Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXI Wydział Pracy w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 stycznia 2017 r. w Warszawie

sprawy z powództwa L. S. (1)

przeciwko Urzędowi (...) W. w W.

o odszkodowanie

na skutek apelacji wniesionej przez powódkę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy - Śródmieścia VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie

z dnia 21 czerwca 2016 roku sygn. akt VIII P 467/15

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od L. S. (1) na rzecz (...) W. w W. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Ewa Wronka Bożena Rzewuska Dorota Czyżewska

Sygn. akt XXI Pa 640/16

UZASADNIENIE

Powódka L. S. (2) pozwem skierowanym przeciwko Zespołowi Szkół nr (...) w W. wniosła o zasądzenie kwoty 10.729,20 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy z odsetkami w wysokości ustawowej liczonymi od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu niniejszego pozwu. W uzasadnieniu wskazała, że była zatrudniona u pozwanego na podstawie mianowania w pełnym wymiarze czasu pracy jako nauczyciel. Pismem z 22 maja 2015 r. pracodawca wypowiedział jej stosunek pracy z powodu częściowej likwidacji szkoły polegającej na rozwiązaniu z dniem 31 sierpnia 2015 r. Zespołu Szkół nr (...) w W. oraz likwidacji Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W. oraz zmiany obwodu Szkoły Podstawowej nr (...) w W.. W ocenie powódki pracodawca, wypowiadając jej stosunek pracy naruszył art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych, ponieważ Zarząd Oddziału (...) nie wyraził zgody na wypowiedzenie umowy łączącej strony. Pracodawca naruszył także procedurę konsultacyjną przewidzianą w art. 20 ust. 5a Karty Nauczyciela, gdyż wręczył powódce wypowiedzenie przed uzyskaniem stanowiska organizacji związkowej. Powódka podniosła również, że przyczyna wypowiedzenia była nieprawdziwa, gdyż nie doszło do całkowitej lub częściowej likwidacji pracodawcy, lecz przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę. Mienie pozostałe po likwidacji Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W. zostało bowiem przekazane w zarząd Zespołowi Szkół nr (...) w W., której obwód ponadto został zmieniony w ten sposób, że obejmował swoim zasięgiem teren likwidowanej szkoły. W sytuacji przekazania zadań publicznych do innego podmiotu, nie sposób zaś mówić o likwidacji pracodawcy w rozumieniu prawa pracy, lecz likwidacji szkoły, jako zakładu budżetowego. Nie może to być zatem, zdaniem powódki, przyczyną rozwiązania stosunku pracy z nauczycielem z przyczyn określonych w art. 20 Karty Nauczyciela.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania. Pozwana podniosła, że powódka posiadała kwalifikacje wyłącznie do zajmowania stanowiska nauczyciela wychowawcy świetlicy, nie miała natomiast uprawnień do prowadzenia innego rodzaju zajęć w szkołach i placówkach oświatowych, w związku z czym mogła być zatrudniona wyłącznie w szkole podstawowej. Tymczasem w skład Zespołu Szkół nr (...) wchodziło Gimnazjum nr (...). A. O. (1) oraz Szkoła Podstawowa nr (...) im. A. G.. Uchwałą Nr LXXXIX/2265/2014 z dnia 28 sierpnia 2014 r. w sprawie rozwiązania Zespołu Szkół nr (...) w W., likwidacji Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W. oraz zmiany obwodu Szkoły Podstawowej nr (...) w W., Rada (...) W. podjęła decyzję o rozwiązaniu z dniem 31 sierpnia 2015 r. Zespołu Szkół nr (...) w W. oraz likwidacji z dniem 31 sierpnia 2015 r. Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W.. W związku z podjęciem tej uchwały Dyrektor ZS nr (...) zobowiązany był dokonać niezbędnych czynności z zakresu stosunków pracy pracowników, w tym wypowiedzenia stosunków pracy tym pracownikom, którym w związku z zaistniałymi zmianami organizacyjnymi, z uwagi na rodzaj stanowiska, na jakim byli zatrudnieni oraz posiadane kwalifikacje, nie można było zapewnić dalszego zatrudnienia w placówce wydzielonej w wyniku reorganizacji, tj. Gimnazjum nr (...) im. A. O. (1). Niemożność zatrudnienia w Gimnazjum nr (...) dotyczyła tych grup nauczycieli, którzy posiadali kwalifikacje wyłącznie do nauczania w szkole podstawowej, tj. nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej (nauczających w klasach I-III szkoły podstawowej) oraz nauczycieli wychowawców świetlicy. W konsekwencji konieczne stało się rozwiązanie z tymi osobami stosunku pracy. W przypadku powódki doszło zatem do likwidacji szkoły, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 Karty Nauczyciela, co nie wymagało przeprowadzenia konsultacji z organizacją związkową. Całkowita likwidacja placówki, w której pracowała powódka, wyłączała także jej ochronę z art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca wyjaśnił także, że zastosował wprawdzie wobec powódki procedurę konsultacji z organizacją związkową, jednakże działanie to stanowiło raczej ukłon w stronę związku zawodowego niż wymóg ustawowy. Pozwany wskazał również, że Zespół Szkół nr (...) przejął w zarząd tylko mienie pozostałe po likwidacji SP nr (...), ale nie jej obwód ani zadania. Dotychczasowy rejon Szkoły Podstawowej (...) z dniem 1 września 2015 r. przejęła Szkoła Podstawowa nr (...) w W., ale nie oznaczało to przejęcia przez nią zadań likwidowanej placówki, zwłaszcza że z czynności o charakterze administracyjnym, jaką było ustalenie obwodu szkoły, nie można wyciągnąć wniosków dotyczących zakresu spraw pracowniczych. Szkoła Podstawowa nr (...) nie przejęła zadań likwidowanej Szkoły Podstawowej nr (...), gdyż uczniowie tej drugiej będą kontynuować naukę w kilku innych (...) szkołach podstawowych. Zadecydują o tym rodzice podejmujący decyzje o zapisaniu dzieci do danej placówki oświatowej.

W piśmie procesowym z dnia 14 września 2015 r. powódka, w związku z rozwiązaniem pozwanego Zespołu Szkół nr (...) w W., wniosła do udziału w sprawie Urząd (...) W..

Postanowieniem z dnia 13 października 2015 r. Sąd zawiesił postępowanie w sprawie na podstawie art. 174 § 1 pkt 1 k.p.c. i podjął postępowanie z udziałem (...) W. w W. zgodnie z żądaniem powódki.

Pozwany – Urząd (...) W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu. Formułując zarzut braku legitymacji procesowej biernej pozwany Urząd w pierwszej kolejności podniósł, że nie był pracodawcą powódki. Pozwany wskazał również na treść art. 12 ust. 4 ustawy o finansach publicznych, argumentując, iż to (...) W. powinno wstąpić do procesu w miejsce nieistniejącego już Zespołu Szkół nr (...) w W.. Pozwany podniósł także, że nie jest legitymowany biernie w niniejszym procesie również dlatego, że sama powódka utrzymuje, że nastąpiło przejście zakładu pracy w trybie art. 23 ^{( 1)} k.p. na SP nr (...) lub SP nr (...). W pozostałym zakresie Urząd (...) W. podtrzymał dotychczasowe stanowisko, przedstawiane w pismach procesowych Zespołu Szkół nr (...) w W..

Wyrokiem z dnia 21 czerwca 2016 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych powództwo oddalił oraz zasądził od powódki na rzecz pozwanego (...) W. w W. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy ustalił, że L. S. (1) była zatrudniona w Zespole Szkół nr (...) w W. jako nauczyciel - wychowawca świetlicy na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony od 1 września 1993 r. W dniu 1 grudnia 2000 r. uzyskała ona stopień nauczyciela mianowanego. Od 1 stycznia 2001 r. łączący strony stosunek pracy przekształcił się w stosunek pracy na podstawie mianowania. W dniu 9 października 2002 r. powódka uzyskała nowy akt mianowania, w związku z uzyskaniem stopnia magistra z przygotowaniem pedagogicznym. Swoje obowiązki w pełnym wymiarze godzin dydaktycznych powódka wykonywała w świetlicy w Szkole Podstawowej nr (...), wchodzącej wraz z Gimnazjum nr (...) w skład Zespołu Szkół nr (...).

Pismem z dnia 14 lipca 2014 r. Zarząd Oddziału Związku (...) poinformował Dyrektora Zespołu Szkół nr (...) w W. o podjęciu uchwały o szczególnej ochronie stosunku pracy L. S. (1) wynikającej z pełnienia funkcji członka Zarządu oddziału (...), obejmującej czteroletni okres kadencji władz związkowych począwszy od 20 maja 2014 r.

W maju 2014 r. Burmistrz D. Ś. (...) W. umożliwił związkom zawodowym przedstawienie opinii dotyczącej projektu uchwały Rady (...) W. w sprawie wniosku do Prezydenta (...) W. o wystąpienie z inicjatywą podjęcia przez Radę (...) W. uchwały w sprawie likwidacji Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W. ul. (...), rozwiązania Zespołu Szkół nr (...) w W. ul. (...), zmieniającej uchwałę w sprawie ustalenia planu sieci publicznych gimnazjów w (...) W., zmieniającej uchwałę w sprawie ustalenia planu sieci publicznych szkół podstawowych w (...) W. oraz zmieniającej akt założycielski Szkoły Podstawowej nr (...) w W. ul. ks. I. J. S., jednocześnie informując, że w dniu 15 maja 2014 r. Uchwałą nr LXXXII/2063/2014 Rada (...) W. podjęła uchwałę o zamiarze likwidacji Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W., ul. (...).

W dniu 28 sierpnia 2014 r. Rada (...) W. podjęła uchwałę nr LXXXIX/2265/2014, na podstawie której rozwiązano z dniem 31 sierpnia 2015 r. Zespół Szkół nr (...) w W., ul. (...) i zlikwidowano Szkołę Podstawową nr (...) im. A. G. w W., ul. (...). Mienie pozostałe po likwidacji Szkoły Podstawowej nr (...) zostało przekazane w zarząd Zespołowi Szkół nr (...) w W., ul. (...). W związku z powyższym z dniem 1 września 2015 r. zmianie uległy obwody Gimnazjum nr (...) im. A. O. (1) w W., ul. (...) w W., ul. ks. I. S. 8.

W dniu 29 kwietnia 2015 r. dyrektor Zespołu Szkół nr (...) w W. zwrócił się pisemnie do Zarządu Oddziału (...) o udzielenie informacji dotyczącej pracowników, którzy zwrócili się do związku i zyskali jego zgodę na obronę swoich interesów pracowniczych wobec dyrektora szkoły w związku z likwidacją Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W. zgodnie z Uchwałą Nr LXXXIX/2265/2014 Rady (...) W. z dnia 28 sierpnia 2014 r. i koniecznością zmian organizacyjnych i zatrudnienia pracowników.

W dniu 15 maja 2015 r. dyrektor Zespołu Szkół nr (...) w W. zawiadomił Związek (...) o zamiarze wypowiedzenia stosunku pracy nawiązanego na podstawie mianowania z L. S. (1) w związku z likwidacją z dniem 31 sierpnia 2015 r. Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W. na mocy Uchwały Nr LXXXIX/2265/2014 Rady (...) W. z dnia 28 sierpnia 2014 r. W uzasadnieniu wskazano, że z uwagi na rodzaj stanowiska, na jakim powódka była zatrudniona (wychowawca świetlicy), nie jest możliwe jej zatrudnienie w Gimnazjum nr (...) im. A. O. (1). Nie ma także możliwości ograniczenia wymiaru zatrudnienia ani uzupełnienia zatrudnienia w trybie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela. Wobec powyższego (...) został poproszony o wyrażenie umotywowanego stanowiska w tej sprawie w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia.

W piśmie z dnia 22 maja 2015 r., wręczonym L. S. (1) około godz. 12.00, przed uzyskaniem odpowiedzi ze strony (...), pracodawca wypowiedział jej umowę o pracę z zachowaniem 3-miesiecznego okresu wypowiedzenia upływającego w dniu 31 sierpnia 2015 r. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano częściową likwidację szkoły polegającą na rozwiązaniu z dniem 31 sierpnia 2015 r. Zespołu Szkół nr (...) w W. oraz likwidacji z dniem 31 sierpnia 2015 r. Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W., dokonane na mocy Uchwały Nr LXXXIX/2265/2014 Rady (...) W. z dnia 28 sierpnia 2014 r. w sprawie rozwiązania Zespołu Szkół nr (...) w W., likwidacji Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W. oraz zmiany obwodu Szkoły Podstawowej nr (...) w W..

W tym samym dniu, ok. godz. 12.30, do Zespołu Szkół nr (...) w W. wpłynęła odpowiedź prezesa Związku (...) na zawiadomienie o zamiarze wypowiedzenia stosunków pracy członkom (...), który poinformował, że przyczyna wypowiedzenia nie mogła w świetle prawa pracy stanowić uzasadnienia do dokonania wypowiedzeń, gdyż likwidacja Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W. była likwidacją jedynie w rozumieniu ustawy o systemie oświaty, nie była natomiast likwidacją w rozumieniu przepisów prawa pracy, w tym art. 20 Karty Nauczyciela i stanowiła przejęcie części zakładu pracy przez innego pracodawcę w rozumieniu art. 23 ^{( 1)} Kodeksu pracy. W świetle powyższego Oddział (...) negatywnie opiniował zamiar wypowiedzenia stosunków pracy nauczycieli zrzeszonych w (...), w tym L. O., której dodatkowo przysługiwała ochrona z art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych i wypowiedzenie jej stosunku pracy wymagało, w ocenie organizacji związkowej, uzyskania zgody Zarządu Oddziału (...), która to zgoda nie została udzielona.

Ustosunkowując się do stanowiska (...) Oddziału (...) w W. w piśmie z 1 czerwca 2015 r. wskazał, że od 1 września 2015 r. w budynku przy ul. (...) funkcjonować będzie jako samodzielna placówka oświatowa Gimnazjum nr (...) im A. O. (1), wydzielone z Zespołu, oraz LXVII Liceum Ogólnokształcące im. J. J., mające dotychczas siedzibę w W. przy ul. (...). Uczniowie z likwidowanej Szkoły Podstawowej nr (...) będą natomiast kontynuować naukę w innych szkołach podstawowych:(...) w Zespole Szkół nr (...) przy ul. (...) w W. oraz szkołach poza dzielnicą Ś.. Dotychczasowy rejon Szkoły Podstawowej nr (...) przejęła natomiast Szkoła Podstawowa nr (...) w W., do której co do zasady powinny być w większości przyjęte dzieci z tego rejonu. Brak zatem podstaw do przyjęcia, że zadania dydaktyczne w zakresie kształcenia uczniów zostaną przejęte przez SP nr (...). Dyrektor wyjaśnił też, że podjął wszelkie możliwe kroki mające na celu minimalizację niekorzystnych dla pracowników Zespołu skutków przeprowadzanych zmian organizacyjnych i definitywne wypowiedzenia objęły nauczycieli, dla których nie było możliwości znalezienia zatrudnienia w innych szkołach, tj. nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej oraz wychowawców świetlicy.

Szkoła Podstawowa nr (...) im. A. G. w W. została faktycznie zlikwidowana z dniem 31 sierpnia 2015 r. Część jej majątku w postaci regałów, tablic multimedialnych, ławek z krzesłami, książek i drobnych pomocy naukowych, została przekazana Zespołowi Szkół nr (...), w skład którego wchodziła Szkoła Podstawowa nr (...), a część do sąsiednich przedszkoli. Z użytkowanych przez nią budynków od 1 września 2015 roku korzystało Gimnazjum nr (...), które już wcześniej miało siedzibę w tym miejscu oraz LXVII Liceum Ogólnokształcące im. J. J., które zostało tam przeniesione. Majątek SP nr (...), nieprzekazany innym jednostkom, pozostał w dyspozycji Gimnazjum nr (...).

Z około 140 uczniów SP nr (...), 67 kontynuowało naukę w SP nr (...). Pozostała część uczniów zaczęła od 1 września 2015 r. uczęszczać do szkół w całej W.. Obwód SP nr (...) przejęła natomiast SP nr(...), do której przeszło 9 dzieci z SP nr (...). Zmiana obwodu nie spowodowała zwiększenia liczby oddziałów ani zatrudnienia nowych nauczycieli w tej szkole. SP nr (...) nie przejęła żadnego majątku po SP nr (...), poza kilkoma kartonami książek z biblioteki, którymi nie był zainteresowany dyrektor SP nr (...).

Ogólna liczba uczniów SP nr (...) od 1 września 2015 r. uległa zwiększeniu. W związku z tym od września 2015 r. zatrudniono tam kilku nauczycieli, wśród których było pięciu nauczycieli ze zlikwidowanej SP nr (...). Byli to: nauczyciel języka polskiego, przyrody, dwie nauczycielki edukacji wczesnoszkolnej i K. W., posiadający uprawnienia do pracy w świetlicy, nauczania historii oraz (...)u. Troje z tych nauczycieli zostało zatrudnionych w ramach przeniesienia na podstawie porozumienia dyrektorów szkół, zaś dwie osoby zostały zatrudnione w ramach naboru zewnętrznego. Decyzję w przedmiocie zatrudnienia tych nauczycieli podejmował dyrektor, który nie miał wprawdzie w tym zakresie żadnych wytycznych, ale uważał za korzystne zatrudnienie nauczycieli, którzy znali już dzieci będące wcześniej uczniami Zespołu szkół nr (...) i od 1 września (...). rozpoczęły naukę w SP nr (...). Zatrudnienie nowych nauczycieli w tej szkole wiązało się również z faktem, że pod koniec sierpnia 2015 r. z pracy w niej zrezygnowało trzech nauczycieli świetlicy, w związku z czym zatrudniono na ich miejsce nauczycieli niezwiązanych wcześniej z żadną z wymienionych wyżej szkół.

Zarówno dyrektor Zespołu Szkół nr (...) w W. E. S. jak i Wydział Oświaty aktywnie starali się znaleźć nowe miejsca pracy nauczycielom likwidowanej SP (...). Nie było jednak dokonanych jakichkolwiek ustaleń przewidujących pierwszeństwo takich osób w ubieganiu się o zatrudnienie. W konsekwencji pozostali nauczyciele zlikwidowanej SP nr (...) począwszy od 1 września 2015 r. podjęli zatrudnienie w rożnych innych szkołach, adekwatnie do ich potrzeb kadrowych.

E. S. – dyrektor Zespołu Szkół nr (...), która następnie została dyrektorem Gimnazjum nr (...), nie zaproponowała L. S. (1) zatrudnienia w gimnazjum, gdyż organizacja tej szkoły nie przewidywała utworzenia tam świetlicy, a w konsekwencji brak było podstaw do zatrudnienia nauczyciela świetlicy. Jednoczenie L. S. (1) nie miała uprawnień do uczenia przedmiotów objętych ramowym planem nauczania w gimnazjum.

Średnia wysokość miesięcznego wynagrodzenia L. S. (1) wynosiła 3.875 zł.

Sąd Rejonowy wskazał, że ustaleń dokonał w oparciu o dokumenty złożone do akt sprawy, które nie budziły wątpliwości co do informacji w nich zawartych, jak i autentyczności a nadto na podstawie zeznań świadków i powódki, które były spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniały, stąd w ocenie Sądu stanowiły wiarygodną podstawę do ustalenia stanu faktycznego. Sąd podkreślił, że stan faktyczny był między stronami co do zasady bezsporny, spór zaś skoncentrowany był na ocenie prawnej, w szczególności dotyczącej zachowania wymogów formalnych wypowiedzenia umowy i oceny czy doszło do przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę.

Sąd Rejonowy uznał, że powództwo było niezasadne i nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności Sąd odniósł się do kwestii legitymacji biernej pozwanego Urzędu (...) W. i podkreślił, że pracodawca powódki, tj. Zespół Szkół nr (...) w W., został na podstawie uchwały Rady (...) W. nr (...) z dnia 28 sierpnia 2014 r. w zw. z art. 62 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (dalej: u.s.o.) rozwiązany z dniem 31 sierpnia 2015 r., a tym samym utracił zdolność sądową. Obowiązkiem Sądu było zatem w takiej sytuacji zawieszenie postępowania z urzędu i ustalenie jego następcy prawnego. Sąd uznał, że następcą prawnym jest Urząd (...) W., co znalazło wyraz w pkt 2 postanowienia z dnia 13 października 2015 r. Zgodnie bowiem z art. 79 ust. 1 u.s.o., przedszkola, szkoły i placówki publiczne zakładane i prowadzone przez ministrów i jednostki samorządu terytorialnego są jednostkami budżetowymi. W przypadku likwidacji jednostek budżetowych znajduje zaś zastosowanie art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Przewiduje on, że w razie likwidacji gminnej, powiatowej lub wojewódzkiej jednostki budżetowej, jej zobowiązania przejmuje urząd odpowiedniej jednostki samorządu terytorialnego, czyli w przypadku Zespołu Szkół nr (...) w W. – Urząd (...) W.. Nie ma przy tym wątpliwości w świetle art. 460 § 1 k.p.c., że w sprawach z zakresu prawa pracy, urząd, przy pomocy której jednostka samorządu terytorialnego wykonuje swoje zadania, posiada zdolność sądową.

Sąd uznał, że w rozpoznawanej sprawie zastosowania nie będzie miał art. 23 ^{( 1)} § 2 k.p., zgodnie z którym za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie. Stosunek pracy powódki uległ bowiem rozwiązaniu z dniem 31 sierpnia 2015 r., zaś skutek z art. 23 ^{( 1)} § 1 k.p. mógł nastąpić dopiero od 1 września 2015 r. Brak jest zatem podstaw do przyjęcia solidarnej odpowiedzialności ewentualnego nowego pracodawcy (czyli – zdaniem pozwanego – SP nr (...) lub SP nr (...)) za zobowiązania Zespołu Szkół nr (...) w W. wobec powódki, która nie stała się pracownikiem żadnej z tych szkół. Nie istnieje natomiast solidarna odpowiedzialność dotychczasowego i nowego pracodawcy w odniesieniu do tych zobowiązań, które nie wiążą się z przechodzącymi pracownikami. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego (np. wyrok z dnia 24 listopada 1998 r., sygn. I PKN 433/98), który uznał, że art. 23 ^{( 1)} k.p. ma zastosowanie tylko do tych osób, które były pracownikami w dniu przejęcia zakładu pracy przez nowego pracodawcę.

Sąd podkreślił, że stosunek pracy, jak niemal wszystkie stosunki prawne, jest z natury swej rozwiązywalny i jego wypowiedzenie jest czynnością prawną, mieszczącą się w granicach uprawnień pracodawcy, z czym pracownik powinien się liczyć. Przepis art. 45 k.p., który ustanawia powszechną zasadę ochrony trwałości umowy o pracę na czas nieokreślony, pozwala uznać za zgodne z prawem tylko takie jej wypowiedzenie przez pracodawcę, które może być ocenione jako uzasadnione. Powyższa klauzula generalna powinna być jednak oceniana w kontekście wskazanego wyżej stwierdzenia, że wypowiedzenie umowy o pracę na czas nieokreślony jest normalnym, dozwolonym dla obu stron stosunku pracy sposobem jej rozwiązania.

Sąd podzielił stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 kwietnia 2003 r. (I PK 91/02, Prawo Pracy 2003/12/35), zgodnie z którym rozwiązywanie stosunku pracy z nauczycielem mianowanym zostało uregulowane w Karcie Nauczyciela w sposób całościowy i wyczerpujący, natomiast ustawa ta nie reguluje konsekwencji rozwiązania przez pracodawcę stosunku pracy z nauczycielem z naruszeniem prawa. Zatem jedynie na podstawie przepisów Kodeksu pracy można skonstruować konsekwencje niezgodnego z prawem działania pracodawcy, które doprowadziło do rozwiązania nauczycielskiego stosunku pracy z mianowania. Z odesłania z art. 91c ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karty Nauczyciela wynika zatem dopuszczalność stosowania art. 45 § 1 k.p. w przypadku niezgodnego z prawem działania pracodawcy.

Wypowiedzenie nauczycielowi stosunku pracy zawartego na czas nieokreślony, musi zatem – przede wszystkim - spełniać określone przez prawo wymogi formalne wskazane w art. 30 § 3, 4 i 5 k.p., tj. powinno mieć formę pisemną i wskazać przyczynę wypowiedzenia, a ponadto powinno być uzasadnione. W razie, bowiem niezachowania powyższych wymogów pracownikowi przysługuje roszczenie, którego podstawę prawną stanowi art. 45 § 1 k.p.

Sąd wskazał, że ustalony w sprawie stan faktyczny nie daje podstaw do zakwestionowania stanowiska pracodawcy wskazanego w oświadczeniu o wypowiedzeniu powódce umowy o pracę odnośnie likwidacji pracodawcy. Bezspornie w niniejszej sprawie powódka była zatrudniona w Zespole Szkół nr (...) w W., przy czym swoje obowiązki wykonywała wyłącznie w Szkole Podstawowej nr (...), będącej częścią Zespołu.

Zgodnie z treścią art. 62 ust. 1 u.s.o., organ prowadzący szkoły różnych typów lub placówki może je połączyć w zespół. Połączenie nie narusza odrębności rad pedagogicznych, rad rodziców, rad szkół lub placówek i samorządów uczniowskich poszczególnych szkół lub placówek, o ile statut zespołu nie stanowi inaczej. Odnośnie statusu zespołu szkół jako pracodawcy wypowiedział się Sąd Najwyższy (por. wyrok z dnia 4 lipca 2001 r., I PKN 523/00, OSNP 2003, nr 10, poz. 246), który stwierdził, że zespół szkół składający się ze szkoły podstawowej i gimnazjum, utworzony na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, jest pracodawcą dla nauczycieli wykonujących pracę w obu tych placówkach. Podobnie stanowi art. 10 ust. 1 Karty Nauczyciela, zgodnie z którym stosunek pracy z nauczycielem nawiązuje się w szkole, a w przypadku powołania zespołu szkół jako odrębnej jednostki organizacyjnej - w zespole szkół na podstawie umowy o pracę lub mianowania, z zastrzeżeniem ust. 8.

Procedura likwidacji publicznej szkoły prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego została określona szczegółowo w art. 59 u.o.s. Zgodnie z art. 5c pkt 1 ustawy, organem wyłącznie właściwym w zakresie kompetencji określonej w art. 59 ust. 1, czyli właściwym do złożenia oświadczenia woli o zamiarze likwidacji szkoły, jest rada właściwego organu prowadzącego, która składa je w formie uchwały. Do przygotowanego projektu uchwały o zamiarze likwidacji szkoły, zwanej uchwałą intencyjną, powinno być dołączone uzasadnienie, które powinno zawierać przyczyny podjęcia decyzji o zamiarze likwidacji, a także dodatkowe informacje dotyczące możliwości kontynuowania nauki przez uczniów w innej szkole publicznej tego samego typu, organizacji i sposobie bezpłatnego dowozu oraz informacje dotyczące planowanych zmian kadrowych pracowników likwidowanej szkoły. Uchwała intencyjna obligatoryjne musi być skonsultowana z właściwym miejscowo kuratorem oświaty oraz ze związkami zawodowymi, a także zawierać obowiązek powiadomienia rodziców uczniów lub samych uczniów (w przypadku szkół dla dorosłych) o zamiarze likwidacji szkoły. Kolejna uchwała w procesie likwidacyjnym szkoły dotyczy samej likwidacji. Musi ona zostać podjęta w takim czasie, aby zgodnie z przepisami prawa oświatowego można było przeprowadzić procedury rozwiązania stosunku pracy z zatrudnionymi tam nauczycielami i pracownikami niepedagogicznymi.

Zgodnie z ustawą z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych oraz uchwałą Sądu Najwyższego w składzie siedmiu sędziów z 17 czerwca 1993 r. (sygn. akt: I PRP 2/93, OSNC 1994/1/1), organy samorządu terytorialnego obowiązane są do zasięgania opinii związków zawodowych odnośnie do założeń i projektów aktów prawnych, o ile obejmują one zakres przedmiotowy działalności związku. Uchwała o zamiarze likwidacji wraz z uzasadnieniem powinna zostać zatem skierowana na piśmie do zakładowej organizacji związkowej celem zaopiniowania. W konsekwencji przedstawienie do zaopiniowania projektu jednej z uchwał likwidacyjnych, tj. uchwały o zamiarze likwidacji szkoły lub uchwały o likwidacji, stanowi dopełnienie obowiązku, o którym mowa w art. 19 ust. 2 (por. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 09 marca 2011 roku, I OSK I OSK 2049/10, LEX nr 1079740).

Jak wynika z poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych, uchwała Rady (...) W. nr (...) z dnia 28 sierpnia 2014 r. rozwiązała z dniem 31 sierpnia 2015 r. Zespół Szkół nr (...) w W.. W ocenie Sądu Rejonowego, w świetle ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego żadnych wątpliwości nie budzi, iż procedura likwidacyjna Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. została przeprowadzona prawidłowo. Żadna z uchwał, tj. ani uchwała nr LXXXIX/2265/2014 ani uchwała nr LXXXII/2063/2014 w przedmiocie zamiaru likwidacji tej szkoły, o której mowa w pismach kierowanych do związków zawodowych (k. 29-31), nie zostały formalnie zakwestionowane przez żaden uprawniony organ. Tymczasem tylko ewentualne stwierdzenie nieważności którejś z uchwał likwidacyjnych miałoby wpływ na proces likwidacji szkoły, w tym w zakresie realizacji przepisów prawa pracy.

W świetle powyższego, mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne wskazać należy konsekwencji stwierdzić należy, że choć samo rozwiązanie zespołu szkół w trybie art. 62 ust. 5 u.s.o., nie skutkuje likwidacją szkół wchodzących w jego skład, to jednak w niniejszej sprawie zlikwidowano także Szkołę Podstawową nr (...), w której powódka świadczyła pracę.

Sąd uznał, że brak podstaw aby podzielić stanowisko powódki o przejściu zakładu pracy na nowego pracodawcę. Unormowana w przepisie art. 23 ¹ k.p. instytucja przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę oznacza bowiem sytuację, gdy w wyniku różnego rodzaju zdarzeń prawnych lub tylko faktycznych, zakład pracy bądź jego część przechodzi z posiadania jednego podmiotu (dotychczasowego pracodawcy) w posiadanie kolejnego, który wskutek tego staje się pracodawcą dla przejętych pracowników. Konsekwencją transferu jest zmiana pracodawcy i wstąpienie nabywcy zakładu w prawa i obowiązki zbywcy w chwili przejęcia zakładu automatycznie, z mocy prawa, bez potrzeby dokonywania jakichkolwiek dodatkowych czynności (por. wyrok SN z 19.10.2010r., II PK 91/10, OSNP 2012/1-2/9).

Sąd podniósł, że przejęcie zakładu pracy lub jego części nie musi polegać na formalnym nabyciu przedsiębiorstwa na mocy art. 55 ¹ k.c., wystarczającym jest fizyczne i faktyczne przejęcie władztwa nad zakładem pracy lub jego częścią przez nowy podmiot, co powoduje, że pracownicy świadczą pracę na rzecz kogo innego niż dotychczas. Jeśli nowy pracodawca objął faktyczne władztwo nad pomieszczeniami, sprzętem i narzędziami pracy dotychczas posiadanymi przez poprzedniego pracodawcę, to mamy do czynienia z przejęciem zakładu pracy (lub jego części) na mocy art. 23 ¹ k.p. Chodzi bowiem o ustalenie faktycznej możliwości wykorzystywania praw tworzących zakład pracy w ramach działalności związanej z zatrudnianiem pracowników oraz realnej możliwości zarządzania tym zakładem, tj. korzystania z jego majątku i kierowania zespołem pracowniczym. Ponadto przejęcia zakładu pracy nie można utożsamiać wyłącznie z przejęciem składników majątkowych, ale świadczy o tym również przejęcie zadań pracodawcy (vide: wyrok SN z 08.06.2010r., I PK 214/09, Lex nr 602051 z uzasadnieniem, wyrok SN z 18.02.2010r., III UK 75/09, Lex nr 585849, wyrok SN z 20.10.2009r., I PK 96/09, OSNP 2011/7-8/103). Do przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę dochodzi przy tym, gdy przeniesienie odbywa się na co najmniej kilku z wielu możliwych płaszczyzn. Zależnie od rodzaju zakładu pracy (od rodzaju prowadzonej w nim działalności) dominująca może być płaszczyzna materialna (dotycząca substratu majątkowego-nieruchomości, pomieszczeń, sprzętu, maszyn, urządzeń, metod pracy itd.) albo związana z wyspecjalizowanymi kadrami (czyli załogą wykonującą do tej pory wyspecjalizowane zadania), a nie samo przejęcie zadań.

Sąd Rejonowy uznał, że w rozpoznawanej sprawie nie doszło do przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę. Jak wskazał poo pierwsze bowiem, Uchwała nr LXXXIX/2265/2014 nie wskazywała, by Rada (...) W. zdecydowała się ustanowić następcę prawnego likwidowanej SP (...). Już z samej treści przedmiotowej uchwały wynikało bowiem, że różne były podmioty przejmujące mienie SP nr (...) oraz jej obwód. Mienie pozostałe po likwidacji SP nr (...) zostało przekazane w zarząd Zespołowi Szkół nr (...) w W., zaś dotychczasowy obwód SP nr (...) został włączony do obwodu SP nr (...) Również część majątku SP nr (...) w postaci regałów, tablic multimedialnych, ławek z krzesłami, książek i drobnych pomocy naukowych została przekazana Zespołowi Szkół nr (...), w skład którego wchodziła Szkoła Podstawowa nr (...), a część przejęły sąsiednie przedszkola. SP nr (...) przejęła tylko kilka kartonów książek z biblioteki, którymi nie był zainteresowany dyrektor SP nr (...). Budynki użytkowane przez SP nr (...) przejęło natomiast Gimnazjum nr (...) (które przejęło też pozostały majątek SP nr (...)) oraz LXVII Liceum Ogólnokształcące im. J. J..

Z powyższego wynika zdaniem Sądu Rejonowego, że majątek SP nr (...) został rozdzielony w ten sposób, że brak podstaw aby przyjąć, że w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy doszło do przekazania zespołu składników majątkowych mogących stanowić „część zakładu pracy”. W orzecznictwie Sądu Najwyższego podejmując próbę wykładni tego pojęcia wskazywano bowiem, że poszczególne składniki mienia dotychczasowego pracodawcy staną się częścią zakładu pracy dopiero wówczas, gdy będą tworzyć zespół składników. Musi to być zatem pewna zorganizowana całość, na którą składają się określone elementy materialne i majątkowe, system organizacyjny i struktura zarządzania, które będą dawały możliwość dalszego wykonywania pracy przez zatrudnionych w niej pracowników (wyrok z dnia 20 listopada 1996 r., I PKN 21/96, LEX nr 192324). Z kolei w wyroku z dnia 2 października 1996 r., I PRN 72/96 (OSNAPiUS 1997 nr 7, poz. 115) uznano, że częścią zakładu pracy w rozumieniu art. 23 ^{( 1 )}§ 1 k.p. są te składniki majątku pracodawcy, które ze względu na funkcjonalne powiązanie stanowią samoistną całość i które mogą być rzeczowym substratem samodzielnego zakładu pracy (placówką zatrudnienia). Na kanwie rozpoznawanej sprawy nie ma zatem wątpliwości, że ani SP nr (...) ani SP nr (...) nie przejęły tak rozumianej „części zakładu pracy” po SP nr (...).

Nie można także zdaniem Sądu przyjąć, że w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy nastąpiło przekazanie zespołu zadań realizowanych dotychczas przez SP (...) konkretnemu podmiotowi. Brak jest bowiem podstaw do uznania, iż jakaś „część zadań” dotychczas realizowanych przez SP nr (...) polegających na kształceniu określonych uczniów została przejęta przez jedną z w/w pozostałych szkół. Wynika to z faktu, iż choć obwód SP nr (...) został przypisany SP nr (...), do szkoły tej zostało zapisanych tylko 9 dzieci ze likwidowanej SP (...). Jednocześnie z około 140 uczniów SP nr (...), 67 kontynuowało naukę w SP nr (...), będącej częścią Zespołu Szkół nr (...), zaś pozostali uczęszczali do szkół w całej W.. Każdorazowo decyzję dotyczącą kontynuacji nauki poszczególnych dzieci w określonej nowej szkole podejmowali rodzice dzieci uczących się dotąd w likwidowanej SP nr (...). Brak było także podstaw do przyjęcia, by którakolwiek z rozważanych szkół przejęła pracowników likwidowanej SP nr (...). Z zeznań świadków, w szczególności J. N. i E. S. wynikało bowiem, że zatrudnienie kilku nauczycieli w SP nr (...) następowało dobrowolnie na mocy porozumienia dyrektorów i to wobec rzeczywistej potrzeby zatrudnienia większej liczby nauczycieli niezwiązanej wyłącznie z przyjęciem uczniów likwidowanej SP nr (...). Pozostali nauczyciele SP nr (...), w tym powódka, podejmowali zatrudnienie w innych szkołach.

Zdaniem Sądu Rejonowego nie można przy tym pominąć, że w świetle najnowszego orzecznictwa Sądu Najwyższego prezentowanego w wyroku z dnia 23 maja 2012 r. w sprawie sygn. akt I PK 200/11 oraz uchwale z dnia 28 marca 2013r. w sprawie sygn. akt III PZP 1/13, gdzie wskazano, że przejście zakładu pracy na innego pracodawcę nie może polegać wyłącznie na przekazaniu zadań i kompetencji, zaś samo przejęcie zadań nie jest tożsame z przejściem załogi. Nieodzownym składnikiem transferu jest, bowiem także – w przypadku podmiotu funkcjonującego zasadniczo w oparciu o składniki materialne – przejście tych składników, a w przypadku podmiotów konstytuowanych na podstawie czynnika ludzkiego – przejęcie większości pracowników, tworzących zorganizowaną strukturę powołaną do realizacji zadań w ramach przyznanych im kompetencji. Natomiast zniesienie jednostki organizacyjnej wykonującej zadania z zakresu administracji publicznej i przekazanie tych zadań innej jednostce, posiadającej własne zasoby kadrowe wystarczające do ich wykonania, nie stanowi przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę w rozumieniu art. 23 ¹§ 1 k.p.

Sąd przyjął, że pracodawca powódki uległ likwidacji, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 Karty Nauczyciela. Likwidacji/rozwiązaniu uległ bowiem zarówno Zespół Szkół nr (...) w W. jak i tworząca go Szkoła Podstawowa (...), w której powódka wykonywała swoje obowiązki. W związku z powyższą uchwalą samodzielność i nową organizację uzyskało również Gimnazjum nr (...). Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę podziela bowiem pogląd, wyrażony m.in. przez Sąd Najwyższy wyroku z 4 lipca 2001 r., I PKN 523/00 (OSNP 2003 nr 10, poz. 246), że to zespół szkół składający się ze szkoły podstawowej i gimnazjum, utworzony na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, jest pracodawcą dla nauczycieli wykonujących pracę w obu tych placówkach.

Sąd wskazał nadto, że nie zmienia powyższej argumentacji fakt, że pracodawca powołał w piśmie z 22 maja 2015 r. skierowanym do powódki art. 20 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela i częściową likwidację szkoły. Powyższa błędna ocena prawna w świetle treści przepisu art. 30 § 4 k.p. nie dyskwalifikuje bowiem w żaden sposób prawidłowości wypowiedzenia, jeżeli zostały spełnione warunki, o których mowa w ww. przepisie, podobnie jak brak wskazania podstawy prawnej, czy też wskazanie błędnej podstawy prawnej. Jednocześnie z treści pism procesowych strony pozwanej jak i zeznań samej powódki, wynika, że powódka posiadała szczegółową wiedzę na temat likwidacji szkoły podstawowej i rozwiązania Zespołu.

Zdaniem Sądu w konsekwencji powyższych ustaleń brak podstaw aby zgodzić się z powódką, że powyższa czynność pracodawcy naruszała art. 20 ust. 5a i 5b Karty Nauczyciela oraz art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 maja 1991r. o związkach zawodowych. Przepis art. 20 ust. 5a i 5b Karta Nauczyciela stanowi bowiem, że o zamiarze wypowiedzenia nauczycielowi stosunku pracy z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 2 dyrektor szkoły zawiadamia reprezentującą nauczyciela zakładową (międzyzakładową) organizację związkową, która w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia może zgłosić na piśmie dyrektorowi szkoły umotywowane zastrzeżenia. Po rozpatrzeniu stanowiska organizacji związkowej, a także w razie niezajęcia przez nią stanowiska w ustalonym terminie, dyrektor szkoły podejmuje decyzję w sprawie wypowiedzenia. Przy całkowitej likwidacji placówki po stronie dyrektora nie istnieje natomiast obowiązek zawiadomienia zakładowej organizacji związkowej o zamiarze wypowiedzenia nauczycielowi stosunku pracy. Takie też stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25.06. 1993 r. (I PZP 24/93, (...)). Wykładnia przepisu art. 20 ust. 1 pkt 5a Karty Nauczyciela nie nasuwa bowiem wątpliwości, iż obowiązek ten istnieje tylko w razie rozwiązania umowy o pracę na postawie art. 20 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela, a zatem w razie częściowej likwidacji szkoły albo w razie zmian organizacyjnych powodujących zmniejszenie liczby oddziałów w szkole lub zmian planu nauczania uniemożliwiających dalsze zatrudnianie nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć. Obowiązek ten nie miał zatem zastosowania do sytuacji powódki, a fakt, że pracodawca pomimo to zawiadomił o zamiarze wypowiedzenia powódce umowy organizacje związkowe dla oceny roszczeń powódki bezprzedmiotowy.

Sąd podniósł również, że pracodawca nie naruszył także art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 maja 1991r. o związkach zawodowych, bowiem wypowiedzenie umowy o pracę na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 1 Karty Nauczyciela wyłączało obowiązek uzyskania zgody organizacji związkowej w stosunku do pracownika podlegającego szczególnej ochronie.

W ocenie Sądu zamieszczona w wypowiedzeniu z dnia 22 maja 2015 r. przyczyna wypowiedzenia powódce stosunku pracy, a mianowicie likwidacja szkoły polegająca na rozwiązaniu z dniem 31 sierpnia 2015 r. Zespołu Szkół nr (...) w W. oraz likwidacji z dniem 31 sierpnia 2015 r. Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W., okazała się prawdziwa. Wypowiedzenie powódce umowy o pracę było następstwem Uchwały Nr LXXXIX/2265/2014 Rady (...) W. z dnia 28 sierpnia 2014 r. w sprawie rozwiązania Zespołu Szkół nr (...) w W., likwidacji Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W. oraz zmiany obwodu Szkoły Podstawowej nr (...) w W., która nie została zaskarżona ani unieważniona. Uwzględniając upływ trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia stosunek pracy powódki rozwiązał się z dniem 31 sierpnia 2015 r., jak również z tym dniem dotychczasowy pracodawca powódki w znaczeniu przedmiotowym – Zespół Szkół nr (...) utracił swój byt zarówno jako jednostka organizacyjna gminy oraz jako pracodawca. Tak więc wskazana przyczyna decyzji pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy z powódką w postaci likwidacji szkoły rzeczywiście nastąpiła, co stanowiło przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony (por. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 02 lutego 2012 r., II PK 252/11, Lex 1215430; wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 19 maja 2011 r., III PK 75/10, Lex 901632; z dnia 16 listopada 2006 r., II PK 81/06, Lex 950625; z dnia 06 lutego 2006 r., III PK 112/05, Lex 272553; z dnia 06 października 2004 r., I PK 497/03, Lex 585702). Jednocześnie Sąd podkreślił, że w rozpoznawanej sprawie nie doszło jednocześnie do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23 ^{( 1)} § 1 k.p. na nowego pracodawcę. Pracodawca, wypowiadając powódce umowę o pracę w oparciu o przepis art. 20 ust. 1 pkt 1 Karty Nauczyciela, nie był natomiast zobowiązany do uzyskania zgody związku zawodowego na rozwiązanie z powódką umowy o pracę ani do przeprowadzenia konsultacji ze związkiem zawodowym, w związku z czym zaniechania w tym zakresie nie stanowią o niezgodności z prawem wypowiedzenia.

Z powyższych względów Sąd Rejonowy powództwo oddalił w całości wobec niespełnienia przesłanek z art. 45 § 1 k.p.

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do treści art. 98 i 99 k.p.c. Wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego będącego radcą prawnym Sąd ustalił w wysokości 60 zł zgodnie z § 11 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia pozwu).

Apelację od powyższego wyroku wywiodła powódka, zaskarżając wyrok w całości i wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 10.729,20 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązania stosunku pracy, wraz z odsetkami w wysokości ustawowej wyliczonymi od następnego dnia po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do sądu I instancji w celu ponownego rozpoznania sprawy.

Zaskarżanemu wyrokowi zarzucono mające wpływ na wynik postępowania naruszenie przepisów prawa materialnego tj.

1) art. 20 ust. 1 Karty Nauczyciela poprzez jego niewłaściwą wykładnię,

2) art. 32 ustawy o związkach zawodowych poprzez jego niezastosowanie,

3) art. 20 ust. 5b Karty Nauczyciela, poprzez jego niezastosowanie,

4) art. 23 ¹ k.p. poprzez jego niewłaściwą wykładnię,

oraz przepisów prawa procesowego, tj. art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i ich wybiórcze potraktowanie.

W uzasadnieniu wskazano między innymi, że kluczową dla rozstrzygnięcia kwestią jest to, czy w niniejszej sprawie doszło do całkowitej likwidacji pracodawcy powódki, w rozumieniu art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karty Nauczyciela, czy też nie. Powódka przywołując treść przepisów art. 2 pkt. 1 oraz art. 62 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty wskazała, że zespół szkół jest innym niż szkoła bytem w rozumieniu tejże ustawy. Powódka następnie odwołując się do art. 62 ust. 5 ustawy o systemie oświaty wskazała, że skoro z mocy tego przepisu w przypadku wyłączenia szkół lub placówek z zespołu oraz rozwiązania zespołu nie stosuje się przepisu art. 59 ustawy zawierającego regulacje dotyczące likwidacji szkoły, to oznacza, że rozwiązanie zespołu szkół nie jest tożsame z likwidacją szkoły, o której mowa w art. 59 ustawy o systemie oświaty. W ocenie powódki z faktu, że pracodawcą dla powódki był Zespół Szkół nr (...) Sąd nie wyprowadził prawidłowych wniosków, przecząc zasadom logicznego rozumowania i zgromadzonemu materiałowi dowodowemu. Tylko likwidacja zespołu szkół mogłaby być przesłanką rozwiązania stosunku pracy powódki, w okolicznościach o których mowa w art. 20 ust 1 pkt 1 KN. Bezspornie organ prowadzący podjął decyzję o rozwiązaniu Zespołu Szkół nr (...) i likwidacji wchodzącej w jego skład Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. w W., z dniem 31 sierpnia 2015 r. Podkreśliła jednakże, że w skład pozwanego zespołu, wchodzi również Gimnazjum nr (...) im. A. O. (1), które nie zostało zlikwidowane. Całkowita likwidacja szkoły, miałaby miejsce w przypadku likwidacji wszystkich szkół wchodzących w skład Zespołu Szkół nr (...) w W., co nie nastąpiło. Zatem przyjęcie, że doszło do całkowitej likwidacji szkoły, zatrudniającej powódkę, tj. Zespołu Szkół nr (...) w W., narusza przepisy prawa materialnego, tj. art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 Karty Nauczyciela, art. 59 i art. 62 ustawy o systemie oświaty.

W ocenie powódki przyjęcie, że doszło do częściowej likwidacji szkoły tj. rozwiązania zespołu i likwidacji szkoły podstawowej wchodzącej w skład Zespołu Szkół nr (...), oznacza że stosunek pracy powódki podlegał ochronie szczególnej, a pracodawca miał obowiązek skonsultować zamiar wypowiedzenia z reprezentującą ją organizacją związkową, co wynika z art. 41 ¹k.p. oraz art. 20 ust. 5b KN. Pracodawca zwrócił się do reprezentującej powódkę organizacji związkowej - Oddziału (...) o zajęcie stanowiska w dniu 15 maja 2015 r. Pomimo to, że Oddział (...) miał prawo do zajęcia stanowiska do dnia 22 maja 2015 r., pracodawca nie czekając na stanowisko związku, które wpłynęło do pracodawcy w tym dniu o godzinie 12.30, wręczył powódce wypowiedzenie przed otrzymaniem odpowiedzi Oddziału (...).

W ocenie powódki w zaistniałym stanie faktycznym doszło do przejścia części zakładu pracy na nowego pracodawcę, w rozumieniu art. 23 k.p. Na mocy § 3 pkt 2 lit. b uchwały nr LXXXIX/2165/2014 Rady (...) W., od dnia 01 września 2015 r. obwód zlikwidowanej Szkoły Podstawowej nr (...) im. A. G. przejęła Szkoła Podstawowa nr (...) w W.. Powódka podniosła, że (...) uczniów spośród 140 uczęszczających do klas I- V w Szkole Podstawowej nr (...) kontynuuje naukę w Szkole Podstawowej nr (...) w Zespole Szkół nr (...) w W., co wynika z pisma dyrektorki Zespołu Szkół nr (...) z 11 kwietnia 2016 r. i potwierdza, że zadania szkoły likwidowanej zostały przejęte przez inne placówki publiczne, który to dowód Sąd pominął wskazując, że zadań w zakresie nauki nie przekazano żadnemu konkretnemu podmiotowi. Tymczasem w ocenie powódki doszło do przekazania Szkole Podstawowej nr (...) zadań w zakresie nauki, opieki, wychowania w odniesieniu do połowy uczniów.

Odnosząc się do podnoszonej przez Sąd kwestii braku przekazania przez Szkołę Podstawową nr (...) żadnemu podmiotowi zorganizowanych składników mienia, powódka wskazała, że zarówno budynek szkoły, jak i jej wyposażenie stanowią taką zorganizowaną część pracodawcy. Baza, czy to lokalowa, czy to materiałowa pozwala na kontynuowanie wykonywania zadań w zakresie nauki, opieki i wychowania. Sąd pominął całkowicie listę składników mienia przekazanych do Zespołu Szkół nr (...) i nie wykazał, z jakich przyczyn nie jest to część mienia, która jest zorganizowana i pozwala na działalność dydaktyczną, mimo że na liście przedmiotów przekazanych są tablice multimedialne, stoły, krzesła, szafki, stoliki uczniowskie, biurka, telewizor, DVD i inne przedmioty.

Sąd I instancji pominął również zdaniem powódki, że zgodnie z zapisem uchwały likwidującej Szkołę Podstawową nr (...) zarząd nad całym jej mieniem powierzono Zespołowi Szkół nr (...). Odwołując się do orzecznictwa wskazała, że przejęcie zadań dydaktycznych w zakresie kształcenia uczniów przez inną szkołę stanowi przejęcie części zakładu pracy przez innego pracodawcę (art 23 ¹ k.p.) i nie oznacza wewnętrznych zmian organizacyjnych dotychczasowego pracodawcy, uzasadniających rozwiązanie stosunku pracy na podstawie art. 20 ust. 1 Karty Nauczyciela (por. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 26 stycznia 2000 r., I PKN 489/99, OSNAPiUS 2001 nr 11, poz. 381, Biul. I.. Pr. 2001 nr 3).

Powódka podkreśliła, że w razie przejęcia szkoły w części lub w całości z mocy art. 23 ¹ § 2 k.p. nauczyciel staje się pracownikiem nowej szkoły, co wyklucza możliwość zwolnienia go z pracy przez szkolę zatrudniającą go do chwili przejęcia na podstawie art. 20 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (por. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 maja 1995 r., I PRN 15/95, OSNAPiUS 1995 nr 21, poz. 264). Częściowa likwidacja szkoły, zmiany organizacyjne i zmiany planu nauczania uzasadniają rozwiązanie stosunku pracy na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela tylko wówczas, gdy zadania szkoły wykonywane przez nauczyciela nie podlegają przekazaniu innej placówce oświatowej (por. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z dnia 2 marca 2005 r. I PK 271/04, OSNAPiUS 2005 nr 21, poz. 334, str. 977).

Reasumując podniosła, że połowa zadań zlikwidowanej Szkoły Podstawowej nr (...) przeszła do Szkoły Podstawowej nr (...), co należy nazwać przejściem części zakładu pracy na nowego pracodawcę. Twierdzenie to wzmacnia fakt, że poza zadaniami przeszli do nowego pracodawcy niektórzy pracownicy i część bazy materialnej.

W odpowiedzi na apelację pozwany Urząd (...) W. wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego w postepowaniu odwoławczym

Sąd Okręgowy XXI Wydział Pracy zważył, co następuje:

Apelacja jest nieuzasadniona i jako taka podlegała oddaleniu.

Wyrok Sądu pierwszej instancji należy uznać za prawidłowy, stanowiący wynik wszechstronnej i wnikliwej analizy materiału dowodowego oraz właściwej wykładni i zastosowania przepisów prawa materialnego mających zastosowanie w sprawie. Sąd odwoławczy w całości podziela ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji przyjmując je za podstawę swojego rozstrzygnięcia. Jednocześnie Sąd Okręgowy w pełni aprobuje ocenę prawną przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. W okolicznościach niniejszej sprawy nie występują jakiekolwiek przesłanki zaskarżenia mogące wyrok ten wzruszyć, a w szczególności te, które Sąd odwoławczy ma na uwadze z urzędu (art. 378 § 1 k.p.c.).

Podniesiony w apelacji powódki zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. jest nieuzasadniony. Przepis ten ustanawia zasadę swobodnej oceny dowodów, w myśl której sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów stosownie do własnego przekonania, w oparciu o wszechstronne rozważenie zebranego w sprawie materiału, a więc biorąc pod uwagę wszystkie dowody przeprowadzone w postępowaniu oraz wszelkie - mające znaczenie dla ich mocy i wiarygodności - okoliczności towarzyszące ich przeprowadzaniu (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 11 lipca 2002 r., IV CKN 1218/00, niepubl., LEX nr 80266). Granice swobodnej oceny dowodów winny być wyznaczone wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, w świetle których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych, a wiążąc ich moc i wiarygodność odnosi je do pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 1999 r., II UKN 685/98, OSNAPiUS 2000, Nr 17, poz. 655).

Skarżąca - chcąc podważyć ocenę dowodów zastosowaną przez sąd - powinna wykazać istotne błędy logicznego rozumowania, sprzeczności dokonanej przez sąd oceny z doświadczeniem życiowym, brak wszechstronności, czy też bezzasadne pominięcie dowodów, które mogłyby prowadzić do wniosków odmiennych, aniżeli te, które stanowiły podstawę rozstrzygnięcia.

W ocenie Sądu odwoławczego, jedynie w jednym aspekcie Sąd Rejonowy doszedł do nieprawidłowych wniosków, a mianowicie, że pracodawca powódki czyli zespół szkół nr (...) uległ likwidacji. On nie uległ likwidacji a rozwiązaniu, natomiast całkowicie zlikwidowana została Szkoła Podstawowa nr (...) wchodząca w skład tego zespołu i w której powódka pracowała.

W pozostałym zakresie Sąd Rejonowy oceniając materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania nie dopuścił się naruszenia wskazanych wyżej reguł. Wnioski Sądu I instancji zostały logicznie powiązane z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Sąd ten nie przekroczył granic swobodnej oceny dowodów i nie popełnił błędów w logicznym rozumowaniu.

Odnosząc się do zarzutów sformułowanych w apelacji to wskazać należy, że powódka z jednej strony przedstawiła argumentację, że tylko likwidacja zespołu szkół, przez co rozumieć należy likwidację wszystkich szkół wchodzących w skład Zespołu Szkół nr (...) mogłaby być przesłanką rozwiązania stosunku pracy z powódką w okolicznościach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt. 1 Karty Nauczyciela, a taka sytuacja jej zdaniem nie wystąpiła, gdyż zlikwidowana została jedynie Szkoła Podstawowa nr (...) a wchodzące również w skład zespołu szkół nr (...) Gimnazjum nr (...) im. A. O. (1) nie zostało zlikwidowane. Z drugiej zaś strony powódka opierając się na liczbie uczniów zlikwidowanej Szkoły Podstawowej nr (...), którzy kontynuują naukę w Szkole Podstawowej nr (...) w Zespole Szkół nr (...) ((...) uczniów spośród 140 uczęszczających do klas I - V) podnosiła, że doszło do przejścia części zakładu pracy na nowego pracodawcę w rozumieniu art. 23 ^{( 1)}k.p., gdyż połowa zadań zlikwidowanej SP nr (...) przeszła do SP nr (...). Ponadto obwód zlikwidowanej Szkoły Podstawowej nr (...) przejęła Szkoła Podstawowa nr (...).

W ocenie Sądu Okręgowego argumentacja powódki nie zasługiwała na uwzględnienie. W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, że w dniu 28 sierpnia 2014 r. Rada (...) W. podjęła uchwałę nr LXXXIX/2265/2012, na podstawie której rozwiązano z dniem 31 sierpnia 2015 r. Zespół Szkół nr (...) w W. ul. (...) oraz zlikwidowano Szkołę Podstawową nr (...) im. A. G. w W.. W następstwie ww. uchwały z dnia 28 sierpnia 2014 r. Rady (...) W. de facto doszło do zniesienia działalności Zespołu Szkół nr (...) sensu stricte. Zespół Szkół nr (...) z dniem określonym w uchwale tj. z dniem 31 sierpnia 2015 r. utracił swój byt jako jednostka organizacyjna gminy. Rozwiązanie zespołu szkół polega na wydzieleniu z zespołu wszystkich szkół, które dotychczas wchodziły w jego skład (art. 62 ust. 5 ustawy o systemie oświaty). Zatem szkoły, które wchodziły w skład zespołu co do zasady po rozwiązaniu zespołu ponownie uzyskały samodzielność organizacyjną. W związku z powyższą uchwałą samodzielność i nową organizację uzyskało również Gimnazjum nr (...). Przy czym jednocześnie na mocy powyższej uchwały wchodząca w skład zespołu nr (...) Szkoła Podstawowa nr (...), w której powódka wykonywała swoje obowiązki została zlikwidowana. W orzecznictwie słusznie przyjmuje się, że Zespół Szkół jest jednostką organizacyjną, która nie jest szkołą i nie może być w ten sposób traktowana, choć jej utworzenie niewątpliwie wpływa na poszczególne szkoły wchodzące w jej skład – tracą one m.in. część swojej samodzielność, gdyż działają pod wspólnym kierownictwem dyrektora zespołu. Jednak w świetle art. 62 ust. 1 ustawy o systemie oświaty, wskazującego, że połączenie nie narusza odrębności rad pedagogicznych, rad rodziców, rad szkół lub placówek i samorządów uczniowskich poszczególnych szkół lub placówek, o ile statut zespołu nie stanowi inaczej, uznaje się, że każda szkoła, działająca w ramach zespołu, stanowi odrębną placówkę oświatową ( por. wyrok i uzasadnienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedzibą w P. z dnia 21 maja 2013 r. (...) SA/Po 1026/12 Legalis numer 780910). Okoliczność powyższa niesie ze sobą daleko idące konsekwencję, gdyż rozwiązanie zespołu szkół, o ile nie jest powiązane z jednoczesną zmianą zakresu działania szkół, które dotychczas wchodziły w jego skład nie stanowi "likwidacji szkoły" w rozumieniu art. 59 ust. 1 ustawy o systemie oświaty i nie wymaga zachowania określonej tam procedury (por. wyrok NSA oz. we W. z dnia z dnia 8 listopada 1995 r., sygn. akt. SA/WR 1909/95, (...) 1996 Nr 4, poz. 168). Likwidacja zespołu szkół powoduje jedynie, że poszczególne szkoły wchodzące w jej skład odzyskują samodzielność organizacyjną (por. M. Pilich, Komentarz do art. 62 (w:) Ustawa o systemie oświaty. Komentarz, Warszawa 2011 r.). Dla likwidacji szkoły wchodzącej w skład zespołu szkół wymagane jest uprzednie jej wyodrębnienie organizacyjne ze struktury zespołu, bądź rozwiązanie zespołu, które również skutkuje organizacyjnym wyodrębnieniem szkoły, następnie zaś wszczęcie procedury jej likwidacji. Należy wówczas uruchomić kolejno oba wymienione tryby, przy czym nie jest wykluczone prowadzenie ich równolegle, z zachowaniem jedynie stosownej kolejności proceduralnej (por. uzasadnienie wyroku z dnia 7 sierpnia 2008 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach IV SA/Gl 385/08, Legalis numer 156507). W przedmiotowej sprawie jak słusznie podniósł Sąd Rejonowy żadna z uchwał, tj. ani uchwała nr LXXXIX/2265/2014 ani uchwała LXXXII/2063/2014 w przedmiocie zamiaru likwidacji tej szkoły nie zostały formalnie zakwestionowane przez żaden uprawniony organ, a więc wywołały skutek wskazany w uchwale. Zdaniem Sądu Okręgowego w zaistniałym stanie faktycznym nie ulega żadnej wątpliwości, że doszło do całkowitej likwidacji szkoły powódki w rozumieniu art. 20 ust. 1 pkt. 1 Karty Nauczyciela. Z dniem 31 sierpnia 2014 r. rozwiązaniu uległ Zespół Szkół nr (...) w W. oraz zlikwidowano Szkołę Podstawową (...).

Argumentacja powódki, że doszło do przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę również nie podlegała uwzględnieniu. Zarzut naruszenia art. 23 ¹k.p. jest bezzasadny. W przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że brak podstaw aby przyjąć, że doszło do przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę w rozumieniu powyższego przepisu. Sąd Okręgowy w pełni podziela przywołane przez Sąd I instancji poglądy Sądu Najwyższego wydane na gruncie art. 23 ¹ k.p., w tym zwłaszcza zawarte w wyroku z dnia 23 maja 2012 r. w sprawie sygn.akt. I PK 200/11 (Legalis nr 536729) oraz uchwale z dnia 28 marca 2013 r. III PZP 1/13 (Legalis nr 607833), gdzie wskazano, że przejście zakładu pracy na innego pracodawcę nie może polegać wyłącznie na przekazaniu zadań i kompetencji, zaś samo przejęcie zadań nie jest tożsame z przejściem załogi. Nieodzownym składnikiem transferu jest, bowiem także – w przypadku podmiotu funkcjonującego zasadniczo w oparciu o składniki materialne – przejście tych składników, a w przypadku podmiotów konstytuowanych na podstawie czynnika ludzkiego – przejęcie większości pracowników, tworzących zorganizowaną strukturę powołaną do realizacji zadań w ramach przyznanych im kompetencji. Natomiast zniesienie jednostki organizacyjnej wykonującej zadania z zakresu administracji publicznej i przekazanie tych zadań innej jednostce, posiadającej własne zasoby kadrowe wystarczające do ich wykonania, nie stanowi przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę w rozumieniu art. 23 ¹§ 1 k.p.

Powyższa linia orzecznicza jest zgodna z orzecznictwem (...) (poprzednio ETS) wydanym na gruncie dyrektywy Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów (Dz.U. UE L z dnia 22 marca 2001 r.). Powyższa dyrektywa reguluje zagadnienie przejścia zakładów pracy w prawie europejskim. Zgodnie z obowiązującą w Unii Europejskiej zasadą dokonywania proeuropejskiej (prowspólnotowej) wykładni prawa, obowiązkiem sędziego krajowego jest nadanie regulacji prawa wewnętrznego takiego sensu normatywnego, który będzie pozostawał w zgodzie z porządkiem prawnym Wspólnoty. Dotyczy to także orzecznictwa (...) (poprzednio ETS).

Dyrektywa w art. 1 ust. 1 lit. b) stanowi, że przejściem przedsiębiorstwa jest przejęcie jednostki ekonomicznej zachowującej swoją tożsamość i rozumianej jako zorganizowana grupa zasobów służąca realizacji działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy działalność ta ma charakter główny, czy uboczny. Wedle art. 1 ust. 1 lit. c dyrektywy, reorganizacja administracyjna organów administracji publicznej, lub przeniesienie funkcji administracyjnych między organami administracji publicznej, nie stanowi przejęcia w rozumieniu niniejszej dyrektywy. Krajowe ustawodawstwo nie zawiera takiego zastrzeżenia, wobec tego przyjmuje się, że w polskim porządku prawnym nie jest wykluczone przejście zakładu pracy na nowego pracodawcę także na skutek zmian strukturalnych w administracji, będących następstwem przeniesienia zadań i kompetencji między jej organami.

Analiza orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości przeprowadzona w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 2012 r. II PK 228/11 (Lex nr 1216949) prowadzi do wniosków, że zgodnie z aktualną linią orzeczniczą Trybunału jednostka organizacyjna stanowiąca zakład pracy to zorganizowana albo grupa osób (wykwalifikowanych pracowników), albo aktywów (składników materialnych). W zależności od jej typu dominującą rolę dla potwierdzenia transferu odgrywa czynnik materialny bądź ludzki. W tym pierwszym przypadku decydujące znaczenie w zachowaniu tożsamości po transferze należy przypisać składnikom materialnym - bez których nie jest możliwe prowadzenie tego samego typu działalności. Jeśli natomiast tożsamość jednostki konstytuuje czynnik ludzki, rozumiany jako „zorganizowana grupa pracowników, która jest ściśle i na stałe wyznaczona do wykonywania wspólnych zadań, przy braku innych dziedzin produkcji” (por. wyrok w sprawie C-51/00 z dnia 24 stycznia 2002 r.Legalis nr 153572 , (...) SA przeciwko S. I. and O.), to za przejście zakładu pracy może być uważane przejęcie większej części pracowników wraz z ich kwalifikacjami zawodowymi, specjalnie przez poprzednika wyznaczonymi do wykonywania określonego zadania (por. wyrok w sprawie w sprawie C-13/95 z dnia 11 marca 1997 r. Legalis nr 149718, A. S. przeciwko (...) K.).

Z przywołanych poglądów wynika, że zadania i kompetencje same w sobie nie stanowią jednostki ekonomicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 2001/23/WE i dopiero zorganizowanie struktury opartej na czynniku ludzkim powołanym w celu ich realizacji odpowiada tej definicji. O ile więc w przypadku zakładów pracy realizujących cele społeczne, polityczne czy publiczne niezwykle istotną rolę przy ocenie, czy doszło do transferu, odgrywają przekazywane zadania i kompetencje (zob. uchwałę z dnia 16 czerwca 1993 r., I PZP 10/93, PiZS 1994 r. Nr 6, s. 73; wyrok z dnia 18 lutego 1994 r., I PRN 2/94, OSNAPiUS 1994 Nr 1, poz. 6; wyrok z dnia 16 marca 1994 r., I PRN 4/94, OSNAPiUS 1994 Nr 3, poz. 42; wyrok z dnia 10 maja 1994 r., I PRN 19/94, OSNAPiUS 1994 Nr 4, poz. 64; wyrok z dnia 26 stycznia 2000 r., I PKN 489/99, OSNAPiUS 2001 nr 11, poz. 381 oraz wyrok z dnia 10 października 2003 r. I PK 456/02, OSNP 2004 nr 19, poz. 335), o tyle nie stanowią one same w sobie o zachowaniu tożsamości przejmowanej jednostki w rozumieniu w art. 1 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 2001/23/WE. Funkcjonowanie pracodawcy w tzw. strefie publicznej powoduje, że realizuje on misję publiczną, która uwypukla czynnik zadaniowy, ale realizowany przez zorganizowaną grupę pracowników (placówkę zatrudnienia), a więc o zachowaniu tożsamości po transferze decyduje czynnik ludzki. To zaś oznacza, że przejście zakładu pracy na nowego pracodawcę nie może polegać wyłącznie na przekazaniu zadań i kompetencji, jeśli nie wiąże się to z koniecznością utworzenia dla ich wykonywania wyspecjalizowanej struktury organizacyjnej składającej się z pracowników dotychczas wykonujących te zadania i kompetencje u uprzednio istniejącego podmiotu publicznego. Nie można zatem przyjąć przejścia zakładu pracy na podstawie art. 23 ¹ k.p., jeśli podmiot publiczny przejęte na podstawie aktu prawnego zadania i kompetencje będzie realizował wyłącznie przez własne wyspecjalizowane zasoby kadrowe, modyfikując (poszerzając) zakres obowiązków poszczególnych urzędników, a więc gdy celem przeprowadzanej reorganizacji jest w istocie ograniczenie zatrudnienia w danej sferze publicznej.

Przenosząc powyższe rozważania na kanwę niniejszej sprawy, wskazać należy, że Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń jeżeli chodzi o podmioty, które „przejęły” mienie i zadania po zlikwidowanej Szkole Podstawowej nr (...) oraz wskazał zasady, na jakich do innych szkół przeszli uczniowie i nauczyciele SP nr (...) i ocenił, że brak jest podstaw aby przyjąć, że w okolicznościach faktycznych doszło do przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę w trybie art. 23 ^{( 1 )}k.p. Po pierwsze jak słusznie zauważył Sąd I instancji z uchwały Rady (...) W. z dnia 28 sierpnia 2014 r. nr (...) nie wynika również, aby został ustanowiony następca prawny likwidowanej Szkoły Podstawowej nr (...). Postanowiono jedynie, że mienie pozostałe po likwidacji SP nr (...) przekazuje się w zarząd Zespołowi Szkół nr (...) (§ 2 uchwały), natomiast obwód zlikwidowanej szkoły przejęła Szkoła Podstawowa nr (...). Nie poprzestając na powyższym, Sąd Rejonowy zbadał, czy nie doszło do przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę w drodze czynności faktycznych, a argumentacja Sądu w tym zakresie zasługuje w całości na podzielenie. W zaistniałym stanie faktycznym nie można zgodzić się z twierdzeniami powódki, że doszło do przekazania zespołu zadań realizowanych dotychczas przez SP nr (...) konkretnemu podmiotowi. Powódka wskazywała, że połowa zadań zlikwidowanej Szkoły Podstawowej nr (...) została przekazana Szkole Podstawowej nr (...), gdyż (...) uczniów spośród 140 uczęszczających do klas I – V w Szkole Podstawowej kontynuuje naukę w Szkole Podstawowej nr (...). Podkreślenia wymaga jednakże, że decyzja co do tego, w której szkole podstawowej uczniowie będą kontynuować naukę należała do rodziców uczniów tej szkoły. W ocenie Sądu Okręgowego okoliczność, że duża część rodziców zdecydowała, aby ich dzieci kontynuowały naukę w Szkole Podstawowej nr (...) a więc, że szkoła ta realizowała w związku z powyższym zadania dydaktyczne w zakresie kształcenia tych uczniów nie stanowi przejęcia części zakładu pracy przez nowego pracodawcę w rozumieniu art. 23 ^{( 1 )}k.p. Do „przejęcia” znacznej liczby jej uczniów doszło bowiem wskutek wyboru nowej szkoły dokonanego przez ich rodziców a nie wskutek np. porozumienia szkół czy decyzji organu jednostki samorządu terytorialnego prowadzącego te szkoły. Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia, że istotnie Szkoła Podstawowa nr (...) zatrudniła kilkoro nauczycieli z likwidowanej SP nr (...), co wprost wynika z wykazu pracowników (k. 154). Z zeznań świadków J. N. i E. S. wynikało, że zatrudnienie kilku nauczycieli w SP nr (...) następowało dobrowolnie na mocy porozumienia dyrektorów i wobec rzeczywistej potrzeby zatrudnienia większej liczby nauczycieli niezwiązanej wyłącznie z przyjęciem uczniów likwidowanej SP nr (...). Wynikało to bowiem z tego, że Dyrektor Zespołu Szkół nr (...) E. S. jak i Wydział Oświaty aktywnie starali się znaleźć nowe miejsca pracy nauczycielom likwidowanej SP (...). Jak wskazała J. N. (k. 122 v– Dyrektor Zespołu Szkół nr (...), w skład którego wchodzi SP nr (...)) niezależnie od przyjętych uczniów ze zlikwidowanej SP nr (...) zwiększyła się ilość dzieci w SP, a ponadto pod koniec sierpnia 2015 r. zrezygnowało z pracy w szkole 3 nauczycieli świetlicy co również powodowało konieczność zatrudnienia nowych nauczycieli. Jak wskazała nie było żadnych ustaleń przewidujących pierwszeństwo osób ze zlikwidowanej szkoły w ubieganiu się o zatrudnienie.

Również okoliczność, że jak wynika z uchwały nr LXXXIX/2265/2014 mienie pozostałe po likwidacji SP nr (...) postanowiono przekazać w zarząd Zespołowi Szkół nr (...) i faktycznie część majątku SP nr (...) w postaci m.in. regałów, tablic multimedialnych, ławek z krzesłami, książek i drobnych pomocy naukowych faktycznie została przekazana Zespołowi Szkół nr (...) w W. (zeznania świadków: J. N. k. 122, E. S. k. 139 -141, A. O. (2) k. 139 141, protokół przekazania wyposażenia k. 155 - 156) nie świadczy o przejściu zakładu pracy na nowego pracodawcę w rozumieniu art. 23 ^{( 1 )}k.p. Podkreślenia wymaga - abstrahując od kwestii tego, że w przypadku publicznej Szkoły Podstawowej przekazanie mienia nie jest w ocenie Sądu Okręgowego kryterium decydującym dla uznania przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23 ^{( 1 )}k.p. – że również sposób rozdysponowania mieniem w wykonaniu ww. uchwały nie wskazuje, że doszło do przejścia zakładu pracy czy jego części na nowego pracodawcę w rozumieniu art. 23 ^{( 1 )}k.p. Z wyżej wskazanego materiału dowodowego wynika, że budynki użytkowane przez SP nr (...) przejęło Gimnazjum nr (...) (które przejęło też pozostały majątek Szkoły Podstawowej nr (...)) oraz LXVII Liceum Ogólnokształcące im. J. J., część majątku przejęły również przedszkola. Szkoła Podstawowa nr (...) przejęła kilka kartonów książek z biblioteki. Tymczasem jak słusznie wskazał Sad Najwyższy w wyroku z dnia 2 października 1996 r. (...) 72/96 (OSNAPiUS 1997 nr 7, poz. 115) częścią zakładu pracy w rozumieniu art. 23 ^{( 1)} k.p. są te składniki majątku pracodawcy, które ze względu na funkcjonalne powiązanie stanowią samoistną całość i które mogą być rzeczowym substratem samodzielnego zakładu pracy (placówką zatrudnienia). W przedmiotowej sprawie taka sytuacja nie miała miejsca.

Wskazać również należy, że przewidziana w uchwale nr LXXXIX/2265/2014 zmiana obwodu szkoły polegająca na przejęciu przez Szkołę Podstawową nr (...) obwodu zlikwidowanej SP nr (...) nie prowadzi do automatycznego wniosku, że doszło do przejęcia zakładu pracy powódki na nowego pracodawcę. Nie było bowiem w tej kwestii automatyzmu w tym znaczeniu, że do Szkoły Podstawowej nr (...) miały obowiązek przejść wszyscy czy większość uczniów zlikwidowanej SP nr (...). Decyzję o kontynuacji nauki w tej szkole również bowiem podejmowali rodzice uczniów i ostatecznie naukę w niej kontynuowało 9 uczniów. Bardzo istotna jest przy tym kwestia, że zmiana zasięgu terytorialnego Szkoły Podstawowej nr (...) i przyjęcie ww. uczniów nie spowodowało zwiększenia liczby oddziałów ani zatrudnienia nowych nauczycieli w tej szkole. Jednocześnie SP nr (...) nie przejęła żadnego majątku po SP nr (...), poza kilkoma kartonami książek z biblioteki, którymi nie był zainteresowany dyrektor SP nr (...). (zeznania świadka A. O. (2) – dyrektor SP nr (...) k. 140).

Chybione okazały się również zarzuty naruszenia art. 20 ust. 5b Karty Nauczyciela oraz art. 32 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych. Przepis art. 20 ust. 5 a i 5 b Karty Nauczyciela stanowi, że o zamiarze wypowiedzenia nauczycielowi stosunku pracy z przyczyn określonych w ust. 1 pkt. 2 dyrektor szkoły zawiadamia reprezentującą nauczyciela zakładową (międzyzakładową) organizację związkową, która w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia może zgłosić na piśmie dyrektorowi umotywowane zastrzeżenia. Po rozpatrzeniu stanowiska organizacji związkowej, a także w razie niezajęcia przez nią stanowiska w ustalonym terminie, dyrektor szkoły podejmuje decyzję w sprawie wypowiedzenia. Przepis art. 20 ust. 1 pkt 5 a i b nie budzi wątpliwości interpretacyjnych co do tego, że obowiązek ten istnieje tylko w razie rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 20 ust. 1 pkt. 2 Karty Nauczyciela, a zatem w razie częściowej likwidacji szkoły albo w razie zmian organizacyjnych powodujących zmniejszenie liczby oddziałów w szkole lub zmian planu nauczania uniemożliwiających dalsze zatrudnianie nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć. Sąd Okręgowy w pełni również podziela ocenę Sądu I instancji, że w przedmiotowej sprawie z ustaleń wynika, że doszło do likwidacji szkoły, o której mowa w przepisie art. 20 ust. 1 pkt. 1 Karty Nauczyciela, a zatem pracodawca nie był zobligowany do zastosowania przy wypowiedzeniu powódce umowy o pracę trybu wskazanego w art. 20 ust. 5 a i 5 b Karty Nauczyciela. Okoliczność, że pracodawca w piśmie z dnia 22 maja 2015 r. skierowanym do powódki wskazał błędną podstawę prawną (art. 20 ust. 1 pkt. 2 Karty Nauczyciela) nie zmienia powyższej oceny.

W konsekwencji, Sąd Rejonowy prawidłowo również uznał, że wypowiedzenie umowy o pracę na podstawie art. 20 ust. 1 pkt. 1 Karty Nauczyciela wyłączało obowiązek uzyskania zgody organizacji związkowej w stosunku do pracownika podlegającego szczególnej ochronie a zatem pracodawca nie naruszył także art. 32 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. apelację powódki oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 108 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, wskazaną w art. 98 § 1 k.p.c. Zgodnie z art. 98 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata/radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata/radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez Sąd osobistego stawiennictwa strony. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego, będącego radcą prawnym ustalono na podstawie § 9 ust. 1 pkt. 1 w zw. z § 10 ust. 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804).

SSO Ewa Wronka SSO Bożena Rzewuska SSO Dorota Czyżewska