Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II UK 64/08
POSTANOWIENIE
Dnia 25 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Andrzej Wróbel
w sprawie z wniosku M. P.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o ubezpieczenie społeczne,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 25 czerwca 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 15 marca 2007 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 15 marca 2007 r., Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego w S. z 27 października 2006 r., i oddalił odwołanie M. P.
(wnioskodawczyni) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (organ rentowy)
ustalającą, że skarżąca nie podlega z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej
dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu za miesiące, za które składki na
ubezpieczenia społeczne opłaciła po terminie.
Wnioskodawczyni zaskarżyła powyższy wyrok skargą kasacyjną w całości,
zarzucając naruszenie: 1) art. 14 ust. 2 pkt 2 i art. 47 ustawy z dnia 18 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) przez
przyjęcie, że powódka nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu za
okres od kwietnia 2004 do lipca 2005; 2) art. 123 ww. ustawy przez jego
niezastosowanie; 3) art. 5 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie w ten sposób, ze
2
sąd I instancji nie pouczył wnioskodawczyni działającej w sprawie bez fachowego
pełnomocnika o skutkach niezgłoszenia wniosku o przywrócenie terminu do
opłacenia składek; art. 328 par. 2 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie w ten
sposób, że sąd II instancji nie wskazał w uzasadnieniu wyroku podstawy faktycznej
rozstrzygnięcia.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
1. Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia.
Nadzwyczajny charakter skargi wynika m.in. z tego, że warunkiem jej
rozpoznania jest uprzednie jej przyjęcie przez Sąd Najwyższy do rozpoz-
nania (postanowienie SN z dnia 29 września 2005 r., III CSK 22/05,nie
publ.). Dlatego na mocy art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. skarga kasacyjna musi
obligatoryjnie zawierać wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego
uzasadnienie. Jest to jeden z wymogów formalnych skargi kasacyjnej
wynikający z art. 3984
k.p.c. W art. 3984
§ 1 k.p.c. ustawodawca określił
odrębnie w czterech punktach konstrukcyjne elementy każdej skargi
kasacyjnej, a więc cechy jej istotne (kreatywne), podkreślając zarazem w
ten sposób rangę i znaczenie tychże elementów. Są to wymagania
bezwzględne, a ich ewentualny brak nie może być uzupełniony po upływie
terminu do wniesienia skargi (postanowienie SN z dnia 20 grudnia 2005 r.,
sygn. akt II PZ 49/05,nie publ.).
2. Spełnienie wymogu zawarcia w skardze kasacyjnej wniosku o przyjęcie
skargi kasacyjnej wraz z uzasadnieniem polega na wskazaniu, że w
sprawie występuje istotne zagadnienie prawne lub, że istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów lub, że zachodzi
nieważność postępowania lub, że skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona (postanowienie SN z 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I CSK
100/07,nie publ.; postanowienie SN z 9 maja 2007 r., sygn. akt I CSK
119/07,nie publ.; postanowienie SN z 21 czerwca 2007 r., sygn. akt I CSK
178/07,nie publ.).
3
3. Uzasadnienie tego wniosku polega na wyjaśnieniu, czyli na wykazaniu, dlaczego,
w ocenie strony skarżącej, zachodzi któraś z przesłanek określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. (postanowienie SN z 6 lipca 2007 r., sygn. akt I CSK 206/07,nie
publ.; postanowienie SN z 27 lipca 2007 r., sygn. akt I CSK 226/07,nie
publ.). Treść tego uzasadnienia nie może być jednak dowolna i należy ją oprzeć
na argumentacji jurydycznej (postanowienie SN z 6 lipca 2007 r., sygn. akt I
CSK 206/07,nie publ.; postanowienie SN z 27 lipca 2007 r., sygn. akt I CSK
226/07,nie publ.). Jest tak z tej przyczyny, że Sąd Najwyższy, rozpoznając ten
nadzwyczajny środek zaskarżenia, działa w interesie publicznym, wyjaśniając
istotne zagadnienia prawne, dokonując wykładni przepisów budzących poważne
wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, bądź
usuwając z obrotu prawnego orzeczenia wydane w postępowaniu dotkniętym
nieważnością lub oczywiście wadliwe (postanowienie SN z 6 lipca 2007 r.,
sygn. akt I CSK 206/07,nie publ.). Dlatego czyniąc zadość formalnemu
wymogowi skargi kasacyjnej, określony w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarżący
powinien przedstawić odpowiednie argumenty prawne, uzasadniające
występowanie ściśle określonej w ustawie przesłanki (postanowienie SN z
21 czerwca 2007 r., sygn. akt I CSK 178/07,nie publ.; postanowienie SN
z dnia 21 lipca 2005 r. sygn. akt V CSK 18/05,nie publ.).
4. W razie powołania się na przesłankę wskazaną w art. 3989
§ 1 pkt 3 k.p.c.,
skarżący powinien – także w uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania, a nie w jakimkolwiek innym miejscu skargi
kasacyjnej – sformułować abstrakcyjnie ujęte zagadnienie prawne
występujące w sprawie i dotyczące przepisów, których naruszenie stanowi
podstawę skargi kasacyjnej. Należy jednak pamiętać, iż nie spełnia
wymagania określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. sformułowanie
istotnego zagadnienia prawnego w sposób ogólny i nieprecyzyjny
(postanowienie z 28 września 2007 r., sygn. akt I CSK 266/07,nie publ.).
5. W razie powołania się na przesłankę wskazaną w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.,
skarżący powinien przytoczyć argumenty świadczące o tym, że skarga
kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Pojęcie „oczywistości” mieści się w
sferze obiektywnej i łączy się z powinnością wykazania, że podniesione
4
zarzuty naruszenia wskazanych przepisów są zasadne prima facie, bez
dokonywania głębszej analizy tekstu tych przepisów i bez doszukiwania się
ich znaczenia (postanowienie SN z 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I CSK
100/07, nie publ.). Innymi słowy, w celu spełnienia przesłanki przewidzianej
w art. 398-4 § 1 pkt 3 w zw. z art. 398-9 § 1 pkt 4 k.p.c. należy wykazać
"oczywistość skargi kasacyjnej" przez odwołanie się do argumentacji, która
prima facie wskazuje, że zaskarżone orzeczenie wydane zostało z
oczywistym naruszeniem prawa (postanowienie SN z 30 czerwca 2007 r.,
sygn. akt II CSK 184/07, nie publ.).
6. Skarga kasacyjna wnioskodawczyni nie zawiera zarówno wniosku o
przyjęcie jej do rozpoznania, jak i jego uzasadnienia. Nie wynika z niej, czy
pełnomocnik wnioskodawczyni opiera skargę na podstawie wskazane w art.
3989
§ 1 pkt 3 k.p.c., czy na podstawie wynikającej z art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.
7. Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji
postanowienia.
/tp/
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13