Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2019 roku

Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Alina Kordus- Krajewska

Ławnicy: Kamila Cudnik, Stanisława Fajfer

Protokolant: sekretarz sądowy Michał Ziółkowski

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2019 roku

sprawy z powództwa E. K.

przeciwko Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w B.

o przywrócenie do pracy i zapłatę

I  Zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 23.304 zł (dwadzieścia trzy tysiące trzysta cztery złote) tytułem odszkodowania,

II  Oddala powództwo o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy,

III  Wyrokowi w pkt.I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 7768 zł (siedem tysięcy siedemset sześćdziesiąt osiem złotych) ,

IV  Nie obciąża powódki kosztami zastępstwa procesowego pozwanego,

V  Zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4661 zł (cztery tysiące sześćset sześćdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów opłaty od pozwu.

IVP 230/18

UZASADNIENIE

Powódka E. K. wniosła pozew przeciwko Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w B. o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne, a na wypadek gdyby umowa uległa rozwiązaniu o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy.

Powódka wniosła także o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazano ,że powódka w latach 1979 r. - 1990 r. pracowała jako pracownik socjalny. Od 1990 r. jest zatrudniona w pozwanym Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w B., w tym przez około 20 lat na stanowisku kierowniczym. Powódka posiada bardzo duże doświadczenie oraz wysokie kwalifikacje związane z zatrudnieniem oraz wykonywaną pracą.

Pismem z 27.11.2017 r. powódka wskazała Dyrektorowi pozwanego zakładu pracy, że z
końcem września 2018 r. planuje przejść na emeryturę (plany te wiązały się również z prawem do uzyskania nagrody jubileuszowej).

Pismem z 29.05.2018 r. pozwany złożył oświadczenie o wypowiedzeniu powódce umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Działanie to było całkowitym zaskoczeniem dla powódki.

Zadaniem powódki wszystkie przyczyny wskazane w w/w wypowiedzeniu są nieuzasadnione, bezpodstawne i nieprawdziwe. Nie uzasadniały one wypowiedzenia powódce umowy o pracę.

Powódka :

a)  kwestionowała, aby istniały podstawy do twierdzenia, że niesumiennie i niestaranne wykonuje ona zadania publiczne,

b)  kwestionowała aby istniały podstawy do utraty do niej zaufania ,

c)  kwestionowała aby wielokrotnie projekty decyzji administracyjnych zaakceptowanie przez nią i przedłożone przez nią Dyrektorowi lub wydane przez nią były sporządzone w sposób

nieprawidłowy. Powódka nadzorowała ona tysiące wydawanych decyzji a pozwany nie skonkretyzował w żaden sposób swoich zastrzeżeń,

d)  kwestionowała aby akta spraw w podległych powódce działach były prowadzone w sposób niezgodny z przepisami prawa, zwłaszcza w zakresie metryk spraw. Biorąc pod uwagę skalę działalności pozwanego oraz ilość prowadzonych u niego spraw należy w tym kontekście dla porządku wskazano, że niewielkie nieprawidłowości w powołanym zakresie mogły się zdarzyć, natomiast nie mogą one być traktowane jak podstawa wypowiedzenia umowy o pracę,

e)  kwestionowała aby nie była w stanie wypełniać swoich obowiązków w zakresie wynikających ze wskazanego w wypowiedzeniu protokołu prac komisji z 24.01.2018 r. dotyczącego dokumentów i zwrotnych potwierdzeń odbioru spraw prowadzonych przez pracownika V. A. (1) niedołączonych do akt sprawy. Wspomniane okoliczności również, z wielu względów, nie mogą one być traktowane jak podstawa rozwiązania umowy o pracę. Z uwagi na okoliczności związane ze wspomnianymi zwrotnymi potwierdzeniami odbioru ewentualne uchybienia w powołanym zakresie również miały całkowicie marginalny charakter i nie miały same w sobie żadnego istotnego znaczenia,

f)  kwestionowała aby na skutek jej działań brak było ustalonych zastępstw, np. w dniach 14—18 maja 2018 r. podczas nieobecności J. R. (1). Twierdzenie, że wspomniana okoliczność skutkowałaby brakiem wypłat dla świadczeniobiorców funduszu alimentacyjnego jest również błędne, abstrahując nawet od jego przypuszczającego trybu (wspomniane podstawy wypowiedzenia są abstrakcyjne i nieuzasadnione, niezależnie od tego, że są bezpodstawne i nieprawdziwe),

g)  kwestionowała aby wielokrotnie krytykowała Dyrektora i podejmowanego przez niego decyzje, w tym w zakresie kwestii które miały być omawiane na spotkaniu 23 maja 2018 r. dotyczących bliżej nieokreślonego problemu dotyczącego sposobu potwierdzania podpisu przez osoby niemogące się podpisać na dokumentach urzędowych. Powódka dla porządku wskazała, że również w powołanej kwestii, podobnie zresztą jak w omówionych już wyżej podstawach nie bardzo wiadomo o co w ogóle chodzi,

h)  kwestionowała, aby zasadną podstawą wypowiedzenia jej umowy o pracę mogły być jej
nieobecności. Fakt, że pracodawca musi się odwoływać w tej kwestii aż do obecności z
ostatnich 3 lat mówi przy tym sam za siebie. W 2018 r. roku wskazano przy tym, że powódki nie było 24 dni, co de facto oznacza, że w istocie okoliczności te jako podstawa
wypowiedzenia zostały sformułowane wręcz na siłę, bo w przeszłości nie przeszkadzały one pracodawcy.

Powódka wyjaśniła ,że wszystkie swoje obowiązki wynikające z pracy zawodowej wykonywała starannie i sumiennie, niejednokrotnie, o ile była taka potrzeba nawet kosztem własnej rodziny, wszystkie obowiązki wynikające z jej zatrudnienia wypełniała ona należycie, w tym stosownie do możliwości organizacyjnych w zakładzie pracy, wszystkie zastrzeżenia, które zostały sformułowane względem niej w treści wypowiedzenia umowy o pracę, gdyby rzeczywiście miały jakiekolwiek podstaw, mogłyby być również skierowane do przełożonego powódki Dyrektora MOPS w B., którego obowiązki były w znacznym zakresie analogiczne jak powódki i dla którego z kolei żadnego problemu wspomniane rzekome nieprawidłowości nie stanowiły.

Odnośnie zarzucanych powódce nieobecności w pracy w ostatnich trzech latach podniesiono, że było to spowodowane przyczynami całkowicie od niej niezależnymi oraz losowymi. W 2014 przeszła ona udar mózgu (krwotok podpajęczynówkowy). W 2015/2016 r. operację związaną ze zmianami zwyrodnieniowymi stawu biodrowego. Zwolnienie lekarskie oraz nieobecność w pracy w 2018 r. była spowodowana z kolei stresem w pracy u pozwanego.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Odniesiono się do konkretnych przyczyn wypowiedzenia. Wskazano ,że przedstawianie do akceptacji Dyrektorowi projektów decyzji zawierających uchybienia natury materialnej i/lub proceduralnej - w tym miejscu pozwany wyjaśnia, że chodziło m.in. o wydanie decyzji w oparciu o niepełny materiał dowody skutkujące koniecznością zastosowania przez Organ instytucji autokontroli, przygotowywanie decyzji przez pracowników podległych powódce z różnorodnymi błędami takimi jak: uzasadnienie niezgodne z sentencją decyzji, błędne wyliczenia, niezgodność ustaleń faktycznych w postępowaniu z treścią decyzji, brak należytego uzasadnienia decyzji.

Wydawanie decyzji z upoważnienia Burmistrza B. niezgodnych z obowiązującymi przepisami postępowania m.in. polegające na wydaniu decyzji w oparciu o niepełny materiał dowodowy skutkujące koniecznością zastosowania przez Organ instytucji autokontroli, wydaniu dwóch decyzji dotyczących przyznania świadczenia wychowawczego na to samo dziecko.

Brak pełnego nadzoru nad podległymi Działami, choćby w zakresie prowadzenia akt, sporządzania metryk spraw, kompletowania dokumentacji, ustalania terminów w postępowaniu; a w rezultacie np. dopuszczenie do wypłaty świadczenia osobie niewskazanej jako adresat decyzji administracyjnej; brak ustalania zastępstw w czasie nieobecności pracowników, wydanie dwukrotnie decyzji przyznającej świadczenie na to samo dziecko Pozwany wskazał także na utratę zaufania do powódki spowodowaną jej zaniechaniami (opisanymi w punkcie I wypowiedzenia) i działaniami - wielokrotnymi krytycznymi (według obiektywnych kryteriów) uwagami kierowanymi do przełożonego - Dyrektora Ośrodka.

Przejawem utraty zaufania poza wskazanymi także w punkcie I, były także działania powódki związane z dopuszczeniem do pracy pracownika przebywającego na zwolnieniu chorobowym - pani V. A. (1). Pracownik ukarany został karą porządkową za brak wykonania polecenia służbowego Dyrektora pozwanego, który nie wiedząc o zwolnieniu lekarskim odbył rozmowę z pracownikiem, który zwrócił się do niego po telefonie powódki. Pani A. skierowała sprawę na drogę sądową i w związku z postępowaniem powódki, Dyrektor pozwanego postanowił o ugodowym zakończeniu sprawy.

Trzecia z wymienionych przyczyn dotyczy braku dyspozycyjności powódki a w konsekwencji dezorganizacji pracy Ośrodka. W ocenie pozwanego zasadnym było wskazanie nie tylko absencji w bieżącym roku ale i w latach ubiegłych, co dawać miało jasny obraz wpływu nieobecności powódki na pracę podległych jej działów.

Pozwany zaznaczył, że sytuacje powołane w wypowiedzeniu i niniejszym piśmie z istoty rzeczy stanowić muszą przykłady nieprawidłowego wykonywania obowiązków przez powódkę. Ze względu na krótki termin sporządzenia niniejszej odpowiedzi pozwany, dokumenty przedstawione na dowód okoliczności objętych treścią niniejszej odpowiedzi także mają charakter przykładowy.

Pozwany nie kwestionował ani doświadczenia, ani wykształcenia powódki zwracał jednak uwagę, że doświadczenie ani poziom wykształcenia nie mogą mieć decydującego znaczenia przy ocenianiu pracownika. Nie przedkładają się bowiem wprost na sposób wykonywania pracy czy podejście do obowiązków pracowniczych.

Wskazano dalej ,że Pozwany wiedział o planach powódki. Plany te nie zostały potwierdzone żadnymi decyzjami powódki - ani złożeniem oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem, ani zaoferowaniem rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron. Mimo istnienia przesłanek do rozwiązania umowy już kilka miesięcy wcześniej, pozwany wstrzymywał się z rozwiązaniem umowy właśnie ze względu na plany powódki.

Ostatnie wydarzenia - takie jak choćby spotkanie z 23.05.2018 r., brak działań po zabezpieczeniu dokumentów z biurka pani A. czy ujawnione kolejne nieprawidłowości - brak w aktach spraw zwrotnych potwierdzeń odbioru decyzji czy zwrotów niedoręczonych decyzji w sprawach prowadzonych przez panią V. A. (1), brakiem możliwości stwierdzenia czy i kiedy decyzje zostały doręczone i w rezultacie brakiem możliwości stwierdzenia czy pozostają w obrocie, konieczność usunięcia z obrotu wadliwej decyzji jako „podwójnej" skutkowały powzięciem decyzji o rozwiązaniu z powódką umowy.

Sprawa metryk spraw (stanowiących zgodnie z art. 66a kpa obowiązkową i na bieżąco aktualizowaną część akt sprawy), nie jest to jedyna i wyłączna przyczyna rozwiązania umowy.

Co, do protokołu prac komisji sporządzonego w dniu 24.01.2018 r. pozwany uważał, że ze względu na zakres sprawy (m.in. 3476 sztuk niedołączonych do akt spraw zwrotnych potwierdzeń odbioru różnych pism kierowanych do stron postępowań administracyjnych), konsekwencje związane z nieprawidłowym prowadzeniem akt, o których mowa już była wyżej, miały znaczenie. Pozwany nie godził się ze stwierdzeniem, że uchybienia te miały „marginalny charakter" i „nie miały żadnego istotnego znaczenia". Raz jeszcze uwypuklić należy, że w każdym postępowaniu, także administracyjnym - istotne znaczenie ma data doręczenia decyzji (lub innych pism organu) choćby do stwierdzenia czy decyzja w ogóle została doręczona.

Wskazano ,że pozwanemu trudno odnieść się do twierdzenia, że brak listy wypłat uprawnionych z uwagi na nieobecność pani J. R. (1) nie skutkowałaby ich brakiem, z uwagi na nieznajomość zasad funkcjonowania Ośrodka przez pozwaną lub jej ignorancję. Działalność Ośrodka, jak każdej publicznej instytucji związanej przepisami choćby ustawy o finansach publicznych, opiera się na zasadach wzajemnej współpracy między działami merytorycznymi a księgowością. Zlecenie wypłat przez księgowość poprzedza doręczenie listy uprawnionych przez pracownika działu merytorycznego. Brak tej listy oznacza brak zlecenia wypłat świadczeń uprawnionym. Co, do trybu przypuszczającego - został zastosowany z uwagi na fakt, że interwencja Głównej Księgowej bezpośrednio u Dyrektora spowodowała przygotowanie przedmiotowych list a w konsekwencji wypłatę świadczeń. Zapobieżono więc negatywnym konsekwencjom zachowania czy raczej zaniechania powódki, co w żaden sposób nie wpływa na fakt, że powódka nie wypełniła ciążących na niej obowiązków.

Pozwany powołując się w wypowiedzeniu na konkretne okoliczności, konkretnego spotkania, w konkretnej dacie jasno określił o jakie zachowanie powódki chodzi. Nie może więc być mowy o tym, że powódka mimo tej szczegółowości nie wie o co chodzi i co pozwany miał na myśli. Oczywiście pozwany dopuszcza krytykę pracowników o ile jest ona konstruktywna, ma na celu dobro klientów Ośrodka czy pracowników, natomiast krytyka rozwiązań przyjętych przez Dyrektora a proponowanych przez szkoleniowca, czyli osobę posiadającą wiedzę fachową w sprawie, na którą powołano się w wypowiedzeniu wykracza poza te ramy. Jednocześnie publiczne negowanie decyzji przełożonego przez jego zastępcę wpływa negatywnie na stosunki panujące w zespole, ukazując jednocześnie brak zaufania wśród osób na stanowiskach kierowniczych..

Co, do kwestii nieobecności wskazano ,że powódka pominęła 24 dni nieobecności w roku 2018 r. - które zostały potwierdzone w odwołaniu - stanowi blisko 20% absencji w roku 2018 r. (bowiem oświadczenie było składane w maju więc po blisko 5 miesiącach roku). Nie jest to więc niewielki odsetek nie mający wpływu na bieżące funkcjonowanie Ośrodka, przeciwnie - tak wysoka niedyspozycyjność osoby zatrudnionej na stanowisku kierowniczym dezorganizuje działalność Ośrodka.

Dodano ponadto ,ze powódka, jako Zastępca Dyrektora, powinna być najlepiej ze wszystkich pracowników zorientowana, że zarządzeniem z dnia 27 lutego 2018 r. Dyrektor wprowadził nowy Regulamin Organizacyjny Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B.. Powódka, jak każdy pracownik, podpisem potwierdziła zapoznanie się z treścią tego aktu. Na dzień sporządzania niniejszej odpowiedzi zostało ono już zmienione w związku z programem (...).

Dla pracodawcy istotny jest sam fakt nieobecności pracownika nie zaś jego przyczyny. Jeśli mowa o szeregowym pracowniku, którego łatwo zastąpić innym, pracodawca - o ile nie dezorganizuje to pracy - może zaakceptować liczne absencje. Od osoby na stanowisku kierowniczym wymaga się jednak większej dyspozycyjności. Przyczyny tych nieobecności nie

mogą mieć jednocześnie większego znaczenia aniżeli organizacja pracy u danego pracodawcy. W niniejszej sprawie nie ma zatem znaczenia, że przyczyny nieobecności były niezależne od powódki.

Przedstawione i zostawione bez komentarza dowody stanowiące artykuły w postaci elektronicznej dotyczące Dyrektora pozwanego pochodzące z 2010 r. nie mają związku ze sprawą, ale pośrednio dowodzić mogą, że zarzut braku zaufania pozwanego do powódki jest w pełni uzasadniony skoro po 8 latach powołuje się ona na niektóre publikacje medialne dotyczące Dyrektora Ośrodka. Na marginesie należy wskazać, że powódka również startowała w konkursie na Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społeczne w B., przegrywając go z panem J..

Reasumując, w świetle powyższego pozwany zwracał uwagę, że rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem jest zwykłym sposobem jej rozwiązania. Ponadto, poza zajmowaniem stanowiska kierowniczego, właśnie ze względu na doświadczenie powódki i poziom jej wykształcenia pracodawca może od powódki wymagać więcej niż od innych pracowników.

W piśmie z dnia powódka wniosła o zasądzenie kwoty miesięcznego wynagrodzenia w wysokości 7768 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.

Sąd ustalił co następuje:

Powódka E. K. w latach 1979 r. - 1990 r. pracowała jako pracownik socjalny. Od 1990 r. jest zatrudniona w pozwanym Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w B., w tym przez około 20 lat na stanowisku kierowniczym- zastępcy kierownika Ośrodka a następnie zastępcy Dyrektora Ośrodka.

Praca powódki zostało oceniono z wynikiem bardzo dobrym w ocenach okresowych z 2009r., w 2011r., w 2013r. oraz z ocena pozytywną w 2015r. dalszych ocen okresowych nie sporządzano.

Do kompetencji Zastępcy Dyrektora należało załatwianie spraw z zakresu administracji publicznej i wydawanie decyzji administracyjnych z zakresu swojego działania zgodnie z uprawnieniami burmistrza do: prowadzenia postępowania w sprawie świadczeń rodzinnych oraz wydawania w tych sprawach decyzji, podejmowania działań wobec dłużników alimentacyjnych, prowadzenia postępowania i wydawania w tych sprawach decyzji, w tym do przekazywania do biura informacji gospodarczej informacji gospodarczej o zobowiązaniu lub zobowiązaniach dłużnika alimentacyjnego wynikających z tytułów, o których mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, w razie powstania zaległości za okres dłuższy niż 6 miesięcy, wydawania decyzji administracyjnych w indywidualnych sprawach z zakresu pomocy społecznej należących do właściwości Gminy M. B., wydawania decyzji w sprawach dodatku mieszkaniowego, prowadzenie postępowań w sprawie dodatku energetycznego oraz wydawanie w tych sprawach decyzji, prowadzenie postępowań w sprawie świadczenia wychowawczego i wydawanie w tych sprawach decyzji, prowadzenie postępowań i wydawanie decyzji w zakresie zadań wynikających z ustawy o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem".

2. W przypadku nieobecności Dyrektora Ośrodka (...):

a)  zarządza Ośrodkiem i reprezentuje go na zewnątrz;

b)  podejmuje zgodnie z przepisami prawa samodzielne decyzje i ponosi za nie odpowiedzialność;

c)  wykonuje zadania w ramach pełnomocnictwa ogólnego udzielonego przez Burmistrza B..

W dalszej części zakresu czynności do zadań powódki należało m.in. :organizacja, koordynacja i nadzór przebiegu realizacji wyznaczonych zadań wchodzących w zakres działania Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Prawidłowa realizacja zadań wynikających z: ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (t.j.: Dz. U. z 2016r., poz. 930 z późn. zm.); ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (t.j.: Dz. U. z 2016r., poz 1518 z późn. zm.); ustawy z dnia 21 czerwca 200 lr. o dodatkach mieszkaniowych (t.j.: Dz.U.z 2017r., poz. 180); z ustawy z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t.j.: Dz.U.2017r., poz. 489 z późn. zm.); ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. prawo energetyczne (t.j.: Dz.U. z 2017r., poz.220 z późn. zm.); ustawy z dnia 4 listopada 2016r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem" (Dz.U.z 2016r., poz. 1860); ustawy z dnia 11 lutego 2016r.o pomocy państwa w wychowaniu dzieci (Dz.U. z 2016., poz. 1952 z późn. zm.) Ponadto analiza i ocena zjawisk rodzących zapotrzebowanie na świadczenia pomocy społecznej, racjonalne wykorzystywanie zasobów finansowych i osobowych ośrodka, należyta organizacja pracy i nadzór nad przestrzeganiem dyscypliny pracy, kontrola realizacji zadań i rzetelnego wykonywania obowiązków na stanowisku pracy, nadzór nad rzetelnością i terminowością załatwianych spraw.

Zastępcy dyrektora podlegał D. Świadczeń Rodzinnych, D. D. Mieszkaniowych i D. Energetycznego, dział Funduszu Alimentacyjnego i D. Świadczenia Wychowawczego.

Dyrektorowi pozwanego podlegał m.in. Dział Pomocy (...) , D. Administracyjno –Gospodarczy, D. Stypendiów Szkolnych.

Dowód: Regulamin Organizacyjny M. (...) w B. k.23-39 , wydruk Zarządzenia nr (...) Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. z dnia 2 stycznia 2012 r. w sprawie nadania Regulaminu zakres czynności powódki k.40 , zarządzenie nr 5 Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. z dnia 27 lutego 2018 r. w sprawie nadania Regulaminu Organizacyjnego Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w załącznikami k.143-151, oceny okresowe w aktach osobowych powódki, zakresy czynności k.292-297, zarządzenia nr 11 i nr 5 298-300, regulamin organizacyjny k.301-308,

Pismem z 27.11.2017 r. powódka wskazała Dyrektorowi pozwanego zakładu pracy, że z
końcem września 2018 r. planuje przejść na emeryturę. Plany te wiązały się również z prawem do uzyskania nagrody jubileuszowej. Do dnia wypowiedzenia powódce umowy o pracę powódka nie złożyła wypowiedzenia umowy o pracę w związku z zamiarem przejścia na emeryturę ani wniosku o rozwiązanie umowy za porozumieniem stron.

Okoliczności bezsporne

W 2014 powódka przeszła udar mózgu. W 2015/2016 r. miała operację związaną ze zmianami zwyrodnieniowymi stawu biodrowego. Zwolnienie lekarskie oraz nieobecność w pracy w 2018 r. powódka wiązała ze stresem. Powódka miała orzeczoną niepełnosprawności od 1.09.2015r. Powódka została zaliczona do znacznego stopnia niepełnosprawności o symboli 05-R. W 2017r. powódka otrzymała od lekarza medycyny pracy orzeczenie o zdolności do pracy do dnia 31.08.2021r.

W czasie nieobecności w pracy powódkę zastępował dyrektor, którego dzienny czas pracy w związku z nieobecnością powódki wydłużył się. Dyrektor rozważał przekazanie obowiązków powódki innemu pracownikowi. Rozmawiał o tym także z burmistrzem( k.545v)

Powódka otrzymała wynagrodzenie i zasiłek chorobowy z tytułu niezdolności do pracy w okresach od 28.12.2015r. do 11 marca 2016r., od 23.01.-9.02.2017r.i od 28.03.2018r. do 20.04.2018r.

Dowód: historie choroby i orzeczenia o stopniu niepełnosprawności k. 47-56, listy wypłat 139-141

U pozwanego wydawano w przeciągu roku kilkanaście tysięcy decyzji( k.478). Było przedkładane przez pracowników dyrektorom do akceptacji i podpisu.

Powódka sprawdzała decyzje. Podpisywała także decyzje z działu (...) , gdyż pracownicy działu nie chcieli czekać z decyzją do dyrektora A. J. i przynosili je powódce. Zdarzały się czasami błędy w wydawanych decyzjach, które nie zostały przez powódkę wychwycone skutkujące koniecznością zastosowania przez Organ instytucji autokontroli.

Dowód: odwołanie do Kolegium Odwoławczego k.86, pismo z dnia 12.10.2017r. k.87, decyzja z dnia 25.09.2017r. k.88-89, postanowienie k.90-91, zaświadczenie o zarobkach k.92, decyzje z dnia 18.10.2017r. i 31.01.2018r. k.93-96v, wniosek o stwierdzenie nieważności k.108, decyzje z dnia 18.08.2017r. i 31.08.2017r. k.109-110, notatka służbowa k.111, , decyzja z dnia 27.02.2017r. k.112, wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego k.113-120, Projekty decyzji k.97-107v, zestawienie wydanych decyzji k.272, kopie wniosków i decyzji k.273-291, sprawozdanie z działalności k.387-460, zestawienie k.478

Podwładna powódki V. A. (1) nieprawidłowo prowadziła rubryki spraw w zakresie daty przyjęcia wniosku i dalszych czynności tj. daty rejestracji wniosku, opracowania decyzji i podpisania decyzji. Zdarzały się błędy w pracy tego pracownika. Powódka w 2016r. poleciła V. A. poprawienie nieprawidłowości.

Dowód: metryki spraw wraz odnośnymi dokumentami w sprawach: 2014-08-21/(...).08.2014, 2016-11-21 (...).11.2016, 2017-09-13 (...).09.2017,2017-08-25 (...).08.2017,2016-09-28 (...).09.2016,2016- (...).10.2016;k.121-128

V. A. (1) nie dołączała do akt zwrotnych poświadczeń odbioru. Trzymała je w kartonach i w biurku. Została powołana komisja do sprawdzenia dokumentów. Potwierdzenia odbioru dotyczyły okresu od 2004r do 2018r. Ustalono 3476 sztuk potwierdzeń odbioru , przy czym (...) były nieoznakowane, 751 sztuk dotyczyło funduszu alimentacyjnego, pozostałe świadczeń rodzinnych, sekretariatu, zwrotów: funduszu alimentacyjnego , pomocy społecznej, sekretariatu i świadczeń rodzinnych( k.131) .

Dowód: protokół z dnia 24.01.2018r. z załącz. k.129-132v, zeznania świadków :, J. R. (1) od 01:29:13, K. P. (1) od 02:04:08 –protokół elektroniczny z dnia 27.09.2018r.( k.185-191), przesłuchanie dyrektora pozwanego –protokół elektroniczny z dnia 29.05.2019r.( k.541-548), protokół elektroniczny z dnia 4.09.2019r. ( k.553-556) przesłuchanie powódki -protokół elektroniczny z dnia 5.11.2019r. ( k.567-572)

Pracownik V. A. (3) została ukarana kara nagany za niewykonanie polecenia służbowego dotyczącego przeprowadzenia postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu i zwrocie nienależnie pobranych świadczeń. Pracownica wniosła sprzeciw wskazując ,że wykonała polecenie. Wskazała ,że przebywając na zwolnieniu chorobowym stawiła się do pracy celem poprawienia decyzji. Pani A. skierowała sprawę na drogę sądową. Strony zawarły ugodę przed sądem.

Dowód: protokół z rozmowy wyjaśniającej z powódką z dnia 13.12.2017 r., pozew o uchylenie kary porządkowej z dnia 8.11.2017 r. k.137, protokół z rozmowy wyjaśniającej k.136

Były problemy z przygotowanie list wypłat świadczeń w związku z nieobecnością podległego powódce pracownika odpowiedzialnego za sporządzanie list wypłat. Listę wypłat za maj 2018r. na polecenie dyrektora sporządziła K. P. (1).

Dowód: zeznania świadków : W. B. od 00:36:54, J. R. (1) od 01:29:13, , K. P. (1) od 02:04:08 –protokół elektroniczny z dnia 27.09.2018r.( k.185-191) ,przesłuchanie dyrektora pozwanego –protokół elektroniczny z dnia 29.05.2019r.( k.541-548), protokół elektroniczny z dnia 4.09.2019r. ( k.553-556) przesłuchanie powódki -protokół elektroniczny z dnia 5.11.2019r. ( k.567-572), lista wypłat k.309-386,

W dniu 23 maja 2018r. odbyło się spotkanie dyrekcji z pracownika. Między powódką a dyrektorem miała miejsce wymiana zdań w zakresie potrzeby odcisku kciukiem palca. Dyrektor poczuł się urażony wypowiedzią powódki , ocenił ,że podważa jego stanowisko .

Dowód: zeznania świadków : W. B. od 00:36:54, J. R. (1) od 01:29:13, B. H. od 01:13:29 , K. P. (1) od 02:04:08 –protokół elektroniczny z dnia 27.09.2018r.( k.185-191)

zeznania świadków: B. S. od 00:14:25:, D. K. od 01:07:25, J. S. od 00:41:33, A. K. od 00:51:35, L. J. od 01:17:19 , R. D. od 01:23:39, E. P. od 01:45:08–protokół elektroniczny z dnia 20.11.2018r.( k.464-469)

zeznania świadków: T. K. od 00:13:44, M. M. od 02:22:17, V. A. (1) od 00:32:13, B. P. od 01:36:35, M. C. od 02:09:50 –protokół elektroniczny z dnia 17.01.2019r.( k.492-499)

zeznania świadków: J. R. (2) od 00:04:00, E. L. od 00:40:40, H. S. od 00:59:29, A. O. od 01:24:32, Z. J. od 01:41:24, M. R. od 01:51:48, B. D. od 02:07:24–protokół elektroniczny z dnia 14.03.2019r.( k.509-516)

przesłuchanie dyrektora pozwanego –protokół elektroniczny z dnia 29.05.2019r.( k.541-548), protokół elektroniczny z dnia 4.09.2019r. ( k.553-556)

przesłuchanie powódki -protokół elektroniczny z dnia 5.11.2019r. ( k.567-572)

Pismem z dnia 29 maja 2018r. rozwiązano z powódką umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony w dniu 1.06.1990r. z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynie w dniu 31.08.2018 r.

Przyczynami rozwiązania z stosunku pracy były: niesumienne i niestaranne wykonywanie zadań publicznych, utrata zaufania oraz niedyspozycyjność związana z długotrwałymi i powtarzającymi się nieobecnościami.

Odnosząc się do każdej z przyczyn wyjaśniono, że:

w związku z tym, że wykonując obowiązki Zastępcy Dyrektora tutejszego Ośrodka wymagania do powódki były wyższe w porównaniu do innych pracowników. Powódka miała obowiązek czuwać nad wykonywaniem zadań publicznych w sposób określony aktualnie z obowiązującymi przepisami prawa. Jednocześnie organizować pracę podległych komórek organizacyjnych i zatrudnionych w nich pracowników.

W ocenie pracodawcy powierzone zadania wykonywane były w sposób niesumienny i niestaranny. Wielokrotnie projekty decyzji administracyjnych zaakceptowanych przez powódkę pod względem merytorycznym i przedłożonych Dyrektorowi lub wydanych przez powódkę nie były sporządzone w sposób prawidłowy, uchybiały przepisom proceduralnym (np. dotyczące świadczeń wychowawczych czy świadczeń z funduszu alimentacyjnego). Takie podejście stanowi, że w stosunku do tutejszego Ośrodka formułowane mogą być ze strony obywateli jak i organu nadrzędnego czy sądu administracyjnego zarzuty naruszenia przepisów postępowania administracyjnego.

Nierzadko akta spraw w podległych powódce działach prowadzone były w sposób niezgodny z przepisami prawa, zwłaszcza w zakresie metryk spraw (np. sprawy prowadzone przez panią V. A. (1)).

W zakresie czynności powódki określono szczegółowe zadania, w tym: należytą organizację pracy, nadzór nad dyscypliną pracy, kontrolę zadań i rzetelnego wykonywania obowiązków podległych pracowników.

Tymczasem nie była powódka w stanie wypełniać ww. obowiązków na co wskazuje protokół prac komisji z dnia 24.01.2018r. dotyczący dokumentów i zwrotnych potwierdzeń odbioru spraw prowadzonych przez pracownika Działu (...) - pani V. A. (1) a niedołączonych do akt spraw.

Wskazano także ,że zakresy czynności podległych powódce pracowników nie są zgodne z faktycznie realizowanymi przez pracowników obowiązkami, brak jest ustalonych zastępstw określonych zadań za pracowników podczas absencji w pracy np. ostatnio w dniach 14-18 maja 2018r podczas nieobecności P. J. R. (1) nie wyznaczyła Pani osoby, która ma sporządzić listę wypłat na dzień 18 maja 2018r co skutkowałoby brakiem wypłat dla świadczeniobiorców funduszu alimentacyjnego. Sytuacja niniejsza nastąpiła również w miesiącu poprzednim czyli kwiecień 2018r.

W rezultacie brak właściwej organizacji pracy oraz nienależyty nadzór nad rzetelnością załatwianych spraw wpływają niekorzystnie na funkcjonowania podległych powódce działów. Powyższe, łącznie w nienależytym nadzorem nad prowadzonymi postępowaniami administracyjnymi stanowi, że podstawowe obowiązki powódki jako pracownika samorządowego nie są wykonywane należycie.

W pkt. II wypowiedzenia wyjaśniono ,że prowadzona przez powódkę wielokrotnie krytyka działań Dyrektora i podejmowanych przez niego decyzji w obecności podwładnych i innych osób jest działaniem demotywującym pracowników i w sposób negatywny wpływającym na cały zespół. Ostatnio na spotkaniu z pracownikami dnia 23 maja kwestionowała powódka informacje przekazywane przez dyrektora w zakresie sposobu potwierdzania podpisu przez osoby nie mogące się podpisać na dokumentach urzędowych. Powyższe jest w ocenie pracodawcy wyrazem braku lojalności mając na względzie, że nie jest to działanie podyktowane interesem obywateli ani dobrem Ośrodka jako zakładu pracy.

Konsekwencją powyższego (vide: I i II) jest utrata zaufania. Zarówno naruszenia obowiązków z zakresu organizacji i kontroli pracy podległych pracowników jak i wynikające z zasad współżycia społecznego oraz zachowania życzliwości stanowią, że pracodawca utracił do powódki - jako Zastępcy Dyrektora - zaufanie niezbędne w dalszym wykonywaniu przez powódkę pracy.

W ostatnim punkcie wypowiedzenia- III podano ,że w ostatnich 3 latach 154 dni przebywała powódka na zwolnieniach lekarskich a w obecnym roku 24 dni. Nieobecności miały charakter zarówno krótko jak i długotrwały. W związku z tym, że zasiada powódka na stanowisku kierowniczym częste nieobecności w sposób szczególny dezorganizują pracę Ośrodka. Zadania mogą być w czasie nieobecności wykonywane jedynie przez Dyrektora Ośrodka co z kolei, mając na względzie ilość załatwianych spraw, utrudnia należyty nadzór nad prowadzonymi postępowaniami.

Dowód: rozwiązanie umowy o prace za wypowiedzeniem k.21-22, zeznania świadków : W. B. od 00:36:54, J. R. (1) od 01:29:13, B. H. od 01:13:29 , K. P. (1) od 02:04:08 –protokół elektroniczny z dnia 27.09.2018r.( k.185-191)

zeznania świadków: B. S. od 00:14:25:, D. K. od 01:07:25, J. S. od 00:41:33, A. K. od 00:51:35, L. J. od 01:17:19 , R. D. od 01:23:39, E. P. od 01:45:08–protokół elektroniczny z dnia 20.11.2018r.( k.464-469)

zeznania świadków: T. K. od 00:13:44, M. M. od 02:22:17, V. A. (1) od 00:32:13, B. P. od 01:36:35, M. C. od 02:09:50 –protokół elektroniczny z dnia 17.01.2019r.( k.492-499)

zeznania świadków: J. R. (2) od 00:04:00, E. L. od 00:40:40, H. S. od 00:59:29, A. O. od 01:24:32, Z. J. od 01:41:24, M. R. od 01:51:48, B. D. od 02:07:24–protokół elektroniczny z dnia 14.03.2019r.( k.509-516)

przesłuchanie dyrektora pozwanego –protokół elektroniczny z dnia 29.05.2019r.( k.541-548), protokół elektroniczny z dnia 4.09.2019r. ( k.553-556)

przesłuchanie powódki -protokół elektroniczny z dnia 5.11.2019r. ( k.567-572)

W dacie wypowiedzenia umowy o pracę powódka nie należała do związku zawodowego.

Okoliczności przyznane k.545v

Pismem z dnia 21 czerwca 2018r. powódka wniosła o skrócenie okresu wypowiedzenia do dnia 29.08.2018r. w związku z przejściem na emeryturę. Powódka złożyła pismo celem otrzymania emerytury za miesiąc sierpień. Pozwany pismem z dnia 5 lipca 2018r. zgodził się na rozwiązanie umowy z dniem 29.08.2018r. za porozumieniem stron na co nie zgodziła się powódka.

Dowód: pisma z 21.06 i 5.07.2019r. k.80-81

Została sporządzona opinia prawna ,że powódka osiągnie 45 lat pracy w dniu 1.09.2019r. na kopii jest adnotacja powódki ,że opinia nie została sporządzona na podstawie akt osobowych powódki. Strony nie dążyły w toku procesu o zweryfikowanie stażu pracy dla celów ustalenia prawa do nagrody jubileuszowej przez powódkę.

Staż pracy powódki 40 lat z dniem 1.09.2014r. ustalono na okoliczność prawa do nagrody jubileuszowej za 40 lat pracy

Dowód: opinia k.20, protokoły rozpraw w aktach sprawy ,karta stażu pracy w aktach osobowych powódki.

Wynagrodzenie powódki liczone według zasad jak do ekwiwalentu za urlop wynosiło 7768zł.

Dowód: zaświadczenie o wynagrodzeniu k.79

U pozwanego powstał Związek Zawodowych (...), który zgłaszał uwagi co do prawidłowości pracy dyrektora oraz braku uprawnień do zajmowania stanowiska zastępcy dyrektora i podpisywania decyzji z zakresu pomocy społecznej przez K. P. (1).

Zarysowały się dwie grupy pracowników część podzielała stanowisko powódki a część dyrektora Na spotkaniach były przedstawiane przez dyrektora zeznania świadków. Zaczęło się także nagrywanie spotkań .

Dowód: pismo z dnia 19.11.2018r.k.518519, upoważnienie z dnia 2.07.2018r. k.520, pismo z dnia 14.12.2018r. k.521, , pismo z dnia 4.01.2019r. , 7.01.2019r. 22.01.2019r. k.522 -524, skarga k.532-534, artykuły prasowe k.535-539, B. P. od 01:36:35, M. C. od 02:09:50 –protokół elektroniczny z dnia 17.01.2019r.( k.492-499)

zeznania świadków: J. R. (2) od 00:04:00, E. L. od 00:40:40, H. S. od 00:59:29, A. O. od 01:24:32, Z. J. od 01:41:24, M. R. od 01:51:48, B. D. od 02:07:24–protokół elektroniczny z dnia 14.03.2019r.( k.509-516)

przesłuchanie dyrektora pozwanego –protokół elektroniczny z dnia 29.05.2019r.( k.541-548), protokół elektroniczny z dnia 4.09.2019r. ( k.553-556)

przesłuchanie powódki -protokół elektroniczny z dnia 5.11.2019r. ( k.567-572)

Powódka zarzucała w toku postępowania dyrektorowi nieprawidłowości w zakresie pracy zawodowej dyrektora oraz nieprawidłowe relacje dotyczące pracownika K. P. (1) m.in. poprzez bliski kontakt dyrektora z tym pracownikiem i niezasadne awansowanie K. P..

Dowód: pozew, artykuły prasowe k.57-61., wydruk ze strony (...)529-531, zeznania świadka K. P. (1) od 02:04:08 –protokół elektroniczny z dnia 27.09.2018r.( k.185-191), przesłuchanie dyrektora pozwanego –protokół elektroniczny z dnia 29.05.2019r.( k.541-548), protokół elektroniczny z dnia 4.09.2019r. ( k.553-556)

przesłuchanie powódki -protokół elektroniczny z dnia 5.11.2019r. ( k.567-572)

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, przedłożone przez strony dokumenty, zeznania świadków oraz przesłuchanie powódki i dyrektora pozwanego. Sąd dał im wiarę w zakresie w jakim są zbieżne i logiczne. Sąd oceni materiał dowodowy szerzej w dalszej części uzasadnienia.

Zgodnie z art. 45 § 1 kp w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Należy wskazać ,że wypowiedzenie nie naruszało przepisów o wypowiadaniu umów o pracę. Było sporządzone na piśmie , z podaniem przyczyny.

Trzeba wyjaśnić ,że ani art. 45, ani pozostałe przepisy k.p. nie zawierają katalogu przyczyn uzasadniających wypowiadanie umów, a także nie określają, w jakich wypadkach wypowiedzenie jest nieuzasadnione. Przesłanki zasadności wypowiedzenia (oraz kryteria wypowiedzenia nieuzasadnionego) opierają się na ocenach pozaustawowych. Przepisy odwołujące się do pojęć "przyczyny uzasadniające wypowiedzenie" i "wypowiedzenie nieuzasadnione" stanowią klauzule generalne, czyli przepisy zawierające sformułowania ogólne (zwroty "niedookreślone"), pozostawiające organowi stosującemu prawo znaczną swobodę w ocenie, czy dana norma prawna ma być stosowana w konkretnej sprawie. Ocena zasadności wypowiedzenia zależy zatem od okoliczności każdego indywidualnego przypadku. (Komentarz do art.45 kodeksu pracy (Dz.U.98.21.94), [w:] R. Celeda, E. Chmielek-Łubińska, L. Florek, G. Goździewicz, A. Hintz, A. Kijowski, Ł. Pisarczyk, J. Skoczyński, B. Wagner, T. Zieliński, Kodeks pracy. Komentarz, LEX, 2009, wyd. V.Stan prawny: 2009.01.01)

Warto podkreślić, że wskazanie przez pracodawcę przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę jest oświadczeniem wiedzy, a nie oświadczeniem woli i dlatego nie podlega wykładni według reguł określonych w art. 65 § 1 k.c. Podana przyczyna powinna zaś być na tyle konkretna i zrozumiała, aby nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych, przy czym interpretacja ta nie polega na wykładni oświadczenia woli, lecz na ustaleniu, jak pracownik powinien był i mógł ją zrozumieć w kontekście znanych mu okoliczności złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu.

Kwestia dostatecznie konkretnego i zrozumiałego dla pracownika wskazania przyczyny rozwiązania stosunku pracy jest zatem okolicznością faktyczną, wymagającą poczynienia stosownych ustaleń (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001 r., I PKN 700/00, OSNP 2003 nr 21, poz. 517 oraz z dnia 11 lutego 2005 r., I PK 178/04, niepublikowany). (por.SN z dnia 12 września 2008 r. I PK 22/08)

Odnosząc się do przyczyny wypowiedzenia w ocenie sądu przyczyna była czytelna i konkretna .

Zgodnie z zawartą w art. 6 k.c. regułą rozkładu ciężaru dowodu, w razie sporu co do istnienia przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę i jej zasadności obowiązek wykazania owej przyczyny spoczywa na pracodawcy, który podając pracownikowi określony powód rozwiązania stosunku zatrudnienia w tym trybie, z przytoczonych w pisemnym oświadczeniu woli faktów wywodzi skutki prawne. Natomiast pracownika obciąża dowód, iż przyczyna ta jest nieprawdziwa albo nie stanowi dostatecznego usprawiedliwienia dla decyzji o zwolnieniu z pracy bądź też wypowiedzenie umowy narusza zasady współżycia społecznego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 września 1977 r. I PRN 17/77, PiZS 1978 nr 5, s. 70).

Należy wskazać także ,że wypowiedzenie umowy o pracę stanowi zwykły sposób jej rozwiązania. Przyczyna wypowiedzenia nie musi w związku z tym mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości. Nie oznacza to przyzwolenia na arbitralne, dowolne i nieuzasadnione lub sprzeczne z zasadami współżycia społecznego wypowiedzenie umowy o pracę. ( por. wyrok SN z 11.01.2011r. I PK 152/10, LEX nr 738395.)

W orzecznictwie ugruntował się także pogląd podnoszony przez pozwanego ,że przy rozstrzyganiu o zasadności wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi zajmującemu stanowisko kierownicze, należy stosować ostrzejsze kryteria oceny jego pracy. Należy podzielić stanowisko zawarte w Wyroku Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 2004 r.

I PK 445/03,że przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie umowy o pracę powinna być sformułowana z uwzględnieniem stopnia konkretności adekwatnej do rodzaju wykonywanej przez pracownika pracy i stanowiska zajmowanego w hierarchii zakładu pracy.

W sprawie należało uznać, że uzasadniająca wypowiedzenie dokonane powódce została przez pracodawcę sformułowana z uwzględnieniem stopnia konkretności adekwatnej do rodzaju jej pracy i stanowiska. W ocenie sądu w wypowiedzeniu nie trzeba enumeratywnie wymieniać numerów i dat decyzji co do których nieprawidłowości pozwany zgłosił zarzuty.

Przechodząc do bardziej szczegółowych rozważań dotyczących materiału dowodowego trzeba odnieść się do argumentów przedstawionych przez strony postępowania w zakresie zasadności ( stanowisko pozwanego )i braku zasadności ( stanowisko powódki ) wypowiedzenia umowy o pracę.

W zakresie niesumiennego i niestarannego wykonywania zadań publicznych należało odnieść się do kilku kwestii.

Po pierwsze ten punkt wypowiedzenia oraz część dotycząca krytyki dyrektora stanowiły argument za utratą zaufania dyrektora do powódki.

Należy zważyć ,że jeżeli pracownikowi można postawić zarzut nadużycia zaufania pracodawcy, choćby w sposób niestanowiący naruszenia obowiązków pracowniczych. Jednakże nadużycie zaufania musi wiązać się z takim zachowaniem pracownika, które może być obiektywnie ocenione jako naganne, także wtedy, gdy jest niezawinione (wyrok z 14.10.2004 r., I PK 697/03, OSNP 2005/11, poz. 159). W Wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 2015 r. II PK 140/14 wskazano ,że jeżeli przyczyny utraty zaufania do pracownika są prawdziwe, obiektywne i racjonalne, to mogą uzasadnić wypowiedzenie.

W odniesieniu do uznania wypowiedzenia za uzasadnione w przypadku wskazania przez pracodawcę większej liczby przyczyn, z których tylko część jest uzasadniona, w orzecznictwie SN ujawniła się rozbieżność. Według pierwszego poglądu, wyrażonego w wyroku z 5.10.2005 r., I PK 61/05, OSNP 2006/17–18, poz. 265, wypowiedzenie jest uzasadnione, gdy chociaż jedna ze wskazanych przyczyn jest usprawiedliwiona. Został on podtrzymany w wyroku z 8.01.2007 r., I PK 187/06, LEX nr 351870. Natomiast w wyrokach z 23.11.2010 r., I PK 105/10, niepubl. oraz z 16.06.2011 r., I PK 222/10, LEX nr 1265551, SN podzielił to stanowisko tylko w odniesieniu do wskazania przez pracodawcę dwóch lub trzech przyczyn, z których jedna była zasadna. Poza tym przyjął, że w razie wskazania większej liczby przyczyn do uznania wypowiedzenia umowy za uzasadnione „przyczyny zasadne muszą stanowić istotną proporcję wszystkich przyczyn ujętych przez pracodawcę w wypowiedzeniu". Nie można bowiem aprobować sytuacji, w której pracodawca „zarzuca" pracownika przyczynami, wskazując ich w wypowiedzeniu kilka lub kilkanaście i losowo liczy na to, że choć jedna okaże się prawdziwa, konkretna i jednocześnie zasadna. Sąd Najwyższy zastrzegł przy tym, że nie chodzi tu o wskazanie szeregu drobnych uchybień w sumie stanowiących uzasadnioną przyczynę rozwiązania umowy. Myśl wyrażoną w dwóch ostatnio powołanych wyrokach podjął SN w wyroku z 14.04.2015 r., II PK 140/14, LEX nr 1811802. Kierując się tym poglądem, stwierdził, że rozstrzygnięcie kwestii zasadności wypowiedzenia zależy od ustalenia, czy podstawą wypowiedzenia była jedna przyczyna określona w wypowiedzeniu jako utrata zaufania, znajdująca oparcie w kilku zachowaniach pracownika opisanych w wypowiedzeniu, czy też każde z tych zachowań stanowiło oddzielną przyczynę, co wymaga ustalenia właściwej proporcji między przyczynami uzasadnionymi i nieuzasadnionymi.

Pozwany podnosił w sprawie ,że brak było pełnego nadzoru przez powódkę nad podległymi Działami, choćby w zakresie prowadzenia akt, sporządzania metryk spraw, kompletowania dokumentacji, ustalania terminów w postępowaniu; a w rezultacie np. dopuszczenie do wypłaty świadczenia osobie niewskazanej jako adresat decyzji administracyjnej; brak ustalania zastępstw w czasie nieobecności pracowników, wydanie dwukrotnie decyzji przyznającej świadczenie na to samo dziecko.

Sąd zwrócił uwagę w sprawie ,że na przestrzeni kilku lat pracy pozwany przedstawił kilka decyzji , które musiały być zmienione w drodze autokontroli z lat 2016 i 2017.

Nie wynikało z materiału dowodowego ,że powódka nie sprawdzała decyzji. Powyższe można wywnioskować nie tylko z zeznań świadków i powódki ale też przedłożonych projektów decyzji które zawierały poprawki powódki. Świadek P. zeznała ,że były wychwycone błędy Pani A. w 2016r. i powódka to sprawdziła ( k.189)

Sąd miał na uwadze ,że błędy nie wyniknęły z niedbałości i lekceważenia obowiązków. Powódka zajmowała się rocznie tysiącami spraw i decyzji co również ma znaczenie w zakresie oceny pracy powódki. Zakres obowiązków i ilość pracy przewyższała w sposób znaczny przedstawione sądowi omyłki w kilku sprawach.

W sprawie Ż. W. pracownik a potem powódka nie zwróciła uwagi, że konto nie zostało zmienione ( k.190) co było możliwe przy takiej skali pracy i decyzji. Ponadto numer konta nie jest elementem decyzji ( k.190v)

Przy podwójnej decyzja na dziecko pani N., pracownik nie zauważył ,że była już decyzja na pierwsze dziecko.( k.190) podpisane przez dyrektora.

Powódka wyjaśniała ,że system powinien był powyższe pokazać pracownikowi przy sporządzaniu decyzji. Powódka podpisała decyzję nie zapoznając się z aktami co spowodowało błąd. Sąd ocenia ,że prawidłowo decyzja winna trafić do powódka wraz z aktami, jeżeli powódka z nimi się nie zapoznała to jest tu nieprawidłowość, lecz jeszcze nie skutkująca w ocenie sądu jeszcze wypowiedzeniem umowy o pracy.

.

Metryki jak wynika z dokumentów były źle prowadzone nie tylko przez V. A. (1) ( k.117, k.119, k.121, k.123, k.125 ) ale także przez J. R. (1) (k.127) jak wynika z dokumentów przedstawiono błędy w metrykach w 2016r. i 2017r.

Powódka zleciła poprawę metryk w zakresie wskazywania prawidłowych dat czynności. Za 2016r. metryki zostały poprawione ( k.544) Na dzień wypowiedzenia nie zostały poprawione jeszcze wszystkie metryki.

W zakresie list wypłat sądowi zasadniczo przedstawiono materiał dowodowy w zakresie listy wypłat za maj. Dyrektor zeznał ,że powódka księgowej zakomunikowała ,że świadczenie nie zostanie wypłacone ( k.543) Księgowa przedstawiła powyższe inaczej ,iż powódka nie podjęła działań i po półgodzinie księgowa poszła do dyrektora.

Zatem nie można ocenić po okresie 30 min, że powódka nie chciała lub torpedowała sporządzenie listy wypłat. Nie było pracownika upoważnionego . Dyrektor zarzucił ,że powódka nie zleciła powyższego K.P.. Trzeba jednak mieć na uwadze ,że K. P. nie miała uprawnień w systemie do tej czynności. Jak wynika z przesłuchania świadka R. D. powódka mogła je nadać choć przede wszystkim na początku wskazywał ,że nadania uprawnień w systemie należało do dyrektora.( k.468)

Co do protokołu prac komisji sporządzonego w dniu 24.01.2018 r. pozwany uważał, że ze względu na zakres sprawy (m.in. 3476 sztuk niedołączonych do akt spraw zwrotnych potwierdzeń odbioru różnych pism kierowanych do stron postępowań administracyjnych), konsekwencje związane z nieprawidłowym prowadzeniem akt, o których mowa już była wyżej, miały znaczenie. Pozwany nie zgadzał się , że uchybienia te miały „marginalny charakter" i „nie miały żadnego istotnego znaczenia".

Sąd tak jak pozwany nie uważa ,że ilość zwrotek miała charakter marginalny. Logiczne jest także stanowisko pozwanego, że gdyby wszystkie zwrotki nie były potrzebne to można by je wyrzucać lub nie wysyłać za potwierdzeniem odbioru , gdyż był to dodatkowy koszt dla pozwanego. Ale także ustalono ,że nie wszystkie decyzje wymagały odnotowania daty doręczenia ( k.188) Ilość pracy przy zwrotach była bardzo duża .Świadek R. zeznała ,że (...) należało dołączyć ,lecz robiła to gdy był czas . W dziale pomocy społecznej zwrotki były sporadycznie ( k.511v) Zostało ustalone ,że powódka o takiej pracy swojego pracownika V. A. nie wiedziała. Nie zwrócił na brak zwrotek uprzednio uwagi także dyrektor , gdy zastępował powódkę w czasie jej choroby.

Mając na uwadze ,że inne przyczyny wypowiedzenia, o czym w dalszej części wypowiedzenia nie skutkowały uznaniem wypowiedzenia za uzasadnione, to powyższa sytuacja choć nie marginalna jak wskazywała powódka, nie powinna uzasadniać wypowiedzenia umowy o pracę. Sąd miał tu także na uwadze właściwą proporcję między przyczynami uzasadnionymi i nieuzasadnionymi.

Odnosząc się do krytyki dyrektor pozwanego ocenił ,że rozmowa w zakresie odcisku kciukiem palca świadczyła o ignorowaniu jego osoby , wskazał ,że takie były jego odczucia ( k.542v), lecz nie uargumentował aby rozmowa w tym zakresie z powódką była niegrzeczna, powódka nie użyła niestosownych słów.

Powódka zanegowała prawidłowość stwierdzenia dyrektora, jego zdaniem to było podważenie( k.186v) Inni świadkowie zeznawali : Świadek B. podała ,że powódka odezwała się ironicznie „nie ma pan racji”, świadek H. ,że powódka zapytała o odcisk palca (k.187v) Świadek R. była na spotkaniu w dniu 23.05 i nie pamiętała zajścia między powódką a dyrektorem( k.188v). Świadek P. zeznała ,że powódka w dniu 23 maja 2018r. mówiła ,że to jakiś wymysł. ( k.189) J. S.-oceniła ,że zbędne było pytanie o podpis osób niepiśmiennych( k.465v)

Sąd ocenił ,że wobec takich rozbieżności nie zostało wykazane aby zachowanie powódki było nieprawidłowe. Każdy z w/w świadków przedstawiał zdarzenie w inny sposób także odmienny niż dyrektor. Świadkowie strony powodowej zeznali ,że zachowanie powódki nie było nieprawidłowe mówili ,że mają nagranie z w/w spotkania ,lecz powódka nie wnosiła o jego złożenie.

Inne przykłady krytyki nie zostały w bliższy sposób sprecyzowane, umiejscowione w czasie. Powódka przez wiele lat otrzymywała od dyrektora nagrody za pracę i jej praca była wysoko oceniania podczas okresowej oceny pracownika. Zdaniem sądu powyższe nie było zasadnym aby uznać zdarzenie z dnia 23.05 za uzasadniające wypowiedzenie powódce umowy o pracę.

W tym miejscu można dodać ,że sytuacja podnoszona w odpowiedzi na pozew w zakresie przyjścia w czasie choroby pracownika V. A. (1) poruszana w odpowiedzi na pozew nie została wskazana w wypowiedzeniu umowy o pracę. Należało zwrócić uwagę ,że dyrektor pozwanego zeznał ,że powódka i V. A. (1) tak zrozumiały intencje dyrektora aby pracownik przyszedł do pracy. Zatem na podstawie powyższego nie można było ocenić ,aby powódka i dyrektor pozwanego celowo wzywali świadka do pracy w czasie choroby świadka.

W zakresie absencji powódki z powodu choroby uzasadniona jest ocena ,że choroba powódki musiała zwiększyć ilość pracy dyrektora pozwanego, jeżeli dyrektor z powódką zastępowali się wzajemnie. Dyrektor A. J. (2) zeznał ,że musiał pracować po 16 godzin.

Decyzje czekały do podpisu. Świadek H. S. wskazała ,że czasami był problem z podpisaniem decyzji przez dyrektora pewnie dlatego , że dyrektor podpisywał decyzje każdego działu. Świadek B. D. pamiętała ,że powódka była chora ,wtedy decyzje zanoszono do dyrektora i czekały na podpisanie ( k.515)

Sąd wziął jednak pod uwagę także to co przedstawił dyrektor ,że zastanawiał się nad powierzeniem obowiązków zastępcy innej osobie , zatem była taka możliwość.

T. K. (k.493) był pytany przez dyrektora , gdy powódka miała problem neurologiczny czy zgodzi się pełnić obowiązki zastępcy dyrektora.

W sytuacji , gdyż choroba neurologiczna minęła to nieobecność z nią związana nie powinna już stanowić przyczyny wypowiedzenia. Potem jak zeznała powódka była operacja stawu biodrowego. Powódka jednak po powrocie ze zwolnienia nie korzystała z tego tytułu ze zwolnień lekarskich. Uzyskała zdolność do pracy. Przez rok czasu tj. Od 9.02.2017r. do 28.03.2018r. nie korzystała ze zwolnienia lekarskiego ( k.139-141) Zatem ten problem także nie powinien już stanowić przyczyny wypowiedzenia.

Sąd może rozumieć obawy pozwanego co przyszłej choroby mając na uwadze ,że powódka od 2015r. do 30.09.2020r. ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności według symbolu 05-R. Z. stopień niepełnosprawności zezwala na wykonywanie pracy ale też trzeba mieć na uwadze ,że dotyczy wyłącznie osób z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

Sąd miał też jednak na uwadze ,że jak wynika z wyroku TS C-270/16, zamieszczonego w załączniku do Komentarza pod art. 2 dyrektywy 2000/78, pracownik niepełnosprawny jest bardziej narażony na chorobę, co powinno być uwzględnione w przypadkach jego nieobecności w pracy z tej przyczyny; zrównanie choroby z niepełnosprawnością jest wykluczone.

Strony wskazały ,że niezdolności do pracy powódki w 2018r. dotyczą innych problemów zdrowotnych. W 2018r. do momentu wypowiedzenia umowy tych nieobecności było już sporo ( k.139) jednakże sąd wziął pod uwagę ,że dyrektor może i to czyni rozdysponować tą pracę na innych pracowników. Powódka przedstawiła ,że u podłoża choroby w 2018r. leży stres związany z pracą i relacja z dyrektorem pozwanego.

Zatem w tych okolicznościach do nieobecności w 2018r. należy podejść ostrożnie w zakresie przyczyny wypowiedzenia. W tym zakresie jest duża sprzeczność w zeznaniach stron.

Dyrektor zeznał ,że powódka oświadczyła mu ,że teraz sobie pochoruje, musiał zmienić już ustalone plany urlopowe. Powódka zaprzeczyła tej okoliczności.

Sąd nie dysponuje dokumentacją lekarską z leczenia z 2018r. poza jednym drukiem ZUS ZLA, więc nie może rzetelnie ocenić przyczyn choroby ani tego jak długo by trwała, czy będzie się powtarzała. Powódka w 2018r. wróciła do pracy.

Mając na uwadze ,że poprzednie choroby już minęły to choć 24 dni choroby w 2018r. to ilość znacząca , lecz w ocenie sądu jeszcze nie wystarczająca do wypowiedzenia umowy z argumentacją ,że dezorganizuje pracę Ośrodka.

Mając na uwadze powyższe okoliczności , chociaż były uchybienia w pracy powódki a także niezdolności powódki do pracy to jednak mając na uwadze powyższe rozważania , Sąd doszedł do przekonania ,że odwołanie powódki od wypowiedzenia umowy o pracę należało uznać za zasadne.

Sąd mając na uwadze art. 45 par. 1 kp zasądził na rzecz powódki odszkodowanie.

Sąd nie przywrócił powódki do pracy oraz nie zasądził wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy . Wynagrodzenie musi iść w parze z przywróceniem do pracy.

Ocena niemożliwości lub niecelowości przywrócenia do pracy (art. 45 § 2 k.p.) powinna uwzględniać także okoliczności, które wystąpiły po dokonaniu wypowiedzenia umowy o pracę (wyrok SN z 4.10.2000 r., I PKN 531/00, OSNAPiUS 2002/10, poz. 234). Jeszcze wyraźniej pogląd ten przedstawił SN w wyroku z 25.01.2001 r., I PKN 206/00, OSNAPiUS 2002/19, poz. 460, stwierdzając, że ocena ta powinna być dokumentowana według stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.). Odnosi się więc również do zdarzeń zaistniałych przed datą złożenia przez pracodawcę oświadczenia woli o rozwiązaniu stosunku pracy i nieuwzględnionych w tym oświadczeniu, jeżeli mają znaczenie dla oceny celowości lub możliwości przywrócenia pracownika do pracy (wyrok SN z 25.11.2014 r., I PK 98/14, OSNP 2016/6, poz. 67).

Strona pozwana podnosiła w pozwie i w toku procesu( k.545) ,że nie widzi możliwości dalszej pracy z powódką. Sąd wskazał podczas postępowania ,że w przypadku uznania wypowiedzenia za nieuzasadnione sąd może ocenić sprawę także w zakresie art. 45 par. 2 kp.

Sąd miał na uwadze ,że w sprawie rysował się poważny konflikt między powódką a dyrektorem. Poważny konflikt z przełożonym (wyrok z 3.04.1997 r., I PKN 63/97, OSNAPiUS 1998/3, poz. 74; wyrok z 19.11.1997 r., I PKN 374/97, OSNAPiUS 1998/17, poz. 508 )może być przyczyną uznania przywrócenia do pracy za niecelowe.

Oczywiście istotnym jest co jest podłożem konfliktu i która strona za konflikt odpowiada. O czasie zatrudnienia powódki świadek A. O. zeznała ,że powódka była zestresowana po spotkaniu z dyrektorem. Z. J. podała ( k.513v) nie układały się relacje z dyrektorem.( k.514). Świadek P. zeznała natomiast ,że powódka wyrażała niezadowolenie, że K. P. ma szczególne względy u dyrektora.( k.179v)

W toku postępowania przed sądem powódka zarzucała dyrektorowi nieprawidłowe relacje dotyczące pracownika K. P. (1) m.in. poprzez bliski kontakt dyrektora z tym pracownikiem i niezasadne awansowanie K. P..

Co do podnoszenia merytorycznych argumentów w zakresie chęci wyjaśnienia podstaw awansowania K. P. sąd nie ma zastrzeżeń. Jednak w toku postępowania widać było dezaprobatę powódki nie tylko merytoryczną. Sugestywne pytania strony powodowej w zakresie co K.P. robiła w pokoju dyrektora po godzinach , czy jeździ z nim na szkolenia dotyczyły w ocenie sądu nie tylko pracy zawodowej.

Zarzucono także powódce ,że powódka wychodziła w czasie pracy w zakresie wyjść prywatnych co odnotowywała , lecz nie informowała dyrektora ( k.546) co mogło w sposób zasadnie utrudniać współpracę między dyrekcją. Tego zarzutu powódka w toku procesu nie podważyła.

Jednak najbardziej istotne były podnoszone przez powódkę w toku procesu nieprawidłowości w zakresie pracy zawodowej dyrektora , których prawdziwości jednak powódka w toku procesu nie wykazała.

Podnoszenie na całym etapie postępowania ,że toczyły się procesy dotyczące dyrektora pozwanego , które jak wskazał nie potwierdziły podnoszonych zarzutów nie sprzyjają wzajemnemu zaufaniu ani współpracy.

Zdaniem strony powodowej ponoszenie tych okoliczności który miały miejsce wiele lat temu miało rzucić światło na osobę dyrektora( k.9, k.529) , jednak doprowadziły do eskalacji konfliktu.(k.76v) Pozwany argumentował na rozprawach ,że zbyt duży konflikt uniemożliwia w sprawie zawarcie ugody.

W myśl art. 47 ¹ kp odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki odszkodowanie w kwocie 23.304 zł stanowiącej równowartość trzymiesięcznego wynagrodzenia za pracę .

Rygor natychmiastowej wykonalności, co do kwoty 7768 zł, został nadany na podstawie art. 477 (2) § 1 k.p.c.

Sąd orzekał o kosztach pełnomocnika powódki w oparciu o art. 98 § 1 kpc i mając na uwadze przepisy par. 9 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Z uchwały SN z dnia 24.02.2011r. określonej jako zasada prawna a także z jej uzasadnienia wynika aby nie różnicować stawek bez względu na to czy roszczenie to odszkodowanie czy też przywrócenie do pracy.

Nadto stosownie do treści art. 13 ust. 1 i art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) Sąd obciążył pozwanego kosztami opłaty sądowej od wskazanej w pozwie wartości przedmiotu sporu.