Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 60/14
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie ze skargi wnioskodawczyni
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w B.
z dnia 24 maja 2012 r.,
w sprawie z wniosku U. K.-Z.
przy uczestnictwie B. Z.
o podział majątku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 marca 2015 r.,
1) odrzuca skargę,
2) przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego
w I. radcy prawnemu A. K. kwotę 2 700 (dwa tysiące siedemset)
złotych powiększoną o należny podatek od towarów i usług
tytułem pomocy prawnej udzielonej z urzędu U. K.-Z. w
postępowaniu przed Sądem Najwyższym.
UZASADNIENIE
2
Postanowieniem z dnia 24 maja 2012 r. Sąd Okręgowy w B. w wyniku
apelacji wnioskodawczyni U. K. – Z. zmienił postanowienie Sądu Rejonowego w I.
wydane w dniu 6 lipca 2011 r. w sprawie o podział majątku w ten tylko sposób, że
zasądził od wnioskodawczyni U. K. – Z. na rzecz uczestniczki postępowania B. Z.
kwotę 112 561 zł w miejsce uprzednio przyznanej kwoty 154 150 zł. W pozostałym
zakresie oddalił apelację wnioskodawczyni jako bezzasadną.
Od wyroku Sądu drugiej instancji wnioskodawczyni U. K. – Z. wniosła skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Sąd
Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 424 5
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać: oznaczenie orzeczenia, od którego
została wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części;
przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie; wskazanie przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne; uprawdopodobnienie wyrządzenia
szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy;
wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe; wniosek o stwierdzenie niezgodności
orzeczenia z prawem.
Wymagania skargi wymienione wyczerpująco w art. 424 5
§ 1 k.p.c. mają
charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione kumulatywnie. To oznacza, że
skarga niespełniająca któregokolwiek z nich jest dotknięta tzw. brakiem istotnym,
nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania braków i podlega odrzuceniu
bez wzywania do ich usunięcia. Każde z wymagań przewidzianych w art. 4245
§ 1
k.p.c. - na co Sąd Najwyższy wielokrotnie zwracał uwagę – ma charakter samoistny,
powinno być zatem spełnione niezależnie od innych wymagań (por. m.in.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 20 lipca 2005 r., IV CNP 1/05; z dnia
1 stycznia 2006 r., III CNP 21/05; z dnia 28 lutego 2012 r., I CNP 62/11).
W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało wyjaśnione, że przewidziany
w art. 424 5
§ 1 pkt 4 k.p.c. obowiązek uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody,
polega na złożeniu przez skarżącego oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze
wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru – oraz uwiarygodnieniu tego oświadczenia przez
3
powołanie i przedstawienie dowodów bądź innych środków, nawet nieuznawanych
przez kodeks postępowania cywilnego za dowody, jak pisemne oświadczenia,
surogaty dokumentów czy tzw. opinie prywatne (por. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16;
z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05; z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP 19/05;
z dnia 12 listopada 2013 r., V CNP 2/13; z dnia 23 stycznia 2015 r., II CNP 37/14;
z dnia 5 marca 2015 r., II CNP 53/14). Niezbędne jest przy tym przeprowadzenie
wywodu wskazującego na czas powstania szkody oraz związek przyczynowy
pomiędzy wydaniem zaskarżonego orzeczenia a szkodą (por. np. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05 OSNC, nr 7-8,
poz. 141).
Skarga wniesiona przez wnioskodawczynię nie spełnia tak rozumianego
wymagania przewidzianego w art. 424 5
§ 1 pkt 4 k.p.c. Obowiązkowi wykazania
szkody nie czyni zadość oświadczenie skarżącej, że szkoda powstała w wyniku
wydania zaskarżonego orzeczenia i polega na zasądzeniu od wnioskodawczyni
kwoty 112 561 zł oraz wszczęciu przez uczestniczkę B. Z. postępowania
egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika sądowego przy Sądzie
Rejonowym w I. Nie uprawdopodabniają wystąpienia szkody - jej rozmiaru, rodzaju,
czasu powstania i związku przyczynowego pomiędzy wydaniem zaskarżonego
orzeczenia a szkodą - powołane przez skarżącą dowody, tj. decyzja Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 23 marca 2013 r. o waloryzacji
renty informująca, że przysługujące wnioskodawczyni świadczenie zmniejsza się z
powodu egzekucji sądowej oraz wydruk z przeglądarki ksiąg wieczystych z dnia 18
lutego 2014 r. zawierający wpis ostrzeżenia o wszczęciu egzekucji. Poza tym
trzeba podkreślić, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie Sądu Najwyższego
poglądem szkoda spowodowana wydaniem wyroku musi istnieć w chwili
wniesienia skargi (por. m.in. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 11 stycznia
2006 r., II CNP 13/05, OSNC 2006, nr 6, poz. 110; z dnia 18 grudnia 2013 r., IV
CNP 43/13; z dnia 23 września 2014 r., II CNP 18/14).
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
odrzucił skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
4
Sąd Najwyższy orzekł o kosztach pomocy prawnej udzielonej
wnioskodawczyni z urzędu w postępowaniu w sprawie stwierdzenia niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia, jak w sentencji pkt 2, na podstawie art. 42412
k.p.c. w zw. z art. 398 21
k.p.c. i art. 99 k.p.c. oraz § 15, § 6 pkt 6, § 12 ust. 5 pkt 2
Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r.,
poz. 490).