Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 67/14
POSTANOWIENIE
Dnia 30 czerwca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Myszka
w sprawie ze skargi K. S.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w K. z dnia 14 kwietnia 2014 r.,
w sprawie z powództwa G. S.
przeciwko K. S.
o alimenty,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 czerwca 2015 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2014 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację
pozwanego K. S. od wyroku Sądu Rejonowego w C. z dnia 20 grudnia 2013 r.
zasądzającego od pozwanego na rzecz powódki G. S. alimenty w kwocie po 800 zł
miesięcznie.
Pozwany K. S. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 14 kwietnia 2014 r.,
zarzucając naruszenie przepisów art. 60 § 3 zdanie drugie k.r.o. przez przyjęcie, że
zachodzą wyjątkowe okoliczności uzasadniające przedłużenie obowiązku
dostarczania środków utrzymania ponad okres pięciu lat od orzeczenia rozwodu i
art. 328 § 2 k.p.c. przez nieustosunkowanie się do materii sprawy, a zwłaszcza do
zarzutów podnoszonych przez skarżącego w toku postępowania. W konkluzji
wniósł „…o stwierdzenie niezgodności z prawem wyżej powołanego wyroku Sądu
Okręgowego Wydział Cywilno-Rodzinny w K. z dnia 14. 04. 2014 r. sygn. akt […]…”
i zasądzenie od G. S. kosztów postępowania wywołanych wniesieniem skargi.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku powinna zawierać oznaczenie wyroku, od którego jest
wniesiona ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony w całości lub w części,
przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa,
z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia
szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy, wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe, oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności wyroku z prawem.
Wszystkie te wymagania mają charakter konstrukcyjny, w związku z czym skarga
niespełniająca któregokolwiek z nich podlega odrzuceniu a limine.
Przytoczenie podstaw skargi i ich uzasadnienia polega na wskazaniu
naruszeń prawa materialnego lub przepisów postępowania z równoczesnym
powołaniem przepisów prawa, które miały doznać naruszenia i wyjaśnieniu, na
czym zarzucane naruszenie polegało. Odrębnym wymaganiem jest wskazanie
przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny, ustawodawca bowiem
wyraźnie oddzielił podstawy skargi od przepisów prawa, z którymi wyrok jest
3
niezgodny (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 18 stycznia 2006 r.,
III CNP 1/06, nie publ., z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-
8, poz. 140, z dnia 28 lutego 2006 r., I CNP 12/06, nie publ., z dnia 2 marca 2006 r.,
IV CNP 16/06, nie publ. i z dnia 26 lipca 2006 r., IV CNP 68/06, nie publ.).
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K. z dnia 14 kwietnia 2014 r. skarżący wskazał na naruszenie
art. 60 § 3 k.r.o. i art. 328 § 2 k.p.c. i wyjaśnił, na czym – jego zdaniem – to
naruszenie polegało. Nie wskazał natomiast przepisu prawa, z którym zaskarżony
wyrok jest niezgodny. Oznacza to, że skarga nie spełnia wymagania określonego w
art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Poza tym skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku przysługuje tylko wtedy, gdy przez wydanie zaskarżonego orzeczenia
stronie została wyrządzona szkoda (art. 4241
§ 1 k.p.c.). Istnienie szkody jest zatem
jedną z przesłanek dopuszczalności skargi. Z art. 4241
§ 1 k.p.c. wynika, że ma to
być szkoda wyrządzona „przez wydanie” zaskarżonego wyroku, co oznacza, że
między wydaniem tego wyroku a szkodą musi zachodzić normalny związek
przyczynowy unormowany w art. 361 § 1 k.c. oraz że szkoda musi być –
w stosunku do tego wyroku – poniesiona później.
Ze względu na to, że istnienie szkody jest przesłanką dopuszczalności skargi,
do jej wymagań konstrukcyjnych – zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. – należy m.in.
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku,
którego skarga dotyczy. Spełnienie tego wymagania polega na złożeniu przez
skarżącego oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze wskazaniem jej rodzaju
i rozmiaru – oraz uwiarygodnieniu tego oświadczenia, co nastąpi wtedy, gdy
twierdzenie zostanie uzasadnione na tyle, że będzie można uznać je za prawdziwe
(zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
OSNC 2006, nr 1, poz. 16 i z dnia 18 stycznia 2006 r., III CNP 22/05, OSNC 2006,
nr 6, poz. 111).
Nie jest spełnieniem omawianego wymagania odwołanie się do szkody, która
jeszcze nie wystąpiła, przesłanką dopuszczalności skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku jest bowiem istnienie szkody
w chwili wnoszenia skargi, a nie możliwość wystąpienia szkody w przyszłości.
4
Szkodą majątkową w rozumieniu przepisów o skardze jest rzeczywisty, a nie tylko
hipotetyczny uszczerbek w majątku skarżącego, w związku z czym nie stanowi
jeszcze szkody samo powołanie się na pasywa w majątku wynikające z tytułu
egzekucyjnego, jakim jest zaskarżony wyrok (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia
6 sierpnia 2008 r., II BP 68/07, OSNP 2010, nr 1-2, poz. 6 oraz postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, z dnia 27 października
2005 r., V CNP 28/05, nie publ., z dnia 11 stycznia 2006 r., II CNP 13/05, OSNC
2006, nr 6, poz. 110 i z dnia 16 października 2012 r., IV CNP 46/12, nie publ.).
W niniejszej sprawie skarżący, dla spełnienia wymagania określonego w art.
4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., przytoczył, że wydanie zaskarżonego wyroku naraża go
„…na niepowetowaną szkodę materialną w wysokości co najmniej 48 000 zł plus
ewentualne odsetki ustawowe za zwłokę za okres ponad 5 lat ustalonych przez
ustawodawcę w treści art. 60 § 1 kr. i op….”.
Przytoczone twierdzenia wskazują jedynie na możliwość powstania szkody
w przyszłości. Szkodą majątkową w rozumieniu art. 4241
§ 1 k.p.c. jest natomiast
uszczerbek w majątku poszkodowanego, który ma charakter rzeczywisty,
nie hipotetyczny, spodziewany lub „odłożony” w czasie (zob. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 10 grudnia 2010 r., III CNP 48/10, Izba Cywilna 2011, nr 10,
s. 51). Oznacza to, że nie została również spełniona przesłanka przewidziana
w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 i 2 k.p.c. orzekł,
jak w sentencji.
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13