Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2017 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w XVII Wydziale Karnym-Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Judejko

Sędziowie: SSO Dorota Maciejewska-Papież /spr./

SSO Sławomir Olejnik

Protokolant: sekr. sąd Agnieszka Popławska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Poznań - Grunwald w Poznaniu Marka Strzyżewskiego

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2017r. i 14 lutego 2017r

sprawy E. P.

oskarżonego o przestępstwa z art. 56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 kk. i art. 65 kk. i inne

na skutek apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu

z dnia 23 maja 2014r., sygn. akt. III K 264/12

I. Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a) w pkt 1,

- w miejsce ustalenia „3 gram kokainy o łącznej wartości 600 złotych” przyjmuje, iż oskarżony udzielił 1 gram kokainy o wartości 200 zł,

- tiret siedemdziesiąte piąte przyjmuje, iż oskarżony sprzedał 10 gram amfetaminy za kwotę 120 złotych,

- tiret osiemdziesiąte dziewiąte, w miejsce ustalenia „wziął udział w obrocie” przyjmuje ustalenie „udzielił odpłatnie”

b) w pkt 3, w ramach przypisanego czynu, uznaje oskarżonego E. P. za winnego tego, że w dniu 24 października 2011r., wbrew przepisom ustawy, posiadał znaczną ilość środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci ziela konopi innych niż włókniste o wadze łącznej 100,02 grama i amfetaminy o wadze łącznej 481,17 grama tj. za winnego przestępstwa z art.62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art.62 ust 2 tejże Ustawy wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

c) w pkt 4, za podstawę prawną orzeczonego przepadku dowodów rzeczowych przyjmuje art. 70 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

d) w pkt 5 obniża wysokość orzeczonej nawiązki do kwoty 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych,

e) uchyla rozstrzygnięcie zawarte w pkt 6 i na podstawie art. 85 § 1 kk i art.86 § 1 kk. łączy kary pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu w pkt 1 zaskarżonego wyroku oraz w pkt Ib niniejszego wyroku i wymierza oskarżonemu karę łączną 2 (dwóch) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

II. W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

III. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki sądowe za postępowanie odwoławcze i zwalnia od uiszczenia opłaty za drugą instancję

Dorota Maciejewska-Papież Anna Judejko Sławomir Olejnik

UZASADNIENIE

E. P. został oskarżony o to, że:

I. w okresie od 8 września 2011 roku do dnia 24 października 2011 roku na terenie powiatu (...), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znaczną ilością środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci co najmniej 901,5 gram amfetaminy o łącznej wartości co najmniej 14.730 zł, 557 gram marihuany o łącznej wartości co najmniej 11.150 zł oraz 3 gram kokainy o łącznej wartości co najmniej 600 złotych, z czego uczynił sobie stałe źródło dochodu i tak:

- w dniu 8 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 5 gram marihuany o wartości co najmniej 150 złotych w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 10 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 złotych w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 12 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, ż sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 15 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 30 złotych w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 15 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 3 gram marihuany o wartości co najmniej 90 złotych w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 16 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 16 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 30 złotych w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 16 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 17 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 5 gram amfetaminy o wartości co najmniej 100 złotych w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1),

- w dniu 17 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 35 gram amfetaminy o wartości co najmniej 700 złotych w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K.,

- w dniu 18 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 18 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 20 gram amfetaminy o wartości co najmniej 400 zł oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 25 grammarihuany o wartości co najmniej 750 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K.,

- w dniu 19 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancje nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 19 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej co najmniej 10 gram amfetaminy o wartości co najmniej 200 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K.,

- w dniu 20 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 5 gram amfetaminy o wartości co najmniej 100 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1),

- w dniu 21 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 23 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 15 gram marihuany o wartości co najmniej 450 złotych w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K.,

- w dniu 23 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 5 gram amfetaminy o wartości co najmniej 100 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję B. P.,

- w dniu 23 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 25 gram amfetaminy o wartości co najmniej 500 złotych w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 23 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 20 gram amfetaminy o wartości co najmniej 400 złotych w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 24 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 złotych oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 1 gramamarihuany o wartości co najmniej 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K.,

- w dniu 24 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 10 gram amfetaminy o wartości co najmniej 200 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję K. P. (1),

- w dniu 24 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 2 gram marihuany o wartości co najmniej 60 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1),

- w dniu 25 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 5 gram amfetaminy o wartości co najmniej 100 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1),

- w dniu 25 września 2011 wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 25 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 8,5 grama amfetaminy o wartości co najmniej 170 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 26 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 5 grama amfetaminy o wartości co najmniej 100 zł oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 5 gram marihuany o wartości co najmniej 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1),

- w dniu 26 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 600 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (2),

- w dniu 26 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 1 gramamarihuany o wartości co najmniej 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 27 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 20 gram marihuany o wartości co najmniej 600 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję K. P. (2),

- w dniu 27 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 28 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 5 gram marihuany o wartości co najmniej 150 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję B. P.,

- w dniu 29 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 40 gram amfetaminy o wartości co najmniej 800 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1),

- w dniu 29 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 6 gram amfetaminy o wartości co najmniej 120 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 30 września 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 15 gram amfetaminy o wartości co najmniej 300 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję K. P. (1),

- w dniu 1 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 15 gram amfetaminy o wartości co najmniej 300 zł oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 5 gram marihuany o wartości co najmniej 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie,

- w dniu 1 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 20 gram marihuany o wartości co najmniej 600 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (2),

- w dniu 1 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 50 gram amfetaminy o wartości co najmniej 1000 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K.,

- w dniu 2 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zl oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancje nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 2 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 2 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 5 gram amfetaminy o wartości co najmniej 100 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję B. P.,

- w dniu 3 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 50 gram amfetaminy o wartości co najmniej 1000 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 3 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 5 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 5 gramów marihuany o wartości co najmniej 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję B. P.,

- w dniu 5 października 2011 roku wziął udział w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci co najmniej 5 gram amfetaminy o wartości co najmniej 100 zł oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 5 gram marihuany o wartości co najmniej 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nn. mężczyźnie,

- w dniu 6 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 10 gram amfetaminy o wartości co najmniej 200 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1),

- w dniu 6 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 6 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 5 gram amfetaminy o wartości co najmniej 100 zł oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 50 gram marihuany o wartości co najmniej 1500 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (2),

- w dniu 6 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 5 gram amfetaminy o wartości co najmniej 100 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 7 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 5 gram amfetaminy o wadze co najmniej 100 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nn. mężczyźnie,

- w dniu 7 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 50 gram amfetaminy o wartości co najmniej 1000 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 8 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 35 gram amfetaminy o wartości co najmniej 700 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1),

- w dniu 8 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 5 gram amfetaminy o wartości co najmniej 100 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 10 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 10 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 5 gram amfetaminy o wartości co najmniej 100 zl w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 12 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 15 gram marihuany o wartości co najmniej 450 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 12 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 5 gram marihuany o wartości co najmniej 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 13 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 100 gram marihuany o wartości co najmniej 3.000 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (2),

- w dniu 14 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 5 gram marihuany o wartości co najmniej 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K.,

- w dniu 14 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 15 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 15 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 10 gram amfetaminy o wartości co najmniej 200 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 18 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 5 gram marihuany o wartości co najmniej 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancje G. K.,

- w dniu 19 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 40 gram marihuany o wartości co najmniej 1200 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (2),

- w dniu 19 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 150 gram marihuany o wartości co najmniej 4.500 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 20 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 3 gram amfetaminy o wartości co najmniej 60 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1),

- w dniu 21 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 22 gram marihuany o wartości co najmniej 660 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (2),

- w dniu 21 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 21 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 1 grama amfetaminy o wartości co najmniej 20 zł oraz środka odurzającego w postaci co najmniej 1 gramamarihuany o wartości co najmniej 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 22 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 10 gram amfetaminy o wartości co najmniej 200 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 22 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 35 gram amfetaminy o wartości co najmniej 700 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 23 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 5 gram marihuany o wartości co najmniej 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K.,

- w dniu 11 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję T. S.,

- w dniu 11 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję M. K.,

- w dniu 12 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję M. K.,

- w dniu 13 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 10 gram marihuany o wartości co najmniej 200 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję M. K.,

- w dniu 15 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję T. S.,

- w dniu 16 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 2 gram marihuany o wartości co najmniej 40 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję M. K.,

- w dniu 9 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 20 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję M. N.,

- w dniu 9 września 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama kokainy o wartości co najmniej 200 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję D. S.,

- w okresie czasu od czerwca do 24 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 10 gram marihuany o wartości co najmniej 200 zł oraz substancji psychotropowej w postaci co najmniej 10 gram amfetaminy o wartości co najmniej 200 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję D. S.,

- w okresie czasu od czerwca do 24 października 2011 roku wziął udział w obrocie substancji psychotropowej w postaci co najmniej 4 gram amfetaminy o wartości co najmniej 80 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję T. M.,

- w okresie czasu od czerwca do 24 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci co najmniej 1 grama marihuany o wartości co najmniej 20 zł oraz substancji psychotropowej w postaci co najmniej 3 gram amfetaminy o wartości co najmniej 860 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję M. N.,

tj. o przestępstwo z ar. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i art. 65 k.k.

II. w dniu 24 października 2011 roku w P. przyjął od D. D. (1) znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi o łącznej wadze 100,02 grama i amfetaminy o łącznej wadze 481,17 grama, celem uczestniczenia w obrocie tymi środkami,

tj. o przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 23 maja 2014 r., w sprawie o sygn. akt III K 264/12, w punkcie 1, oskarżonego E. P. uznano za winnego tego, że w okresie od czerwca 2011 roku do dnia 24 października 2011 roku na terenie województwa (...), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, odpłatnie udzielał środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci 901,5 gram amfetaminy o łącznej wartości 14.730 zł, 557 gram marihuany o łącznej wartości 11.150 zł oraz 3 gram kokainy o łącznej wartości 600 złotych, przy czym z przestępstwa tego uczynił sobie stałe źródło dochodu i osiągnął z niego korzyść majątkową w kwocie 22.037 zł i tak:

- w dniu 8 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł oraz środka odurzającego w postaci 5 gram marihuany o wartości 150 złotych,

- w dniu 10 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancję psychotropową w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 złotych,

- w dniu 12 września 2011 roku udzielił substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł w ten sposób, ż sprzedał ww. substancję G. K.,

- w dniu 15 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancję psychotropową w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł oraz środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 30 złotych,

- w dniu 15 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie środka odurzającego w postaci 3 gram marihuany o wartości 90 złotych,

- w dniu 16 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 30 zł,

- w dniu 16 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 30 złotych,

- w dniu 16 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł,

- w dniu 17 września 2011 roku odpłatnie udzielił K. P. (1) substancję psychotropową 5 gram amfetaminy o wartości 100 złotych w ten sposób, że sprzedał mu tę substancję za kwotę 60 zł,

- w dniu 17 września 2011 roku odpłatnie udzielił G. K. substancję psychotropową w postaci 35 gram amfetaminy o wartości 700 złotych w ten sposób, że sprzedał mu tę substancję za kwotę 525 zł,

- w dniu 17 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancji psychotropowej w postaci 5 gram amfetaminy o wartości 100 złotych,

- w dniu 18 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie środek odurzający w postaci 1 grama marihuany o wartości 30 zł,

- w dniu 18 września 2011 roku odpłatnie udzielił G. K. substancji psychotropowej w postaci 20 gram amfetaminy o wartości 400 zł oraz środka odurzającego w postaci 25 gram marihuany o wartości 750 zł w ten sposób, że sprzedał mu te substancje i środki za łączną kwotę 900 zł,

- w dniu 19 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł,

- w dniu 19 września 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 10 gram amfetaminy o wartości 200 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K. za łączną kwotę 150 zł,

- w dniu 20 września 2011 roku odpłatnie udzielił K. (...) gram amfetaminy o wartości 100 zł w ten sposób, że sprzedał mu ją za kwotę 60 zł,

- w dniu 21 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł,

- w dniu 23 września 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 15 gram marihuany o wartości 450 złotych w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K. za łączną kwotę 360 zł,

- w dniu 23 września 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 5 gram amfetaminy o wartości 100 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję B. P.,

- w dniu 23 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancji psychotropowej w postaci 25 gram amfetaminy o wartości 500 złotych,

- w dniu 23 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancji psychotropowej w postaci 20 gram amfetaminy o wartości 400 złotych

- w dniu 24 września 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 złotych oraz środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K.,

- w dniu 24 września 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 10 gram amfetaminy o wartości 200 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję K. P. (1) za kwotę 120 zł,

- w dniu 24 września 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 2 gram marihuany o wartości 60 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1),

- w dniu 25 września 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 5 gram amfetaminy o wartości 100 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1) za kwotę 60 zł,

- w dniu 25 września 2011 odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł,

- w dniu 25 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancji psychotropowej w postaci 8,5 grama amfetaminy o wartości 170 zł w ten sposób, że sprzedał mu tę substancję za kwotę 130 zł,

- w dniu 26 września 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 5 gramów amfetaminy o wartości 100 zł oraz środka odurzającego w postaci 5 gram marihuany o wartości 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1) za łączną kwotę 215 zł,

- w dniu 26 września 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 20 gram marihuany o wartości 600 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (2) za kwotę 440 zł,

- w dniu 26 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł oraz środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 27 września 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 20 gram marihuany o wartości 600 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję K. P. (2) za kwotę 440 zł,

- w dniu 27 września 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 30 zł,

- w dniu 28 września 2011 roku odpłatnie środka odurzającego w postaci 5 gram marihuany o wartości 150 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję B. P.,

- w dniu 29 września 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 40 gram amfetaminy o wartości 800 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1) za kwotę 640 zł,

- w dniu 29 września 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 6 gram amfetaminy o wartości 120 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie za kwotę 102 zł,

- w dniu 30 września 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 15 gram amfetaminy o wartości 300 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję K. P. (1) za kwotę 165 zł,

- w dniu 1 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 15 gram amfetaminy o wartości 300 zł oraz środka odurzającego w postaci 5 gram marihuany o wartości 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie,

- w dniu 1 października 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 20 gram marihuany o wartości 600 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (2) za kwotę 440 zł,

- w dniu 1 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 50 gram amfetaminy o wartości 1000 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K. za kwotę 830 zł,

- w dniu 2 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł oraz środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancje nieustalonemu mężczyźnie,

- w dniu 2 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł,

- w dniu 2 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 5 gram amfetaminy o wartości 100 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję B. P.,

- w dniu 3 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 50 gram amfetaminy o wartości 1000 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie za kwotę 600 zł,

- w dniu 3 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie,

- w dniu 5 października 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 5 gramów marihuany o wartości 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję B. P.,

- w dniu 5 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 5 gram amfetaminy o wartości 100 zł oraz środka odurzającego w postaci j 5 gram marihuany o wartości 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie za łączną kwotę 220 zł,

- w dniu 6 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 10 gram amfetaminy o wartości 200 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1) za kwotę 120 zł

- w dniu 6 października 2011 roku odpłatnie substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł oraz środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 30 zł,

- w dniu 6 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 5 gram amfetaminy o wartości 100 zł oraz środka odurzającego w postaci 50 gram marihuany o wartości 1500 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (2) za kwotę 1200 zł,

- w dniu 6 października 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancji psychotropowej w postaci 5 gram amfetaminy o wartości 100 zł,

- w dniu 7 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 5 gram amfetaminy o wartości 100 zł,

- w dniu 7 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 50 gram amfetaminy o wartości 1000 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie za kwotę 650 zł,

- w dniu 8 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 35 gram amfetaminy o wartości 700 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1) za kwotę 420 zł,

- w dniu 8 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 5 gram amfetaminy o wartości 100 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie,

- w dniu 10 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł w ten sposób, ze sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie,

- w dniu 10 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 5 gram amfetaminy o wartości 100 zł. w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie,

- w dniu 10 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 5 gram amfetaminy o wartości 100 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie,

- w dniu 12 października 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 15 gram marihuany o wartości 450 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieznanemu mężczyźnie,

- w dniu 12 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 5 gram amfetaminy o wartości 100 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie,

- w dniu 13 października 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci co najmniej 100 gram marihuany o wartości 3.000 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (2) za kwotę 2200 zł,

- w dniu 14 października 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 5 gram marihuany o wartości 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K. za kwotę 120 zł,

- w dniu 14 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł oraz środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie,

- w dniu 15 października 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł ,

- w dniu 15 października 2011 roku odpłatnie udzielił nieustalonemu mężczyźnie substancji psychotropowej w postaci 10 gram amfetaminy o wartości 200 zł,

- w dniu 18 października 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 5 gram marihuany o wartości 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K. za kwotę 120 zł,

- w dniu 19 października 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 40 gram marihuany o wartości 1200 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (2) za kwotę 880 zł,

- w dniu 19 października 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 150 gram marihuany o wartości 4.500 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie za kwotę 2850 zł,

- w dniu 20 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 3 gram amfetaminy o wartości 60 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (1) za kwotę 50 zł,

- w dniu 21 października 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 22 gram marihuany o wartości 660 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję K. P. (2) za kwotę 520 zł,

- w dniu 21 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł oraz środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 30 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie,

- w dniu 22 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 10 gram amfetaminy o wartości 200 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie,

- w dniu 22 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci 35 gram amfetaminy o wartości 700 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję nieustalonemu mężczyźnie,

- w dniu 23 października 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 5 gram marihuany o wartości 150 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję G. K. za kwotę 120 zł,

- w dniu 11 września 2011 roku odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 20 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję T. S.,

- w dniu 11 września 2011 roku odpłatnie udzielił M. K. środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 20 zł,

- w dniu 12 września 2011 roku odpłatnie udzielił M. K. środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 20 zł,

- w dniu 13 września 2011 roku odpłatnie udzielił M. K. środka odurzającego w postaci 10 gram marihuany o wartości 200 zł,

- w dniu 15 września 2011 roku odpłatnie udzielił T. S. środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 20 zł,

- w dniu 16 września 2011 roku odpłatnie udzielił M. K. środka odurzającego w postaci 2 gram marihuany o wartości 40 zł w ten sposób,

- w dniu 9 września 2011 roku odpłatnie udzielił M. N. środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 20 zł,

- w dniu 16 września 2011 roku odpłatnie udzielił T. W. substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 zł,

- w dniu 9 września 2011 roku odpłatnie udzielił D. S. środka odurzającego w postaci 1 grama kokainy o wartości 200 zł,

- w okresie od czerwca do 24 października 2011 roku odpłatnie udzielił 10 gram marihuany o wartości 200 zł oraz substancji psychotropowej w postaci 10 gram amfetaminy o wartości 200 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję D. S.,

- w okresie od czerwca do 24 października 2011 roku odpłatnie udzielił substancji psychotropowej w postaci nie więcej niż 4 gram amfetaminy o wartości 80 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję T. M.,

- w okresie od lata 2011 roku do 24 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 20 zł oraz substancji psychotropowej w postaci 3 gram amfetaminy o wartości 60 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję M. N.,

tj. przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za to przestępstwo na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65§1 k.k. i art. 64§2 k.k.wymierzono oskarżonemu karę 2 lat pozbawienia wolności.

Z kolei na podstawie art. 45§1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego E. P. środek karny w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowej pochodzącej z przypisanego mu w punkcie 1 wyroku przestępstwa w kwocie łącznej 22.037 złotych.

Tym samym wyrokiem oskarżonego E. P. uznano za winnego tego, że w dniu 24 października 2011 roku w P. wziął udział w obrocie znaczną ilością środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci ziela konopi innych niż włókniste o wadze łącznej 100,02 grama i amfetaminy o wadze łącznej 481,17 grama w ten sposób, że przyjął ww. środki i substancje od oskarżonego D. D. (1) celem dalszej ich sprzedaży, tj. przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to przestępstwo na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzono mu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 400 stawek dziennych grzywny, wysokość jednej stawki dziennej ustalając na podstawie art. 33§3 k.k. na kwotę 50 złotych.

Ponadto na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono wobec oskarżonego E. P. środek karny w postaci przepadku dowodów rzeczowych, tj. siatki foliowej oraz substancji zawierającej siarczan amfetaminy, folii oraz ziela konopi innych niż włókniste w woreczku foliowym, trzech woreczków strunowych, wagi, woreczka foliowego oraz ziela konopi innych niż włókniste w woreczku foliowym, łyżeczki, worka foliowego z zawartością dwóch zwitków woreczków strunowych, szczegółowo opisanych w postanowieniu w przedmiocie dowodów rzeczowych na k. 1081 i nast. akt sprawy, pod poz. 1, 2, 3, 5, 6, 7 oraz 8 i zarządzono zniszczenie tych dowodów rzeczowych.

Na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono wobec oskarżonego E. P. środek karny w postaci nawiązki w kwocie 25.000 złotych na rzecz Stowarzyszenia (...) z przeznaczeniem na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii.

Natomiast na podstawie art. 85 k.k. i art. 86§1 k.k. połączono wymierzone oskarżonemu E. P. kary pozbawienia wolności i wymierzono mu karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 24 października 2011 roku do dnia 1 marca 2012 roku.

Z kolei na podstawie art. 624§1 k.p.k. zwolniono oskarżonego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Powyższe orzeczenie zostało zaskarżone przez obrońców oskarżonego E. P. w wywiedzionych przez nich apelacjach (k. 2332 in oraz k. 2339 i n.).

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacje obrońców oskarżonego – z wyjątkiem zarzutu odnoszącego się do kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 3 zaskarżonego wyroku – nie zasługiwały na uwzględnienie. Ze względu na duże podobieństwo podnoszonych zarzutów, w dalszej części uzasadnienia zostaną one omówione łącznie.

Z zastrzeżeniem kilku korekt dokonanych przez Sąd II Instancji, nie budziła (co do zasady) wątpliwości prawidłowość znaczącej większości ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie. Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w rozpoznawanej sprawie i trafnie ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów, że oskarżony dopuścił się popełnienia czynów realizujących znamiona przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Ocena dowodów poczyniona przez Sąd I instancji spełniała przy tym wszystkie wymagania wynikające z art. 7 kpk, a w szczególności odpowiadała wskazaniom prawidłowego rozumowania i nie była dotknięta dowolnością. Również uzasadnienie zaskarżonego wyroku spełniało wymagania wynikające z art. 424 kpk, co umożliwiało jego kontrolę instancyjną. Sąd Okręgowy nie dopatrzył się też występowania w niniejszej sprawie bezwzględnych podstaw odwoławczych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż Sąd Rejonowy dokonał wnikliwej analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Z wywodami w tym zakresie należy się zgodzić w pełni i nie ma potrzeby ponownego szczegółowego czynienia takowej oceny, sprowadzałaby się ona bowiem do powielenia argumentacji Sądu meriti. Obrońcy oskarżonego zaś nie przedstawili okoliczności, które skutecznie mogłyby podważyć owo rozumowanie Sądu I instancji.

Brak było podstaw do zakwestionowania poczynionej przez Sąd Rejonowy oceny wyjaśnień oskarżonego. Owa ocena zasługuje na pełne poparcie i należy w tej materii odesłać do stosownej argumentacji wskazanej w pisemnym uzasadnieniu wyroku.

Jedynie tytułem podkreślenia należy wskazać, iż oskarżony początkowo przyznał się do wszystkich stawianychmu zarzutów, w żaden sposób nie kwestionując poszczególnych transakcji, w szczególności ich zaistnienia, czy też ilości sprzedawanych przez niego każdorazowo środków odurzających i substancji psychotropowych, zaś późniejsza jego zmiana wyjaśnień słusznie została przez Sąd I instancji uznana jako efekt niepowodzenia rozmów z oskarżycielem publicznym, które miały doprowadzić do zakończenia postępowania w trybie art. 387 kpk (a które z punktu widzenia oskarżonego miało skutkować wymierzeniem oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, do czego jednakże nie doszło).

Co istotne oskarżony E. P. na rozprawie w dniu 23 stycznia 2013 r. podtrzymał swoje wyjaśnienia składane w postępowaniu przygotowawczym, w których w zasadniczej mierze szczerze opisał swoje przestępcze działania, jednocześnie przyznał się także do stawianych mu zarzutów (k. 1462).

Jednocześnie w ocenie Sądu Okręgowego nie sposób nie oprzeć się wrażeniu (co zauważył zresztą także Sąd Rejonowy), iż zmiana wcześniej składanych wyjaśnień, w których oskarżony przyznał się do wszystkich stawianych mu zarzutów, nie kwestionując realizacji określonych transakcji, czy też ilości udzielanych przez niego narkotyków w konkretnych zdarzeniach wskazanym osobom, czy też nieustalonym konsumentom, stanowiła wyraz przyjętej przez niego linii obrony, mającej na celu umniejszenie jego odpowiedzialności. Owa linia obrony jednakże nie znalazła potwierdzenia w wiarygodnym materiale dowodowym, o czym szczegółowo w dalszej części uzasadnienia.

Co więcej, dokonując analizy treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku, nie sposób jest stwierdzić – tak jak to wskazuje jeden ze skarżących – iż Sąd Rejonowy miał uznać, iż E. P. sprzedawał narkotyki poniżej ich wartości. Nawet jeśli oskarżony obniżał pierwotnie wskazaną cenę narkotyku, to trudno przyjąć, by wynosiła ona mniej niż cena, za którą oskarżony narkotyki te nabywał. Analiza materiału dowodowego nie wskazuje, by oskarżony z własnych środków „dopłacał” do transakcji. Przyjęcie takiego poglądu byłoby nieracjonalne i nielogiczne w kontekście prowadzonego przez oskarżonego procederu (jego okresu i skali).

Nie ulega jednak wątpliwości, że dochodziło do odpłatnego udzielania narkotyków przez oskarżonego innym osobom.

Sprawstwa oskarżonego w zakresie czynów polegających na udzieleniu substancji psychotropowych i środków odurzających nieustalonym osobom, nie neguje w żaden sposób okoliczność powoływana przez jednego z apelujących, iż w toku postępowania nie ustalono kim byli owi nabywcy narkotyków sprzedawanych przez E. P.. Nie należy z pola widzenia tracić okoliczności, iż w początkowym stadium niniejszej sprawy oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, w tym także tych, które polegały na udzielaniu odpłatnie narkotyków nieustalonym osobom, zaś powyższe znalazło potwierdzenie w zarejestrowanych rozmowach telefonicznych (utrwalonych w wyniku przeprowadzanej kontroli operacyjnej).

Bezsprzecznie - jak już częściowo wcześniej wspomniano - wyjaśnienia oskarżonego E. P., czy też zeznania świadków powoływanych przez apelujących zmieniały się wraz z tokiem postępowania przybierając treść dla oskarżonego korzystną tj. podważającą tak ilość transakcji, jak i ilość nabytych narkotyków. Co więcej należy wskazać, iż to w zasadniczej mierze inni oskarżeni występujący w sprawie, nota bene dopiero w późniejszym etapie procesu, często już po zakończeniu postępowania w ich własnej sprawie, zgłaszali zastrzeżenia co do ilości środków odurzających oraz substancji psychotropowych ujętych w zarzutach, czy też w ogólności liczby oraz finalizacji ustalonych przez organy ścigania transakcji, jakie były zawierane z oskarżonym E. P., czego jednakże w żaden sposób nie negowała większość występujących w sprawie świadków.

K. P. (2) w swych wyjaśnieniach z dnia 3 stycznia 2012 r. jednoznacznie wskazał, iż „jak się umawiał z E. (oskarżonym E. P. – przyp. SO) na odbiór marihuany, to zawsze dochodziło do transakcji” (k. 480), zaś odnosząc się do jednej z konkretnych transakcji wskazał nawet, iż „wtedy brałem więcej, ponieważ to było już po 10 i każdy miał pieniądze z wypłaty, a wzięliśmy więcej, żeby dwa razy nie jeździć” (k. 480).

Podobnie zresztą w swych zeznaniach wskazywał świadek M. N., podając, że zawsze dochodziło do realizacji zamówień przez oskarżonego (k. 2018), w toku postępowania sądowego potwierdzając treść składanych przez siebie zeznań w postępowaniu przygotowawczym (k. 1535).

Co więcej świadek K. P. (2), odnosząc się w toku postępowania sądowego do swych zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym wyjaśniał zmianę swej relacji tym, że na etapie śledztwa był zdenerwowany, dodając iż nie wie jak wyjaśnić, że przyznał się wówczas, że dokonywał także zakupu amfetaminy, tłumacząc w sposób mało wiarygodny, iż treść jego wyjaśnień podyktowana była sposobem przeprowadzanego wobec niego przesłuchania. Nie zmienia to jednak faktu, iż K. P. (2) podtrzymał swe wcześniejsze relacje, zgromadzone w aktach sprawy na kartach 837 i 1775-1777 (k. 2120). Tym samym jako mało przekonywujące należy uznać motywy, którymi omawiany świadek miał się kierować przy zmianie swej relacji.

Także B. P. w swych pierwszych wyjaśnieniach (k. 496v), nota bene składanych najbliżej okresu inkryminowanych zdarzeń, nie negował ilości nabywanych od oskarżonego E. P. amfetaminy i marihuany, czy też tego, że transakcje wskazane w stawianych mu zarzutach zawsze miały być realizowane Świadek ten w swych późniejszych relacjach, które należy zaznaczyć składał już po tym jak przyznał się do stawianych mu zarzutów i dobrowolnie poddał się karze, nie potrafił już logicznie wytłumaczyć dlaczego zmienił wersję przedstawianych przez siebie zdarzeń, kwestionując chociażby ilość nabytych od E. P. narkotyków.

Podobnie rzecz ma się z K. P. (1), który składając swą relację w początkowym etapie postępowania przygotowawczego, po odsłuchaniu nagrań jego rozmów telefonicznych z oskarżonym E. P., nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń co do terminów w jakich miał nabywać od oskarżonego substancje psychotropowe i środki odurzające, czy też ilości w jakich je nabywał, a także brak było z jego strony jakichkolwiek wątpliwości co do tego, czy wskazane w stawianych mu zarzutach transakcje w ogóle dochodziły do skutku (k. 534-535).

Przede wszystkim jednak zasadność oparcia przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych w dużej mierze na początkowej relacji K. P. (1) uwarunkowana jest zgromadzonymi w sprawie dowodami w postaci utrwalonych rozmów i wiadomości tekstowych jakie wymieniał on z E. P..

Tytułem przykładu należy wskazać, iż w rozmowie telefonicznej w dniu 28 września 2011 r. godz. 20.08 K. P. (1) złożył zamówienie na „40 zim” (zgodnie z nomenklaturą jaką się posługiwały wskazane osoby – co przyznały w swych relacjach - było to 40 gram amfetaminy) u E. P. na dzień 29 września 2011 r. (stenogram k. 36 teczki z komunikatami nr 3). Dodatkowo w wiadomości tekstowej K. P. (1) pyta oskarżonego P. o cenę wskazanej wyżej substancji, uzyskując odpowiedź „640”, a więc 640 zł (stenogram k. 36 i 36v teczki z komunikatami nr 3).

Z kolei jak wynika z analizy rozmowy telefonicznej E. P. zostawił zamówienie przy furtce swojego domu, natomiast K. P. (1) odbierając je zostawił tam pieniądze za zakupioną amfetaminę, o czym powiadomił w rozmowie telefonicznej w dniu 29 września 2011 roku, o godz. 23.08 mówiąc: „zostawiłem ci je na tym, na furtce, bo masz samochód zamknięty” (k. 39 teczki z komunikatami nr 3).

Natomiast w zakresie kolejnej z transakcji, do której doszło 8 października 2011 r. K. P. (1) podczas rozmowy wprost powiedział oskarżonemu E. P., że zabrał „te 35 zim” i zamknął bagażnik auta oskarżonego, pytając czy może iść, na co oskarżony P. odpowiedział mu „no, idź już, idź” (k. 88 teczki z komunikatami nr 3).

Należy podkreślić, iż brak jest jakichkolwiek wiadomości tekstowych, czy też utrwalonych rozmów, które pozwoliłyby na przyjęcie, iż w rzeczywistości K. P. (1) nabył mniejszą ilość wskazanej substancji psychotropowej. Ponadto nie należy zapominać, iż transakcje dochodziły do skutku w określonych miejscach bez jednoczesnej obecności K. P. (1) i E. P., zaś brak jest jakichkolwiek wątpliwości co do tego, że wspomniane osoby ustalały ich szczegóły czy to za pośrednictwem rozmów telefonicznych, czy to wiadomości tekstowych. Tym samym, gdyby miało dochodzić do jakiś ewentualnych zmian co do ilości zakupywanych narkotyków, to informacja o tym została by zawarta w smsa-ch czy też wynikałaby z rozmowy telefonicznej.

Wnikliwie Sąd I instancji ocenił również wyjaśnienia G. K.. Trudno wywody te podważyć. Uwadze Sądu Rejonowego nie uszły rozbieżności w treści wypowiedzi G. K., trafnie Sąd uznał jednak – mając na uwadze podobne czynniki jak w przypadku relacji K. P. (1) – że owa zmienność ukierunkowana była na umniejszenie odpowiedzialności tak swojej, jak i oskarżonego P.. Nie sposób pominąć, że potwierdzając istnienie transakcji z jego udziałem G. K. wskazywał, iż niekiedy, gdy nie posiadał pełnej wymaganej kwoty pieniędzy, brakującą sumę donosił później (zatem brak środków pieniężnych nie skutkował sam przez się rezygnacją z ustalonego już zakupu czy umniejszeniem ilości przygotowanego narkotyku).

Niewątpliwie w zakresie jednej z transakcji z udziałem G. K. (w dniu 14 października 2011 r.) Sąd Rejonowy przyjął inną ilość narkotyku niż pierwotnie została zamówiona u E. P. (tj. 5g marihuany, a nie 50g). Jednakże wbrew twierdzeniom skarżącego, powyższa zmiana nie była wyrazem rzekomej niekonsekwencji Sądu Rejonowego przy dokonywaniu oceny materiału dowodowego (a rezultatem której miało być błędne dokonanie ustaleń faktycznych) lecz podyktowana była treścią utrwalonej rozmowy telefonicznej, podczas której oskarżony uprzedził G. K., że nie posiada zamawianej przez niego ilości, lecz dysponuje mniejszą. W ocenie Sądu Okręgowego dochodziło niekiedy do modyfikacji w zakresie ilości finalnie nabytych narkotyków jednakże okoliczność ta wynikała już właśnie z treści rozmów telefonicznych, jakie prowadził oskarżony z kupującymi, a nie z rzekomych niekonsekwencji Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę. Owa „mniejsza” ilość narkotyku została zresztą uwzględniona w treści stawianego oskarżonemu zarzutu.

Co więcej przywoływany przez jednego ze skarżących świadek M. K., w swych pierwszych zeznaniach w sprawie (k. 784v) nie wspominał w żaden sposób, aby do transakcji, których przedmiotem miały być narkotyki, w ogóle nie dochodziło, zaś przedstawianą przez siebie wersję wydarzeń zmienił dopiero przy drugim przesłuchaniu w toku postępowania sądowego, w trakcie którego jednakże podtrzymał dotychczas składane zeznania (k. 2019). Także świadek T. W., będąc po raz pierwszy przesłuchiwanym w sprawie (k. 784v), nie wskazywał, aby były takie sytuacje, że jego zamówienia koniec końców nie dochodziły do skutku.

Brak również podstaw do zdyskwalifikowania zeznań D. S. w zakresie, w jakim potwierdzał nabycie 1 grama kokainy. Wprawdzie i ten świadek w późniejszym etapie postępowania zaprzeczył, aby nabył od oskarżonego tego rodzaju narkotyk, jednakże na fakt przeprowadzenia takiej transakcji jednoznacznie i bez cienia wątpliwości wskazują jego wcześniejsze wypowiedzi (k.972). Będąc uzupełniająco przesłuchanym na rozprawie apelacyjnej świadek S. nie potrafił wyjaśnić zmiany swoich kategorycznych wcześniej stwierdzeń.

Niezależnie jednak od tego zaakcentować należy, iż przywołane przez skarżących przyczyny, z powodu których należałoby przyznać przymiot wiarygodności wskazywanym przez obrońców (a korzystnym dla oskarżonego) wyjaśnieniom oskarżonego oraz wypowiedziom G. K., K. P. (1), B. P., jak i K. P. (2), czy też M. K. i T. W., nie znalazły w żaden sposób potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, jak i nie podważyły skutecznie dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny zeznań świadków występujących w sprawie.

Wbrew sugestiom apelujących, brak było tym samym jakichkolwiek podstaw, by przyjąć, że obciążające oskarżonego i zgodne z przyjętymi przez Sąd I instancji ustaleniami faktycznymi relacje wymienionych osób nie zasługiwały na przymiot wiary, zaś trudno je dyskwalifikować ze względu na odmienność od późniejszych ich wypowiedzi czy też wyjaśnień oskarżonego, zwłaszcza mając na uwadze pozostałe wiarygodne materiały zgromadzone w aktach sprawy, chociażby zeznania pozostałych występujących w sprawie świadków, czy też dowody zgromadzone w toku kontroli operacyjnej (w postaci utrwalonych rozmów telefonicznych, czy też wiadomości tekstowych).

Nie dopatrując się nieprawidłowości w ocenie wypowiedzi wskazanych powyżej imiennie osób i przyjętych na tej podstawie ustaleń, brak podstaw do odrzucenia zaistnienia transakcji z udziałem nieustalonych dotąd osób. Brak jakichkolwiek przesłanek świadczących o tym, że owe transakcje (wyłaniające się z zarejestrowanych rozmów) nie doszły do skutku lub odbiegały od umówionych uprzednio warunków.

Na marginesie należy wskazać, iż zarzuty apelujących w zakresie oceny osobowego materiału dowodowego stanowiły raczej ogólnikowe twierdzenia, nie zawierającej szczegółowej polemiki z konkretnymi fragmentami zeznań czy wyjaśnień powoływanych osób, czy też w przeważającej mierze nie przedstawiono zasługujących na aprobatę argumentów, które pozwoliłyby na skuteczne podważenie rozumowania Sądu Rejonowego.

Wskazać też trzeba, iż G. K. i K. P. (1) zostali prawomocnie skazani wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu (tym samym, którym przypisano przestępstwa oskarżonemu), częściowo zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 16.12.2015r (sygn. akt XVII K 1421/14) za przestępstwa z art.62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a opis przypisanych im przestępstw koresponduje (tak co do ilości transakcji jak i środków narkotycznych) z opisem działań przypisanych E. P..

Podobnie ma się rzecz z oskarżonym K. P. (2) skazanym prawomocnie wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 23.07.2013r sygn. akt III K 27/13 oraz B. P. skazanym prawomocnie wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 8.02.2013r sygn. akt III K 9/13.

W związku z powyższym, należy wskazać, skarżący nie wykazali skutecznie błędów w zakresie dokonanej przez Sąd I instancji oceny dowodów i dokonanych na jej podstawie ustaleń. Twierdzenia apelujących sprowadzają się do polemizowania ze stanowiskiem Sądu Rejonowego i to polemizowania w oparciu o kwestie potraktowane wybiórczo, w oderwaniu od całokształtu zaistniałych okoliczności i dlatego nie mogły odnieść zamierzonego rezultatu.

Prawidłowa ocena materiału dowodowego przełożyła się na – co do zasady i z zastrzeżeniem wskazanym poniżej – trafną rekonstrukcję zdarzeń. Zarzuty apelujących, wskazujące na dokonanie przez Sąd I instancji błędnych ustaleń faktycznych, mające w istocie wynikać z uchybień proceduralnych nie mogły natomiast znaleźć uznania w oczach Sądu Odwoławczego.

Trzeba zaznaczyć, że zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku jest słuszny tylko wówczas, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Zarzut ten nie może jednak sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku, lecz do wykazania, jakich mianowicie konkretnych uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego. Możliwość zaś przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych (SN I KR 197/74, OSNKW 1975, nr 5, poz. 58).

W zakresie przestępczego działania opisanego w punkcie 1 zaskarżonego wyroku Sąd I instancji prawidłowo ustalił, że oskarżony odpłatnie udzielił narkotyków ustalonym, czy też nieustalonym co do tożsamości osobom i doszło do wszystkich wskazanych szczegółowo w tymże punkcie wyroku transakcji. Wskazuje na to jednoznacznie całokształt dowodów, którym dano wiarę.

Jednakże – jak już wcześniej wspomniano – opis tegoż działania wymagał pewnych korekt.

I tak konieczną okazała się zmiana zaskarżonego wyroku w pkt 1 w jego wstępnej części opisowej tj. w zakresie ustalenia udzielenia przez oskarżonego „3 gram kokainy o łącznej wartości 600 złotych”. Zgromadzone dowody wskazują, że oskarżony udzielił odpłatnie tylko 1 gram kokainy o wartości 200 zł. Okoliczność ta wynika również z poprawnych ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd Rejonowy, tj. ustalenia, iż jedynie w dniu 9 września 2011 r., oskarżony udzielił odpłatnie D. S. środka odurzającego w postaci 1 grama kokainy o wartości 200 zł (wynika to z analizy treści zarejestrowanych i utrwalonych rozmów z dnia 9 września 2011 r., godz. 16:51:48, wskazującej na to, iż D. S. zamówił 1 gram kokainy. (k. 895) oraz wiarygodnych zeznań samego D. S.). Błędny opis czynu w jego części wstępnej, nie przystający do dalszych szczegółowych wskazań odnośnie konkretnych transakcji, z pewnością wynikał zatem z omyłki Sądu I instancji.

Zmiany w pkt 1 wyroku z dnia 23 maja 2014 r. wymagało również tiret siedemdziesiąte piąte w zakresie wartości sprzedanego narkotyku. Zapis rozmowy z dnia 22.10.2011r., godz. 20:33:42 wskazuje, iż wartość ta wyniosła 120 zł.

Korekty wymagało także tiret osiemdziesiąte dziewiąte, wskazujące, iż oskarżony „w okresie od lata 2011 roku do 24 października 2011 roku wziął udział w obrocie środka odurzającego w postaci 1 grama marihuany o wartości 20 zł oraz substancji psychotropowej w postaci 3 gram amfetaminy o wartości 60 zł w ten sposób, że sprzedał ww. substancję M. N.”. W ocenie Sądu II instancji, w miejsce ustalenia „wziął udział w obrocie” właściwym było wskazanie „udzielił odpłatnie”. Powyższe wynika z utrwalonych poglądów doktryny, czy też orzecznictwa, wyraźnie rozgraniczających udzielenie innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej od udziału w ich obrocie przez pryzmat tego, czy nabywca tychże jest ich konsumentem, czy tylko pośredniczy w dalszej ich sprzedaży.

Jedynie tytułem podkreślenia należy wskazać, iż „udzielenie innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej oznacza czynność przekazania jej środka lub substancji. Ugruntowane jest orzecznictwo, w myśl którego o "udzieleniu" środka odurzającego w rozumieniu art. 46 ustawy (obecnie art. 59) można mówić jedynie wówczas, gdy sprawca sprzedaje ów środek osobie będącej konsumentem narkotyku, a więc wówczas gdy środek ten przeznaczony jest na zaspokojenie jej potrzeb jako konsumenta, a nie jako dealera (tak SA w Białymstoku w wyroku z dnia 20 marca 2001 r., II AKa 34/01, OSA 2002, z. 4, poz. 31 oraz SA w K. w wyroku z dnia 27 czerwca 2002 r., II AKa 201/02, KZS 2003, z. 2, poz. 63). Udzielanie może przybrać też postać pozostawienia środków odurzających w ustalonym wcześniej między zbywcą a nabywcą-konsumentem miejscu. Dla odpowiedzialności sprawcy nie jest istotne, czy osoba, której udzielił środka odurzającego lub substancji psychotropowej, faktycznie ich użyła. Udzielenie, o którym stanowi art. 58, musi nastąpić nieodpłatnie, w przypadku odpłatnego udzielenia środka należy rozważyć kwalifikację z art. 59u.p.n.” K. Ł. (1), Komentarz do art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, [w:] Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz., K. Ł., A. M., LEX nr 7764.

W omawianym przypadku brak jest jakichkolwiek wątpliwości co do tego, iż M. N., któremu E. P. sprzedawał narkotyki, kupował je na własny użytek (co zresztą szczerze świadek M. N. wskazał w swych zeznaniach).

Ustalenie takie – jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku – poczynił również Sąd Rejonowy, jednakże nie odzwierciedlił tego w opisie czynu.

Powyższe skutkowało zatem dokonaniem stosownych zmian zaskarżonego wyroku.

Zmiany te nie prowadziły jednak do korekty przyjętej przez Sąd I instancji, na wstępie opisu tegoż przestępstwa, wartości uzyskanej korzyści majątkowej tj. 22.037 zł, kwota ta została bowiem obliczona błędnie – dodanie wartości wskazanych przez Sąd Rejonowy w opisach poszczególnych transakcji daje kwotę 22.137,80 zł. Stąd też wspomniane powyżej umniejszenie wartości sprzedanego narkotyku o 80 zł nie wpływa w żaden sposób na przyjętą wartość, która de facto winna wynosić 22.057 zł. Z uwagi na kierunek wywiedzionych apelacji zmiana owej wartości nie jest jednak możliwa, byłaby to bowiem korekta dla oskarżonego niekorzystna.

Podsumowując powyższe należy zatem uznać, iż przeprowadzając analizę materiału dowodowego Sąd Rejonowy nie dopuścił się błędów w jego ocenie, które mogłyby rzutować na treść zapadłego rozstrzygnięcia – w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji w sposób szczegółowy odniósł się do całości dowodów oceniając je w sposób jak najbardziej prawidłowy, zgodnie z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, odnosząc się do całokształtu ujawnionych okoliczności sprawy. Na podstawie tej analizy właściwie oceniono zgromadzony materiał dowodowy, uznając, że tworzy on spoistą, rzeczową i logiczną całość, pozwalającą na jednoznaczne odtworzenie przebiegu wydarzeń i ocenę postępowania oskarżonego.

Trudno uznać, by doszło do obrazy przepisów postępowania, która skutkować musiałaby dyskwalifikacją zaskarżonego orzeczenia.

W przedmiotowej sprawie, w kontekście poczynionych ustaleń i rozważań, nie sposób także przyjąć, by istotnie sąd orzekający powziął wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął te wątpliwości na niekorzyść oskarżonego dokonując niekorzystnych dlań domniemań.

Odnosząc się do argumentów podnoszonych przez jednego z obrońców oskarżonego w powyższym zakresie należy przytoczyć pogląd wyrażany w orzecznictwie, zgodnie z którym możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu odmiennej oceny materiału dowodowego przez skarżącego, nie świadczy o tym, że zaskarżone orzeczenie zostało wydane w wyniku błędu w ustaleniach faktycznych. Różnorodność wersji nie jest bowiem równoznaczna z istnieniem niedających się usunąć wątpliwości w rozumieniu art. 5 § 2 k.p.k. W takim przypadku sąd orzekający zobowiązany jest do dokonania ustaleń na podstawie swobodnej oceny dowodów i dopiero wówczas, gdy wątpliwości nie zostaną usunięte, powinien je tłumaczyć na korzyść oskarżonego (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 4 lutego 2016 r., II AKa 2/16, LEX nr 2000400).

Nie można przyjąć, by doszło do naruszenia art. 5 § 2 kpk. Oczywistym jest, że nie dające się usunąć wątpliwości zawsze rozstrzyga się na korzyść podsądnego. Reguła in dubio pro reo wchodzi jednak w rachubę jedynie wtedy, gdy – jak wskazuje na to brzmienie wspomnianego przepisu – pojawią się wątpliwości "nie dające się usunąć". Dlatego dla oceny, czy został naruszony zakaz wynikający z art. 5 § 2 kpk, nie są istotne wątpliwości tego rodzaju zgłaszane w apelacji ale wyłącznie to, czy sąd meriti rzeczywiście powziął wątpliwość co do treści ustaleń faktycznych lub wykładni prawa i wobec braku możliwości jej usunięcia rozstrzygnął ją na niekorzyść oskarżonego, albo też czy w świetle materiału dowodowego danej sprawy wątpliwość taką powinien powziąć.

Przechodząc do oceny prawnej przypisanych oskarżonemu zachowań, w odniesieniu do działań wskazanych w punkcie 1 zaskarżonego wyroku podzielić należało przyjętą przez Sąd Rejonowy kwalifikację prawną.

Z ustaleń poczynionych w rozpoznawanej sprawie jednoznacznie wynikało, że oskarżony swymi działaniami wypełnił znamiona przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, albowiem odpłatnie, wbrew przepisom ustawy, udzielał środków odurzających oraz substancji psychotropowych osobom, które były jednocześnie konsumentami nabywanych substancji.

Co więcej słusznie Sąd Rejonowy przypisane w tymże punkcie werdyktu oskarżonemu E. P. działanie zakwalifikował jako czyn ciągły określony art. 12 kk. Kwestia ta nie była zresztą podważana przez apelujących

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zawarte zostały również motywy, którymi kierował się Sąd I instancji przyjmując zaistnienie art. 65 § 1 kk. Lektura akt sprawy nie pozostawia żadnych wątpliwości, iż oskarżony E. P. z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu.

Stanowisko Sądu Rejonowego w powyższym zakresie znalazło poparcie w utrwalonych poglądach literatury prawniczej, chociażby wyrażonego przez M. B.-K. w Komentarzu do art. 65 Kodeksu karnego [w:] Kodeks karny. Komentarz,M. M. (red.), B. M., K. P. (3), K. M., LEX nr 486739, gdzie podkreślono, iż „ w literaturze i orzecznictwie przez pojęcie stałego źródła dochodu rozumie się zarówno sytuację, gdy działalność przestępcza jest jedynym źródłem dochodu sprawcy, jak i taką, gdy stanowi dodatkowe, ale regularne jego źródło (wyrok SN z dnia 20 grudnia 1971 r., I KR 249/71, OSNKW 1972, nr 5, poz. 87; Kolasiński, Dyrektywy..., s. 37 i n.; Łabuda (w:) Giezek, Kodeks, s. 463-464; Sakowicz (w:) Królikowski, Zawłocki, Ogólna II, s. 420-421), choć owa regularność trafnie ujmowana była jako inna niż przy dochodach uzyskiwanych ze stałej pracy (wyrok SN z dnia 20 sierpnia 1981 r., I KR 103/81, OSNKW 1981, nr 11, poz. 68). Na aprobatę zasługuje definicja zaproponowana przez K.-W.. Według niej istotą bycia przestępcą zawodowym jest to, że sprawca popełnia więcej niż jedno przestępstwo, traktując to jako swoistą działalność gospodarczą (K.-W., Prawnokarne..., s. 59).

Co więcej zauważa się w przywoływanym komentarzu, iż „ustawa nie wymaga niczego więcej ponad to, by źródło dochodu, jakie daje popełnienia przestępstwa było stałe. Przy czym nie musi to być ani wyłączne, ani główne źródło utrzymania sprawcy, ani nawet źródło przynoszące dochód mający poważniejszy udział w strukturze dochodów sprawcy ogółem (por. wydane pod rządem art. 215 k.k.: wyrok SN z dnia 20 grudnia 1971 r., I KR 249/71, OSNKW 1972, nr 5, poz. 87; wyrok SN z dnia 18 października 1985 r., Rw 862/85, OSNKW 1986, nr 7-8, poz. 52; tak też de lege lata - z powołaniem się na wskazane orzeczenia - w zasadzie zgodnie poszczególni przedstawiciele doktryny; zgodne z tą linią interpretacyjną są też postanowienia SN: z dnia 13 lutego 2008 r., III KK 369/07, OSNKW, nr 6, poz. 46, oraz z dnia 28 lutego 2008 r., V KK 238/07, OSNwSK 2008, poz. 501, a także wyroki poszczególnych sądów apelacyjnych […].”

Godzi się również zauważyć, iż „z jednej strony w pojęciu stałości dochodu mieści się wymóg pewnej regularności, podobnie: SN w postanowieniu z dnia 13 lutego 2008 r., III KK 369/07; SA we W. w wyroku z dnia 9 października 2012 r., II AKa 219/12, LEX nr 1238634; SA w K. w wyrokach: z dnia 2 lipca 2014 r., II AKa 62/14, oraz z dnia 31 marca 2015 r., II AKa 34/15; SA w L. w wyroku z dnia 9 października 2013 r., II AKa 172/13); nie musi jednak to być regularność taka, jaką zapewnia wykonywanie stałej pracy, gdyż nie chodzi tu przecież o substytut wynagrodzenia za taką pracę (tak trafnie np. A. Marek, Kodeks..., s. 259; podobnie SA we Wrocławiu w wyroku z dnia 9 października 2012 r., II AKa 219/12; odmiennie SA w Łodzi w wyroku z dnia 10 kwietnia 2014 r., II AKa 45/14, LEX nr 1461100, w którym wyrażono pogląd, że stałe źródło dochodu to źródło "zbliżone swą stałością do dochodów uzyskiwanych z normalnej pracy" - dodać należy, że pogląd ten nawiązuje do tezy wyrażonej pod rządem art. 215 k.k. z 1969 r. przez SN w wyroku z dnia 20 sierpnia 1981 r., I KR 103/81, OSNKW 1981, nr 11, poz. 68, że stałe źródło dochodu to źródło przynoszące dochody "zbliżone swą stałością do dochodów uzyskiwanych z pożytecznej społecznie pracy"). Przeciwieństwem dochodu stałego jest dochód osiągany sporadycznie (por. też wydany na gruncie art. 215 k.k. z 1969 r. wyrok z dnia 18 października 1985 r., Rw 862/85).

Z drugiej strony w pojęciu stałości dochodu mieści się również wymóg odpowiedniej trwałości (ciągłości). Źródło stałego dochodu to źródło, które przynosi dochód przez odpowiednio długi czas (por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 9 października 2012 r., II AKa 219/12). Podobnie jak w wypadku wymogu regularności ustawa nie wyznacza tu żadnej sztywnej cezury czasowej (por. wyrok SN z dnia 28 lutego 2008 r., V KK 238/07).”

Z kolei inny autor (J. Majewski, komentarz do art. 65 Kodeksu karnego [w:] Kodeks karny. Część ogólna. Tom I. Cześć II. Komentarz do art. 53-116, Wróbel W. (red.), Zoll A. (red.), Barczak-Oplustil A., Bielski M., Bogdan G., Ćwiąkalski Z., Dąbrowska-Kardas M., Górowski W., Iwański M., Jakubowski M., Jodłowski J., Kardas P., Majewski J., Małecki M., Plich A., Pyrcak-Górowska M., Raglewski J., Szewczyk M., Tarapata S.,LEX nr 10419) zauważa, iż „ zwrot "sprawca, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu" charakteryzuje nie tylko sposób oraz skutek działania sprawcy, lecz także jego zamysł (cel) (trafnie zaakcentował to SN w postanowieniu z dnia 8 stycznia 2015 r., V KK 165/14, OSNKW 2015, nr 6, poz. 49); rzec by nawet można - przede wszystkim ten ostatni czynnik. Chodzi nie tyle o sytuacje, w których prowadzenie procederu przestępnego faktycznie przynosi sprawcy w miarę regularne dochody przez relatywnie długi czas, ile o sytuacje, w których sprawca, popełniając przestępstwo lub przestępstwa, zakłada (przyjmuje), że proceder przestępny będzie dla niego źródłem tego rodzaju dochodu. Jeżeli sprawca, popełniając przestępstwo lub przestępstwa, zakłada (przyjmuje), że prowadzenie procederu przestępnego będzie dla niego odpowiednio trwałym źródłem w miarę regularnych dochodów, to jest „sprawcą, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu” w rozumieniu art. 65 § 1 kk, chociażby nawet ostatecznie ów zamysł sprawcy nie został urzeczywistniony z takich czy innych powodów (np. wskutek przerwania przestępnego procederu przez organy ścigania). Kiedy wolno uważać, że popełnienie przestępstwa lub przestępstw jest dla sprawcy odpowiednio trwałym źródłem dochodu? Wtedy gdy sprawca bądź to w ogóle nie zakłada żadnej cezury czasowej, do której będzie czerpał dochód z procederu przestępnego (zamierza czerpać te dochody przez cały czas, bezterminowo), bądź to wprawdzie taką cezurę zakłada, ale jest ona odpowiednio odległa.

Czasu przez jaki sprawca zamierza uzyskiwać dochód z popełnienia określonego przestępstwa nie należy mylić z czasem popełnienia owego przestępstwa w rozumieniu art. 6 § 1, gdyż oba parametry czasowe nie muszą się pokrywać. W pierwszym wypadku chodzi zawsze o odpowiednio długi odcinek na osi czasu, w drugim może chodzić również o krótki. Różnica między tymi dwoma parametrami staje się szczególnie widoczna zwłaszcza wówczas, gdy dochodzi do przerwania akcji przestępnej przynoszącej dochód wbrew woli sprawcy. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 8 stycznia 2015 r., V KK 165/14, trafnie wskazał, że "przepis art. 65 § 1 kk nie uzależnia stosowania nadzwyczajnego obostrzenia kary wobec sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, od czasu jego trwania. Decydujące znaczenie ma w tym względzie sposób działania sprawcy, który zgodnie z jego zamierzeniem przysparza mu stałego dochodu. Czas trwania przestępstwa jest natomiast okolicznością, która może ważyć na stopniu, w jakim Sąd orzekający o karze dla sprawcy zastosuje obostrzenia przewidziane w art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k." (por. też wyrok SA w Białymstoku z dnia 26 marca 2013 r., II AKa 49/13, LEX nr 1294733).

Ocena, czy chodzi o dochód stały w rozumienia art. 65 § 1, w żadnym stopniu nie zależy od wysokości dochodu (por. wydany pod rządami kodeksu karnego z 1969 r. wyrok SN z dnia 3 lutego 1989 r., IV KR 3/89, LEX nr 22053; aprobująco SA w Ł. w wyroku z dnia 10 kwietnia 2014 r., II AKa 45/14; podobnie SA w Lublinie w wyroku z dnia 9 października 2013 r., II AKa 172/13).

Dla rozstrzygnięcia, czy sprawca uczynił sobie z przestępstwa stałe źródło dochodu, nie mają znaczenia ani cel, na jaki sprawca przeznacza dochód pochodzący z tego źródła, ani pobudki, którymi się on kieruje - por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 9 października 2012 r., II AKa 219/12; wyrok SA w Lublinie z dnia 9 października 2013 r., II AKa 172/13; wyroki SA w Krakowie: z dnia 27 listopada 2013 r., II AKa 175/13, oraz z dnia 31 marca 2015 r., II AKa 34/15)”.

Także inny przedstawiciel literatury prawniczej - J. L. w komentarzu do art. 65 Kodeksu karnego (LEX nr 10437), stwierdza, iż „zastosowanie art. 65 § 1 k.k. jest zdeterminowane osiąganiem stałego dochodu z popełnienia przestępstwa. Uwagę zwraca użycie liczby pojedynczej w tym przepisie, co oznacza, że wystarcza, aby sprawca uczynił sobie stały dochód z popełnienia jednego przestępstwa określonej kategorii. Na zasadzie argumentum a minori ad maius uczynienie stałego dochodu z popełnienia kilku przestępstw również pozwala zastosować to uregulowanie Uczynienie sobie stałego źródła dochodu z popełnienia przestępstwa oznacza konieczność zachowania pewnej cykliczności jego uzyskiwania. Nie musi to być jednak taka regularność jak w przypadku uzyskiwania wynagrodzenia za pracę (tak tamże; wyrok SN z dnia 13 lutego 2008 r., III KK 369/07, OSNKW 2008, nr 6, poz. 46; postanowienie SN z dnia 28 lutego 2008 r., V KK 238/07, OSNwSK 2008, nr 1, poz. 501). Nie ma znaczenia, jak często sprawca uzyskuje dochód z przestępstwa, ważna jest jednak pewna regularność. Co do zasady nie jest istotne, w jakiej wysokości dochód sprawca uzyskuje, jednak warto podkreślić, że okoliczność ta może mieć znaczenie tam, gdzie odstęp między pozyskaniem jednego dochodu a pozyskaniem następnego będzie długi. Wydaje się, że im ten okres jest dłuższy, tym bardziej o przyjęciu, że sprawca uzyskuje stale dochód z przestępstwa, będzie decydowała wielkość tego dochodu. Im większy on będzie, tym bardziej uzasadnione będzie zastosowanie przepisu art. 65 § 1 k.k. Dochód z przestępstwa nie musi być jedynym dochodem sprawcy. Jeśli jest on jednym z wielu dochodów pozyskiwanych przez sprawcę, nie musi mieć charakteru dominującego (zob. wyrok SN z dnia 20 grudnia 1971 r., I KR 249/71, OSNKW 1972, nr 5, poz. 87). Takiego wymogu ustawa nie stawia”.

Bezsprzecznie oskarżony bardzo często dokonywał sprzedaży narkotyków innym osobom - czynił to każdego dnia (dochodziło nawet do kilku transakcji dziennie) lub co 2-3 dni. Niewątpliwie również uzyskiwał z tego tytułu określone korzyści majątkowe. Proceder taki trwał kilka miesięcy.

Mając na uwadze powyżej licznie przytoczone zarówno poglądy orzecznictwa, jak i doktryny, w kontekście przedstawionej przestępczej działalności oskarżonego, nie sposób było zatem zaaprobować zarzutów podnoszonych przez apelujących obrońców oskarżonego kwestionujących uznanie przez Sąd Rejonowy iż E. P. ze swojej działalności przestępczej uczynił sobie stałe źródło dochodu, a więc podważających zastosowanie przez tenże Sąd art. 65 § 1 kk.

Przechodząc do drugiego z przypisanych oskarżonemu przestępstw - nie podważając ustalenia Sądu Rejonowego, iż w dniu 24.10.2011r oskarżony był w posiadaniu 100,02 grama marihuany i 481,17 grama amfetaminy nie sposób jednak zgodzić się z przyjętą przez tenże Sąd oceną prawną tegoż zachowania.

W ocenie Sądu Odwoławczego, zachowanie oskarżonego E. P. w dniu 24 października 2011 r. polegało na posiadaniu znacznej ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, nie zaś na wzięciu udziału w ich obrocie, zatem doszło do realizacji znamion czynu z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Jak ustalono w przedmiotowej sprawie - co zresztą nie było kwestionowane przez żadną ze stron - oskarżony substancje psychotropowe, czy też środki odurzające sprzedawał osobom, które były konsumentami, a więc nabywały od niego odpłatnie narkotyki na własny użytek, a nie w celu dalszego ich odsprzedania. Odwołać należy się w tym miejscu do już wcześniej przedstawionej argumentacji dotyczącej definicji „udziału w obrocie” narkotykami.

Brak dowodów które pozwalałyby przyjąć, że narkotyki zabezpieczone przy oskarżonym w dniu 24.10.2011r. przeznaczone były dla innego kręgu odbiorców (dla dalszych sprzedawców a nie końcowych konsumentów).

W świetle powyższego trzeba zatem przyjąć, że Sąd I instancji błędnie uznał, iż E. P. brał udział w obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, a właściwym było uznanie, iż oskarżony jedynie posiadał wymienione w zarzucie środku odurzające i substancje psychotropowe.

Niezależnie od tego, ile narkotyku i jakiego rodzaju oskarżony otrzymał tego dnia od D. D. (2), bezsprzecznym jest, że wskazaną powyżej ilość środków odurzających i substancji psychotropowych oskarżony posiadał.

W konsekwencji, koniecznym stała się zmiana wspomnianego punktu 3 zaskarżonego wyroku poprzez uznanie oskarżonego E. P., w ramach przypisanego czynu, za winnego tego, że w dniu 24 października 2011r., wbrew przepisom ustawy, posiadał znaczną ilość środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci ziela konopi innych niż włókniste o wadze łącznej 100,02 grama i amfetaminy o wadze łącznej 481,17 grama tj. za winnego przestępstwa z art.62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wbrew sugestiom apelujących, brak było jakichkolwiek podstaw do zakwestionowania przyjęcia (także przez Sąd Rejonowy), iż jednym ze znamion przestępstwa była znaczna ilość posiadanych wskazanego dnia środków odurzających.

Nie negując istnienia powoływanych przez obrońcę oskarżonego judykatów oraz pewnych poglądów doktryny, trzeba wskazać, iż w orzecznictwie ugruntował się pogląd - w całości podzielany przez Sąd Okręgowy orzekający w niniejszej sprawie - wskazujący jednoznacznie, iż znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia co najmniej kilkudziesięciu osób (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 2008 r., III KK 30/08, Biul.PK 2008/10/13, Prok. i Pr.-wkł. 2008/12/18, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2011 r., IV KK 127/11, LexPolonica nr 3995325;postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 2007 r., III KK 257/06, R-OSNKW 2007, poz. 339; z dnia 7 lutego 2007 r., III KK 245/06, R-OSNKW 2007, poz. 387). Podobnie wskazano w postanowieniu Sądu Najwyższego z 23 września 2009 r., I KZP 10/09, LexPolonica nr 2078067 (OSNKW 2009, nr 10, poz. 84, gdzie zauważono, iż jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej przestępstw określonych w ustawie z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to „znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy; czy też w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2006 r., II KK 47/05, LexPolonica nr 412535 (OSNKW 2006, nr 6, poz. 57), w którym uznano, iż miarą „znaczności" w rozumieniu zarówno art. 48 ust. 3 ustawy z 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, jak i art. 62 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, może być także stosunek ilości określonych środków do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków. Jeżeli zatem przedmiotem czynu jest taka ilość tych środków, która mogłaby zaspokoić tego rodzaju potrzeby co najmniej kilkudziesięciu uzależnionych, to należy przyjąć, że jest tych środków znaczna ilość (zob. też postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 2007 r., III KK 257/06, LexPolonica nr 1410149, OSNwSK 2007, poz. 339, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 17 marca 2016 r., II AKa 291/15, LEX nr 2026151, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 23 stycznia 2015 r., II AKa 259/14, LEX nr 1651799, wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 12 września 2013 r., II AKa 141/13, LEX nr 1378751, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 lutego 2013 r., II AKa 401/12LEX nr 1286674).

Trzeba bowiem pamiętać, że w literaturze dominuje pogląd, że do określenia „znacznej ilości" narkotyków używać należy kryterium ilościowo-jakościowego i przyjmować, że chodzi o taką ilość, która zaspokoi potrzeby kilkudziesięciu osób uzależnionych (vide: M. Bojarski, W. Radecki: Przewodnik po pozakodeksowym prawie karnym, Wrocław 1998, s. 240; T. L. Chruściel, M. Preiss-Mysłowska: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz. Warszawa 2000, s. 257; S. Kosmowski: Podstawowe problemy stosowania przepisów kryminalizujących nielegalny obrót narkotykami, Prob.Pr.Kar. 2004, nr 25, s. 35; T. Strogosz: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2008, s. 373; K. Łucarz, A. Muszyńska: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2008, s. 480-481).

Wskazać też należy, iż dawka aktywna marihuany wynosi 1 g, zaś amfetaminy – 0,1 g (vide: Łucarz Katarzyna, Muszyńska Anna, Komentarz do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, Oficyna 2008).

Mając na uwadze powyższe brak jest jakichkolwiek wątpliwości co do słuszności przyjęcia, że ilość środków odurzających oraz substancji psychotropowych, które posiadał oskarżony w dniu 24.10.2011r należało zakwalifikować jako znaczną.

Uznając zasadność przypisania oskarżonemu popełnienia wskazanych przestępstw koniecznym stało się jeszcze odniesienie do kwestii orzeczonej wobec tegoż oskarżonego kary.

Tytułem przypomnienia należy wskazać, iż zgodnie z art. 438 pkt 4 kpk orzeczenie ulega uchyleniu lub zmianie w razie stwierdzenia rażącej niewspółmierności kary lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego lub innego środka. Zgodnie z powołanym przepisem Sąd odwoławczy jedynie wtedy umocowany jest do ingerencji w zaskarżone orzeczenie, kiedy stwierdzone zostanie, iż orzeczona kara nosi cechy rażąco niewspółmiernej reakcji karnej, czy to w aspekcie jej surowości czy też łagodności. Innymi słowy, zaskarżone orzeczenie ulega uchyleniu lub zmianie w razie dostrzeżenia rażącego naruszenia reguł wymiaru kary opisanych w art. 53 § 1 i 2 k.k. i art. 54 § 1 k.k.

Zarzut niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, to jednak nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, innymi słowy - gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą (por. wyrok SN z 11 kwietnia 1985 r., V KRN 178/85, OSNKW 7-8/1985, poz. 60, a także wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 4 lipca 2013 r., II AKa 125/13, LEX nr 1345555, jak i wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 6 września 2012 r., II AKa 269/12, LEX nr 1236120). Niewspółmierność zachodzi zatem wówczas, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzona za przypisane przestępstwa, nie odzwierciedla należycie stopnia szkodliwości społecznej czynu i nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary (wyrok SN z 30 listopada 1990 r., Wr 363/90, OSNKW 7-9/1991, poz. 39). Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę co do jej wymiaru, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - rażąco niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować (wyrok SN z 2 lutego 1995 r., II KRN 198/94, OSNPP 6/1995, poz. 18). Należy dodać, że kara pozbawienia wolności może być uznana za rażąco niewspółmiernie surową zarówno z powodu nadmiernej jej wysokości, jak i z powodu nieorzeczenia warunkowego zawieszenia jej wykonania (wyrok SN z 9 stycznia 1973 r., V KRN 474/72, OSNKW 1973/6/76).

Strona postępowania nie może zatem skutecznie dochodzić swoich racji przed Sądem II instancji w sytuacji, gdy nie doszło do kwalifikowanego, bo aż rażącego, rozminięcia się rodzaju czy też rozmiaru kary z wymogami sprawiedliwości.

Powyższe wskazania musi mieć na uwadze Sąd odwoławczy zarówno w odniesieniu do badania kwestii ukarania sądzonego w aspekcie ogólnym, jak również w aspekcie poszczególnych stosowanych bądź niestosowanych środków reakcji karnej.

Kluczowym jest zatem stwierdzenie, czy w sprawie wystąpiły okoliczności, których Sąd I instancji kształtując wymiar kary nie wziął pod uwagę, lub też, czy ustalone przez tenże Sąd okoliczności mają takie znaczenie i ważkość, których orzeczona kara bądź nie uwzględnia w ogóle, bądź uwzględnia je w stopniu niedostatecznym.

W uwzględnieniu powyższych założeń nie sposób uznać, by Sąd I instancji nie dość wnikliwie rozważył okoliczności kształtujące wielkość sankcji.

Przedstawione przez Sąd I instancji argumenty uzasadniające tak rodzaj, jak i wymiar orzeczonej kary za przestępstwo przypisane w punkcie 1 zaskarżonego wyroku zasługują za uwzględnienie i aprobatę. Sąd Rejonowy określając wymiar tej kary uwzględnił wszelkie związane z tą materią dyrektywy, odnosząc się zarówno do okoliczności popełnienia przestępstwa, zasad prewencji indywidualnej, jak też prewencji generalnej.

Dość wskazać na szereg okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego choćby sposób postępowania, okoliczności zdarzeń, długotrwałość przestępczego działania, ilość inkryminowanych zachowań. Okoliczności tych niewątpliwie nie sposób zmarginalizować.

Nie należy również z pola widzenia faktu, iż z przestępczego procederu oskarżony uczynił sobie stałe źródło dochodu, co zresztą jak właściwie uznał Sąd I instancji, skutkowało obligatoryjnym wymierzeniem za ten czyn kary powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia (art. 64§2 k.k. w zw. z art. 65 k.k.).

Korekty dokonane przez Sąd Okręgowy w zakresie owego przestępstwa nie były z kolei na tyle ważkie i kluczowe, by miały jakikolwiek wpływ na wymiar kary.

Zmiana opisu czynu w zakresie punku 3 zaskarżonego wyroku i przyjęcie odmiennej kwalifikacji prawnej skutkować musiała ukształtowaniem nowej kary. I w tym przypadku nie sposób było pominąć okoliczności tegoż czynu, motywów, jakimi kierował się oskarżony i całokształtu przestępczej działalności. Postępowanie oskarżonego nad wyraz lekceważyło ustalony porządek prawny.

Zważywszy na ustawowy wymiar kary przewidziany za popełnienie przypisanego oskarżonemu przestępstwa z art.62 ut.2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, orzeczona kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności nie przekracza stopnia winy oskarżonego i z pewnością nie jest rażąco surowa.

Niewątpliwie na korzyść oskarżonego E. P. przemawia jego wcześniejsza niekaralność. Nie sposób jednak doszukać się wobec oskarżonego okoliczności w jakikolwiek sposób usprawiedliwiających jego postępowanie.

Trudno przy tym bezrefleksyjnie przyjąć za obrońcami, iż skazany wykazuje krytycyzm wobec popełnionych przestępstw, od czasu ich popełnienia nie dopuścił się innych przestępstw i cieszy się pozytywną opinią środowiskową oraz prowadzi ustabilizowany tryb życia, co powinno przesądzać o wymierzeniu kary nieizolacyjnej.

Trzeba wskazać, że pozytywna opinia środowiskowa czy prowadzenie działalności zawodowej stanowią okoliczności istniejące również w czasie popełnienia przypisanych przestępstw. Trzeba też mieć na uwadze, iż to nie świadoma decyzja oskarżonego stała się przyczyną ukrócenia opisanej przestępczej działalności, lecz działania organów ścigania i zatrzymanie E. P..

Wszystkie wskazane powyżej okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonego skutkowały orzeczeniem kar jednostkowych zbliżonych do dolnych granic ustawowego zagrożenia, nie mogły jednak przesłonić całkowicie wskazanych już czynników dla oskarżonego niekorzystnych i nie uzasadniały wymierzenia tychże kar w jeszcze niższym wymiarze.

Powyższa zmiana kary jednostkowej skutkowała koniecznością uchylenia rozstrzygnięcia zawartego w pkt 6 zaskarżonego wyroku tj. rozstrzygnięcia o karze łącznej i nowego określenia takiej kary.

Z istoty instytucji kary łącznej wynika, że kara ta może być wymierzona przy zastosowaniu zasady absorpcji (pochłonięcia przez karę najsurowszą pozostałych kar), zasady kumulacji (zsumowania kar jednostkowych) lub zasady asperacji, tj. pośredniej pomiędzy absorpcją a kumulacją.

Zważywszy na zakres zaskarżenia wyroku i wymiar kar jednostkowych oczywistym jest, że pod rozwagę można było wziąć jedynie zasady absorpcji lub asperacji.

Całkowitą zasadę absorpcji stosować winno się wyjątkowo, albo wtedy gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20 maja 2008 r., II AKa 129/08, LEX nr 466456). Trzeba pamiętać, że wymierzenie kary łącznej wg zasady pełnej absorpcji prowadziłoby de facto do premiowania sprawcy popełniającego więcej przestępstw, zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych niż to za które orzeczono karę najsurowszą.

Kara łączna ma racjonalizować wymiar represji, a nie służyć wyłącznie poprawie sytuacji oskarżonego. „Dlatego też stosowanie absorpcji przy wymiarze kary łącznej nie może być sprzeczne z zapobiegawczymi i wychowawczymi celami kary i działać demoralizująco na sprawców przestępstw, służąc odbieraniu kary łącznej jako instytucji będącej swoistym premiowaniem popełniania przestępstw.” (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22.09.2016r, III KK 140/16 dot. zasadniczo instytucji wyroku łącznego, ale aktualnego również co do kwestii samej kary łącznej)

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy uznać, że jakkolwiek brak podstaw do wymiaru kary łącznej odpowiadającej pełnej kumulacji kar jednostkowych, tak również brak podstaw do zastosowania przy jej wymiarze zasady pełnej absorpcji.

Zgodnie z regułami wymiaru kary łącznej, z czysto teoretycznego punktu widzenia można ją było określić w przedziale od najwyższej z wymierzonych skazanemu kar jednostkowych pozbawienia wolności do sumy wymierzonych skazanemu kar, a zatem w wymiarze od 2 lat do 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności (w rzeczywistości, zważywszy na wspomniany kierunek zaskarżenia wyroku kara ta nie mogła przekraczać 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności).

Prawdą jest, że przypisane oskarżonemu przestępstwa dotyczą podobnych dóbr prawnie chronionych i można też mówić o bliskości czasowej pomiędzy tymi przestępstwami. Zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem Sądu Najwyższego, bliskość taka powinna skłaniać Sąd do stosowania zasady zbliżonej do pełnej absorpcji, nie nakłada ona jednak na Sąd takowego obowiązku. Bezkrytyczne zaakceptowanie takiego toku myślenia doprowadziłoby do niczym nieuzasadnionych uproszczeń, do kuriozalnej sytuacji w której opłacalne stałoby się popełnianie jak najwięcej liczby przestępstw byle tylko zbliżonych do siebie rodzajowo (lub tożsamych) i w krótkich odstępach czasu, gdyż kara i tak ostatecznie byłaby wykonana tylko za jedno z nich.

Trudno też mówić, by kary orzeczone za przypisane poszczególne przestępstwa miały wymiar symboliczny, nieznaczny, w żaden sposób nie rzutujący na wymiar potencjalnej kary łącznej.

Wobec powyższego brak podstaw do orzeczenia kary łącznej w wymiarze minimalnym, tj. dwóch lat pozbawienia wolności.

W konsekwencji Sąd Okręgowy, na podstawie art. 85 § 1 kk i art.86 § 1 kk., połączył kary pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu w pkt 1 zaskarżonego wyroku oraz w pkt Ib wyroku Sądu Okręgowego i wymierzył oskarżonemu karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Oczywistym jest, iż celem kary jest przede wszystkim wdrożenie sprawcy przestępstwa do przestrzegania przyjętych norm prawnych. Nie sposób jednak podzielić stanowiska obrońców, iż jedyną słuszną drogą do realizacji takich założeń jest kara pozbawienia wolności w znacznie niższym wymiarze i z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania. Całokształt poczynionych ustaleń uzasadnia zakres represji karnej w takim kształcie, jak określił to Sąd Okręgowy.

Niezaprzeczalnym jest przy tym, iż znaczenia nabiera również kwestia społecznego oddziaływania zastosowanych sankcji, należy bowiem mieć na uwadze, iż kształtowanie prawidłowych postaw zakresie przestrzegania porządku prawnego zależy od stosowania właściwej represji i eliminowania poczucia bezkarności czy przyzwolenia dla popełniania przestępstw.

Na pełną aprobatę zasługiwało stanowisko Sądu Rejonowego orzekające od oskarżonego E. P. na rzecz Skarbu Państwa przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa przypisanego mu w punkcie 1 wyroku w kwocie łącznej 22.037 zł. Odwołać należy się w tym miejscu do argumentacji zawartej w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Natomiast pewnej zmiany wymagał punkt 4 zaskarżonego orzeczenia, w którym za podstawę prawną rozstrzygnięcia co do przepadku dowodów rzeczowych przyjęto art. 70 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Potrzeba dokonania tej korekty wynikała z uznania przez Sąd Okręgowy, iż część z działań oskarżonego wypełniła znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii – art.70 ust.1 nie przewiduje orzeczenia przepadku narkotyków w razie skazania za czyn z art.62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, możliwość taką daje natomiast ust. 2 tegoż artykułu. Zabezpieczone w toku sprawy narkotyki wiązały się ściśle z przypisanym przestępstwem z art.62 ust.2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, stąd też wskazana potrzeba uzupełnienia podstawy prawnej w tym zakresie.

Przestępcze działanie oskarżonego oraz skala na jaką udzielał odpłatnie substancji psychotropowych i środków odurzających przemawiała również za orzeczeniem przez Sąd Rejonowy środka karnego z art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w postaci nawiązki na rzecz Stowarzyszenia (...) z przeznaczeniem na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii.

W tej sytuacji zarówno wzgląd na wychowawczy aspekt kary, jak i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu, uzasadniają w pełni orzeczenie wobec niego tegoż środka.

Jednakże jednocześnie zmiany wymagała wysokość kwoty tej nawiązki, podzielić należało bowiem w pewnej mierze stanowisko obrońcy oskarżonego o rażącej surowości tegoż środka karnego. W ocenie Sądu Okręgowego, zważywszy na orzeczenie przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa przypisanego mu w punkcie 1 wyroku oraz sytuację materialną oskarżonego, zasadnym było obniżenie nawiązki w punkcie 5 zaskarżonego wyroku do kwoty 10.000 zł. W tym miejscu jednakże należy zaznaczyć iż proponowana przez apelującego kwota 5.000 zł tytułem nawiązki byłaby zdaniem Sądu Okręgowego zbyt niska i nie odniosłaby spodziewanego efektu wychowawczego.

W ocenie Sądu Okręgowego ostatecznie określona wobec oskarżonego represja karna spełnia wszystkie cele i zasady sprawiedliwej odpłaty, a z całą pewnością nie jest rażąco niewspółmiernie surowa.

Wskazać w tym miejscu należy, iż Sąd Okręgowy – mając na uwadze, że od chwili popełnienia przypisanych oskarżonemu czynów do dnia orzekania doszło do nowelizacji ustawy Kodeks karny m.in. ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 20.03.2015 r. poz.396), ustawą z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz ustawy - Kodeks karny wykonawczy (Dz.U. z 2016 r. poz. 428) czy ustawą z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 437), a zmiany dotknęły m.in. wymiaru kar i środków karnych, warunkowego zawieszenia wykonania kary – czynił rozważania przez pryzmat regulacji art. 4 § 1 kk.

Regułę określona art.4 kk., stanowi, że jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Oczywistym jest przy tym, iż „zwrot "ustawa obowiązująca poprzednio" oznacza, że w grę wchodzi zastosowanie zarówno ustawy obowiązującej w czasie popełnienia przestępstwa, jak i nawet w okresie pomiędzy popełnieniem przestępstwa a orzekaniem, gdyby się zdarzyło, że w tym właśnie okresie istniał stan prawny najkorzystniejszy dla sprawcy.” (A. Marek. Komentarz do art.4 Kodeksu karnego; por. też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 lipca 2004 r., II Ko 1/04, Prok. i Pr. 2005, nr 2, poz. 1, dodatek)

Ustalając, która z ustaw jest dla sprawcy względniejsza, należy wziąć pod uwagę całą ustawę, a nie tylko poszczególne jej przepisy. Koniecznym jest również rozważenie nie tyle tego, która z tych ustaw jest względniejsza „w ogóle”, lecz która może być za taką uznana w odniesieniu do wszystkich warunków określających odpowiedzialność sprawcy badanego konkretnego przestępstwa. Ocena w tym zakresie powinna więc być dokonywana w kontekście konkretnych uwarunkowań badanego czynu a nie abstrakcyjnie (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 12 marca 1996 r., I KZP 2/96, OSNKW 1996, nr 3–4, poz. 16, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 2001 r., V KKN 67/01, OSNKW 2002, nr 5-6, poz. 36). Należy zatem rozważyć nie tylko samo zagrożenie karami za dane przestępstwo, lecz wszystkie instytucje karnoprawne ustawy dawnej i nowej, a więc m.in. unormowania dotyczące wieku odpowiedzialności karnej, dyrektyw wymiaru kary, warunków odstąpienia od wymierzenia kary, podstaw i zasad stosowania środków karnych, warunkowego umorzenia postępowania karnego, warunkowego zawieszenia wykonania kary, warunkowego przedterminowego zwolnienia, przedawnienia, powrotu do przestępstwa, zatarcia skazania.

Jakkolwiek wskazane zmiany nie odniosły się do kwestii związanych z realizacją przez oskarżonego ustawowych znamion przestępstw, to jednak nie pozostały już bez znaczenia dla materii represji.

Ustawa z dnia z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 20.03.2015 r. poz.396), z dniem 1 lipca 2015 r. zmieniła między innymi reguły warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności.

Kierując się wskazanymi powyżej regułami stosowania ustawy (w razie jej zmiany od chwili popełnienia badanego czynu) należy stwierdzić jednak, iż zastosowanie wcześniejszych regulacji nie prowadziłoby do zmian zaskarżonego wyroku, tak co do przyjętej kwalifikacji prawnej przypisanych przestępstw, jak też rodzaju i wymiaru określonej sankcji.

Wskazywane okoliczności, w kontekście uwarunkowań przedmiotowej sprawy, jak również zasadność wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności bez dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia jej wykonania (sam wymiar kary łącznej uniemożliwia warunkowe zawieszenie jej wykonania również w świetle przepisów obowiązujących uprzednio), dają zatem podstawę do stosowania ustawy obecnie obowiązującej, ustawa wcześniejsza nie jest bowiem dla oskarżonego bardziej korzystna.

Podsumowując – w uwzględnieniu wskazanych powyżej okoliczności i stwierdzonych nieprawidłowości, dokonano koniecznych zmian zaskarżonego wyroku. Nie dopatrując się zarazem podstaw do dokonania innych niż wskazane powyżej korekt zaskarżonego orzeczenia czy też jego uchylenia w całości, zwłaszcza nie stwierdzając okoliczności z art. 439 kpk lub art. 440 kpk nakazujących uchylenie wyroku Sądu I instancji i to niezależnie od granic zaskarżenia, Sąd Odwoławczy w pozostałym zakresie zaskarżone orzeczenie utrzymał w mocy.

O wydatkach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 636 § 1 kpk. Mając jednocześnie na uwadze już nałożone na oskarżonego obciążenia finansowe, na podstawie art.17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz.U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zwolniono oskarżonego od opłaty za drugą instancję uznając, iż stanowiłoby to dla niego zbyt dużą uciążliwość.

Dorota Maciejewska-Papież Anna Judejko Sławomir Olejnik

XVII Ka 1175/15

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE