron, z których jedna deklaruje chęć wykonywania pracy określonego rodzaju w warunkach podporządkowania pracodawcy, natomiast druga – stworzenia stanowiska pracy i zapewnienia świadczenia pracy za wynagrodzeniem. Celem i zamiarem stron umowy o pracę powinna być każdorazowo faktyczna realizacja treści stosunku pracy, przy czym oba te elementy wyznaczają: ze strony pracodawcy – realna potrzeba ekonomiczna i umiejętności pracownika, zaś ze strony pracownika – ekwiwalentność wynagrodzenia uzyskanego za pracę. Dla stwierdzenia, czy zaistniały podstawy do objęcia ubezpieczeniem społecznym, w świetle powołanych przepisów, wymagane jest ustalenie, czy zatrudnienie miało charakter rzeczywisty i polegało na wykonywaniu pracy określonego rodzaju, na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, czyli w warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p. Przy tym istotne jest to, że umowa o pracę, która nie wiąże się z wykonywaniem tej umowy, a zgłoszenie do ubezpieczenia następuje tylko pod pozorem istnienia tytułu ubezpieczenia w postaci zatrudnienia, nie skutkuje w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego (zob. wyroki Sądu Najwyższego: z 16 marca 1999r., II UKN 512/98; z 28 lutego 2001r., II UKN 244/00).

W rozpoznawanej sprawie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazywał, że strony nie przedstawiły faktycznych dowodów faktycznego świadczenia pracy przez R. L.. Brak reakcji R. L. na korespondencję organu rentowego, brak dowodów na faktyczne świadczenie pracy przez R. L. na rzecz wskazanego płatnika składek w ramach umowy o pracę, brak zmiany stanowiska pracy oraz zakresu obowiązków, zgłoszenie do ubezpieczeń z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę znacznie po obowiązującym terminie, niewykazanie dokumencie PIT-11 za rok 2019 za ww. do Urzędu Skarbowego przychodu ze stosunku pracy wskazują, ze dokonanie zgłoszenia do ubezpieczeń miało na celu wyłącznie uzyskanie prawa do wypłaty świadczeń, a nie faktyczne wykonywanie zatrudnienia w ramach umowy o pracę. Z takim twierdzeniem organu rentowego, Sąd się nie zgodził.

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Pozorność umowy wyraża się w braku zamiaru wywołania skutków prawnych przy jednoczesnym zamiarze stworzenia okoliczności mających na celu zmylenie osób trzecich. Należy odróżnić przy tym nieważność spowodowaną pozornością czynności prawnej od nieważności czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy (art. 58 § 1 k.c.). Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy polega na takim ukształtowaniu jej treści, które z formalnego punktu widzenia nie sprzeciwia się ustawie, ale w rzeczywistości zmierza do zrealizowania celu, którego osiągnięcie jest przez ustawę zakazane. Pojęcia obejścia prawa i pozorności są sobie znaczeniowo bliskie i niejednokrotnie pokrywają się. Ustalenie, czy umowa zmierza do obejścia prawa, czy jest pozorna wymaga poczynienia konkretnych ustaleń faktycznych dotyczących okoliczności jej zawarcia, celu jaki strony zamierzały osiągnąć, charakteru wykonywanej pracy i zachowania koniecznego elementu stosunku pracy, jakim jest wykonywanie pracy podporządkowanej (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 1995 roku, sygn. akt I PZP 7/95, OSNAPiUS 18/95, poz. 227, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1997 roku, sygn. akt I PKN 276/97, OSNAPiUS13/98, poz. 397). Czynność prawna może być również sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, przez które rozumie się na ogół obowiązujące w stosunkach między ludźmi reguły postępowania, które za podstawę mają uzasadnienie ocenne, a nie prawne. Odwołują się one do powszechnie uznawanych w całym społeczeństwie lub w danej grupie społecznej wartości i ocen właściwego, przyzwoitego, rzetelnego, lojalnego czy uczciwego zachowania. Zasady te obejmują nie tylko reguły moralne, lecz także obyczajowe (por. np. Z. Radwański (w:) System prawa prywatnego, t. 2, 2002, s. 240 i n.; M. Safjan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. I, 2008, s. 327).

W rozważanym przypadku, zdaniem Sądu Okręgowego, wystąpiły wszystkie elementy konieczne dla zaistnienia pomiędzy stronami stosunku pracy. Art. 22 § 1 Kodeksu pracy precyzuje, że przez nawiązanie stosunku pracy, pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Postępowanie dowodowe przeprowadzone przez Sąd potwierdziło wykonywanie pracy przez R. L., oraz fakt jej wykonywania pod nadzorem M. S.. Praca była świadczona w dniach roboczych w godzinach 8:00-16:00 w siedzibie firmy przy ul. (...) w W.. Zainteresowany za wykonaną pracę otrzymywał wynagrodzenie. Dowodem wskazującym na taki fakt są między innymi zeznania odwołującej i zainteresowanego, którzy wskazali na wykonywanie przez zainteresowanego obowiązków na rzecz odwołującego i wskazali, czym mniej więcej się zajmował i jaki był jego zakres obowiązków.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, że przy ocenie istnienia tytułu do ubezpieczenia społecznego nacisk kładzie się na ustalenie faktycznego wykonywania umowy czy działalności (zob. wyroki Sądu Najwyższego: z 26.02.2013r., I UK 472/12, z 24.08.2010r. I UK 74/10, z 13.11.2008r., II UK 94/08, postanowienie Sądu Najwyższego z 18.10.2011r., III UK 43/11). Nie wystarczy zatem zawarcie samej umowy, lecz konieczne jest rozpoczęcie jej wykonywania. Umowa taka powinna mieć, przynajmniej w zamiarze, realne znaczenie gospodarcze, w innym bowiem przypadku można by mówić jedynie o relacji grzecznościowej, a nie stosunku prawnym. Sąd podziela stanowisko Sądu Apelacyjnego w Białymstoku, który w uzasadnieniu wyroku z 30 kwietnia 2015 r. podkreślił, że „jakkolwiek orzecznictwo Sądu Najwyższego z reguły dotyczy umowy o pracę lub działalności gospodarczej, to powyższe stwierdzenie ma walor ogólniejszy, gdyż obowiązek ubezpieczenia jest co do zasady powiązany z działalnością zapewniającą środki utrzymania. Celem ubezpieczenia jest ochrona przed skutkami zdarzeń losowych powodujących z reguły niezdolność do pracy, czyli ochrona dochodu uzyskiwanego z danego rodzaju działalności”. (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 30.04.2014 r., III AUa 1630/14)

W tych okolicznościach Sąd zważył, że spornej umowie zawartej między odwołującym – płatnikiem składek a zainteresowanym – ubezpieczonym nie sposób przypisać cech pozorności. Materiał dowodowy potwierdza faktyczne zapotrzebowanie pracodawcy na osobę posiadającą odpowiednie kompetencje do wykonywania wskazanych w umowie czynności, a taką osobą zainteresowany – jako współpracujący z odwołującym zaufany zleceniobiorca – niewątpliwie jest. Organ rentowy uznał, iż zgłoszenie do ubezpieczeń z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę znacznie po obowiązującym terminie, niewykazanie dokumencie PIT-11 za rok 2019 za ww. do Urzędu Skarbowego przychodu ze stosunku pracy wskazują, ze dokonanie zgłoszenia do ubezpieczeń miało na celu wyłącznie uzyskanie prawa do wypłaty świadczeń, a nie faktyczne wykonywanie zatrudnienia w ramach umowy o pracę. Zebrany materiał dowodowy pozwala Sądowi stwierdzić, iż zgłoszenie zainteresowanego do ubezpieczeń z opóźnieniem wynikało z opóźnienia w przekazaniu dokumentów do biura rachunkowego.

Mając na względzie poczynione ustalenia faktyczne i zaprezentowaną argumentację Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że w punkcie 2 stwierdził, że R. L. jako pracownik u płatnika składek M. S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 grudnia 2019 r., o czym orzekł w sentencji wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego, Sąd Okręgowy orzekł w pkt. 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w związku z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015r. poz. 1804), zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz odwołującego M. S. kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.