Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2023r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Stachurska

Protokolant: st. sekretarz sądowy Anna Bańcerowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2023r. w W.

sprawy O. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

przy udziale T. W. (1)

na skutek odwołania O. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 14 lipca 2022r., nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, że O. K. (1) jako pracownik u płatnika składek T. W. (1) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 października 2021 roku;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz O. K. (1) kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za czas od daty uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

O. K. (1) w dniu 20 maja 2022r. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 19 kwietnia 2022r., nr (...) (...) stwierdzającej że jako pracownik u płatnika składek T. W. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 października 2021r.

Ubezpieczona zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie:

- art. 83 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1778, ze zm.) oraz art. 83 § 1 k.c. poprzez błędne zastosowanie i ustalenie, że umowa wiążąca strony była nieważna, podczas gdy zawarła z płatnikiem składek ważną umowę o pracę, która była wykonywana;

- art. 81 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn. Dz.U. 2016r. poz. 1793) poprzez niezastosowanie i odmowę ustalenia podstawy wymiary składek w wysokości wynikającej z postanowień umowy o pracę zawartej z płatnikiem składek, skutkujące odmową wypłaty należnego świadczenia, pomimo istnienia przesłanek do jego przyznania w wysokości wynikającej z postanowień ww. umowy o pracę;

- art. 22 k.p. poprzez jego niezastosowanie do stanu faktycznego i błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu przez organ rentowy, że zawarcie umowy o pracę od 1 października 2021r. oraz zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych nie miało na celu faktycznego podjęcia zatrudnienia, a jedynie obejście przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, podczas gdy faktycznie wykonywała pracę na rzecz pracodawcy i w czasie zawierania umowy o pracę żadna ze stron nie miała innego celu niż jej realizacja;

- art. 58 § 2 k.c. w związku z art 300 k.p. poprzez stwierdzenie nieważności czynności prawnej podlegającej prawu cywilnemu, tj. postanowień umowy o pracę zawartej z płatnikiem i ustalenie, że umowa o pracę została zawarta dla pozoru, podczas gdy obowiązki pracownicze wskazane w umowie były faktycznie wykonywane z zamiarem ich dalszego wykonywania na rzecz płatnika składek, tj. ubezpieczona świadczyła pracę podporządkowaną, w czasie i w miejscu oznaczonym przez pracodawcę;

- art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez jego niezastosowanie, podczas gdy ubezpieczona, jako pracownik płatnika składek, powinna zgodnie z tym przepisem podlegać obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu;

- art. 353 ¹ k.c. w związku z art. 300 k.p. poprzez faktyczne pozbawienie stron możliwości ustalenia warunków zatrudnienia pracownika na poziomie uznanym przez strony za adekwatny do świadczonej pracy;

- art. 13 k.p. w zw. z art. 24, 65, 67 i 71 ust. 2 Konstytucji RP prowadzące do naruszenia zasady godziwego wynagrodzenia za pracę oraz zasady dobra rodziny poprzez ustalenie, że nie stanowi podstawy naliczania wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe wynagrodzenie w wysokości 5.000 zł brutto z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę.

Wskazując na powyższe zarzuty O. K. (1) wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie, że jako pracownik u płatnika składek T. W. (1) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 października 2021r., zgodnie z zawartą umową o pracę, a podstawę wymiaru składek od wskazanej daty stanowi kwota 5.000,00 zł brutto oraz o zasądzenie od organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odwołania O. K. (1) wskazała, że od początku pracy zawodowej zawsze była zatrudniona w oparciu o umowę o pracę. Po ukończeniu studiów humanistycznych w 2012r. zdecydowała się na kontynuowanie edukacji na studiach podyplomowych na Akademii (...) w W. na kierunku edukacja wczesnoszkolna. Po ukończeniu tej uczelni, w 2015r. podjęła pracę w zawodzie nauczyciel wychowania przedszkolnego. W 2016r. ukończyła kurs terapii ręki. Z wiedzy zdobytej podczas szkolenia korzystała na co dzień podczas pracy jako nauczyciel przedszkola przez okres 5 lat. Jej wynagrodzenie w tym czasie kształtowało się na poziomie ok. 2.700 zł - 2.900 zł netto. W połowie 2021r. podjęła decyzję o zmianie pracodawcy. Powodem zmiany była chęć uzyskania wyższego wynagrodzenia i większej samodzielności w wykonywaniu zawodu terapeuty zajęciowego. Wykonując pracę na stanowisku terapeuty pedagoga w pełnym wymiarze czasu pracy uczestniczyła w spotkaniach z pacjentami płatnika składek oraz osób, które znała z poprzedniego miejsca zatrudnienia. Zajmowała się dziećmi w wieku przedszkolnym oraz wczesnoszkolnym i dla nich prowadziła zajęcia. Duża część dzieci miała trudności grafomotoryczne. Jej obowiązkiem było przeprowadzenie diagnozy dzieci w zakresie ich trudności, z uwzględnieniem całościowego funkcjonowania (od sprawdzenia obszaru obręczy barkowej, bo analizę koordynacji, izolacji kończyn, izolowanej pracy palców itp.). Zakres pracy terapeutycznej zależał od wieku dziecka oraz różnych poziomów pracy ręki. Ustalany był samodzielnie w oparciu o odbyte szkolenie oraz wieloletnią praktykę zdobytą podczas pracy w przedszkolu z różnymi grupami wiekowymi dziećmi. Dodatkowo ubezpieczona podkreśliła, że pracowała po 8 godzin dziennie, przez 5 dni w tygodniu. Płatnik składek organizował jej pracę, dostarczał sprzęt komputerowy oraz urządzenia peryferyjne, a także zapewnił pomieszczenie wraz z wyposażeniem, w którym świadczyła pracę. W związku z powyższym spełnione zostały wszystkie przesłanki, aby uznać, że doszło do nawiązania stosunku pracy. ZUS pominął fakt, że praca była wykonywana osobiście, pod nadzorem pracodawcy i na jego rzecz, i ryzyko. Kwota wynagrodzenia nie przekraczała warunków rynkowych, nie była wygórowana w porównaniu z wynagrodzeniem osób zajmujących podobne stanowiska, z podobnym zakresem obowiązków, na terenie aglomeracji (...), jak i całego kraju i była godziwa. Odpowiadała jej kwalifikacjom, doświadczeniu oraz szerokiemu zakresowi obowiązków. Stanowiła zatem wyraz zasady godziwego wynagrodzenia za pracę i była zgodna z zasadami współżycia społecznego (odwołanie z dnia 20 maja 2022r., k. 3-19 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 1 k.p.c., a uzasadniając swe stanowisko wskazał, że ubezpieczona od dnia 1 października 2021r. została zgłoszona przez T. W. (1) do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu wykonywania umowy o pracę na specjalnie dla niej stworzonym stanowisku - terapeuty pedagoga. W krótkim czasie od zatrudnienia, tj. od 7 stycznia 2022r., rozpoczęła korzystanie ze zwolnienia lekarskiego. Organ rentowy w dniu 14 lipca 2022r. wydał decyzję znak: (...) w której stwierdził, że O. K. (2) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika T. W. (1) od 1 października 2021r. Wcześniej decyzja o takiej samej treści została wydana w dniu 19 kwietnia 2022r., jednakże na skutek odwołania z dnia 23 maja 2022r. Zakład uchylił tę decyzję i wydał kolejną w dniu 14 lipca 2022r., uzupełniając wcześniej materiał dowodowy o zeznania świadków. Wyjaśnienia złożone przez świadków i płatnika składek w toku postępowania przed organem rentowym okazały się niewystarczające dla potwierdzenia rzeczywistego wykonywania pracy przez ubezpieczoną. Dla organu rentowego istotne było, że płatnik nie zatrudnił nowej osoby na miejsce O. K. (1) po rozpoczęciu długotrwałego zwolnienia lekarskiego w związku z ciążą. Powyższe dało podstawy do stwierdzenia, że umowa o pracę została zawarta dla pozoru i z naruszeniem zasad współżycia społecznego, jedynie w celu uzyskania świadczeń z FUS (odpowiedź na odwołanie z 16 września 2022r., k. 40-42 a.s.).

O. K. (1) w dniu 18 sierpnia 2022r. złożyła również odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 14 lipca 2022r., nr (...), stwierdzającej że jako pracownik u płatnika składek T. W. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 października 2021r. Przedstawiała w nim takie same zarzuty, wnioski i argumenty, jak w odwołaniu od decyzji z dnia 19 kwietnia 2022r. ( odwołanie z dnia 9 sierpnia 2022r., k. 149-165 a.s.). Pełnomocnik ubezpieczonej na rozprawie w dniu 22 czerwca 2023r. doprecyzował, że ubezpieczona odwołuje się od tej decyzji Zakładu, która nie została uchylona, a więc od decyzji wydanej 14 lipca 2022r. (protokół rozprawy z dnia 22 czerwca 2023r., k. 103 a.s.).

Płatnik składek przyłączył się do stanowiska O. K. (1) (protokół rozprawy z dnia 22 czerwca 2023r., k. 103 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

T. W. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w K. przy ul. (...). Jest również wspólnikiem oraz był członkiem zarządu w (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K., prowadzącej placówkę pod nazwą P. (...) przy ul. (...) w W.. Wspólnikami spółki oprócz T. W. (1) są J. K. i M. K., która aktualnie jest także prezesem zarządu spółki. Spółka zajmuje się terapią dla dzieci: fizjoterapią indywidualną, integracją sensoryczną, treningami funkcjonalnymi, a także oferuje konsultacje dietetyka i psychologa. Współpracuje z fizjoterapeutami na zasadzie B2B oraz na podstawie umów zlecenia, nie zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę. T. W. (1) jest fizjoterapeutą i zajmuje się fizjoterapią pacjentów spółki, jak również pacjentów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W 2022r. spółka rozpoczęła również działalność w drugiej lokalizacji przy ul. (...) w W. (zeznania świadka J. K., k. 103 verte – 104 a.s.; zeznania świadka M. K., k. 104 verte – 105 a.s.; zeznania O. K. (2), k. 105 verte – 106 verte a.s.; zeznania T. W. (1), k. 106 verte – 107 verte a.s.).

W związku z potrzebami zgłaszanymi przez rodziców małoletnich pacjentów spółki bezpośrednio do T. W. (1), pojawiła się konieczność zapewnienia pacjentom także terapii ręki. T. W. (1) postanowił połączyć terapię ręki z terapię manualną pacjentów, którą wykonywał osobiście. O tym zamierzeniu rozmawiał z J. K.. Ustalone zostało, że terapeutę ręki zatrudni T. W. (1), zaś kiedy spółka otworzyła drugą filię, to zdecydowano, że właśnie tam zostanie zatrudniony terapeuta ręki (zeznania świadka J. K., k. 103 verte – 104 a.s.; zeznania świadka M. K., k. 104 verte – 105 a.s.; zeznania O. K. (2), k. 105 verte – 106 verte a.s.; zeznania T. W. (1), k. 106 verte – 107 verte a.s.).

O. K. (2) została polecona do pracy jako terapeuta ręki przez rodzica jednego z pacjentów T. W. (1) (zeznania T. W. (1), k. 106 verte – 107 verte a.s.). W 2012r. ukończyła studia licencjackie na kierunku historia, a w 2014r. studia podyplomowe na kierunku edukacja wczesnoszkolna. Ponadto w 2016r. ukończyła szkolenie o tematyce terapia ręki i zaburzenia motoryki małej w zakresie prowadzenia diagnozy i terapii ręki. W okresie od 1 września 2015r. do 31 sierpnia 2021r. była zatrudniona na podstawie umowy o pracę, w pełnym wymiarze czasu pracy, w Przedszkolu z Oddziałami Integracyjnymi nr 226 (...) w W. na stanowisku nauczycielki. Stosunek pracy zakończył się z upływem okresu, na który była zawarta umowa o pracę (świadectwo pracy z dnia 31 sierpnia 2021r., k. 31-32 a.s.; dyplom ukończenia studiów licencjackich, dyplom ukończenia studiów podyplomowych, certyfikat z ukończonego szkolenia – akta organu rentowego oraz akta osobowe – k. 112 a.s.).

O. K. (2) i T. W. (1) w dniu 1 października 2021r. zawarli umowę o pracę na czas określony od 1 października 2021r. do 30 września 2022r. w wymiarze pełnego etatu, na stanowisku terapeuty pedagoga, za wynagrodzeniem w wysokości 5.000 zł brutto miesięcznie. Jako miejsce wykonywania pracy wskazano ul. (...), (...)-(...) W. (umowa o pracę z dnia 1 października 2021r. – akta organu rentowego i akta osobowe – k. 112 a.s.).

Poza umową o pracę strony stosunku pracy podpisały również przygotowany na piśmie zakres obowiązków i czynności pracownika. Zgodnie z nim O. K. (2) była zobowiązana m.in. do wykonywania terapii ręki u pacjentów skierowanych przez pracodawcę, nawiązywania i podtrzymywania kontaktu terapeutycznego z niepełnoletnim pacjentem oraz jego rodziną, dokumentowania, monitorowana i oceniania procesu terapeutycznego, przestrzegania tajemnicy lekarskiej w zakresie leczenia pacjenta i jego rodziny, a także przestrzegania przepisów bhp właściwych podejmowanej aktywności w celu zapewnienia pacjentowi możliwie najwyższego bezpieczeństwa. Była poza tym zobowiązana do wykształcenia u pacjentów czynności manipulacyjnych, kształcenia analizy i syntezy wzrokowej, ćwiczenia sprawności rąk z wykorzystaniem zabaw ruchowych związanych z otoczeniem, rzucanie-chwytanie-ukierunkowanie ruchów, ćwiczenia przedramienia, dłoni, stawu nadgarstka, palców, ćwiczenia płynności i precyzji ruchów ręki, usprawniania koordynacji wzrokowo – ruchowej oraz planowania ruchu i rozwijania koncentracji uwagi na zadaniu (zakres obowiązków – akta organu rentowego i akta osobowe – k. 112 a.s.).

O. K. (2) w dniu 1 października 2021r. odbyła szkolenie wstępne w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zapoznała się z ryzykiem zawodowym ( karta szkolenia wstępnego w dziedzinie BHP, oświadczenie o zapoznaniu pracownika z ryzykiem zawodowym – akta osobowe – k. 112 a.s.). Poza tym została skierowana przez pracodawcę na badania wstępne. Po ich przeprowadzeniu, w dniu 15 listopada 2021r. uzyskała orzeczenie o zdolności do wykonywania pracy na stanowisku terapeuty ręki (orzeczenie lekarskie z dnia 15 listopada 2021r. – akta osobowe – k. 112 a.s.).

W dniu 6 października 2021r. płatnik składek dokonał zgłoszenia O. K. (2) do ubezpieczeń społecznych na druku (...) od dnia 1 października 2021r. (druk (...) nienumerowane karty akt ZUS).

O. K. (2) pracowała od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00-16:00 w gabinecie fizjoterapeutycznym znajdującym się przy ul. (...) w W., podpisywała się na listach obecności. Ubezpieczona prowadziła terapię ręki u pacjentów, których kierował do niej T. W. (1). Wspólnie z T. W. (1) ustała kierunek terapii pacjentów. Jedną z pacjentek, u której ubezpieczona w listopadzie 2021r. przeprowadziła terapię ręki była córka A. K. (1). Terapia ręki trwała godzinę, a długość koniecznej do wykonania terapii ubezpieczona uzgadniała osobiście z rodzicem dziecka, które brało udział w fizjoterapii. W czasie, gdy ubezpieczona nie miała pacjentów zajmowała się przygotowywaniem pomocy dydaktycznych i sensorycznych oraz organizowaniem przestrzeni w gabinecie fizjoterapii. Wypełniała dziennik zajęć specjalistycznych – terapii ręki. W dzienniku wpisywała imiona i nazwiska pacjentów oraz rok urodzenia wraz z ich frekwencją w poszczególne dni miesiąca, począwszy od października 2021r. do stycznia 2022r. Ponadto uzupełniała informacje takie jak zakres trudności dziecka – diagnoza – zalecenia, a także opisywała indywidualny plan pracy z dzieckiem. W tym okresie prowadziła terapię dla 19 dzieci (dziennik zajęć specjalistycznych – terapii ręki za rok 2021/2022, k. 20-30 a.s.; zeznania świadka J. K., k. 103 verte – 104 a.s.; zeznania świadka M. K., k. 104 verte – 105 a.s.; zeznania świadka J. D., k. 105 a.s.; zeznania świadka A. K. (1), k. 105 verte a.s.; zeznania O. K. (2), k. 105 verte – 106 verte a.s.; zeznania T. W. (1), k. 106 verte – 107 verte a.s.).

Wynagrodzenie było wypłacane ubezpieczonej przelewem. Otrzymała je: za październik 2021r. w kwocie 3.613,19 zł, za listopad 2021r. w kwocie 3.613,19 zł, za grudzień 2021r. w kwocie 3.613,19 zł i za styczeń 2022r. w kwocie 3.613,19 zł (potwierdzenia przelewów - nienumerowane karty akt ZUS).

Ubezpieczona w trakcie podpisywania umowy o pracę nie wiedziała, że jest w ciąży. Ostatnią miesiączkę miała 5 września 2021r. W dniu wizyty u lekarza, która odbyła się 6 listopada 2021r., była w 8 tygodniu ciąży. Niezdolna do pracy z powodu choroby przypadającej na okres ciąży stała się od 7 stycznia 2022r., a dziecko urodziła 6 czerwca 2022r. W czasie jej nieobecności w pracy spółka (...) nawiązała na zasadzie B2B współpracę z A. K. (2), prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w W., która zajmuje się terapią ręki w placówce P. (...) przy ul. (...) w W.. Umowa ze wskazaną terapeutką została podpisana w październiku 2022r., natomiast promesa nawiązania współpracy została złożona wcześniej – około połowy 2022 roku (karta ciąży, k. 124-136 a.s.; kontrakt 2L/2022, k. 98 a.s.; zeznania świadka J. K., k. 103 verte – 104 a.s.; zeznania świadka M. K., k. 104 verte – 105 a.s.; zeznania świadka J. D., k. 105 a.s.; zeznania O. K. (2), k. 105 verte – 106 verte a.s.; zeznania T. W. (1), k. 106 verte – 107 verte a.s.).

T. W. (1), jako osoba prowadząca FizjoActive Rehabilitacja Narządu (...) T. W. (1) z siedzibą w K., uzyskał następujące przychody ze sprzedaży:

- we wrześniu 2021r. - 12.100,00 zł brutto,

- w październiku 2021r. - 16.746,00 zł brutto,

- w listopadzie 2021r. - 11.710,00 zł brutto,

- w grudniu 2021r. - 20.589,60 zł brutto,

- w styczniu 2022r. - 13.671,00 zł brutto,

- w lutym 2022r. - 15.767,60 zł brutto,

- w marcu 2022r. - 18.490,80 zł brutto,

- w kwietniu 2022r. - 15.223,00 zł brutto,

- w maju 2022r. - 17.335,60 zł brutto,

- w czerwcu 2022r. - 12.845,00 zł brutto (podsumowanie książki przychodów i rozchodów za 2021r. i 2022r., k. 101-102 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. w dniu 22 lutego 2022r., działając na podstawie art. 61 § 1 i § 4 k.p.a. oraz art. 123 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, zawiadomił O. K. (2) i T. W. (2) o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie prawidłowości zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych O. K. (2). Następnie, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, w dniu 19 kwietnia 2022r., została wydana decyzja nr (...), w której na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 58 § 2 k.c., art. 22 k.p. i art. 300 k.p., organ rentowy stwierdził, że O. K. (2), jako pracownik u płatnika składek T. W. (1), nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 1 października 2021r. (zawiadomienia z dnia 22 lutego 2022r. i decyzja z dnia 19 kwietnia 2022r. – nienumerowane karty akt ZUS).

Następnie, w związku z odwołaniem od ww. decyzji złożonym przez ubezpieczoną, organ rentowy decyzją z dnia 31 maja 2022r. - działając na podstawie art. 83 ust. 1 u ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych - uchylił w całości decyzję z dnia 19 kwietnia 2022r., nr (...), w związku z koniecznością dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. W jego trakcie organ rentowy przesłuchał świadków: J. K., M. K., J. D. i A. K. (1) (decyzja z dnia 19 kwietnia 2022r., protokoły przesłuchań świadków J. K., M. K., J. D., A. K. (1) – nienumerowane karty akt ZUS). Po zakończeniu postępowania dowodowego w dniu 14 lipca 2022r. wydał decyzję nr (...), w której na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 58 § 2 k.c., art. 22 k.p. i art. 300 k.p. stwierdził, że O. K. (2), jako pracownik u płatnika składek T. W. (1), nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 1 października 2021r. (decyzja z dnia 14 lipca 2022r. – nienumerowane karty akt ZUS).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie powołanych dokumentów, a także w oparciu o zeznania świadków: J. K., M. K., J. D., A. K. (1) oraz ubezpieczonej O. K. (2) i płatnika składek T. W. (1).

Wymienione dokumenty, złożone przez ubezpieczoną i płatnika składek oraz te, które zostały stworzone przez organ rentowy, Sąd ocenił jako wiarygodne. Z uwagi na to, że strony sporu nie zgłosiły zastrzeżeń wobec ich formy i treści, to Sąd uwzględniając zeznania świadków i stron, z których wynikają te same okoliczności, poczynił na podstawie tych dokumentów ustalenia faktyczne.

Jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania świadka A. K. (1), która potwierdziła, że O. K. (2) w listopadzie 2021r. prowadziła kilka razy terapię ręki u jej córki w gabinecie P. (...). Świadek, jako osoba nie związana ze stronami sporu i niemająca żadnego interesu w złożeniu zeznań dla którejś ze stron korzystnych, zdaniem Sądu, przedstawiła okoliczności adekwatnie do stanu rzeczywistego. Sąd zatem na podstawie zeznań tego świadka, którym dał wiarę, dokonał ustaleń faktycznych.

Sąd dał wiarę również zeznaniom świadków: J. K., M. K. i J. D., którzy potwierdzili, że mieli osobisty kontakt z ubezpieczoną i widywali ją w siedzibie spółki (...), gdzie w gabinecie fizjoterapii prowadziła fizjoterapię ręki. Miało to miejsce w różnych godzinach z racji tego, że świadkowie sami przebywali w tej placówce lub tam pracowali w różnych godzinach, a fizjoterapie pacjentów prowadzone były w gabinetach. Zeznania ww. świadków są ze sobą zbieżne w zakresie okoliczności dotyczących czynności wykonywanych przez ubezpieczoną, odnośnie rozmów prowadzonych przez (...) spółki (...) na temat planowanego wprowadzenia do oferty terapii ręki, jak również odnośnie realizacji tego zamierzenia przez wskazaną spółkę w okresie, gdy ubezpieczona stała się niezdolna do pracy. Z tego też względu, Sąd nie miał podstaw, aby kwestionować ich wiarygodność w jakiejkolwiek części.

Zeznania ubezpieczonej O. K. (2) i płatnika składek T. W. (1) także zostały ocenione jako wiarygodne, są bowiem spójne z tym, co zeznali świadkowie i co wynika z dokumentów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sporne w prowadzonym postępowaniu było to, czy O. K. (2) od dnia 1 października 2021r. realizowała umowę o pracę u płatnika składek T. W. (1) i czy z tego tytułu powinna podlegać obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym. Aby tę kwestię rozstrzygnąć należało dokonać wykładni przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2023r., poz. 1230), zwanej dalej ustawą systemową . Art. 6 ust. 1 pkt 1 tej ustawy stanowi, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów. W myśl art. 13 pkt 1 ustawy systemowej następuje to od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania. O tym jednak, czy dany stosunek prawny łączący dwa podmioty może być uznany za stosunek pracy, rozstrzygają przepisy prawa pracy. Stosownie do treści definicji zawartej w art. 2 kodeksu pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2023r., poz. 1465, dalej jako k.p. ) pracownikiem jest osoba zatrudniona między innymi na podstawie umowy o pracę. Użyty w powyższym przepisie zwrot „zatrudniona” oznacza istnienie między pracownikiem a pracodawcą szczególnej więzi prawnej o charakterze zobowiązaniowym, tj. stosunku pracy. Istotą tegoż stosunku jest – w świetle art. 22 § 1 k.p. – uzewnętrznienie woli umawiających się stron, z których jedna deklaruje chęć wykonywania pracy określonego rodzaju w warunkach podporządkowania pracodawcy, natomiast druga – stworzenia stanowiska pracy i zapewnienia świadczenia pracy za wynagrodzeniem. Celem i zamiarem stron umowy o pracę winna być każdorazowo faktyczna realizacja treści stosunku pracy, przy czym oba te elementy wyznaczają: ze strony pracodawcy – realna potrzeba ekonomiczna i umiejętności pracownika, zaś ze strony pracownika – ekwiwalentność wynagrodzenia uzyskanego za pracę.

Dla stwierdzenia, czy zaistniały podstawy do objęcia pracownika ubezpieczeniem społecznym, w świetle powołanych przepisów, wymagane jest ustalenie, czy zatrudnienie miało charakter rzeczywisty i polegało na wykonywaniu pracy określonego rodzaju, na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, czyli w warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p.

W rozpoznawanej sprawie organ rentowy wskazywał, że brak jest dowodów potwierdzających faktyczne świadczenie pracy przez O. K. (2). Wydając decyzję powołał się na treść art. 58 § 2 k.c. i podkreślał, że zawarta między stronami umowa o pracę z 1 października 2021r. jest nieważna, jako czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Według organu rentowego jedynym celem zgłoszenia O. K. (2) do ubezpieczeń była chęć uzyskania świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Jak wynika z art. 58 § 1 k.c. czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Przy czym należy odróżnić nieważność spowodowaną pozornością czynności prawnej od nieważności czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy (art. 58 § 1 k.c.). Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy polega na takim ukształtowaniu jej treści, które z formalnego punktu widzenia nie sprzeciwia się ustawie, ale w rzeczywistości zmierza do zrealizowania celu, którego osiągnięcie jest przez ustawę zakazane. Pojęcie obejścia prawa i pozorności są sobie znaczeniowo bliskie i niejednokrotnie pokrywają się. Ustalenie, czy umowa zmierza do obejścia prawa, czy jest pozorna wymaga poczynienia konkretnych ustaleń faktycznych dotyczących okoliczności jej zawarcia, celu jaki strony zamierzały osiągnąć, charakteru wykonywanej pracy i zachowania koniecznego elementu stosunku pracy, jakim jest wykonywanie pracy podporządkowanej (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 1995r., I PZP 7/95, OSNAPiUS 18/95, poz. 227, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1997r., I PKN 276/97, OSNAPiUS13/98, poz. 397). Czynność prawna może być również sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, przez które rozumie się na ogół obowiązujące w stosunkach między ludźmi reguły postępowania, które za podstawę mają uzasadnienie ocenne, a nie prawne. Odwołują się one do powszechnie uznawanych w całym społeczeństwie lub w danej grupie społecznej wartości i ocen właściwego, przyzwoitego, rzetelnego, lojalnego czy uczciwego zachowania. Zasady te obejmują nie tylko reguły moralne, lecz także obyczajowe (por. np. Z. Radwański (w:) System prawa prywatnego, t. 2, 2002, s. 240 i n.; M. Safjan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. I, 2008, s. 327). Podkreślić należy, iż powołanie się na przepis art. 58 § 2 k.c., z uwagi na wystąpienie celu obliczonego na naruszenie zasad współżycia społecznego, możliwe jest wyjątkowo. Tylko w przypadku uznania, że zawarta umowa o pracę nie była faktycznie wykonywana przez strony, istnieje możliwość oceny w płaszczyźnie zgodności jej celu z zasadami współżycia społecznego. Nie można natomiast przyjąć, że jeżeli stronom umowy o pracę przyświeca cel w postaci chęci uzyskania tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym, to czynność prawna jest nieważna z mocy art. 58 § 2 k.c. Sama chęć uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego, jako motywacja do podjęcia zatrudnienia, nie świadczy również o zamiarze obejścia prawa, podobnie jak i inne cele stawiane sobie przez osoby zawierające umowy o pracę, takie jak chociażby chęć uzyskania środków utrzymania (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 maja 2018r., III AUa 858/17).

Zdaniem Sądu, wobec dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych nie można zaaprobować stanowiska, by zgłoszenie O. K. (2) do ubezpieczeń społecznych nosiło znamiona świadomego i zamierzonego działania, którego celem był uzyskanie w sposób nieuprawniony świadczeń z ubezpieczenia społecznego. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji nie ma argumentów, które można byłoby uznać za wystarczające do sformułowania takiego twierdzenia, szczególnie, że ubezpieczona zawierając umowę o pracę nie wiedziała jeszcze, że jest w ciąży. Potwierdzają to nie tylko zeznania stron, ale i porównanie daty podpisania umowy o pracę, daty ostatniej miesiączki, daty pierwszej wizyty lekarskiej bądź daty porodu. Ostatnia miesiączka wystąpiła u O. K. (1) w dniu 5 września 2021r., zaś umowa o pracę została podpisana 1 października 2021r., natomiast zgłoszenie do ZUS zostało wysłane w dniu 6 października 2021r. Z kolei pierwsza wizyta u ginekologa odbyła się w dniu 6 listopada 2021r. Lekarz w karcie przebiegu wizyty odnotował, że pacjentka wykonała test ciążowy, który okazał się pozytywny, a także opisał wynik badania, które potwierdziło 8 tydzień ciąży. Z powyższego wynika, że ubezpieczona w dniu, w którym podjęła pracę u T. W. (1) raczej nie mogła podejrzewać, że jest w ciąży. Wobec tego cel przyświecający stronom umowy o pracę, na jaki wskazał ZUS, wydając zaskarżone decyzje, okazał się w przedmiotowej sprawie nierzeczywisty. Zdaniem Sądu, sekwencja zdarzeń, jaka w sprawie wystąpiła oraz data potwierdzenia ciąży O. K. (1), wskazują raczej na słuszność stanowiska ubezpieczonej. Ubezpieczona wobec zakończenia kilkuletniej pracy u poprzedniego pracodawcy, co nastąpiło z dniem 31 sierpnia 2021r., poszukiwała innego zatrudnienia i takie podjęła od 1 października 2021r. Po tym dopiero okazało się, że jest w ciąży. Dążenie do uzyskania świadczeń z FUS w związku z ciążą nie mogą być więc motywacją ubezpieczonej i płatnika składek, którzy w dniu 1 października 2021r. nawiązali stosunek pracy.

N. od tego istotne jest, że w rozpatrywanej sprawie umowa o pracę z 1 października 2021r. była realizowana, co potwierdził zgromadzony materiał dowodowy, a w szczególności zeznania świadków i stron. Co prawda, zdaniem organu rentowego, brak było dowodów wystarczających dla przyjęcia faktycznej realizacji stosunku pracy, jednak Sąd po przesłuchaniu świadków takiego stanowiska nie zaaprobował. Osobowe środki dowodowe oraz dokumenty potwierdziły, że O. K. (2) wykonywała zadania, jakie zostały przypisane do powierzonego jej stanowiska pracy, a więc wykonywała terapię ręki u pacjentów T. W. (1), którzy byli przyjmowani w gabinecie spółki (...) i byli przez niego kierowani do ubezpieczonej na terapię. Ubezpieczona prowadziła dziennik zajęć specjalistycznych – terapii ręki. W dzienniku wpisywała pacjentów oraz zaznaczała frekwencję w poszczególne dni miesiąca począwszy od października 2021r. do stycznia 2022r. Opisywała trudności dziecka, diagnozę i zalecenia, a także indywidualny plan pracy z dzieckiem. Okoliczność prowadzenia takich terapii potwierdził jeden z rodziców dziecka, które uczęszczało na terapię – świadek A. K. (1). Również osoby związane ze spółką (...), które bywały w placówce przy ulicy (...), wskazały na okoliczność pracy ubezpieczonej z pacjentami, realizowanej w tym miejscu. Co prawda żadna z tych osób nie brała udziału w samej terapii, co nie jest zaskakujące, jednak uwzględniając sposób organizacji zajęć terapeutycznych, osoby te mogły wiarygodnie potwierdzić, że O. K. (1) w ww. placówce bywała nie w celu towarzyskim, ani nie po to, by pozorować stosunek pracy, tylko w celu prowadzenia terapii z dziećmi.

O pozorności umowy o pracę nie może być mowy w przedmiotowej sprawie również i z tej przyczyny, że zaistniały te elementy, na które wskazuje art. 22 § 1 k.p., a mianowicie praca była wykonywana odpłatnie, a także w miejscu i w czasie wskazanym przez pracodawcę oraz pod jego kierownictwem. Ubezpieczona otrzymywała polecenia wykonania terapii ręki u poszczególnych pacjentów, których kierował do niej T. W. (1) i je realizowała. Była również rozliczana z wykonania powierzonych zadań, choć oczywistym jest, że forma rozliczenia była ograniczona. Pracodawca mógł i weryfikował to, czy zajęcia się odbyły, a także czy były prowadzone zgodnie z ustaleniami, nie wnikał zaś w sam przebieg terapii. W niektórych zajęciach terapeutycznych osobiście uczestniczył i obserwował pracę O. K. (1). Choć nie zdarzało się to każdorazowo, to świadczy o nadzorze nad pracą ubezpieczonej i jej podporządkowaniu pracodawcy. Element podporządkowania występował również, jeśli chodzi o świadczenie pracy w miejscu i czasie wskazanym przez pracodawcę. Czas pracy był ustalony przez T. W. (1) i ubezpieczona, adekwatnie do tych ustaleń, była zobowiązana do wykonywania pracy w godzinach 8:00-16:00, co potwierdzała podpisem na listach obecności. Jeśli we wskazanych godzinach nie miała pacjentów, to na polecenie T. W. (1) organizowała swoje miejsce pracy, m.in. przygotowywała materiały dydaktyczne (np. masę solną bądź inne przydatne podczas terapii z dziećmi).

Na akceptację nie zasługuje zarzut organu rentowego, że płatnik składek nie posiadał realnej potrzeby zatrudnienia pracownika i specjalnie utworzył nowe stanowisko pracy, co w ocenie Zakładu dodatkowo potwierdza okoliczność, że na miejsce ubezpieczonej nie została zatrudniona inna osoba. Jak wynika z wiarygodnych zeznań T. W. (1) prowadził on terapię manualną dzieci. W związku z potrzebami zgłaszanymi przez rodziców małoletnich pacjentów pojawiła się konieczność zapewnienia im także terapii ręki, wobec tego powstała potrzeba nawiązania współpracy z osobą, która zajmowałaby się taką terapią. O takiej potrzebie T. W. (1) rozmawiał ze wspólnikiem J. K., który ten fakt potwierdził. Zeznał, że o takich planach był informowany, przy czym początkowe ustalenia były takie, że to T. W. (1), mający w spółce kontrakt, zajmie się zatrudnieniem takiej osoby, natomiast kiedy ubezpieczona stała się niezdolna do pracy, a spółka w 2022r. otworzyła drugą filię, zdecydowano o nawiązaniu współpracy z osobą, która prowadziła terapię ręki.

Zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę wskazane okoliczności, nie powinno budzić wątpliwości, że to właśnie w związku z zgłaszanym przez rodziców pacjentów zapotrzebowaniem na terapię ręki, polecona została do pracy O. K. (2). Z całą pewnością była osobą do takiej pracy przygotowaną, gdyż nie tylko ukończyła odpowiedni kurs, ale także przez wiele lat pracowała w przedszkolu z dziećmi, stosując w pracy elementy związane z terapią ręki.

W ocenie Sądu powyższe działanie płatnika składek, polegające na zatrudnieniu terapeuty pedagoga, w celu dodatkowego wsparcia pacjentów miało uzasadnione podstawy i wobec tego zostało uznane za racjonalne z punktu widzenia działalności. Dzięki zatrudnieniu na tym stanowisku O. K. (2) płatnik składek mógł zapewnić swoim pacjentom bardziej kompleksową i pełną obsługę zarówno pod kątem terapii manualnej, jak również terapii ręki dydaktyczno-sensorycznej. Tym samym nie musiał rezygnować z dodatkowego źródła dochodu i odsyłać pacjentów do innych placówek, które posiadały w ofercie terapię ręki. W świetle powyższego nie sposób więc przyjąć, że istniał brak realnej potrzeby zatrudnienia przez płatnika składek osoby na stanowisko terapeuty pedagoga. Z przeprowadzonych dowodów wynika przeciwny wniosek. Powyższe potwierdzili zeznający w sprawie świadkowie: A. K. (1) oraz (...) spółki (...), a także zatrudniony w tej placówce J. D.. Ponadto ewidencja przychodów ze sprzedaży płatnika składek potwierdza, że płatnik po zatrudnieniu ubezpieczonej w miesiącach październik i grudzień 2021r. osiągnął wyższe przychody, a ponadto stać było go na zatrudnienie pracownika z wynagrodzeniem wskazanym w umowie o pracę z dnia 1 października 2021r., które nie było wygórowane.

Uwzględniając wskazane okoliczności, Sąd ocenił, że organ rentowy, stwierdzając nieważność oświadczeń stron umowy o pracę, dokonał pobieżnej analizy materiału dowodowego, a poza tym oparł się wyłącznie na domniemaniach i powiązaniach jedynie dwóch faktów – zawarcia umowy o pracę i niezdolności pracownika do pracy. Organ rentowy pominął natomiast wskazane wyżej okoliczności, a także dopełnienie przez strony stosunku pracy formalności, jakie wiążą się z zawarciem umowy o pracę. Przed podjęciem pracy ubezpieczona została przeszkolona w zakresie BHP, a następnie została zawarta umowa o pracę. Ponadto ubezpieczona uzyskała orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do podjęcia pracy na stanowisku terapeuty pedagoga.

Dodatkowo, wracając jeszcze do oceny umowy z dnia 1 października 2021r., jako zmierzającej do obejścia prawa czy jako sprzecznej z zasadami współżycia społecznego, podkreślić należy, że organ rentowy, który powoływał się na nieważność umowy z tych przyczyn, nie przedstawił argumentacji, która by to potwierdzała. W zasadzie ograniczył się do powołania przepisów i postawienia zarzutu bez pogłębionej analizy i bez odniesienia do zgromadzonych dowodów. Tymczasem do postępowania odrębnego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych w zakresie postępowania dowodowego ma zastosowanie - bez żadnych ograniczeń - reguła wynikająca z przepisu art. 232 k.p.c. To z kolei oznacza, że obowiązuje zasada kontradyktoryjności i dowodzenia swoich twierdzeń przez stronę, a wydanie decyzji przez organ rentowy w postępowaniu administracyjnym nie zwalnia tego organu od udowodnienia przed sądem jej podstawy faktycznej, zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu wynikającą z przepisu art. 6 k.c. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 2010r., II UK 148/09 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 19 września 2012r., III AUa 529/12).

W rozpatrywanej sprawie niemalże pierwszoplanowa była dla organu rentowego niezdolność do pracy ubezpieczonej w związku z ciążą, powstała w niedługim czasie po zawarciu umowy o pracę. W przedmiotowej sprawie, co Sąd ustalił, o ciąży O. K. (1) strony zawierające umowę o pracę nie wiedziały, ale nawet, gdyby tak było, to przypomnieć należy, że zgodnie z jednomyślnym orzecznictwem Sądu Najwyższego, chęć uzyskania tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym jest zgodna z prawem i zasadami współżycia społecznego. Dlatego nie można przyjąć, że jeżeli stronom umowy o pracę przyświeca taki właśnie cel, to czynność prawna jest nieważna z mocy art. 58 § 1 lub 2 k.c. (wyrok Sądu Najwyższego z 9 lutego 2012r., I UK 265/11, LEX nr 1169836). Sama chęć uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego jako motywacja do podjęcia zatrudnienia również nie świadczy o zamiarze obejścia prawa, podobnie jak inne cele stawiane sobie przez osoby zawierające umowy o pracę, takie jak na przykład chęć uzyskania środków utrzymania (por. wyroki Sądu Najwyższego: z 25 stycznia 2005r., II UK 141/04, OSNP 2005 Nr 15, poz. 235; z 5 października 2005r., I UK 32/05, OSNP 2006 nr 15-16, poz. 249; z 28 kwietnia 2005r., I UK 236/04, OSNP 2006 nr 1-2, poz. 28; z 11 stycznia 2006r., II UK 51/05, OSNP 2006 nr 23-24, poz. 366, z 22 czerwca 2015r., I UK 367/14, niepublikowany).

Zdaniem Sądu, braku woli realizowania umowy przez ubezpieczoną nie można domniemywać również w oparciu o tę tylko okoliczność, że w okresie niezdolności do pracy nie doszło do zatrudnienia innego pracownika. Podkreślić trzeba, że płatnik składek co prawda sam nie zatrudnił innego terapeuty na miejsce ubezpieczonej, ale spółka (...), w której jest wspólnikiem i z którą ściśle współpracuje, poszukiwała osoby, która przejęłaby terapię prowadzoną przez O. K. (1). Nie nastąpiło to od razu po powstaniu niezdolności do pracy ubezpieczonej, lecz później, bo od października 2022r. Wówczas nawiązano współpracę na zasadzie B2B z A. K. (2) prowadzącą własną działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w W., która zajmuje się terapią ręki w lokalizacji P. (...) przy ul. (...) w W.. Niezależnie od powyższego, nawet jeśli płatnik nie zatrudnił innej osoby, natychmiast po powstaniu niezdolności do pracy ubezpieczonej, to okoliczność ta jako jedyna nie może świadczyć o tym, że doszło do nawiązania nieważnego stosunku pracy. Gdyby wystąpił splot kilku okoliczności, w tym wskazana, wówczas można byłoby czy to na podstawie art. 58 k.c., czy art. 83 k.c., zgodzić się ze stanowiskiem Zakładu. Jednak w sytuacji, kiedy wszystkie inne, przeanalizowane przez Sąd okoliczności nie dają podstaw do zaaprobowania stanowiska ZUS, samo tylko zawarcie umowy w sytuacji braku zatrudnienia innego pracownika na zastępstwo, nie może uzasadniać uznania umowy o pracę jako sprzecznej z zasadami współżycia społecznego, zmierzającej do obejścia prawa, a tym bardziej pozornej. Taki wniosek nasuwa się m.in. z tej przyczyny, że każdy pracodawca podejmuje określone decyzje biznesowe, w tym te dotyczące zatrudnienia i niejednokrotnie mogą okazać się one nietrafne, czy po prostu od samego początku niepotrzebne. To jednak, samo w sobie, bez wystąpienia innych okoliczności i przesłanek, nie daje podstaw do postawienia takich zarzutów, na jakie wskazał ZUS i do wykluczenia z ubezpieczeń społecznych.

Konkludując, w rozpatrywanej sprawie ustalone przez Sąd okoliczności, które zostały omówione, nie wskazują, by działania stron były naganne oraz by stanowisko organu rentowego prowadzące do wydania zaskarżonej decyzji było zasadne. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż strony realizowały podpisaną umowę. W związku z powyższym, nie może być mowy o nieważności umowy o pracę.

Wobec powyższego, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., należało zmienić zaskarżoną decyzję poprzez przyjęcie, że O. K. (1) jako pracownik u płatnika składek T. W. (1) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 1 października 2021r.

Sąd na podstawie art. 98 k.p.c. zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. na rzecz O. K. (1) - reprezentowanej przez pełnomocnika, który zgłosił wniosek o zwrot kosztów zastępstwa procesowego - kwotę 180,00 zł. Wskazana kwota, stanowiąca stawkę minimalną, została ustalona na podstawie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018r., poz. 265 ze zm) i na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c. zasądzona wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi za czas od daty uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.