Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 lipca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił Z. K. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach nie uwzględnił okresu zatrudnienia od 4 marca 1980 r. do 30 listopada 1998 r. w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. na stanowisku „kierowca ciągnika i kombajnu”, z uwagi, iż w przedłożonym zaświadczeniu o wykonywaniu prac w szczególnych warunkach nie powołano stosownego rozporządzenia resortowego z przyporządkowaniem działu, pozycji oraz punktu do wskazania stanowiska ”kierowca ciągnika, kombajnu”. Powołano jedynie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych ale z błędnym przyporządkowaniem działu oraz punktu tj. dział XIV pkt 12 (prace przy spawaniu elektrycznym, gazowym i atomowym). Ponadto na ogólnych świadectwach pracy w okresach od 1 lipca 1994 r. do 31 lipca 1994 r., od 1 września 1994 r. do 31 grudnia 1994 r. oraz od 1 lutego 1995 r. do 31 marca 1997 r. wykazano stanowisko „kierowca ciągnikowy – mechanik”, od 1 kwietnia 1997 r. do 31 maja 1997 r. – kierowca ciągnikowy – pilarz”. Przedłożone przez ubezpieczonego w dniu 13 marca 2015 r. świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 9 marca 2015 r. uzupełnione o dane dotyczące rozporządzenia resortowego oraz działy, pozycje i punkty właściwe do powołanych stanowisk pracy nie może stanowić podstawy do przyznania prawa do emerytury z uwagi, iż zostało wystawione przez osobę nieuprawnioną. Analiza dokumentów będących w posiadaniu ZUS wykazała, że K. O. jako były prezes zlikwidowanej Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. nie jest upoważniony do wystawiania z aktualną datą świadectw pracy w szczególnych warunkach. Nadto organ rentowy dodał, że na podstawie przedłożonych przez ubezpieczonego w dniu 2 lipca 2015 r. nowych dokumentów pomocniczych w postaci umów o pracę oraz angaży wystawionych przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych w Ł. nie można jednoznacznie wnioskować czy wnioskodawca wyłącznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował na stanowisku traktorzysta – kombajnista i wykonywał wyłącznie prace transportowe czy też oprócz prac transportowych wykonywał prace, które nie są związane z transportem oraz, które nie mogą zostać uznane jako praca w szczególnych warunkach.

Wnioskodawca udokumentował ogólny staż pracy w wymiarze 27 lat, 10 miesięcy i 21 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 9 miesięcy i 11 dni w warunkach szczególnych.

/decyzja – k. 53 plik I akt ZUS/

Z. K. w dniu 28 sierpnia 2015 r. złożył odwołanie od w/w decyzji i wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazał, że w okresie od 4 marca 1980 r. do 30 listopada 1998 r. był zatrudniony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach, na stanowisku kierowcy ciągnikowego.

/odwołanie – k. 2 – 5/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podając te same argumenty co w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 8/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Z. K. urodził się (...)

/bezsporne/

W dniu 5 lutego 2015 r. ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę.

/wniosek – k. 1 – 4 plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 5 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił Z. K. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach nie uwzględnił okresu zatrudnienia od 4 marca 1980 r. do 30 listopada 1998 r. w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. na stanowisku „kierowca ciągnika i kombajnu”. Wnioskodawca udokumentował ogólny staż pracy w wymiarze 27 lat, 10 miesięcy i 21 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

/decyzja – k. 29 plik I akt ZUS/

W dniu 13 marca 2015 r. ubezpieczony złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie jego wniosku o emeryturę.

/wniosek – k. 30 plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 11 maja 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił Z. K. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach nie uwzględnił okresu zatrudnienia od 4 marca 1980 r. do 30 listopada 1998 r. w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. na stanowisku „kierowca ciągnika i kombajnu”. Wnioskodawca udokumentował ogólny staż pracy w wymiarze 27 lat, 10 miesięcy i 21 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

/decyzja – k. 43 plik I akt ZUS/

W dniu 26 marca 2015 r. ubezpieczony złożył ponownie wniosek o emeryturę załączając świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach za okres zatrudnienia w (...) Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. od dnia 21 maja 1979 r. do 29 lutego 1980 r.

/wniosek – k. 45 plik I akt ZUS, świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach – k. 46 plik I akt ZUS/

Decyzją 10 czerwca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił Z. K. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach ponownie nie uwzględnił okresu zatrudnienia od 4 marca 1980 r. do 30 listopada 1998 r. w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. na stanowisku „kierowca ciągnika i kombajnu”.

/decyzja – k. 48 plik I akt ZUS/

W dniu 2 lipca 2015 r. ubezpieczony ponownie złożył wniosek o emeryturę załączając nowe dokumenty.

/wniosek – k. 49 plik I akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 31 lipca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił Z. K. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach nie uwzględnił okresu zatrudnienia od 4 marca 1980 r. do 30 listopada 1998 r. w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. na stanowisku „kierowca ciągnika i kombajnu”, z uwagi, iż w przedłożonym zaświadczeniu o wykonywaniu prac w szczególnych warunkach nie powołano stosownego rozporządzenia resortowego z przyporządkowaniem działu, pozycji oraz punktu do wskazania stanowiska ”kierowca ciągnika, kombajnu”. Powołano jedynie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych ale z błędnym przyporządkowaniem działu oraz punktu tj. dział XIV pkt 12 (prace przy spawaniu elektrycznym, gazowym i atomowym). Ponadto na ogólnych świadectwach pracy w okresach od 1 lipca 1994 r. do 31 lipca 1994 r., od 1 września 1994 r. do 31 grudnia 1994 r. oraz od 1 lutego 1995 r. do 31 marca 1997 r. wykazano stanowisko „kierowca ciągnikowy – mechanik”, od 1 kwietnia 1997 r. do 31 maja 1997 r. – kierowca ciągnikowy – pilarz”. Przedłożone przez ubezpieczonego w dniu 13 marca 2015 r. świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 9 marca 2015 r. uzupełnione o dane dotyczące rozporządzenia resortowego oraz działy, pozycje i punkty właściwe do powołanych stanowisk pracy nie może stanowić podstawy do przyznania prawa do emerytury z uwagi, iż zostało wystawione przez osobę nieuprawnioną. Analiza dokumentów będących w posiadaniu ZUS wykazała, że K. O. jako były prezes zlikwidowanej Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. nie jest upoważniony do wystawiania z aktualną datą świadectw pracy w szczególnych warunkach. Nadto organ rentowy dodał, że na podstawie przedłożonych przez ubezpieczonego w dniu 2 lipca 2015 r. nowych dokumentów pomocniczych w postaci umów o pracę oraz angaży wystawionych przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych w Ł. nie można jednoznacznie wnioskować czy wnioskodawca wyłącznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował na stanowisku traktorzysta – kombajnista i wykonywał wyłącznie prace transportowe czy też oprócz prac transportowych wykonywał prace, które nie są związane z transportem oraz, które nie mogą zostać uznane jako praca w szczególnych warunkach.

Wnioskodawca udokumentował ogólny staż pracy w wymiarze 27 lat, 10 miesięcy i 21 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 9 miesięcy i 11 dni w warunkach szczególnych.

/decyzja – k. 53 plik I akt ZUS/

Z. K. był zatrudniony w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od 4 marca 1980 r. do 30 listopada 1998 r. na stanowisku:

- traktorzysty, kierowcy ciągnikowego od 4 marca 1980 r. do 31 sierpnia 1993 r.,

- kierowcy ciągnikowego od 1 września 1993 r. do 30 czerwca 1994 r., od 1 sierpnia 1994 r. do 31 sierpnia 1994 r., od 1 stycznia 1995 r. do 31 stycznia 1995 r., od 1 czerwca 1997 r. do 30 listopada 1998 r.

- kierowcy ciągnikowego – mechanika od 1 lipca 1994 r. do 31 lipca 1994 r., od 1 września 1994 r. do 31 grudnia 1994 r., od 1 lutego 1995 r. do 31 marca 1997 r.,

- kierowcy ciągnikowego – pilarza od 1 kwietnia 1997 r. do 31 maja 1997 r.

/świadectwa pracy – k. 18 – 41 plik I akt ZUS, dokumentacja osobowa – k. 49 plik I akt ZUS/

Podczas całego okresu zatrudnienia ubezpieczony pracował jako kierowca ciągnika w pełnym wymiarze czasu pracy. Natomiast po godzinach pracy zdarzało się, że dodatkowo wykonywał czynności mechanika, gdy coś zepsuło się w ciągniku czy też pilarza. Wnioskodawca nie był członkiem spółdzielni.

/zeznania wnioskodawcy z dnia 12 maja 2016 r. – 00:02:58 – 00:06:46 – płyta CD – k. 17 w zw. z zeznaniami – 00:15:56 – 00:19:01 – płyta CD – k. 17, zeznania świadka B. S. z dnia 12 maja 2016 r. – 00:08:52 – 00:13:02 – płyta CD – k. 17, zeznania świadka A. C. z dnia 12 maja 2016 r. – 00:13:02 – 00:15:56 – płyta CD – k. 17/

Spółdzielnia Kółek Rolniczych w Ł. wystawiła wnioskodawcy zaświadczenie oraz świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach i wskazała, że podczas zatrudnienia w okresie od 4 marca 1980 r. do 30 listopada 1998 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace na stanowiskach wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr do Uchwały nr XXIV Zarządu (...) i OR z dnia 14 czerwca 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w jednostkach organizacyjnych Kółek Rolniczych i Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach:

- traktorzysta – kombajnista – wykaz A, dział VIII poz. 3,

- kierowca ciągnikowy – mechanik – dział VIII, poz. 3; dział XIV, poz. 14

od 4 marca 1980 r. do 30 czerwca 1994 r., od 1 sierpnia 1994 r. do 31 sierpnia 1994 r., od 1 stycznia 1995 r. do 31 stycznia 1995 r., od 1 lipca 1994 r. do 31 lipca 1994 r., od 1 września 1994 r. do 31 grudnia 1994 r. i od 1 lutego 1995 r. do 1 kwietnia 1997 r.

/świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach – k. 6k. 31 plik I akt ZUS, zaświadczenie – k. 5 plik I akt ZUS/

Wnioskodawca posiada uprawnienia do kierowania pojazdami następujących kategorii:

- T od 20 grudnia 1979 r.,

- A, B od 8 października 2004 r.

/bezsporne/

Obecnie wnioskodawca nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego.

/bezsporne/

Wnioskodawca udokumentował ogólny staż pracy w wymiarze 27 lat, 10 miesięcy i 21 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 9 miesięcy i 11 dni w warunkach szczególnych.

/wyliczenia ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów zarówno w postaci dokumentów, jak i osobowych źródeł dowodowych w postaci zeznań wnioskodawcy oraz świadków B. S. i A. C.. Zeznania świadków – osób niezainteresowanych rozstrzygnięciem sprawy na korzyść którejkolwiek ze stron, a jednocześnie pracowników tego samego zakładu w tym samym czasie co wnioskodawca, nie budzą wątpliwości przy ocenie ich wiarygodności, nie są wzajemnie ze sobą ani z treścią załączonych do akt sprawy dokumentów sprzeczne, wzajemnie ze sobą korespondują. W ocenie Sądu zeznania świadków potwierdzają jednoznacznie, że ubezpieczony pracował jako kierowca ciągnika.

Zaś jeśli chodzi o świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach oraz zaświadczenie ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w w/w spornym okresie to Sąd oparł się na nim jedynie częściowo tzn. tylko co do faktu, że ubezpieczony świadczył pracę w szczególnych warunkach jako traktorzysta, kierowca ciągnika. Zaś nie budzi wątpliwości Sądu fakt, że w świadectwie tym pracodawca błędnie wpisał, iż ubezpieczony wykonywał pracę na stanowisku wymienionym w dziale XIV pkt 12 (prace przy spawaniu elektrycznym, gazowym i atomowym).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 w/w ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 – 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.

Według treści § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 i 2 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok SN z 15.12.1997 r. II UKN 417/97 – (...) i US (...) i wyrok SN z 15.11. 2000 r. II UKN 39/00 Prok. i Prawo (...)).

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, iż wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe co do wieku – ukończył 60 rok życia oraz lat okresów składkowych i nieskładkowych. Skarżący nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego. W ocenie Sądu wnioskodawca spełnia również warunek co do posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, iż wnioskodawca pracował na stanowisku kierowcy ciągnika w pełnym wymiarze czasu pracy w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. w okresie od 4 marca 1980 r. do 30 listopada 1998 r.

Pracę kierowcy ciągnika zaliczyć należy do prac w warunkach szczególnych. Pomocnicze znaczenie w tym zakresie stanowi wykaz zawarty w załączaniu do Zarządzenia Nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31 marca 1988 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Stanowisko to wymienione zostało w Wykazie A, Dziale VIII, poz. 3, pkt 1 – kierowca ciągnika kołowego.

Analiza treści wykazu A do powołanego rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. wskazuje, że wymieniona w poz. 3 działu VIII praca kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych, jest pracą w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Stosownie do § 2 ust. 1 okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. W myśl § 2 ust. 2 okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy.

Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma jednak zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na okoliczność pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach dopuścił dowód z dokumentów i z zeznań świadków.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał, że skarżący nie udowodnił okresu pracy 15 lat w warunkach szczególnych.

W ocenie Sądu wnioskodawca wykazał w przedmiotowym postępowaniu, że w podczas zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. w okresie od 4 marca 1980 r. do 30 listopada 1998 r. na stanowisku kierowcy ciągnikowego wykonywał pracę w szczególnych warunkach.

Świadkowie oraz wnioskodawca zgodnie podali, że podczas całego spornego okresu zatrudnienia ubezpieczony pracował jako kierowca ciągnika w pełnym wymiarze czasu pracy. Natomiast po godzinach pracy zdarzało się, że dodatkowo wykonywał czynności mechanika, gdy coś zepsuło się w ciągniku czy też pilarza. Wnioskodawca nie był członkiem spółdzielni.

Należy wskazać, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym przyjmuje się, iż zatrudnienie wynikające ze stosunku członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej nie odpowiada warunkom opisanym w art. 22 § 1 k.p., bowiem z jego istoty wynikają prawa i obowiązki niewystępujące w stosunku pracy, a wynikające z art. 18 ustawy z 1982 r. – Prawo spółdzielcze (Dz.U.1982 r. nr 30 poz. 210 tekst pierwotny) np. prawo do uczestniczenia w walnym zgromadzeniu lub zebraniu grupy członkowskiej, do wybierania i bycia wybieranym do organów spółdzielni, do udziału w nadwyżce bilansowej, do świadczeń spółdzielni w zakresie jej statutowej działalności oraz prawo do zaskarżania uchwał walnego zgromadzenia spółdzielni (art. 42 § 4 Prawa spółdzielczego), obowiązek wniesienia wkładu (art. 152 Prawa spółdzielczego). Z istoty członkostwa wynika obowiązek członka rolniczej spółdzielni produkcyjnej zespolonego działania przy prowadzeniu wspólnego gospodarstwa rolnego oraz działalności na rzecz indywidualnych gospodarstw rolnych członków (art. 138 Prawa spółdzielczego) w ramach ustalonej w spółdzielni organizacji pracy - wymaganej i niezbędnej wobec wieloosobowego składu spółdzielni. Ustalone zasady kooperacji mogą zatem przypominać wykonywanie pracy pod kierownictwem w określonym miejscu i czasie, ale podporządkowanie spółdzielcy regułom wynikającym z tej organizacji pracy jest właśnie immanentną cechą stosunku członkostwa. Podkreślenia wymaga też, że to ustawodawca wybrał dla członka rolniczej spółdzielni produkcyjnej inną podstawę zatrudnienia niż umowa o pracę. W art. 155 § 1 Prawa spółdzielczego stwierdza się, że zdolny do pracy członek tej spółdzielni ma prawo i obowiązek pracować w spółdzielni w rozmiarze ustalanym corocznie przez zarząd, stosownie do potrzeb wynikających z planu działalności gospodarczej spółdzielni. Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy, oprócz członków spółdzielnia może zatrudniać także ich domowników. Natomiast zatrudnienie osób niebędących członkami spółdzielni jest regulowane w art. 157 ustawy. Przepis ten stanowi, że spółdzielnia poza członkami i domownikami może zatrudniać stosownie do swoich potrzeb również inne osoby na podstawie umowy o pracę lub na podstawie innego stosunku prawnego, którego przedmiotem jest świadczenie pracy (por. w tym zakresie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2012 r. I UK 383/11 LEX nr 1215134; uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 1988 r., III CZP 32/88, OSNC 1989 Nr 10, poz. 152; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2003 r., (...) SA/Łd (...), Prawo Pracy 2003 nr 9, s. 42; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 sierpnia 2005 r., I UK 312/04, LEX nr 989238 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 października 2009 r., I UK 115/09, LEX nr 558571; Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2009 r. I UK 186/09 OSNP 2011/13-14/189 wyrok SN z dnia 21 października 2009 r. I UK 115/09 LEX nr 558571). W konsekwencji powyższego uznania, orzecznictwo sądowe przyjmuje, iż okres zatrudnienia w ramach członkostwa w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) jest zaliczany do pracy w szczególnych warunkach wymaganych do uzyskania wcześniejszej emerytury w oparciu o art. 32 czy art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z zm.), które to uprawnienie dotyczy wyłącznie osób zatrudnionych w oparciu o stosunek pracy. Trzeba przy tym zauważyć, iż niekwestionowane orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęło, iż utrzymanie w przepisach ustawy o emeryturach i rentach uprzywilejowanego nabycia prawa do wcześniejszej emerytury wyłącznie z tytułu pozostawania w stosunku pracy nie narusza konstytucyjnych zasad równości i sprawiedliwości społecznej, choćby ubezpieczeni z innych niż stosunek pracy tytułów wykonywali zatrudnienie w szczególnych warunkach (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 września 2000 r., K 1/00 oraz wyroki Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2001 r., II UKN 646/00, OSNP 2003 nr 18, poz. 445; z dnia 28 listopada 2002 r., II UK 77/02, OSNP 2004 nr 6, poz. 105; z dnia 12 lutego 2004 r., II UK 246/03, OSNP 2004 nr 20, poz. 358; z dnia 25 stycznia 2005 r., I UK 142/04, OSNP 2005 nr 17, poz. 272; z dnia 29 czerwca 2005 r., I UK 300/04, OSNP 2006 nr 5-6, poz. 94; z dnia 8 maja 2008 r., I UK 354/07, Monitor Prawa Pracy 2008 nr 10, poz. 544; z dnia 2 października 2008 r., III UK 51/08, Lex nr 509023; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2003 r., (...) SA/Łd (...)) – z uzasadnienia Wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 27 maja 2014 r., III AUa 2012/2013 – Portal Orzeczeń.

I z taką sytuacją mamy w niniejszej sprawie, wnioskodawca był zatrudniony w spółdzielni na podstawie umowy o pracę, był pracownikiem. Nie był członkiem Spółdzielni co jasno wynika z zeznań świadków. Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie za pracę, otrzymywał angaże. Posiadał umowę o pracę.

A zatem w tym stanie faktycznym, zdaniem Sądu Okręgowego okres zatrudnienia skarżącego na stanowisku kierowcy ciągnika w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. w okresie od 4 marca 1980 r. do 30 listopada 1998 r. jest pracą w szczególnych warunkach.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie wnioskodawca w sposób niewątpliwy wykazał przed Sądem, że przepracował ponad 15 lat w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Wnioskodawca spełnia także wszystkie pozostałe wymagane przepisami prawa przesłanki, zarówno w zakresie stażu pracy oraz nie bycia członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego jak i wieku.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Wnioskodawca złożył wniosek w dniu 2 lipca 2015 r., a w dniu 29 września 2014 r. ukończył 60 lat, zatem prawo do emerytury należało wnioskodawcy przyznać od dnia 1 lipca 2015 r. tj. od miesiąca, w którym złożył wniosek.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć organowi rentowemu, wypożyczając akta rentowe.