Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2024r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Karolina Chudzinska

Protokolant stażysta Roksana Prill

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2024r. w Bydgoszczy

odwołania: M. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 28 sierpnia 2023r., znak:(...)

w sprawie: M. B.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o ubezpieczenie

z udziałem D. K. (1)

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że M. B. jako pracownik
u płatnika składek D. K. (1) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 kwietnia 2023r.

2.  Zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na rzecz odwołującej M. B. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 1618/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 sierpnia 2023r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. stwierdził, że M. B. jako pracownik u płatnika składek D. K. (1) nie podlega od dnia 1 kwietnia 2023r. obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczona została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych jako pracownik przez płatnika składek od dnia 1 kwietnia 2023r. z podstawą wymiaru składki za 4/2023 – 6850 zł. W okresie od 9 maja 2023r. do 12 czerwca 2023r. ubezpieczona pobierała wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, a następnie od 13 czerwca 2023r. wystąpiono do ZUS z roszczeniem o wypłatę zasiłku chorobowego. ZUS wszczął postępowanie kontrolne w celu weryfikacji zgłoszenia ubezpieczonej do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. W wyniku tego postępowania organ rentowy ustalił, że z dokumentów osobowych złożonych przez strony umowy o pracę wynika, że ubezpieczona została zatrudniona od dnia 1 kwietnia 2023r. przez D. K. (1) na stanowisku kierownika produkcji, na pełen etat na czas nieokreślony za wynagrodzeniem 6850 zł Do zakresu jej obowiązków należała: obsługa komputera, planowanie realizowanych zamówień, dozowanie barwników i aromatów oraz komponentów do produkcji artykułów spożywczych. Jednocześnie ZUS ustalił, że mimo, iż pracę formalnie ubezpieczona rozpoczęła w dniu 1 kwietnia 2023r., to badanie wstępne u lekarza medycyny pracy odbyła dopiero 27 kwietnia 2023r. Ustalił również, że ubezpieczona mimo, iż sprawowała kierownicze stanowisko, to nie nadzorowała jednak pracy innych osób w firmie. Wynagrodzenie ubezpieczonej zostało ustalone na poziomie znacznie wyższym niż jej poprzedniczki na zajmowanym przez ubezpieczoną stanowisku, która to otrzymywała wynagrodzenie minimalne. Strony nie złożyły żadnych dowodów pracy ubezpieczonej np. w postaci wydruków e-maili, a z oświadczenia ubezpieczonej wynika, że przed podjęciem zatrudnienia u płatnika nie miała wcześniej doświadczenia na zajmowanym stanowisku i posiada wyksztalcenie zawodowe w zawodzie sprzedawca. Ponadto ubezpieczona przed podjęciem pracy u płatnika zatrudniona była w okresie od maja 2018r. do marca 2019r., a następnie w okresach od maja do sierpnia 2019r. oraz od grudnia 2019r. do maja 2021r. była zarejestrowana jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. ZUS doszedł do wniosku, że brak jest wiarygodnych dowodów potwierdzających faktyczne świadczenie pracy przez ubezpieczoną – poza formalną dokumentacją pracowniczą. W opinii ZUS podczas spisywania umowy o pracę stronami nie kierowała faktyczna potrzeba firmy płatnika, a chęć uzyskania przez ubezpieczoną świadczeń z funduszu ubezpieczeń społecznych przysługujących pracownikom z tytułu niezdolności do pracy, co oznacza, że umowa o pracę została zawarta dla pozoru i jako taka jest nieważna.

Odwołanie od tej decyzji złożyła M. B., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wnosząc o jej zmianę poprzez ustalenie, że ubezpieczona podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 1 kwietnia 2023r. jako pracownik D. K. (1) oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz ubezpieczonej kosztów postępowania według spisu kosztów. W uzasadnieniu ubezpieczona wskazała, że podjęła pracę u D. K. (1) od dnia 1 kwietnia 2023r. i ją faktycznie wykonywała w pełnym wymiarze etatu w godzinach od 7.00 do 15.00, pracując w zespole z współpracownikami. Wskazała, że po podjęciu pracy zaczęła zmagać się z problemami ginekologicznymi i w związku z nimi w czerwcu 2023r. przeszła zabieg chirurgiczny, a następnie przechodziła rekonwalescencję. Ubezpieczona wskazała, że po upływie okresu chorobowego powróciła do pracy i kontynuuje stosunek pracy. Podniosła również, że na zajmowanym przez nią stanowisku zatrudniona była wcześniej M. K. i otrzymywała wynagrodzenie 7.000 zł brutto. Wynagrodzenie to uległo faktycznie zmniejszeniu, ale wskutek zmiany stanowiska pracy z kierownika produkcji na magazyniera.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalanie podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu decyzji. Pełnomocnik organu rentowego wniósł również o zasądzenie od odwołującej na swoją rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd ustalił, co następuje:

M. B. ma(...) lat i wykształcenie średnie. Ukończyła technikum ekonomiczne. Pracowała wcześniej jako pakowacz, kasjer, sprzedawca i pomocnik cukiernika - tam zarządzała grupą 3 osób. Ma dwie córki, (...) i (...)letnie, młodsza córka jest astmatykiem. Od 2019 roku ubezpieczona zrezygnowała z pracy, bo córka dużo chorowała i trzeba było jej zapewnić opiekę. Pracy zaczęła szukać w 2023r. i od sąsiada, który był zatrudniony w firmie u zainteresowanego, dowiedziała się o pracy w firmie PHU (...). W dniu 1 kwietnia 2023r. ubezpieczona zawarła umowę o pracę z D. K. (1) prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą PHU (...) D. K. (1) na stanowisku kierownik produkcji na pełen etat na czas nieokreślony z wynagrodzeniem 6850 zł brutto miesięcznie. Ubezpieczona uzyskała zaświadczenie od lekarza medycyny pracy o braku przeciwwskazań do podjęcia pracy na tym stanowisku, przeszła również szkolenie wstępne w dziedzinie BHP.

Dowód: kopie dokumentów z akt osobowych odwołującej: umowa o pracę –zaświadczenie lekarskie, karta szkolenia wstępnego BHP- - karty 42, 40 i 38 akt ZUS.

Firma (...) powstała w 2013r. D. K. (1) jako podwykonawca zaopatruje zakłady karne, areszty śledcze, jednostki wojskowe w żywność - art. sypkie i przyprawy. Firma produkuje też kisiele, budynie, galaretki, zupy i sosy w proszku, konfekcjonuje przyprawy, kawę zbożową. W roku 2022r. D. K. (1) zatrudniał od 4 do 6 osób na stanowiskach magazynier, kierownik produkcji, pakowacz ręczny. Firma wynajmuje magazyny w J. koło I. i to w nich pracują zatrudnione przez D. K. (1) osoby. W firmie funkcjonuje stanowisko kierownika produkcji, które wcześniej zajmowała siostra D. K. (1), a osoba zatrudniana na tym stanowisku jest odpowiedziana za prowadzenie dokumentacji związanej ze sprawdzaniem jakości żywności i kontrolę jakości. Wcześniej stanowisko to zajmowała siostra D. K. (1), ale odkąd rozpoczęła prowadzenie własnej działalności gospodarczej, przestała zajmować się dokumentacją, przeszła na produkcję i zmieniła stanowisko na pakowacz. Jej obowiązki przejął z powrotem zainteresowany, jednak dokumentacji było zbyt dużo i stąd wyniknęła potrzeba zatrudnienia pracownika na wspomniane stanowisko. M. B. mieszka w budynku, w którym mieszkali pozostali pracownicy zainteresowanego: D. K. (2) i J. C.. Ubezpieczona zwróciła się do zainteresowanego wiosną 2023r., przy okazji jak odwoził pracowników do pracy, z pytaniem o pracę. Zainteresowany zaproponował jej stanowisko kierownika produkcji. Pod koniec marca 2023r. ubezpieczona przyszła do firmy zobaczyć pracę, zainteresowany pokazał jej, co trzeba robić. Strony uzgodniły warunki pracy i płacy, i podpisały umowę w dniu 1 kwietnia 2023r. Ubezpieczona pracowała w siedzibie firmy w J. w godzinach od 7:00 do 15:00, od poniedziałku do piątku na cały etat. Do jej obowiązków należało nadzorowanie prac przy ładowaniu palet, przepakowywanie towaru, drukowanie etykietek firmowych, np. dotyczących przepakowania, a w czasie, gdy odbywała się produkcja ubezpieczona wydawała barwniki, aromaty, nadzorowała składy mieszanek. Każdego dnia rano ubezpieczona sprawdzała na mailu zamówienia z danego dnia od kontrahentów, do tych zamówień drukowała etykiety do przepakowywania towaru, nadzorowała wysyłki, jakość produktów, stan opakowania. Wydawała polecenia pracownikom z magazynu, gdzie rozmieszczać towar. Kontaktowała się z kontrahentami przez firmowy mail. W przypadku przyjmowania towaru wypełniała kartę produktu. W pracy pomagała też innym pracownikom, np. gdy trzeba było podnieść worek 25-kilogramowy

Dowód: zeznania zainteresowanego i odwołującej- zapis AV na płycie CD- k. 54 akt, dowód z zeznań świadków: P. C. i O. mazura- zapis AV na płycie CD- k. 65 akt.

W maju podczas prący w związku z podniesieniem ciężkiego towaru, zaczęła krwawić, myślała, że to z przesilenia, ale dolegliwości się nasilały, odczuwała bóle brzucha i pleców. Konieczne okazało się zrobienie zabiegu dotyczącego podniesienia pęcherza. Pierwsze zwolnienie ubezpieczona dostała w maju 2023r. W czerwcu przeszła operację. Miała zwolnienie po szpitalu przez miesiąc. Potem z powodu problemów ginekologicznych, będących skutkiem ubocznym operacji pęcherza, ginekolog dał jej zwolnienie na 2 dodatkowe miesiące do początku września 2023r. Po tym okresie ubezpieczona nie czuła się jeszcze na siłach, aby powrócić do pracy i wnioskowała o urlop bezpłatny do końca października 2023r. W czasie nieobecności ubezpieczonej, pracę za nią wykonywał zainteresowany. Po okresie rekonwalescencji ubezpieczona powróciła do pracy w listopadzie 2023r. i cały czas pracuje, wykonując takie same obowiązki, jak przed zwolnieniem lekarskim.

Dowód: dokumentacja medyczna- k. 35-47 akt sprawy, dowód zeznania zainteresowanego i odwołującej- zapis AV na płycie CD- k. 54 akt.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, dotyczących zatrudnienia odwołującej u zainteresowanego, których kopie znajdowały się w aktach organu rentowego oraz dokumentacji medycznej leczenia ubezpieczonej, znajdującej się w aktach sprawy, których prawdziwości strony nie kwestionowały, a co do wiarygodności której Sąd również nie ma wątpliwości. Stan faktyczny ustalono również na podstawie dowodu z zeznań świadków oraz z przesłuchania stron, które były zgodne ze sobą, wzajemnie się uzupełniały oraz korespondowały z zebranymi dokumentami.

Sąd zważył, co następuje:

Przenosząc ustalony w sprawie stan faktyczny na grunt przepisów prawa stwierdzić należało, że odwołanie M. B. zasługiwało na uwzględnienie.

Spór w sprawie sprowadzał się do ustalenia, czy umowa o pracę zawarta przez M. B. z D. K. (1) prowadzącym działalność pod firmą PHU (...) D. K. (1) miała na celu rzeczywiste wykonywanie pracy, czy też została zawarta przez strony dla pozoru z zamiarem uzyskania przez odwołującą świadczeń z ubezpieczenia społecznego. W sprawie należało zatem ustalić, czy w istocie ubezpieczona realizowała umowę o pracę w rozumieniu art. 22 § 1 k.p., zatem czy spełnione zostały wszystkie przesłanki stosunku pracy.

Przechodząc do rozważań prawnych w pierwszej kolejności wskazać należy na zasady podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym. Artykuł 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej „u.s.u.s.”) stanowi, że ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy, obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu podlegają osoby wymienione w art. 6 ust. 1 pkt. 1, 3 i 12 ustawy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.s.u.s. ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Artykuł 13 pkt. 1 ustawy o s.u.s. stanowi, iż obowiązek ubezpieczeń pracownika istnieje od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Artykuł 36 ust. 1, ust. 2 i ust. 4 w/w ustawy stanowi, że każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych. Obowiązek zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych osób określonych w art. 6 ust. 1 pkt 1 należy do płatnika składek. Zgłoszeń, o których mowa w ust. 2 i 3, dokonuje się w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia.

Zgodnie zaś z art. 22 § 1 ustawy Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Z kolei art. 26 k.p. stanowi, że przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Stosunek pracy to trwała i dobrowolna więź prawna łącząca pracownika i pracodawcę, której treścią jest obowiązek osobistego wykonywania pracy określonego rodzaju przez pracownika pod kierownictwem, na rzecz i na ryzyko pracodawcy oraz obowiązek pracodawcy zatrudniania pracownika przy umówionej pracy i wypłacania mu wynagrodzenia za pracę. W stosunku tym pracownik jest zobowiązany do świadczenia pracy określonego rodzaju, a więc nie każdej pracy, na rzecz pracodawcy, w sposób podporządkowany kierowniczej roli pracodawcy. Obowiązkiem pracodawcy wynikającym z nawiązania stosunku pracy jest wypłacanie pracownikowi wynagrodzenia za pracę. Stosunek pracy jest zatem dobrowolnym stosunkiem prawnym o charakterze zobowiązaniowym, zachodzącym między dwoma podmiotami, z których jeden, zwany pracownikiem, obowiązany jest świadczyć osobiście i w sposób ciągły, powtarzający się, na rzecz i pod kierownictwem drugiego podmiotu, zwanego pracodawcą, pracę określonego rodzaju, oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca zatrudniać pracownika za wynagrodzeniem. Takie stanowisko zajął również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 października 2009r. (III PK 38/2009). Z kolei w wyroku z dnia 5 czerwca 2009 r. Sąd Najwyższy wskazał, że dla włączenia do ubezpieczenia społecznego niezbędna jest przynależność do określonej w ustawie systemowej grupy podmiotów podlegających obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym. O tym czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z art. 22 § 1 k.p. (I UK 21/2009). Do ustalenia, że doszło do powstania pomiędzy stronami stosunku pracy nie jest zatem wystarczające spełnienie warunków formalnych zatrudnienia, takich jak zawarcie umowy o pracę, przygotowanie zakresu obowiązków, zgłoszenie do ubezpieczenia, a konieczne jest ustalenie, że strony miały zamiar wykonywać obowiązki stron stosunku pracy i to czyniły. Podobnie stwierdził, Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 14 lutego 2013r. (III AUa 1432/12).

W ocenie Sądu Okręgowego teza organu rentowego, iż umowa o pracę z dnia 1 kwietnia 2023r. została zawarta jedynie dla pozoru w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczeń społecznych nie znalazła potwierdzenia w materiale dowodowym. Ustalony w sprawie stan faktyczny pozwalał przyjąć, że M. B. wypełniała swoje obowiązki pracownicze w ramach umowy o pracę.

Zdaniem Sądu organ rentowy nie przedstawił dowodów pozwalających na przyjęcie, że od dnia 1 kwietnia 2023r. do chwili przejścia na zwolnienie lekarskie w dniu 9 maja 2023r. odwołująca nie świadczyła pracy, a jedynie zawarła umowę dla pozoru. Zgodne, spójne i jednoznaczne zeznania świadków potwierdziły, że odwołująca faktycznie wykonywał obowiązki pracownicze. Przyjeżdżała codziennie do zakładu w J., w którym codziennie do godziny 15.00 realizowała zadania na produkcji, magazynie oraz wypełniała dokumentację związaną z przyjmowaniem towaru i produkcją gotowych produktów. Zeznania świadków korespondowały z zeznaniami samej ubezpieczonej i zainteresowanego, jak również materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. W ocenie Sądu ubezpieczona bezspornie przez cały okres zatrudnienia - do chwili przejścia na zwolnienie lekarskie wykonywała obowiązki wynikające z pozostawaniem w stosunku pracy: nadzorowała prace przy ładowaniu palet i przepakowywaniu towaru, drukowała etykiety firmowe dotyczące przepakowania, na produkcji -wydawała barwniki, aromaty, nadzorowała składy mieszanek. Każdego dnia rano ubezpieczona sprawdzała na mailu zamówienia z danego dnia od kontrahentów, do tych zamówień drukowała etykiety do przepakowywania towaru, nadzorowała wysyłki, jakość produktów, stan opakowania. Wydawała polecenia pracownikom z magazynu, gdzie rozmieszczać towar. Kontaktowała się z kontrahentami przez firmowy mail. Wypełniała kartę produktu.

Należy podkreślić, że racjonalny pracodawca zatrudnia pracownika, dlatego, że potrzebuje w swoim zakładzie pracy siły roboczej. U źródła każdej umowy o pracę leży przyczyna w postaci uzasadnionej przesłankami ekonomiczno - organizacyjnymi konieczności pozyskania pracownika do wykonywania prac zakreślonych przedmiotem działalności gospodarczej pracodawcy. Pracodawca kieruje się własną potrzebą gospodarczą i przy prawidłowym, ważnym stosunku pracy wyłącznie ta potrzeba jest sprawczym czynnikiem zatrudnienia. Sąd Najwyższy wielokrotnie stwierdzał, że przy ocenie pozorności umowy o pracę racjonalność zatrudnienia, potrzeba zatrudnienia pracownika są przesłankami istotnymi dla oceny ważności umowy (wyroki Sądu Najwyższego z 2 lutego 2002r., II UKN 359/99, z 17 marca 1997r., II UKN 568/97, oraz z 4 lutego 2000r., II UKN 362/99). W sprawie zostało ustalone, że zainteresowany D. K. (1) poszukiwał osoby mającej pomóc mu w nadzorowaniu produkcji i wypełnianiu dokumentacji z tym związanej. Co więcej, po okresie niezdolności do pracy, ubezpieczona powróciła do zakładu pracy i kontynuuje wykonywanie swoich obowiązków pracowniczych.

Z powyższych rozważań wynika, że charakter zatrudnienia odwołującej wypełniał znamiona zatrudnienia pracowniczego, a zatem wykonywane przez nią czynności skutkowały obowiązkiem objęciem jej od dnia 1 kwietnia 2023r. pracowniczym ubezpieczeniem społecznym. W chwili zawierania umowy o pracę ubezpieczona nie miał świadomości, że będzie w niedalekiej przyszłości wymagała operacji pęcherza moczowego, która uczyni ją niezdolną do pracy przez okres 4 miesięcy, tym bardziej nie mógł o tym wiedzieć jej pracodawca. Podkreślić należy, że z zaświadczenia lekarza medycyny pracy wystawionego w kwietniu 2023r. wynikało zresztą, że nie ma przeciwwskazań medycznych do podjęcia przez ubezpieczoną pracy na stanowisku kierownika produkcji. Dlatego też nieuprawniona jest teza organu rentowego, że strony w chwili zawarcia umowy o pracę nie miały zamiaru jej realizacji i że zawarły umowy o pracę wyłącznie w celu uzyskania przez odwołującą świadczeń z ubezpieczenia społecznego

O pozorności danej umowy decydują okoliczności wskazane w art. 83 § 1 k.c., które występować muszą w czasie składania przez strony oświadczeń woli. Umowa o pracę jest zawarta bowiem dla pozoru (art. 83 k.c. w zw. z art. 300 k.p.), a przez to nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a podmiot wskazany jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli strony z góry zakładają, iż nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Nie można zatem przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca tę pracę przyjmował (wyroki SN z dnia 4.08.2005 r., II UK 321/04, i z 19.10.2007 r., II UK 56/07).

Dlatego też uznać należało, że strony rzeczywiście i faktycznie realizowały umowę o pracę. Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uznania, że umowa o pracę zawarta pomiędzy ubezpieczoną a zainteresowanym została zawarta wyłącznie dla pozoru celem uzyskania przez odwołującą uprawnień z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez ZUS.

W tej sytuacji Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z treścią art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w sposób określony w punkcie 1. sentencji wyroku.

W punkcie 2. wyroku orzeczono o kosztach zastępstwa procesowego w oparciu o przepis art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Natomiast art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach. Zgodnie z przepisem § 9 ust. 2 Rozporządzenia w sprawach o podleganie ubezpieczeniom społecznym stawka minimalna wynosi 180 złotych. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Sędzia Karolina Chudzinska