Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2013r.

Sąd Okręgowy w Radomiu I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący S.S.O. Michał Gałek

Protokolant prot.sąd. J. P.

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2013r. w Radomiu na rozprawie sprawy

z powództwa J. C.

przeciwko (...) S.A.
w R., Gminie M. R.

o zapłatę

1.  zasądza od (...) S.A. w R. na rzecz J. C. kwotę 11.571 zł (jedenaście tysięcy pięćset siedemdziesiąt jeden zł.)
z ustawowymi odsetkami od dnia 23 marca 2012r. do dnia zapłaty:

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od J. C. na rzecz (...) S.A. w R. kwotę 1.367,08 zł ( jeden tysiąc trzysta sześćdziesiąt siedem zł i 8 gr.) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  zasądza od J. C. na rzecz Gminy M. R. kwotę 2400 zł ( dwa tysiące czterysta zł ) tytułem zwrotu kosztów procesu;

5.  nakazuję ściągnąć od (...) S.A. w R. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Radomiu kwotę 142,83 zł ( sto czterdzieści dwa zł. i 83 gr) tytułem kosztów sądowych;

6.  nakazuję ściągnąć od J. C. na rzecz na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Radomiu kwotę 749,85 zł (siedemset czterdzieści dziewięć zł. i 85 gr) tytułem kosztów sądowych .

UZASADNIENIE

Powódka J. C., w pozwie wniesionym w dniu 23 marca 2012r. wnosiła o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, że pozwany (...) S.A w R. - (dalej R.), ma zapłacić na jej rzecz tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości powódki kwotę 96.555,00 zł na którą składa się:

kwota 56 571,00 zł za zajęty przez pozwaną pas gruntu na działce nr (...) (173 m ² x 3zł/m ² x 109 m-cy -do marca 2012 r.)

kwota 33 390,00 zł za zajęty przez pozwaną pas gruntu na działce nr (...) (105 m ² x 3zł/m ² x 106 m-cy-do marca 2012r.)

kwota 5 886,00 zł za zajęty przez pozwaną pas gruntu na działce nr (...) (18m ² x 3zł/m ² x 109 m-cy- do marca 2012r.)

kwota zł 708 zł za zajęty przez pozwaną pas gruntu na działce nr (...) (4 m ² x 3zł/m ² x 59 m-cy- do marca 2012)

wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Roszczenie swoje wywodziła z tytułu bezumownego korzystania z jej nieruchomości przez pozwanego.

W dniu 29 marca 2012r Sąd Okręgowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym uwzględniający żądanie pozwu, w którym nakazał pozwanemu (...) S.A. w R., aby zapłacił powódce J. C. kwotę 96.555 zł (dziewięćdziesiąt sześć tysięcy pięćset pięćdziesiąt pięć złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23 marca 2012 roku do dnia zapłaty, oraz kwotę 4.824 zł (cztery tysiące osiemset dwadzieścia cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu, w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu albo wniósł w tym terminie sprzeciw.

(...) S.A w R. wniosło sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty zaskarżając nakaz w całości, co do należności głównej, a także, co kosztów procesu.

Pozwany wnosił o oddalenie powództwa, obciążenie powoda pełnymi kosztami procesu, zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego. Podnosił , że stał się właścicielem miejskiej sieci ciepłowniczej , także tej przechodzącej przez działki powódki ( sieć 2xDn 600, nr inwent.(...)) dopiero w dniu 18 maja 2005 roku.

Zdaniem pozwanego, właściciel gruntu może żądać odszkodowania za bezumowne korzystanie z jego gruntu tylko od chwili żądania, a z takim żądaniem jakie jest w pozwie powódka wystąpiła dopiero w wezwaniu do zapłaty z dnia 17.10.2011 r. ( otrzymanym przez pozwanego w dniu 26.10.2011 r.). Pozwany był w dobrej wierze uznając, że zawarta z poprzednikiem prawnym powódki umowa w sposób jasny wyrażała intencje stron. Ustalono warunki korzystania przez R. z części nieruchomości zajętej pod magistralę ciepłowniczą, jak również uzgodniono, że po wykonaniu wymiany sieci cieplnej, właściciele nieruchomości wykonają drogę dojazdową z kostki. Kwestionował sposób wyliczenia wartości przedmiotu sporu przez powódkę (sprzeciw k. 53).

Strona powodowa w odpowiedzi na sprzeciw zmieniła powództwo wnosząc o:

1. zasądzenie od R. na rzecz powódki kwoty 73 512,00 zł) wraz z
ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 23 marca 2012 roku do dnia zapłaty,
powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego,
według norm przepisanych,

1.  na podstawie art. 194 § 1 k.p.c. o wezwanie w charakterze pozwanego Gminy M. R.,

2.  zasądzenie od Gminy M. R. na rzecz powódki kwoty 23. 031,00 zł. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wezwania do udziału w sprawie do dnia zapłaty, kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych (pismo k. 75 in.)

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 28 września 2012r. Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego Gminę M. R. (postanowienie k.83 ), która nie uznała powództwa i wnosiła o jego oddalenie

Po przeprowadzeniu postępowania dowodnego spółka (...) uznała żądanie pozwu co do zapłaty kwoty 11.571,00 zł wyliczonej przez biegłego rzeczoznawcę jako wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości za okres od listopada 2008r. Podnosiła zarzut przedawnienia roszczenia w pozostałej części ponieważ z uwagi na prowadzenie przez powódkę działalności gospodarczej roszczenie o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie podlega trzyletniemu przedawnieniu ( pismo k. 165 in., stanowisko pełnomocnika pozwanego przedstawione przed zamknięciem rozprawy).

Pozwana Gmina M. R. wnosiła o oddalenie powództwa podnosząc, że roszczenie w stosunku do niej uległo przedawnieniu ponieważ od chwili przekazania sieci R. w 2005r. upłynął okres trzech lat. Wnosiła o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego (pismo k. 180-181, stanowisko pełnomocnika przed zamknięciem rozprawy ).

Strona powodowa popierała powództwo zmienione w piśmie z dnia 29 sierpnia 2012r. ( k.75) podnosząc, że zarzut trzyletniego okresu przedawnienia roszczeń powódki nie jest zasadny w okolicznościach niniejszej sprawy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny .

J. C. jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w R. przy ul. (...), która składa się z działek o następujących numerach ewidencyjnych: (...) i (...)w posiadanie których weszła 14 lutego 2003 r., (...)w posiadanie której weszła 6 maja 2003 r., oraz udziału 1/2 współwłasności z mężem M. C. działek o nr (...) w posiadanie których weszli 27 kwietnia 2007 r. Poprzednio działki (...) w części stanowiły własność firmy (...) należącej do M. C. męża powódki (elektroniczny wydruk księgi

wieczystej nr RA1 (...), elektroniczny wydruk księgi wieczystej nr (...), elektroniczny wydruk księgi wieczystej nr (...), odpis księgi wieczystej nr (...) k. 117-148 , mapy k. 149-153, zeznania świadka M. C. złożone na rozprawie w dniu 22 lutego 2013r).

Przez opisane wyżej nieruchomości przebiega kanał ciepłowniczy wraz z przyłączoną do niego siecią ciepłowniczą należące do pozwanej spółki (...) , przy czym na działce o nr (...) zajmuje on powierzchnię 173 m ², na działce o nr (...) zajmuje on powierzchnię 105 m ², na działce o nr (...) zajmuje on powierzchnię 18m ² natomiast na działkach (...) zajmuje on powierzchnię 4 m ². Powierzchnie te dotyczą jedynie faktycznie zajętej powierzchni pod rury, nie wliczając tzw. pasa ochronnego. Łącznie na powyższych nieruchomościach sieć ciepłownicza zajmuje powierzchnię 298 m ² przy uwzględnieniu połowy powierzchni zajętej na działkach (...) (okoliczności niesporne pomiędzy stronami).

W listopadzie 2001 r. M. C. jako współwłaściciel nieruchomości objętej księgą wieczystą KW (...) składającej się miedzy innymi z działek (...) wyraził zgodę na wymianę przez R. sieci cieplnej 2 x Dn 600 .

R. natomiast wyraził zgodę na wykonanie przez właścicieli nieruchomości drogi dojazdowej z elementów rozbieralnych na sieci cieplnej. Wymiana sieci, zgodnie z zawartą umową nastąpiła w 2002 roku ( umowa z dnia 20.11.2001 r. k. 66, zdjęcia obrazujące nawierzchnie drogi nad linia ciepłowniczą k. 155).

R. stał się właścicielem miejskiej sieci ciepłowniczej , także tej przechodzącej przez działki powódki ( sieć 2xDn 600, nr inwent.211-21-351 ) dopiero w dniu 18 maja 2005 roku. ( akt notarialny wraz z załącznikami k. 58 -65).

Powódka na terenie nieruchomości wskazanych w pozwie prowadzi działalność gospodarcza pod firmą (...) ( zaświadczenie k. 167).

Spółka (...) nie przedstawiła tytułu do korzystania z nieruchomości powódki (okoliczność niesporna).

Powódka wezwała R. do zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie jej nieruchomości proponując stawkę 3 zł. / m ². ( wezwanie do zapłaty z dnia 17.10.2011 r. k. 17.)

Powódka wyliczyła należność dochodzona w pozwie na kwotę 96 555,00 zł. za okres, od którego jest użytkownikiem wieczystym wskazanych powyżej nieruchomości.

Biegły rzeczoznawca majątkowy na podstawie przeprowadzonej analizy lokalnego rynku ustalił możliwą do uzyskania stawkę czynszu dzierżawnego z tytułu dzierżawy nieruchomości powódki w części wskazanej w pozwie , zajętej przez sieć ciepłowniczą pozwanego za okres wskazany przez powódkę na kwotę 31.787,00zł z wyszczególnieniem należności od 26 listopada 2008 roku w wysokości 11.571,00zł (opinia rzeczoznawcy majątkowego M. J. (1) k. 90-155, 192-193),

Powyższy stan faktyczny co do korzystania z nieruchomości powódki przez spółkę (...) oraz czasu i zakresu tego korzystania nie był sporny pomiędzy stronami.

W ocenie Sadu opinia biegłego rzeczoznawcy majątkowego M. J. (2), co do wyliczenia wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości powódki w zakresie wskazanym w pozwie spełnia wszelkie wymogi procesowe i stanowiła podstawę rozstrzygnięcia .

Pozwani nie kwestionowali wysokości odszkodowania ustalonego przez biegłego. Uzasadnienie opinii przekonuje Sąd o trafności rozumowania biegłego. Oszacowane wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości zostało wykonane przez biegłego sposobem pośrednim (parametrycznym) na podstawie wartości rynkowej nieruchomości w okresie 2011/2012 roku, ponieważ nie były dostępne dane dotyczące nominalnych, rynkowych stawek czynszu najmu (dzierżawy) uzyskiwanych z powierzchni stref ochronnych podobnych urządzeń przesyłowych, zlokalizowanych na podobnych nieruchomościach lub z powierzchni nieruchomości faktycznie wykorzystywanych przez przedsiębiorstwo przesyłowe. Uwzględniony pozostał wydatek operacyjny w postaci podatku od nieruchomości oraz element ingerencji pozwanych w treść prawa własności powoda poprzez przyjęcie współczynnika współkorzystania z tej części nieruchomości przez powódkę

Sąd zważył, co następuje.

Powódka opierała swoje żądanie na założeniu, że skoro nabyła w 2003 r. nieruchomość na której są podziemne kanały ciepłownicze, to należy się jej wynagrodzenie od dnia zakupu nieruchomości za bezumowne korzystanie.

Przed październikiem 2008r. nie wzywała ani R. ani Gminy M. R. do usunięcia urządzeń przesyłowych lub do zapłaty wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości.

Powódka w uzasadnieniu pozwu podniosła, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2000 r., sygn. akt IV CKN 5/2000 w sytuacji bezumownego korzystania z cudzej nieruchomości posiadacz w złej wierze lub posiadacz w dobrej wierze, który dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy zobowiązany jest do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy, zaś o wysokości należnego wynagrodzenia decydują stawki rynkowe za korzystanie z danego rodzaju rzeczy w miejscowych stosunkach.

Zdaniem R., właściciel nieruchomości może żądać odszkodowania za bezumowne korzystanie z jego gruntu tylko od chwili żądania. A z takim żądaniem jakie jest w pozwie powódka wystąpiła dopiero w wezwaniu do zapłaty z dnia 17.10.2011 r. ( otrzymanym przez pozwanego w dniu 26.10.2011 r.). Pozwany podnosił także, że był w dobrej wierze uznając, że zawarta z poprzednikiem prawnym powódki (jej mężem) umowa w sposób jasny wyrażała intencje stron. Ustalono warunki korzystania przez R. z części nieruchomości zajętej pod magistralę ciepłowniczą, jak również uzgodniono, że po wykonaniu wymiany sieci cieplnej, właściciele nieruchomości wykonają drogę dojazdową z kostki. Strony ustaliły jednocześnie, że nie będą wnosiły w związku z dokonanymi robotami - żadnych zastrzeżeń ani odwołań, co do lokalizacji drogi dojazdowej ani co do wymiany sieci.

Nie można się również zgodzić z twierdzeniem powódki, że to pozwany korzysta z nieruchomości, gdyż korzysta z niego powódka ( droga dojazdowa z kostki). Powódka w piśmie z dnia 29.08.2012 r. ( k.77) przyznała , że obecność pozwanego co do zasady faktycznie nie jest widoczna, jednak w znaczny sposób ogranicza powódkę w kwestii korzystania z nieruchomości, gdyż podjęcie jakichkolwiek działań na nieruchomości wymaga uzgodnienia z pozwanym, mimo, iż nieruchomość jest własnością powódki. Okoliczność ta sprawia, że mimo braku bezpośredniej obecności pozwanego na gruncie, to jednak powódka, jeśli pragnęłaby podjąć jakiekolwiek czynności na gruncie, musi uzyskać zgodę pozwanego.

Nie przedstawiła jednak żadnych dowodów na potwierdzenie starań, co do usunięcia lub zmiany przebiegu linii ciepłowniczej w związku z np. planami zabudowy nieruchomości. Dlatego w ocenie Sądu jej twierdzenia, co do stopnia ograniczenia w korzystaniu z nieruchomości nie zasługują na uwzględnienie.

Pomimo występujących początkowo rozbieżności w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. wyrok z dnia 31 marca 2004 r., sygn. akt II CK 102/34, niepubl; z dnia 9 marca 2007 r., II CK 457/06, niepubl.) ostatecznie przeważył pogląd, iż właścicielowi przysługuje roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie przez posiadacza służebności w złej wierze z należącej do niego nieruchomości, niezależnie od zgłoszenia roszczenia określonego w art. 222 k.c. (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2005 r., III CZP 29/05, OSNC 2006/4/64 oraz wyrok z tego samego dnia w sprawie III CSK 685/04, niepubl.; wyroki: z dnia 8 grudnia 2006 r., V CSK 296/06, niepubl.; z dnia 28 listopada 2008 r., II CSK 346/08, niepubl.; z dnia 29 kwietnia 2009 r., II CSK 560/08, niepubl.; z dnia 6 maja 2009 r., II CSK 594/08, niepubl.; z dnia 3 kwietnia 2009 r., II CSK 459/08.

Podstawą prawną tego roszczenia stanowią odpowiednio stosowane z mocy art. 230 k.c. przepisy art. 224 i 225 k.c, dotyczące roszczeń właściciela przeciwko samoistnemu posiadaczowi o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy. Tę podstawę prawną roszczenia przyjął Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 10 lipca 1984r. mającej moc zasady prawnej w sprawie III CZP 20/84 (OSNCP 1984/12/209).

Korzystanie z cudzej nieruchomości w zakresie odpowiadającym służebności przesyłu, nawet realizowane w dobrej wierze, nie wyłącza - o ile nie uczynią tego strony - uprawnienia właściciela do żądania wynagrodzenia ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 7 lipca 2010 r. I ACa 506/10 (...).)

Umowa na która powołuje się R. z dnia 20 listopada 2001 r. wskazuje na akceptację przebiegu linii ciepłowniczej na terenie nieruchomości przez ich właścicieli, co uzasadnia przyjęcie zasadności żądania zapłaty wynagrodzenia za korzystanie z tych gruntów dopiero od chwili wezwania do zapłaty o to wynagrodzenie. Skoro właściciele nieruchomości poprzez swoje zachowanie zezwalali R. na bezpłatne korzystanie z nieruchomości w sposób odpowiadający służebności przesyłu i nie żądali wynagrodzenia, to pozwani nie mają obowiązku zapłaty owego wynagrodzenia, aż do chwili gdy zostali do tego wezwani ( porównaj wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 2 października 2008 r. I ACa 437/2008 , wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 29 kwietnia 2009 r. II CSK 560/2008).

Dopiero bowiem od chwili dokonanego przez powódkę wezwania o zapłatę wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z gruntu w zakresie odpowiadającym treści służebności należy R. uważać za osobę będącą w złej wierze (art. 224 § 2 k.c). Od tej chwili był on zobowiązany do zapłacenia wynagrodzenia , czego zresztą strona pozwana nie kwestionowała zarzucając jedynie , że jego wysokość została przez powódkę zawyżona.

Stosując do bezumownego korzystania z cudzej własności przepisy o świadczeniach uzupełniających (art. 224-228 k.c), należy przyjąć, w okolicznościach niniejszej sprawy, uprawnienie strony powodowej do żądania wynagrodzenia za korzystanie z gruntów przez pozwanego od chwili dokonanego po myśli art. 228 k.c, wezwania do zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości.

Pozwani podnieśli także zarzut przedawnienia roszczenia o wynagrodzenie za okres trzech lat wynikający z faktu prowadzenia przez powódkę działalności gospodarczej na terenie nieruchomości pod firmą (...) ( zaświadczenie k. 167).

Powódka podnosiła, że dochodzone roszczenie nie pozostaje w funkcjonalnym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (pismo k. 182-183) wcześniej jednak wskazując na uciążliwość linii twierdziła , że jej obecność ogranicza ją w korzystaniu z nieruchomości ( pismo k. 77). Skoro nieruchomości znajdują się w strefie przemysłowej ( zaświadczenie Prezydenta Miasta k. 150) i powódka korzysta z nich tylko w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej to jej roszczenia z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości przedawniają się zgodnie z art. 118 k.c. po trzech latach (patrz uchwała SN z dnia 16 września 2010 r., III CZP 44/10.)

W literaturze wskazuje się także, że prowadzenie działalności gospodarczej nastawione jest na maksymalizowanie zysków. Z natury rzeczy podmiot wykonujący działalność gospodarczą musi więc koncentrować swoje działania na osiąganiu dochodu, co zresztą jest jedną z cech charakteryzujących tę aktywność na gruncie kodeksu cywilnego. Przedsiębiorcy, jako profesjonalni uczestnicy obrotu gospodarczego, muszą podlegać restrykcyjnym regułom prawnym, stąd też za zasadne należy uznać, że roszczenia związane z prowadzeniem działalności będą ulegać przedawnieniu w terminie trzech lat, jeżeli pozostawać będą w szeroko rozumianym związku funkcjonalnym z wykonywaną działalnością. Nie ma znaczenia dla stosowania krótszego, trzyletniego terminu przedawnienia przeznaczenie uzyskanych w ten sposób środków właśnie na tę działalność . ( patrz glosy do uchwały SN z dnia 16 września 2010 r., III CZP 44/10 K. L./el. 2012, (...) P., Glosa. 2012.1.58)

Podzielając powyższe poglądy Sąd uznał, że roszczenie powódki zgłoszone w pozwie podlegało trzyletniemu przedawnieniu na podstawie art. 118 k.c. i w stosunku do Gminy M. R. powództwo należało oddalić w całości, a w stosunku do spółki (...) poza częścią uznaną przez spółkę .

Wysokość należnego wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości ustalono na podstawie opinii rzeczoznawcy majątkowego M. J. (1).

W ocenie Sądu roszczenie powódki o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z jej nieruchomości, powinno ograniczyć się do czynszu w wysokości ustalonej przez biegłego za obszar zajęty pod linię ciepłownicza , z obszarem ochronnym , który nie był sporny pomiędzy stronami, z uwzględnieniem współkorzystania prze powódkę z tej części nieruchomości jako drogi dojazdowej do budynków oraz obciążeń podatkowych, co wynika z wniosków opinii biegłego rzeczoznawcy M. J. (1) .

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 i 100 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

Na podstawie § 6 punkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (...) - Dz. U. 2002, Nr 163, póz. 1349 ze zm. minimalne wynagrodzenie pełnomocnika pozwanych wynosi w niniejszej sprawie 3617zł. w przypadku R. , 2400zł w przypadku Gminy za prowadzenie sprawy w pierwszej instancji.

Powódka wydatkował w sprawie niniejszej kwoty : na wynagrodzenie biegłego rzeczoznawcy 2000 zł, uiściła opłatę od pozwu w wysokości 4828 zł. , wynagrodzenie pełnomocnika 3600 zł., opłatę skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł - łącznie kwotę 10.445,00 zł.

W zakresie żądania przeciwko R. powódka wygrała sprawę w 16

%, natomiast przeciwko Gminie M. R. przegrała spór w całości.

Powinna ona więc zwrócić R. koszty procesu proporcjonalne do uwzględnionej części powództwa oraz w całości Gminie M. R. o czym orzeczono w pkt 3 i 4 wyroku.

Skarb Państwa wydatkował w toku procesu kwotę 892,68 zł na wynagrodzenie biegłego rzeczoznawcy. Skoro opinia ta stanowiła podstawę rozstrzygnięcia to strony zgodnie z art. 83 i 113 ust.1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych powinny zostać nią obciążone również proporcjonalnie o czym orzeczono w pkt. 5 i 6 wyroku.

/-/ Na oryginale właściwy podpis.-