Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 512/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa S. P.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej w Z.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 lutego 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 5 czerwca 2007 r., sygn. akt V ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Na skutek apelacji powoda S. P. od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 27
października 2006 r., zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 czerwca 2007 r. Sąd Apelacyjny
zmienił zaskarżony wyrok w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach, zaś w pozostałej
części apelację oddalił, nie obciążając powoda kosztami postępowania apelacyjnego.
Skargę kasacyjną od wyroku w części, w jakiej oddala apelację, powód oparł na
podstawie naruszenia prawa materialnego, a to art. 405 k.c., oraz na podstawie
naruszenia przepisów postępowania, w postaci art. 316 § 1 k.p.c. W ramach wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powód podniósł okoliczność, iż zaskarżony
wyrok „w sposób oczywisty narusza prawo”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z ustalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, wniosek o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania nie może zawierać powołania się na dowolne względy
uzasadniające rozpoznanie środka odwoławczego, lecz musi nawiązywać do jednej z
2
okoliczności enumeratywnie wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., ze wskazaniem, które z
nich występują w sprawie i z uzasadnieniem stanowiska skarżącego w tym przedmiocie
(por. m.in. postanowienie SN z dnia 26 kwietnia 2006 r., II CZ 28/06, LEX nr 198531).
Nie spełnia zaś wymagania, o którym mowa, powołanie się przez skarżącego na
jakiekolwiek względy, które w jego ocenie uzasadniają przyjęcie skargi do rozpoznania
(postanowienie SN z dnia 11 kwietnia 2006 r., II CSK 65/06, LEX nr 189753).
W związku z tym należy wskazać, iż zawarta w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.
przesłanka „oczywistej zasadności skargi kasacyjnej” nie odpowiada w pełni przesłance
„oczywistego naruszenia prawa” przez wydanie zaskarżonego orzeczenia. Skarga
kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, jeżeli z jej treści, bez potrzeby głębszej analizy
oraz szczegółowych rozważań, wynika, że przytoczone podstawy kasacyjne
uzasadniają uwzględnienie skargi (por. postanowienia SN: z dnia 5 października 2007 r.,
III CSK 216/07, niepubl. i z dnia 20 lipca 2006 r., III CSK 68/06, niepubl.). Nie każde zaś
naruszenie prawa, nawet oczywiste, przesądza o zasadności skargi (tak w
postanowieniu SN z dnia 15 lutego 2007 r., V CSK 485/06, niepubl.).
Skoro zatem skarżący powołał się na przesłankę, która nie jest zawarta
w ustawie, a nadto swojego stanowiska nie uzasadnił, skarga kasacyjna nie czyni
zadość wymaganiu konstrukcyjnemu, o którym mowa w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. i jako
taka, podlegała odrzuceniu już przez Sąd drugiej instancji bez wzywania skarżącego do
uzupełnienia braków formalnych.
Jedynie ubocznie należy wskazać, że zarzut naruszenia art. 316 § 1 k.p.c. godzi
zarazem w zakaz oparcia skargi kasacyjnej na zarzutach dotyczących ustalenia faktów
lub oceny dowodów (art. 3983
§ 3 k.p.c.), albowiem pod jego pozorem skarżący usiłuje
poddać kontroli Sądu kasacyjnego materię objętą treścią art. 233 § 1 k.p.c., który to
przepis, zgodnie z ustaloną judykaturą, nie może w ogóle wypełnić podstawy kasacyjnej
art. 3983
§ 1 pkt 2 k.p.c. (por. zwłaszcza postanowienie SN z dnia 23 września 2005 r.,
III CSK 13/05, OSNC 2006 nr 4, poz. 76; wyrok SN z dnia 26 kwietnia 2006 r., V CSK
11/06, LEX nr 230204).
Mając na względzie powyższe, skargę kasacyjną należało odrzucić na podstawie
art. 3986
§ 3 k.p.c.

V CSK 512/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia