Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie V Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:SSA Katarzyna Jakubowska - Pogorzelska (spr.)

Sędziowie:SA Katarzyna Polańska - Farion

SO (del.) Agnieszka Wachowicz - Mazur

Protokolant:Małgorzata Szmit

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2018 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko Szpitalowi (...) Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 15 grudnia 2016 r., sygn. akt IV C 491/16

I.  prostuje niedokładności zaskarżonego wyroku w ten sposób, że w komparycji w oznaczeniu pozwanego w miejsce słów „ Szpitalowi (...) w W.” wpisuje słowa „ Szpitalowi (...) Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w W.” oraz w sentencji wyroku w punkcie pierwszym w miejsce słów „ Szpitala (...) w W.” wpisuje słowa „ Szpitala (...) Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w W.” ;

II.  zmienia zaskarżony wyrok:

a/ w punkcie pierwszym częściowo w ten sposób, że oddala powództwo o zapłatę kwoty 161 799,50 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

-1 215,63 zł od dnia 2011-09-03 do dnia zapłaty

-2 432,72 zł od dnia 2011-09-04 do dnia zapłaty

-434,42 zł od dnia 2011-09-04 do dnia zapłaty

-3 435,97 zł od dnia 2011-07-27 do dnia zapłaty

-1 667,35 zł od dnia 2011-09-07 do dnia zapłaty

-1 667,35 zł od dnia 2011-09-13 do dnia zapłaty

-2 606,48 zł od dnia 2011-09-13 do dnia zapłaty

-347,53 zł od dnia 2011-09-13 do dnia zapłaty

-2 432,72 zł od dnia 2011-09-17 do dnia zapłaty

-347,53 zł od dnia 2011-09-17 do dnia zapłaty

-2 085,19 zł od dnia 2011-09-26 do dnia zapłaty

-38,51 zł od dnia 2011-09-27 do dnia zapłaty

-1 134,00 zł od dnia 2011-09-30 do dnia zapłaty

-1 910,91 zł od dnia 2011-10-03 do dnia zapłaty

-3 598,63 zł od dnia 2011-08-24 do dnia zapłaty

-93,74 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty

-13,78 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty

-77,20 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty

-13,78 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty

-82,72 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty

-11,03 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty

-77,20 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty

-11,03 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty

-66,17 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty

-3 382,73 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty

-2 151,36 zł od dnia 2011-10-06 do dnia zapłaty

-268,92 zł od dnia 2011-10-06 do dnia zapłaty

-1 745,37 zł od dnia 2011-10-06 do dnia zapłaty

-2 778,84 zł od dnia 2011-10-09 do dnia zapłaty

-672,30 zł od dnia 2011-10-09 do dnia zapłaty

-2 018,26 zł od dnia 2011-10-11 do dnia zapłaty

-2 958,12 zł od dnia 2011-10-12 do dnia zapłaty

-3 382,73 zł od dnia 2011-10-12 do dnia zapłaty

-2 689,20 zł od dnia 2011-10-22 do dnia zapłaty

-1 745,37 zł od dnia 2011-10-23 do dnia zapłaty

-2 241,00 zł od dnia 2011-10-29 do dnia zapłaty

-2 154,71 zł od dnia 2011-10-30 do dnia zapłaty

-1 134,00 zł od dnia 2011-10-31 do dnia zapłaty

-3 936,00 zł od dnia 2011-10-31 do dnia zapłaty

-761,94 zł od dnia 2011-11-01 do dnia zapłaty

-2 016,90 zł od dnia 2011-11.01 do dnia zapłaty

-3 841,63 zł od dnia 2011-11-03 do dnia zapłaty

-3 109,84 zł od dnia 2011-11-06 do dnia zapłaty

-1 993,61 zł od dnia 2011-11-16 do dnia zapłaty

-5 468,04 zł od dnia 2011-11-20 do dnia zapłaty

-627,48 zł od dnia 2011-11-20 do dnia zapłaty

-2 154,71 zł od dnia 2011-11-26 do dnia zapłaty

-2 241,00 zł od dnia 2011-11-27 do dnia zapłaty

-1 134,00 zł od dnia 2011-11-30 do dnia zapłaty

-2 868,48 zł od dnia 2011-12-01 do dnia zapłaty

-717,12 zł od dnia 2011-12-01 do dnia zapłaty

-3 732,75 zł od dnia 2011-12-04 do dnia zapłaty

-2 420,28 zł od dnia 2011-12-10 do dnia zapłaty

-2 047,27 zł od dnia 2011-12-11 do dnia zapłaty

-2 599,56 zł od dnia 2011-12-18 do dnia zapłaty

-717,12 zł od dnia 2011-12-18 do dnia zapłaty

-2 061,72 zł od dnia 2011-12-24 do dnia zapłaty

-1 765,91 zł od dnia 2011-12-31 do dnia zapłaty

-564,73 zł od dnia 2011-12-31 do dnia zapłaty

-1 134,00 zł od dnia 2011-12-31 do dnia zapłaty

-3 837,09 zł od dnia 2011-11-25 do dnia zapłaty

-2 976,05 zł od dnia 2012-01-08 do dnia zapłaty

-672,30 zł od dnia 2012-01-09 do dnia zapłaty

-2 133,43 zł od dnia 2012-01-11 do dnia zapłaty

-3 698,21 zł od dnia 2012-01-15 do dnia zapłaty

-231,77 zł od dnia 2012-01-17 do dnia zapłaty

-2 787,80 zł od dnia 2012-01-21 do dnia zapłaty

-663,34 zł od dnia 2012-01-21 do dnia zapłaty

-1 792,80 zł od dnia 2012-01-28 do dnia zapłaty

-1 134,00 zł od dnia 2012-01-30 do dnia zapłaty

-3 002,02 zł od dnia 2012-02-01 do dnia zapłaty

-3 721,92 zł od dnia 2012-02.01 do dnia zapłaty

-761,94 zł od dnia 2012-02-04 do dnia zapłaty

-3 092,58 zł od dnia 2012-02-04 do dnia zapłaty

-439,24 zł od dnia 2012-02-12 do dnia zapłaty

-2 465,10 zł od dnia 2012-02-12 do dnia zapłaty

-2 836,94 zł od dnia 2012-02-13 do dnia zapłaty

-2 330,64 zł od dnia 2012-02-19 do dnia zapłaty

-1 882,44 zł od dnia 2012-02-25 do dnia zapłaty

-806,76 zł od dnia 2012-02-25 do dnia zapłaty

-2 312,71 zł od dnia 2012-03-14 do dnia zapłaty

-1 134,00 zł od dnia 2012-03-14 do dnia zapłaty

-3 856,15 zł od dnia 2012-02-03 do dnia zapłaty

-1 846,58 zł od dnia 2012-03-14 do dnia zapłaty

-627,48 zł od dnia 2012-03-14 do dnia zapłaty

-3 246,29 zł od dnia 2012-03-11 do dnia zapłaty oraz o zapłatę odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 4 411,33 zł liczonych od dnia 4 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,

b/ w punkcie drugim w ten sposób, że zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz Szpitala (...) Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w W. kwotę 2 307,60 zł (dwa tysiące trzysta siedem złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  oddala apelację w pozostałym zakresie;

IV.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz Szpitala (...) Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w W. kwotę 4 045 zł (cztery tysiące czterdzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego;

V.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie kwotę 8 043,70 zł (osiem tysięcy czterdzieści trzy złote) tytułem części opłaty sądowej od apelacji, od uiszczenia której pozwany był zwolniony.

Katarzyna Polańska – Farion Katarzyna Jakubowska - Pogorzelska Agnieszka Wachowicz - Mazur

Sygn. akt V ACa 1368/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2016 r. Sąd Okręgowy w Warszawie w punkcie pierwszym zasądził od pozwanego Szpitala (...) w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 229 808,29 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot: 1 215,63 zł od dnia 2011-09-03 do dnia zapłaty, 2 432,72 zł od dnia 2011-09-04 do dnia zapłaty, 434,42 zł od dnia 2011-09-04 do dnia zapłaty, 3 435,97 zł od dnia 2011-07-27 do dnia zapłaty, 1 667,35 zł od dnia 2011-09-07 do dnia zapłaty, 1 667,35 zł od dnia 2011-09-13 do dnia zapłaty, 2606,48 zł od dnia 2011-09-13 do dnia zapłaty, 347,53 zł od dnia 2011-09-13 do dnia zapłaty, 2 432,72 zł od dnia 2011-09-17 do dnia zapłaty, 347,53 zł od dnia 2011-09-17 do dnia zapłaty, 2 085,19 zł od dnia 2011-09-26 do dnia zapłaty, 38,51 zł od dnia 2011-09-27 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2011-09-30 do dnia zapłaty, 1 910,91 zł od dnia 2011-10-03 do dnia zapłaty, 3 598,63 zł od dnia 2011-08-24 do dnia zapłaty, 93,74 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 13,78 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 77,20 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 13,78 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 82,72 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 11,03 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 77,20 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 11,03 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 66,17 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 3 382,73 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 2 151,36 zł od dnia 2011-10-06 do dnia zapłaty, 268,92 zł od dnia 2011-10-06 do dnia zapłaty, 1 745,37 zł od dnia 2011-10-06 do dnia zapłaty, 2 778,84 zł od dnia 2011-10-09 do dnia zapłaty, 672,30 zł od dnia 2011-10-09 do dnia zapłaty, 2 018,26 zł od dnia 2011-10-11 do dnia zapłaty, 2 958,12 zł od dnia 2011-10-12 do dnia zapłaty, 3 382,73 zł od dnia 2011-10-12 do dnia zapłaty, 2 689,20 zł od dnia 2011-10-22 do dnia zapłaty, 1 745,37 zł od dnia 2011-10-23 do dnia zapłaty, 2 241,00 zł od dnia 2011-10-29 do dnia zapłaty, 2 154,71 zł od dnia 2011-10-30 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2011-10-31 do dnia zapłaty, 3 936,00 zł od dnia 2011-10-31 do dnia zapłaty, 761,94 zł od dnia 2011-11-01 do dnia zapłaty, 2 016,90 zł od dnia 2011-11.01 do dnia zapłaty, 3 841,63 zł od dnia 2011-11-03 do dnia zapłaty, 3 109,84 zł od dnia 2011-11-06 do dnia zapłaty, 1 993,61 zł od dnia 2011-11-16 do dnia zapłaty, 5 468,04 zł od dnia 2011-11-20 do dnia zapłaty, 627,48 zł od dnia 2011-11-20 do dnia zapłaty, 2 154,71 zł od dnia 2011-11-26 do dnia zapłaty, 2 241,00 zł od dnia 2011-11-27 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2011-11-30 do dnia zapłaty, 2 868,48 zł od dnia 2011-12-01 do dnia zapłaty, 717,12 zł od dnia 2011-12-01 do dnia zapłaty, 3 732,75 zł od dnia 2011-12-04 do dnia zapłaty, 2 420,28 zł od dnia 2011-12-10 do dnia zapłaty, 2 047,27 zł od dnia 2011-12-11 do dnia zapłaty, 2 599,56 zł od dnia 2011-12-18 do dnia zapłaty, 717,12 zł od dnia 2011-12-18 do dnia zapłaty, 2 061,72 zł od dnia 2011-12-24 do dnia zapłaty, 1 765,91 zł od dnia 2011-12-31 do dnia zapłaty, 564,73 zł od dnia 2011-12-31 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2011-12-31 do dnia zapłaty, 3 837,09 zł od dnia 2011-11-25 do dnia zapłaty, 2 976,05 zł od dnia 2012-01-08 do dnia zapłaty,672,30 zł od dnia 2012-01-09 do dnia zapłaty, 2 133,43 zł od dnia 2012-01-11 do dnia zapłaty, 3 698,21 zł od dnia 2012-01-15 do dnia zapłaty, 231,77 zł od dnia 2012-01-17 do dnia zapłaty, 2 787,80 zł od dnia 2012-01-21 do dnia zapłaty, 663,34 zł od dnia 2012-01-21 do dnia zapłaty, 1 792,80 zł od dnia 2012-01-28 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2012-01-30 do dnia zapłaty, 3 002,02 zł od dnia 2012-02-01 do dnia zapłaty, 3 721,92 zł od dnia 2012-02.01 do dnia zapłaty, 761,94 zł od dnia 2012-02-04 do dnia zapłaty, 3 092,58 zł od dnia 2012-02-04 do dnia zapłaty, 439,24 zł od dnia 2012-02-12 do dnia zapłaty, 2 465,10 zł od dnia 2012-02-12 do dnia zapłaty, 2 836,94 zł od dnia 2012-02-13 do dnia zapłaty, 2 330,64 zł od dnia 2012-02-19 do dnia zapłaty, 1 882,44 zł od dnia 2012-02-25 do dnia zapłaty, 806,76 zł od dnia 2012-02-25 do dnia zapłaty, 2 312,71 zł od dnia 2012-03-14 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2012-03-14 do dnia zapłaty, 3 856,15 zł od dnia 2012-02-03 do dnia zapłaty, 1 846,58 zł od dnia 2012-03-14 do dnia zapłaty, 627,48 zł od dnia 2012-03-14 do dnia zapłaty, 3 246,29 zł od dnia 2012-03-11 do dnia zapłaty, 2 391,60 zł od dnia 2012-06-17 do dnia zapłaty, 690,23 zł od dnia 2012-06-19 do dnia zapłaty, 1 998,97 zł od dnia 2012-06-24 do dnia zapłaty, 2 836,94 zł od dnia 2012-06-27 do dnia zapłaty, 609,55 zł od dnia 2012-06-30 do dnia zapłaty, 2 348,57 zł od dnia 2012-06-30 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2012-06-30 do dnia zapłaty, 466,13 zł od dnia 2012-07-08 do dnia zapłaty, 2 671,27 zł od dnia 2012-07-08 do dnia zapłaty, 3 002,02 zł od dnia 2012-07-08 do dnia zapłaty, 2 689,20 zł od dnia 2012-07-14 do dnia zapłaty, 3 109,84 zł od dnia 2012-07-14 do dnia zapłaty, 573,70 zł od dnia 2012-07-21 do dnia zapłaty, 2 241,00 zł od dnia 2012-07-21 do dnia zapłaty, 2 154,71 zł od dnia 2012-07-25 do dnia zapłaty, 2 241,00 zł od dnia 2012-07-30 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2012-07-31 do dnia zapłaty, 699,19 zł od dnia 2012-08-04 do dnia zapłaty, 2 796,77 zł od dnia 2012-08-04 do dnia zapłaty,3 856,15 zł od dnia 2012-08-04 do dnia zapłaty, 2 837,69 zł od dnia 2012-08-05 do dnia zapłaty, 322,70 zł od dnia 2012-08-07 do dnia zapłaty,1 918,30 zł od dnia 2012-08-07 do dnia zapłaty, 3 002,02 zł od dnia 2012-08-15 do dnia zapłaty, 493,02 zł od dnia 2012-08-18 do dnia zapłaty, 3 137,40 zł od dnia 2012-08-18 do dnia zapłaty, 2 291,16 zł od dnia 2012-08-22 do dnia zapłaty, 3 288,39 zł od dnia 2012-08-29 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2012-08-30 do dnia zapłaty, 3 731,76 zł od dnia 2012-07-24 do dnia zapłaty, 64,80 zł od dnia 2012-09-03 do dnia zapłaty, 53,14 zł od dnia 2012-09-03 do dnia zapłaty, 20,30 zł od dnia 2012-09-03 do dnia zapłaty, 2 221,56 zł od dnia 2012-09-08 do dnia zapłaty, 3 907,71 zł od dnia 2012-08-23 do dnia zapłaty, a także odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 4 411,33 zł liczone od dnia 2016-01-04 do dnia zapłaty. W punkcie drugim Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 25 908 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 14 400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i kwotę 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Powyższy wyrok zapadł po dokonaniu przez Sąd Okręgowy następujących ustaleń faktycznych i rozważań prawnych:

W rezultacie przeprowadzonych postępowań przetargowych strony tj. (...) sp. z o.o. w W. oraz Szpital (...) w W. zawarli w dniach 16 czerwca 2010 r. oraz 21 czerwca 2011 r. umowy o dostawę tlenu medycznego ciekłego wraz z dzierżawą butli i transportem do Szpitala. Przedmiotowe umowy zawarte zostały na okresy po 12 miesięcy. W czasie współpracy powód dostarczał pozwanemu przedmiot umów i wystawiał sukcesywnie faktury VAT, za które pozwany zobowiązał się uiszczać należności w terminie 60 dni od daty doręczenia każdej z faktur.

W dniu 19 września 2011 r. powód zawarł ze spółką (...) S.A. w Ł. umowę, na mocy której spółka (...) S.A. zobowiązała się do poręczenia wymagalnych zobowiązań jednostek służby zdrowia (w tym pozwanego Szpitala) do kwoty 1 448 531,15 zł.

Następnie w dniach 15 marca 2012 r. oraz 18 września 2012 r. (...) Sp. z o.o. w W. zawarł ze spółką (...) S.A. umowy gwarancyjne w wyniku, których spółka (...) S.A. zobowiązała się do przeprowadzenia tzw. restrukturyzacji wierzytelności powoda, polegającej na podjęciu wszelkich czynności prawnych i faktycznych mających na celu odzyskanie wierzytelności (...) Sp. z o.o. w W. wraz z należnymi odsetkami za opóźnienie. Przedmiotowe umowy przewidywały, że spółka (...) S.A. nabędzie roszczenie wobec dłużników powoda (w tym pozwanego) z tytułu niezapłaconych faktur VAT.

Początkowo pozwany Szpital zalegał z płatnością na rzecz powoda za faktury VAT wystawione w latach 2011-2012 na łączną kwotę 157 328,17 zł. W kwietniu 2012 r. Szpital otrzymał od powoda informację o spłacie ww. zobowiązania przez spółkę (...) S.A., zaś we wrześniu 2012 r. informację o spłacie przez ww. Spółkę zobowiązań na kwotę 68 068,79 zł (pozostałe faktury VAT za lata 2011-2012).

W związku z powyższym próbę wyegzekwowania niespłaconej należności od pozwanego Szpitala podjęła spółka (...) S.A. Podjęte w tym kierunku działania okazały się nieskuteczne, bowiem wyrokiem z 17 kwietnia 2014 r. Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo spółki (...) S.A. w Ł., stwierdzając brak legitymacji czynnej Spółki w sprawie (sygn. akt IV C 460/13), a następnie Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 28 maja 2015r. oddalił apelację spółki (...) S.A. (sygn. akt VI ACa 1433/14).

Równolegle powód (...) Sp. z o.o. wystąpił do Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z wnioskiem o zawezwanie pozwanego Szpitala do próby ugodowej co do części wymagalnych wierzytelności za 2012 r. oraz zawarł z pozwanym szereg porozumień, określających warunki spłaty przez Szpital zaległych wierzytelności za lata 2013-2015.

Ponieważ Szpital (...) w W. ostatecznie nie uiścił na rzecz pozwanego należności za faktury VAT wystawione w latach 2011-2012 na łączną kwotę 225396,96 zł, powód wystąpił do tut. Sądu z pozwem o zapłatę ww. kwoty, którą powiększył o skapitalizowane odsetki w wysokości 4 411,33 zł.

Sąd Okręgowy oddalił wnioski dowodowe pozwanego w postaci: zobowiązania powodowej Spółki do przedłożenia do akt wszelkich umów zawartych pomiędzy powodem a spółką (...) S.A. w Ł. oraz dokumentów księgowych, bankowych i finansowych, obrazujących przepływy finansowe pomiędzy ww. podmiotami za lata 2012 – 2015, a także dowód w postaci przesłuchania świadka K. M., albowiem przeprowadzenie przedmiotowych dowodów było nieistotne do podjęcia merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy wskazał, że pozwany pozostawał w zwłoce z płatnością za faktury wystawione w latach 2011-2012 i okoliczność ta spowodowała uruchomienie procedury w ramach łączących strony umów poręczenia i gwarancji.

Zdaniem Sądu Okręgowego nie mógł mieć zastosowania powołany przez pozwanego przepis art. 356 § 2 k.c., gdyż działanie spółki (...) S.A. należało poczytywać nie jako spełnienie świadczenia za dłużnika, a jedynie jako realizację zobowiązania, wynikającą z umowy poręczenia / gwarancji (tak wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2010 r., IV CSK 239/10). Nadto ewentualny przelew wierzytelności nie mógł rodzić żadnych skutków prawnych wobec osób trzecich, w tym wobec pozwanego Szpitala, bowiem - jak ustalono - spółka (...) S.A. nie uczestniczyła w wykonaniu zamówienia publicznego na rzecz pozwanego, a jej rola - zgodnie z łączącymi ww. podmioty umowami - sprowadzała się wyłącznie do poręczenia, względnie restrukturyzacji wierzytelności.

Sąd Okręgowy miał na uwadze, że kwestia ważności ww. umów nie była sporna między stronami postępowania i została przesądzona w sprawie z powództwa spółki (...) S.A. (sygn. akt IV C 460/13), jednak wbrew stanowisku pozwanego nieważność tych umów nie skutkowała wygaśnięciem zobowiązania po stronie pozwanego Szpitala. Wygaśnięcie to wiązałoby się bowiem z koniecznością oddalenia powództwa, a to z kolei doprowadziłoby do sytuacji, w której pozwany Szpital otrzymałby za darmo środki medyczne o wartości blisko 230 000 zł.

Pozwany, otrzymując pisma z informacją o spłacie wierzytelności przez spółkę (...) S.A., liczył się z obowiązkiem zapłaty, gdyż przedmiotowe pisma nie stanowiły oświadczeń o zwolnieniu pozwanego z długu, a informację o zmianie wierzyciela.

Za nieuprawdopodobnioną Sąd Okręgowy uznał okoliczność zrzeczenia się przez (...) Sp. z o.o. objętych pozwem roszczeń, skoro po pierwsze w żadnym z przedłożonych do akt porozumień nie ma informacji o tym, by powód zrzekł się przysługujących mu względem pozwanego Szpitala należności za lata 2011-2012, a po drugie porozumienia te określały warunki spłaty wymagalnych wierzytelności za lata 2013-2015, zaś zrzeczeniem objęte zostały w nich jedynie odsetki.

W ocenie Sąd Okręgowego, nie zasługiwał na uwzględnienie zgłoszony w sprzeciwie od nakazu zapłaty zarzut przedawnienia roszczeń, gdyż w sprawie doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia. Wprawdzie przed upływem terminu przedawnienia, w celu wyegzekwowania objętych niniejszym postępowaniem należności, wystąpiła spółka (...) S.A. (pozew w sprawie o sygn. akt IV C 460/13, uprzednio sygn. akt IV Nc 413/12 został wniesiony w listopadzie 2012 r.), niemniej jednak, zdaniem Sądu Okręgpwego, skutek dokonania ww. czynności należało odnieść bezpośrednio do powoda, który nie był świadomy nieważności zawartych ze spółką (...) S.A. umów, ani tego, że pomiędzy nim a ww. spółką nie doszło do przelewu wierzytelności. Ponieważ dopiero z chwilą uprawomocnienia się wyroku w sprawie o sygn. akt IV C 460/13 było wiadome, że powód powinien osobiście dochodzić roszczeń za faktury wystawione pozwanemu w latach 2011 – 2012, Sąd pierwszej instancji przyjął, że bieg terminu przedawnienia zaczął biec na nowo w stosunku do ww. roszczeń od 28 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy nie uwzględnił także zgłoszonego w sprawie przez pozwanego zarzutu braku poprzedzenia drogi sądowej negocjacjami, podnosząc, że działanie pozwanego jest wyrazem przyjętej przez niego taktyki procesowej, policzonej na wydłużenie postępowania w sprawie. Wskazał, że pozwany ani nie reagował na wezwania do zapłaty należności, ani nie zgłosił propozycji rozłożenia zasądzonego roszczenia na raty.

O odsetkach ustawowych Sąd Okręgowy orzekł zgodnie z art. 481 k.c.

O kosztach postępowania Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zastosowania w sprawie określonej w art. 102 k.p.c. zasady, uznając, że powód nie może być obciążany skutkami wadliwie funkcjonującego systemu służby zdrowia. Nadto, stanął na stanowisku, że notoryczne niewywiązywanie się pozwanego ze zobowiązań wymusza na kontrahentach konieczność dochodzenia swoich praw na drodze sądowej.

Pozwany zaskarżył wyrok w całości, zarzucając:

1. naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art. 233 § 1 k.p.c. mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegające na niedopełnieniu przez Sąd 1 instancji obowiązku pełnego, rzetelnego i wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności pominięciu przy ocenie tego materiału istotnych okoliczności faktycznych wskazanych w toku postępowania przez stronę pozwaną, gdzie pozwany podnosił szereg merytorycznych i prawnych argumentów wskazujących na fakt. iż - wobec zaspokojenia powoda tj. zapłaty przez (...) S.A. za konkretne faktury wystawione przez powoda na rzecz Szpitala (fakt przyznany przez (...) S.A. m.in. w treści pozwu oraz w złożonych do akt dokumentach) - nie ulega wątpliwości, że faktycznym beneficjentem wszelkich wpłat na rzecz zaspokojenia powoda nie jest ten podmiot, ale (...) S.A. tym bardziej, że do czasu zakończenia postępowania przed Sądem 1 instancji powód nie przedstawił dokumentu potwierdzającego zwrot na rzecz (...) S.A. otrzymanej przez kontrahenta Szpitala kwoty za faktury wystawione na-rzecz pozwanego, co w konsekwencji winno skutkować przyjęciem, iż zobowiązanie Szpitala względem powoda wygasło na podstawie art. 356 § 1 i 2 k.c. przy czym zapłata przez podmiot trzeci za zobowiązania Szpitala (zresztą bez wiedzy Szpitala) ma charakter faktyczny i rodzi określone skutki prawne (bez względu, czy do zapłaty za zobowiązania Szpitala przez (...) S.A. doszło w wykonaniu umowy z powodem czy nie - jak też, czy ostatecznie umowa ta uznana zostanie za ważną, czy nie), czego zarówno powód jak też (...) S.A. jako podmioty profesjonalne mają pełną świadomość, także w zakresie ryzyka związanego ze stosowaniem konstrukcji mogących stać w sprzeczności z dyspozycją art. 54 ust. 5 ustawy o działalności leczniczej, a wcześniej art. 53 ust. 6 i 7 ustawy o ZOZ), co znalazło odzwierciedlenie w wyrokach Sądu Okręgowego w Warszawie IV Wydziału Cywilnego w sprawie o sygn. akt IV C 1047/14, jak też w wyrokach w sprawie IV C 1195/14 z dnia 2 września 2015r. i IV C 1232/14 z dnia 2 września 2015r. oraz IV C 1077/14, IV C 1065/14, IV C 1203/14 w podobnym stanie faktycznym i prawnym (Sąd Okręgowy w niektórych z tych wyroków oddalił powództwa zarówno (...) S.A. jak też występującego po stronie powodowej kontrahenta - m.in. IV C 1065/15, IV C 1232/14, IV C 1195/14) - w podobnym tonie wypowiadał się także SN w wyroku I CSK 486/15 wskazując, że można skutecznie dokonać zapłaty za zobowiązania Szpitala w ramach tzw. finansowania w wykonaniu umowy konsorcjum (zakwestionowanej przez SN), bowiem czym innym jest kwestia zapłaty za cudzy dług (w tym względzie brak jest ograniczeń wynikających z art. 54 ustawy o działalności leczniczej), a czym innym możliwość regresu przez spłacającego (w tym zakresie skuteczność regresu związana jest z uzyskaniem zgody organu założycielskiego Szpitala).

2.  naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art. 233 § 1 k.p.c. mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegające na niedopełnieniu przez Sąd I instancji obowiązku pełnego, rzetelnego i wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności pominięciu przy ocenie tego materiału istotnych okoliczności faktycznych wskazanych w toku postępowania przez stronę pozwaną, gdzie pozwany podnosił szereg merytorycznych i prawnych argumentów wskazujących na fakt, iż powód został w całości zaspokojony przez podmiot trzeci - spółkę (...) S.A. i tym samym roszczenie powoda względem pozwanego wygasło, przy czym działanie spółki (...) S.A. polegające na zapłacie za zobowiązania Szpitala (bez względu na to, czy umowa o współpracy zostanie uznana za ważną, czy nie) należy traktować jako mające na celu spełnienie świadczenia za Szpital w rozumieniu art. 356 § 1 i 2 k.c. tym bardziej, że także powód traktował tę wpłatę dokonaną przez (...) S.A. jako spełnienie zobowiązania przez Szpital (w tym względzie cel i zamiar zarówno powoda jak też (...) S.A. nie może budzić wątpliwości), przy czym powód nie rozliczył się z (...) S.A. z otrzymanych kwot i tym samym w dacie wyrokowania jest zaspokojony w całości.

3.  naruszenie prawa procesowego w postaci art. 233 k.p.c. i 232 k.p.c. oraz 278 k.p.c. jak też 227 k.p.c. mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegające na tym, iż Sąd I instancji uwzględniając powództwo nie zbadał istotnych okoliczności sprawy, w szczególności w zakresie dotyczącym legitymacji procesowej powoda w sytuacji, w której umowa pomiędzy (...) S.A. i powodem została zawarta w celu dokonania zapłaty za zobowiązania Szpitala, przy czym - wobec okoliczności wskazanych w pkt 1 i 2 - rzeczywistym beneficjentem ewentualnych wpłat na rzecz powoda nie jest powód (gdyż ten został wcześniej zaspokojony), ale (...) S.A. co winno być przedmiotem ustaleń Sądu 1 instancji z urzędu (sąd w myśl zapisów umowy z urzędu obowiązany jest badać sprawę pod kątem istnienia legitymacji procesowej).

4.  naruszenie prawa procesowego w rozumieniu art. 328 § 2 k.p.c. mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegające na tym, iż Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ograniczył się jedynie do lakonicznego stwierdzenia, iż dochodzone w sprawie wierzytelności nie zostały przeniesione na (...) S.A. a świadczenie nie zostało spełnione za pozwanego, podczas gdy okoliczności wskazane w pkt I, 2 i 3 przeczą temu stanowisku.

5.  naruszenie prawa procesowego w rozumieniu art. 227 k.p.c. w związku z art. 258 § 1 k.p.c. co miało istotny wpływ na treść orzeczenia, polegające na oddaleniu wniosków dowodowych strony pozwanej w zakresie dotyczącej m.in. tzw. lustracji finansowej dotyczącej stosunków gospodarczych pomiędzy powodem i (...) S.A. w sytuacji, w której przeprowadzenie tych dowodów ma kluczowe znaczenie dla ustalenia w sprawie prawdy obiektywnej (co jest podstawą każdego postępowania sądowego), w szczególności wykazania zapłaty przez (...) S.A. zobowiązań Szpitala na rzecz powoda i zaksięgowania tych należności przez powoda jako zapłata za faktury wystawione Szpitalowi i tym samym wygaśnięciem zobowiązania względem powoda.

6.  naruszenie prawa materialnego w postaci art. 5 k.c. poprzez niezastosowanie tego przepisu oraz naruszenie prawa materialnego w postaci w art. 353' k.c. poprzez niewłaściwą wykładnię w sytuacji, w której ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego ewidentnie wynika, iż działanie powoda związane z zawarciem ze spółką (...) S.A. umowy było nakierowane na osiągnięcie skutku w postaci zapłaty za zobowiązania Szpitala przez (...) S.A. i tym samym w rzeczywistości zaspokojenia powoda, przy czym powód występujący formalnie jako strona dochodzi zapłaty nie na swoja rzecz (gdyż zapłatę za faktury wystawione Szpitalowi już otrzymał od (...) S.A.), ale de facto na rzecz (...) S.A.

7.  naruszenie prawa materialnego w postaci art. 58 § 1 i 2 k.c. poprzez niezastosowanie tego przepisu w sytuacji, w której - wobec istnienia w ustawie (art. 54 ust. 5 ustawy o działalności leczniczej, a wcześniej art. 53 ust. 6 i 7 ustawy o ZOZ) zakazu dokonywania jakichkolwiek czynności skutkujących obrotem wierzytelnościami szpitalnymi oraz orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie IV Wydziału Cywilnego w sprawach powołanych w pkt 1 (w podobnym stanie faktycznym i prawnym, w tym w których oddalana były powództwa zarówno (...) S.A. jak też występujących po stronie powodowej kontrahentów w związku z zapłatą zobowiązań Szpitala przez (...) S.A.), jak też orzeczenia Sądu Najwyższego m.in. w sprawie I CSK 486/15 wskazującego iż możliwa jest skuteczna zapłata za zobowiązania Szpitala w ramach tzw. finansowania.

8.  naruszenie prawa materialnego w postaci art. 65 § 1 i 2 k.c. poprzez niezastosowanie tego przepisu w sytuacji, w której oświadczenia stron należy analizować w zakresie zamiaru i celu, jakim kierowały się strony składając to oświadczenie, co - wobec zapisów umowy zawartej pomiędzy powodem i (...) S.A. oraz działań (...) S.A. polegających na zapłacie za zobowiązania Szpitala świadczy jednoznacznie, że celem powoda nie jest uzyskanie świadczenia na swoją rzecz, ale na rzecz (...) S.A. jako faktycznego beneficjenta płatności.

9.  naruszenie art. 54 ust. 5 ustawy o działalności leczniczej oraz 53 ust. 6 ustawy o ZOZ poprzez błędną wykładnię tych przepisów w sytuacji, w której dokonanie jakiejkolwiek czynności polegającej na faktycznej spłacie wierzytelności skutkuje wygaśnięciem zobowiązania między powodem i pozwanym, a uzyskanie przez (...) S.A. statusu beneficjenta wpłat wymaga ustawowo uzyskania zgody organu założycielskiego pozwanego, co w niniejszej sprawie nie zostało dokonane, przy czym brak uzyskania takiej zgody nie wpływa na skuteczność dokonanej przez (...) S.A. czynności w postaci zapłaty za zobowiązania Szpitala wobec powoda.

10.  naruszenie art. 356 § 1 i 2 k.c. poprzez błędną wykładnię tego przepisu w sytuacji, w której nie ulega wątpliwości, że (...) S.A. dokonując spłaty na rzecz powoda działał za dłużnika, co znajduje potwierdzenie m.in. w oświadczeniu złożonym przez (...) S.A. w treści pozwu oraz dokumentach znajdujących się w aktach sprawy i tym samym zobowiązanie pomiędzy powodem i pozwanym wygasło, przy czym powód nie wykazał, że zwrócił (...) S.A. otrzymane środki, a brak możliwości dochodzenia przez (...) S.A. należności na swoją rzecz nie ma wpływu na skuteczność dokonanej przez (...) S.A. zapłaty za Szpital (skoro w ramach zakwestionowanej przez SN konstrukcji konsorcjum oraz w ramach tzw. finansowania można skutecznie zapłacić za Szpital, to tym bardziej w niniejszej sprawie, gdzie oświadczenie (...) S.A,. i powoda było wyraźne).

11.  naruszenie prawa materialnego w postaci art. 123 § 1 1 k.c. w związku z art. 5 k.c. w związku z art. 554 k.c. poprzez błędną wykładnię tych przepisów i przyjęcie, że wystąpienie przeciwko pozwanemu na drogę sądową przez spółkę (...) S.A. w sprawie o sygn. IV C 460/13 winno skutkować przerwaniem biegu terminu przedawnienia roszczeń powoda względem pozwanego, w sytuacji w której skutek w postaci przerwania przedawnienia może być osiągnięty jedynie przez czynności podjęte bezpośrednio na linii wierzyciel - dłużnik i nie można ich odnosić do jakichkolwiek działań podmiotu trzeciego, które miałyby skutkować przerwaniem przedawnienia roszczenia wierzyciela względem dłużnika;

12.  naruszenie prawa procesowego w postaci art. 102 k.p.c. oraz art. 98 § 1 k.p.c. mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegające na tym, iż Sąd 1 nie uwzględnił wniosku o odstąpienie od obciążania pozwanego kosztami procesu w sytuacji, w której bezsprzecznie zachodzą przesłanki do uwzględnienia powyższego wniosku w niniejszej sprawie.

13.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego wyroku, którym miał wpływ na treść tego orzeczenia w sytuacji gdy w rzeczywistości powód formalnie występując jako strona postępowania został wcześniej w całości zaspokojony finansowo w zakresie należności objętych postępowaniem przez (...) S.A. i tym samym faktycznie dochodzi należności nie na swoją rzecz, ale na rzecz podmiotu trzeciego, który spełnił świadczenie za pozwanego.

W oparciu o powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie powództwa w całości oraz odstąpienie od obciążania pozwanego kosztami procesu, względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy w tej części do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji wraz z pozostawieniem temu Sądowi kwestii rozstrzygnięcia o kosztach postępowania.

Powód domagał się oddalenia apelacji oraz zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego jest uzasadniona jedynie w zakresie wynikającym z częściowo skutecznie podniesionego zarzutu przedawnienia roszczenia.

W pierwszej kolejności należy jednak wskazać, że nietrafne były zarzuty naruszenia art. 232 k.p.c., art 278 k.p.c., art. 227 k.p.c. w związku z art. 258 § 1 k.p.c., które mogłyby zostać uznane za uzasadnione, gdy wskazane w ich treści naruszenie przepisów procesowych pozostawałoby w związku z treścią wydanego orzeczenia. W okolicznościach niniejszej sprawy nie zostało wykazane, ażeby doszło do naruszenia któregokolwiek z powołanych przez skarżącego przepisów, po drugie, brak jest podstaw do stwierdzenia tego rodzaju związku.

Zgodnie z art. 227 k.p.c. przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie, przy czym istotność faktów, jako przedmiot dowodu, powinna być oceniana w kontekście wskazanych w pozwie okoliczności uzasadniających powództwo (art. 187 § 1 pkt 2 k.p.c.) oraz ich znaczenia prawnego, bowiem to przepisy prawa materialnego wyznaczają zakres koniecznych dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleń faktycznych. Przepisy prawa materialnego mają też decydujące znaczenie dla oceny, czy określone fakty, jako ewentualny przedmiot dowodu, mają wpływ na treść orzeczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 2000 r., I CKN 975/98, Lex nr 50825).

Sąd Okręgowy ustalił wszystkie istotne i konieczne dla rozstrzygnięcia sprawy elementy stanu faktycznego i nie miał obowiązku prowadzenia postępowania dowodowego ponad potrzebę procesową, którą, zgodnie z art. 217 § 3 k.p.c., wyznacza dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1998 r., II CKN 554/97, OSNP 1999/5/180, z dnia 18 kwietnia 2012 r., II PK 197/11, LEX nr 1216857, 11 marca 2016 r., I CSK 144/15, LEX nr 2030469).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy został prawidłowo oceniony pod kątem przesłanek o jakich mowa w art. 233 § 1 k.p.c., zaś z uzasadnienia apelacji nie wynika, ażeby Sąd Okręgowy w jakimkolwiek zakresie wykroczył poza kryteria doświadczenia życiowego lub logicznego rozumowania. Ogólnikowe wskazywanie przez skarżącego na naruszenie obowiązku pełnego, rzetelnego i wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności pominięcie przy ocenie tego materiału istotnych okoliczności faktycznych wskazanych w toku postępowania przez stronę pozwaną, gdzie pozwany podnosił szereg merytorycznych i prawnych argumentów wskazujących na fakt zaspokojenia powoda, należy uznać za oderwane od powołanych przepisów procesowych i nieprzekonujące.

Stanowisko skarżącego w znacznej mierze sprowadza się tak naprawdę do kwestionowania oceny prawnej wyrażonej przez Sąd Okręgowy na gruncie art. 356 § 2 k.c., w związku z czym nie może odnieść oczekiwanego przez skarżącego skutku w postaci podważenia dokonanej oceny dowodów i poczynionych ustaleń faktycznych.

Nietrafny jest zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c., gdyż uzasadnienie zaskarżonego wyroku spełnia wymagania określone w tym przepisie, w szczególności zawiera wskazanie zarówno podstawy faktycznej, jak i podstawy prawnej wydanego przez Sąd I instancji orzeczenia. Nie każda wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić podstawę do formułowania zarzutu naruszenia art. 328 § 2 k.p.c., ale tylko szczególnie istotna, czyli powodująca, że na podstawie uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia Sąd II instancji nie byłby w stanie stwierdzić, jaki stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił i jakie przepisy prawa materialnego do jego oceny zastosował, a tego typu wadliwości uzasadnienie nie zawiera (por. orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2009 r., I UK 129/09, LEX nr 558286, z dnia 30 września 2008 r., II UK 385/07, Lex nr 741082 oraz z dnia 26 listopada 1999 r., III CKN 460/98, OSNC 2000/5/100).

Przechodząc zaś do oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego, należy uznać, że skarżący częściowo trafnie zarzucił Sądowi Okręgowemu naruszenie art. 123 § 1 pkt. 1 k.c. przez przyjęcie, że wystąpienie przeciwko pozwanemu na drogę sądową przez spółkę (...) S.A. skutkowało przerwaniem biegu przedawnienia roszczeń przysługujących powodowi względem pozwanego.

Wprawdzie zarzut ten nie znalazł rozwinięcia w uzasadnieniu apelacji, tym niemniej, sąd odwoławczy nie jest związany zarzutami naruszenia prawa materialnego, ani sposobem ich sformułowania, a wiążą go jedynie zarzuty procesowe. Dlatego też wszelkie uchybienia Sądu pierwszej instancji w zakresie stosowania prawa materialnego, Sąd odwoławczy winien rozważyć niezależnie od argumentacji przytoczonej pozwanego.

W tym kontekście za całkowicie błędny należy uznać pogląd Sądu Okręgowego, że skutek dokonania czynności procesowej obejmującej wytoczenie powództwa przez (...) S.A. w sprawie o sygn. IV C 460/13 można odnieść bezpośrednio do powoda, z tego względu, że nie był on świadomy nieważności zawartych ze spółką (...) umów, ani tego, że pomiędzy nim a wspomnianą spółką nie doszło do ważnego i skutecznego przelewu wierzytelności.

Przede wszystkim należy mieć na uwadze, że powództwo w sprawie o sygn. IV C 460/13 zostało wytoczone przez spółkę (...) S.A. w imieniu własnym i na swoją rzecz, nie zaś na rzecz (...) Sp. z o.o. w oparciu o udzielone przez tę spółkę pełnomocnictwo i w jej imieniu, z powołaniem się na przysługujące spółce (...) S.A. względem Szpitala (...) roszczenie regresowe.

Po drugie, podzielając pogląd Sądu Okręgowego co do nieważności umowy poręczenia oraz umowy gwarancyjnej - z odwołaniem się do treści o art. 54 ust. 5 i 6 ustawy o działalności leczniczej - trzeba dojść do wniosku, że jakiekolwiek czynności podejmowane przez (...) S.A. w oparciu o nieważną umowę, w tym również wytoczenie powództwa o zapłatę, nie mogły wywrzeć skutków dla (...) Sp. z o.o. i powodować przerwanie biegu przedawnienia przysługującej tej spółce wierzytelności.

Po trzecie wreszcie, nie może budzić wątpliwości, że nie zachodziła sytuacja solidarności po stronie wierzycieli, co mogłoby przemawiać za przyjęciem wzajemnej reprezentacji z punktu widzenia przysługujących (...) S.A. i (...) Sp. z o.o. względem pozwanego roszczeń.

W świetle powyższego całkowicie nieuprawnione było więc uznanie, że wytoczenie powództwa przez podmiot nieposiadający legitymacji procesowej czynnej (podmiot nieuprawniony) może wywrzeć jakikolwiek skutek względem podmiotu, który taką legitymację posiada (podmiotu uprawnionego).

Przykładem prawidłowego rozumienia związku pomiędzy występowaniem legitymacji procesowej czynnej a przerwaniem biegu zasiedzenia, co należy odnosić także do przerwania biegu przedawnienia, jest uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 kwietnia 2018r. ( III CZP 100/17 LEX nr 2473), w której stwierdzono, że wytoczenie powództwa o wydanie nieruchomości przez osobę niebędącą jej właścicielem przeciwko posiadaczowi samoistnemu nie przerywa biegu zasiedzenia przez niego własności tej nieruchomości (art. 123 § 1 pkt 1 w zw. z art. 175 k.c.). Podobnie w postanowieniu z dnia 5 czerwca 2018r. (IV CSK 30/18 ) Sąd Najwyższy stwierdził, że jeżeli czynność została podjęta przez osobę materialnie do tego nieuprawnioną, zasiedzenie nie ulega przerwie. W konsekwencji nie przerywa biegu zasiedzenia czynność podjęta bezpośrednio przez osobę trzecią zainteresowaną nieruchomością lub przerwaniem biegu zasiedzenia, ale niebędącą właścicielem nieruchomości, przeciwko posiadaczowi samoistnemu.

Analogiczny pogląd, aczkolwiek na tle relacji łączących wierzycieli solidarnych, wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 marca 2018r. (V CSK 368/17 LEX nr 2499990) wskazując, że skoro wspólnicy spółki cywilnej nie są wierzycielami solidarnymi, wniesienie pozwu przez jednego z nich i na jego rzecz nie powoduje przerwania biegu przedawnienia w stosunku do drugiego. Skutek taki wywiera jedynie skuteczne dokonanie takiej czynności. W orzecznictwie Sądu Najwyższego jednolicie przyjmuje się, że pozew został wniesiony skutecznie, gdy uczyniła to osoba, której przysługuje czynna legitymacja prawnomaterialna oraz zdolność sądowa i procesowa. Chodzi więc o sytuację, w której pozew wnosi osoba uprawniona przeciwko osobie zobowiązanej. Przerwanie następuje zatem w podmiotowych i przedmiotowych granicach czynności podjętej przez wierzyciela: dotyczy tego roszczenia, które jest zabezpieczone, dochodzone, ustalane lub egzekwowane, jest skuteczne przeciwko osobie, wobec której kieruje się czynność i z korzyścią na rzecz osoby dokonującej czynności. Te przesłanki istotne dla spowodowania skutku przerwy terminu przedawnienia należy odnosić do chwili wytoczenia powództwa, gdyż skuteczne wniesienie pozwu przez osobę do tego wówczas uprawnioną powoduje skutek określony w art. 123 § 1 pkt 1 k.c. (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 27 maja 1992 r., III CZP 60/92, postanowienia Sądu Najwyższego z dnia września 2009 r., I CSK 99/09, OSNC-ZD 2010, nr B, poz. 66 i z dnia 7 października 2016 r., I CSK 628/15, wyroki Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 2013 r., I CSK 78/13, z dnia 11 stycznia 2008 r., II CSK 288/06, wszystkie dostępne w internetowych publikatorach).

O ile więc co do zasady należy zgodzić się z Sądem Okręgowym co do tego, że wniesienie pozwu stanowi czynność zmierzającą bezpośrednio w celu dochodzenia roszczenia i jako taka przerywa ona zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k.c. bieg przedawnienia roszczenia, to jednak wytoczenie tego powództwa musi nastąpić przez legitymowany podmiot. W związku z powyższym wniesienie pozwu przez podmiot nieposiadający legitymacji procesowej czynnej, bez wątpienia skutku w postaci przerwania biegu przedawnienia nie wywiera i to niezależnie od stanu świadomości podmiotu uprawnionego.

Kwalifikując umowy zawarte przez strony jako umowy sprzedaży, w których powód występował jako przedsiębiorca realizujący zobowiązanie w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, należy jednocześnie uznać, że do roszczeń powoda znajdzie zastosowanie 2-letni termin przedawnienia, wynikający z art. 554 k.c..

Ponieważ wymagalność poszczególnych roszczeń (...) Sp. z o.o. w stosunku do Szpitala (...) przypadała na okres od 2 września 2011r. do 22 sierpnia 2012r. oznacza to, że ulegały one przedawnieniu w okresie od 2 września 2013r. do 22 sierpnia 2014r. I jakkolwiek błędne było stanowisko Sądu Okręgowego co do tego, że wytoczenie powództwa przez (...) S.A. w dniu 20 listopada 2012r. doprowadziło do przerwania biegu przedawnienia roszczenia powoda, to jednak należy uznać, że czynnością która przerwała bieg przedawnienia co do części roszczeń, było wystąpienie przez (...) Sp. z o.o. z wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej w dniu 25 czerwca 2014r.. Żadna ze stron nie przedstawiła przy tym innego materiału dowodowego, aniżeli wniosek załączony do akt niniejszej sprawy na kartach 350-353, z którego wynikałyby odmienne okoliczności odnośnie daty wpłynięcia tego wniosku, tudzież daty odbycia posiedzenia pojednawczego. Okoliczność złożenie wniosku z dnia 25 czerwca 2014r. nie była sporna między stronami, a powyższą datę należy uznać za miarodajną do określenia daty przerwania biegu przedawnienia.

Trzeba jednocześnie wskazać, że uchwale z dnia 28 czerwca 2006 r. (III CZP 42/06, OSNC 2007, Nr 4, poz. 54) Sąd Najwyższy przesądził, że zawezwanie do próby ugodowej przerywa bieg terminu zasiedzenia na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 k.c. (por także wyrok Sądu Najwyższego z 3 czerwca 1964 r., II CR 675/63, OSNCP 1965, Nr 2, poz. 34).

Skutek powyższy dotyczy jednak wyłącznie roszczeń wymienionych we wniosku o zawezwanie do próby ugodowej (k. 350). W odniesieniu do pozostałych kwot dochodzonych pozwem trzeba zaś uznać, że uległy one przedawnieniu, a powództwo winno być z tego powodu oddalone. Przerwanie biegu przedawnienia następuje bowiem co do zasady jedynie w odniesieniu do roszczeń, które zostały określone w zawezwaniu do próby ugodowej, tak co do przedmiotu żądania, jak i wysokości, tj. w granicach wskazanych we wniosku. Zasada ta ma zastosowanie w sytuacji, gdy wnioskodawcy przysługują wierzytelności wynikające z różnych stosunków prawnych, np. z wielu faktur wystawionych przez wierzyciela, a zawezwanie do próby ugodowej nie precyzuje jakie roszczenia składają się na kwotę wierzytelności wskazaną we wniosku. W takiej sytuacji do przerwania biegu przedawnienia nie dojdzie, skoro na podstawie treści zawezwania nie można ustalić, z jakimi konkretnie roszczeniami występuje wnioskodawca (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 sierpnia 2006 r., V CSK 238/06). Podobny pogląd został też wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 25 lipca 2017 r. (I ACa 627/16) oraz w wyroku z dnia 27 października 2017r. (I ACa 1157/17), w którym stwierdzono, że zawezwanie do próby ugodowej przerywa bieg terminu przedawnienia na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 k.c., ale jedynie co do wierzytelności w zawezwaniu tym precyzyjnie określonej zarówno co do przedmiotu, jak i jej wysokości.

Zaznaczyć przy tym należy, że nie było przeszkód, ażeby wierzyciel swoim wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej objął także pozostałe roszczenia, przerywając w ten sposób bieg ich przedawnienia. Ponieważ nie uczynił tego, zgłoszony zarzut przedawnienia jest w tym zakresie skuteczny i obejmuje roszczenia o zapłatę kwoty 161 799,50 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot 1 215,63 zł od dnia 2011-09-03 do dnia zapłaty, 2 432,72 zł od dnia 2011-09-04 do dnia zapłaty , 434,42 zł od dnia 2011-09-04 do dnia zapłaty, 3 435,97 zł od dnia 2011-07-27 do dnia zapłaty, 1 667,35 zł od dnia 2011-09-07 do dnia zapłaty, 1 667,35 zł od dnia 2011-09-13 do dnia zapłaty, 2 606,48 zł od dnia 2011-09-13 do dnia zapłaty, 347,53 zł od dnia 2011-09-13 do dnia zapłaty, 2 432,72 zł od dnia 2011-09-17 do dnia zapłaty, 347,53 zł od dnia 2011-09-17 do dnia zapłaty, 2 085,19 zł od dnia 2011-09-26 do dnia zapłaty, 38,51 zł od dnia 2011-09-27 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2011-09-30 do dnia zapłaty, 1 910,91 zł od dnia 2011-10-03 do dnia zapłaty, 3 598,63 zł od dnia 2011-08-24 do dnia zapłaty, 93,74 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 13,78 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 77,20 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 13,78 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 82,72 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 11,03 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 77,20 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 11,03 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 66,17 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 3 382,73 zł od dnia 2011-10-04 do dnia zapłaty, 2 151,36 zł od dnia 2011-10-06 do dnia zapłaty, 268,92 zł od dnia 2011-10-06 do dnia zapłaty, 1 745,37 zł od dnia 2011-10-06 do dnia zapłaty, 2 778,84 zł od dnia 2011-10-09 do dnia zapłaty, 672,30 zł od dnia 2011-10-09 do dnia zapłaty, 2 018,26 zł od dnia 2011-10-11 do dnia zapłaty, 2 958,12 zł od dnia 2011-10-12 do dnia zapłaty, 3 382,73 zł od dnia 2011-10-12 do dnia zapłaty, 2 689,20 zł od dnia 2011-10-22 do dnia zapłaty, 1 745,37 zł od dnia 2011-10-23 do dnia zapłaty, 2 241,00 zł od dnia 2011-10-29 do dnia zapłaty, 2 154,71 zł od dnia 2011-10-30 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2011-10-31 do dnia zapłaty, 3 936,00 zł od dnia 2011-10-31 do dnia zapłaty, 761,94 zł od dnia 2011-11-01 do dnia zapłaty, 2 016,90 zł od dnia 2011-11.01 do dnia zapłaty, 3 841,63 zł od dnia 2011-11-03 do dnia zapłaty, 3 109,84 zł od dnia 2011-11-06 do dnia zapłaty, 1 993,61 zł od dnia 2011-11-16 do dnia zapłaty, 5 468,04 zł od dnia 2011-11-20 do dnia zapłaty, 627,48 zł od dnia 2011-11-20 do dnia zapłaty, 2 154,71 zł od dnia 2011-11-26 do dnia zapłaty, 2 241,00 zł od dnia 2011-11-27 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2011-11-30 do dnia zapłaty, 2 868,48 zł od dnia 2011-12-01 do dnia zapłaty, 717,12 zł od dnia 2011-12-01 do dnia zapłaty, 3 732,75 zł od dnia 2011-12-04 do dnia zapłaty, 2 420,28 zł od dnia 2011-12-10 do dnia zapłaty, 2 047,27 zł od dnia 2011-12-11 do dnia zapłaty, 2 599,56 zł od dnia 2011-12-18 do dnia zapłaty, 717,12 zł od dnia 2011-12-18 do dnia zapłaty, 2 061,72 zł od dnia 2011-12-24 do dnia zapłaty, 1 765,91 zł od dnia 2011-12-31 do dnia zapłaty, 564,73 zł od dnia 2011-12-31 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2011-12-31 do dnia zapłaty, 3 837,09 zł od dnia 2011-11-25 do dnia zapłaty, 2 976,05 zł od dnia 2012-01-08 do dnia zapłaty, 672,30 zł od dnia 2012-01-09 do dnia zapłaty, 2 133,43 zł od dnia 2012-01-11 do dnia zapłaty, 3 698,21 zł od dnia 2012-01-15 do dnia zapłaty, 231,77 zł od dnia 2012-01-17 do dnia zapłaty, 2 787,80 zł od dnia 2012-01-21 do dnia zapłaty, 663,34 zł od dnia 2012-01-21 do dnia zapłaty, 1 792,80 zł od dnia 2012-01-28 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2012-01-30 do dnia zapłaty, 3 002,02 zł od dnia 2012-02-01 do dnia zapłaty, 3 721,92 zł od dnia 2012-02.01 do dnia zapłaty, 761,94 zł od dnia 2012-02-04 do dnia zapłaty, 3 092,58 zł od dnia 2012-02-04 do dnia zapłaty, 439,24 zł od dnia 2012-02-12 do dnia zapłaty, 2 465,10 zł od dnia 2012-02-12 do dnia zapłaty, 2 836,94 zł od dnia 2012-02-13 do dnia zapłaty, 2 330,64 zł od dnia 2012-02-19 do dnia zapłaty, 1 882,44 zł od dnia 2012-02-25 do dnia zapłaty, 806,76 zł od dnia 2012-02-25 do dnia zapłaty, 2 312,71 zł od dnia 2012-03-14 do dnia zapłaty, 1 134,00 zł od dnia 2012-03-14 do dnia zapłaty, 3 856,15 zł od dnia 2012-02-03 do dnia zapłaty, 1 846,58 zł od dnia 2012-03-14 do dnia zapłaty, 627,48 zł od dnia 2012-03-14 do dnia zapłaty, 3 246,29 zł od dnia 2012-03-11 do dnia zapłaty.

Oddaleniu podlegało także powództwo o zapłatę dalszych odsetek ustawowych od kwoty 4 411,33 zł naliczonej tytułem skapitalizowanych na dzień zapłaty odsetek z tytułu opóźnień w zapłacie faktur VAT od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Roszczenie o odsetki jako świadczenie o charakterze akcesoryjnym, zależne jest bowiem od istnienia i rozmiaru roszczenia głównego. Skoro zatem roszczenie główne uległo przedawnieniu, to brak jest podstaw do zasądzenia odsetek ustawowych od tej kwoty.

W pozostałym zakresie zarzuty apelacji odnoszące się do zastosowania i wykładni przez Sąd Okręgowy przepisów prawa materialnego nie zasługiwały na uwzględnienie.

Rozbudowana argumentacja, na podstawie której sformułowane zostały zarzuty dotyczące naruszenia art. 58 § 1 i 2 k.c., art. 54 ust. 5 u.d.l., art. 65 § 1 i 2 k.c., art. 353 ¹ k.c. i art. 356 § 1 i 2 k.c. opierała się na twierdzeniu skarżącego, że spółka (...) zapłaciła dług Szpitala (...) w W., a uczyniła to w związku z wykonaniem umowy, jaka łączyła ją z (...) Sp. z o.o., przy czym cel tej umowy był niezgodny z prawem, bo sprzeczny z art. 54 ust. 5 u.d.l., zmierzający do obrotu długami placówki medycznej.

W tym kontekście Sąd Okręgowy trafnie wskazał na nieważność umów poręczenia i gwarancji, jako sprzecznych z art. 54 ust. 5 ustawy o działalności leczniczej, wobec czego argumentacja pozwanego musi być uznana za chybioną. Zapłata przez spółkę (...) na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. nie mogła bowiem skutkować wygaśnięciem zobowiązania po stronie pozwanego, a wbrew stanowisku skarżącego nie zachodziła sytuacja określona w art. 356 § 2 k.c., zgodnie z którym jeżeli wierzytelność pieniężna jest wymagalna, wierzyciel nie może odmówić przyjęcia świadczenia od osoby trzeciej, chociażby działała bez wiedzy dłużnika.

Dla porządku należy przypomnieć, podzielaną przez Sąd Apelacyjny wypowiedź Sądu Najwyższego, zawartą w uzasadnieniu wyroku z dnia 3 marca 2017 r. (I CSK 255/16), odnośnie pojęcia „czynności prawnej mającej na celu zmianę wierzyciela samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej”, użytego w art. 54 ust. 5 u.d.l., a wcześniej - od 22 grudnia 2010 r. – w art. 53 ust. 6 i 7 ustawy z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (j.t. Dz.U.2007.89 ze zm), z której wynika pogląd o jego szerokim znaczeniu: objęciu nim nie tylko czynności prawnych bezpośrednio prowadzących do zmiany wierzyciela, lecz wszelkich czynności prawnych, których skutkiem, choćby tylko pośrednim, w łańcuchu wywołanych zdarzeń prawnych, jest zmiana wierzyciela; a więc o objęciu pojęciem czynności prawnej mającej na celu zmianę wierzyciela samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, oprócz przelewu, także: m.in. indosu wekslowego, faktoringu, poręczenia oraz gwarancji. Podkreśla się, że zamiarem ustawodawcy było, podyktowane względami ochrony zdrowia ograniczenie, powodującego dodatkowe koszty publicznych zakładów opieki zdrowotnej - a nawet zagrażającego ich likwidacją, komercyjnego obrotu wierzytelnościami przysługującymi w stosunku do tych zakładów, czyli innymi słowy ograniczenie handlu tzw. „wierzytelnościami szpitalnymi” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2016 r., III CSK 245/15 i cytowane w nim orzeczenia oraz wyroki Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 2016 r., V CSK 462/15, i 6 maja 2016 r., I CSK 371/15).

O ile kwestia ważności umów zawartych przez(...) i (...) została rozstrzygnięta i przesądzona po myśli skarżącego w sprawie z powództwa spółki (...) S.A. (sygn. akt IV C 460/13), to jednak wbrew stanowisku skarżącego, nieważność tych umów nie skutkowała wygaśnięciem zobowiązania Szpitala (...) względem (...) Sp. z o.o..

Jeżeli bowiem (...) S.A. dokonał zapłaty w wykonaniu nieważnej czynności prawnej, to ma roszczenie wobec wierzyciela pozwanego Szpitala o zwrot nienależnego świadczenia, dopuszczalne co do zasady nawet w razie świadczenia przy świadomości braku obowiązku zapłaty (art. 411 pkt 1 k.c.), w związku z czym nie może być mowy o zaspokojeniu wierzyciela, a co za tym idzie, nie dochodzi także do zwolnienia z długu pozwanego.

Ponadto, spółka (...) S.A., spełniając świadczenie na podstawie takiej nieważnej umowy, nie mogła wstąpić w prawa zaspokojonego wierzyciela w rozumieniu art. 518 k.c. skoro art. 54 ust. 5 u.d.l. wyłącza także subrogacyjne (art. 518 k.c.) nabycie wierzytelności bez zgody organu tworzącego. Świadczenie dokonane bez podstawy prawnej (w wykonaniu nieważnej umowy) podlega zwrotowi i nie prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2016 r., III CSK 245/15, LEX nr 2077542 i z dnia 13 stycznia 2016 r., II CSK 379/15 oraz wyroki Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2016 r., VI ACa 905/15, LEX nr 2188849 i z dnia 21 czerwca 2017 r., VI ACa 392/16, LEX nr 2394844).

W tym kontekście należy także powołać stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 marca 2018r. (V ACa 1144/17 LEX nr 2502589), w którym stwierdzono, że zastosowanie art. 356 § 2 k.c. należy uznać za wyłączone na podstawie art. 54 ust. 5 i 6 u.d.l. w odniesieniu do zapłaty przez osobę trzecią na rzecz wierzyciela zakładu opieki zdrowotnej, uiszczonej w związku z jakąkolwiek czynnością prawną mającą na celu zmianę wierzyciela zakładu opieki zdrowotnej, dokonaną bez wymaganej zgody podmiotu tworzącego. Na odnotowanie w tym kontekście zasługuje także wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 stycznia 2018r. (VI ACa 430/16 LEX nr 2477341), w którym stwierdzono, że przepisy art. 356 § 2 k.c. i art. 518 § 1 pkt 1 k.c. mają tę wspólną cechę, że celem świadczenia osoby trzeciej ma być zwolnienie dłużnika z długu. W granicach zasady swobody umów (art. 353 ¹ k.c.) strony stosunku prawnego innego niż umowa kredytowa, mogą tak ukształtować swoje stosunki, że zapłata kwoty rekompensaty będzie realizacją własnego zobowiązania, a nie będzie działaniem w celu zwolnienia z zobowiązania kredytobiorcy.

Skoro więc nie budziło wątpliwości, że celem świadczenia ze strony (...) S.A. nie było zwolnienie z długu pozwanego Szpitala lecz rozliczenie innego stosunku prawnego, nie może być mowy o zastosowaniu art. 356 § 2 k.c. ze skutkiem dla pozwanego.

Powód (...), dochodząc należności za dostarczone pozwanemu produkty lecznicze, za które pozwany nie zapłacił umówionej ceny, choć w świetle art. 535 § 1 k.c. (605 k.c.) jest do tego zobowiązany, wykazał zasadność swego roszczenia, a stanowisko pozwanego zmierza jedynie do uniknięcia zrealizowania obciążającego go obowiązku zapłaty za dostarczone mu przez (...) sp. z o.o. artykuły medyczne.

Powyższe stanowisko było już wielokrotnie wyrażane przez Sąd Apelacyjny w Warszawie.

Tytułem przykładu można powołać wyrok z dnia 15 marca 2018r. (V ACa 1144/17 LEX nr 2502589), w którym jednoznacznie stwierdzono, że zastosowanie art. 356 § 2 k.c. należy uznać za wyłączone na podstawie art. 54 ust. 5 i 6 u.d.l. w odniesieniu do zapłaty przez osobę trzecią na rzecz wierzyciela zakładu opieki zdrowotnej, uiszczonej w związku z jakąkolwiek czynnością prawną mającą na celu zmianę wierzyciela zakładu opieki zdrowotnej, dokonaną bez wymaganej zgody podmiotu tworzącego.

Należy wskazać, że powoływana przez skarżącego informacja o dokonanej zapłacie, pochodząca od spółki (...) S.A., nie była równoznaczna ze zwolnieniem z długu, podobnie jak zawarte w porozumieniu (...) S.A. i (...) Sp. z o.o. zrzeczenie się odsetek , zważywszy, że chodziło o odsetki za innych okres, aniżeli dochodzone niniejszym pozwem.

Niesłuszny jest także zarzut naruszenia przez Sąd Okręgowy art. 5 k.c., gdyż strona umowy, domagając się od kontrahenta spełnienia świadczenia z umowy wzajemnej w sytuacji, gdy sama spełniła już swoje świadczenie na jego rzecz w sposób oczywisty nie nadużywa swojego prawa podmiotowego (tak Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 11 stycznia 2018r. V ACa 1020/17).

W rezultacie apelacja pozwanego okazała się jedynie częściowo uzasadniona, prowadząc do zmiany wyroku w oparciu o art. 386 § 1 k.p.c. i oddalenia powództwa co do przedawnionej części roszczeń, zaś w pozostałym zakresie jako bezzasadna podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach procesu za obie instancje Sąd Apelacyjny rozstrzygnął w oparciu o art. 100 k.p.c., uwzględniając proporcje, w jakich każda ze stron uległa przeciwnikowi.

Sąd Apelacyjny nie znalazł przy tym szczególnych okoliczności, które przemawiałyby za zastosowaniem w stosunku do pozwanego dobrodziejstwa wynikającego z art. 102 k.p.c. Trudna sytuacja służby zdrowia jest faktem powszechnie znanym, a sprawy przeciwko szpitalom o zapłatę są powszechne. Tym niemniej indywidualne rozstrzygnięcia podejmowane w oparciu o przepis art. 102 k.p.c., nie mogą zastępować rozwiązań systemowych, które prowadziłyby do poprawy kondycji finansowej służby zdrowia. Zbyt liberalne podejście do tego przepisu powodowałoby faktyczne przerzucenie ciężaru finansowania służby zdrowia na prywatne podmioty gospodarcze, które prawidłowo wywiązują się z przyjętych na siebie zobowiązań, ponosząc koszty tej działalności.

Dodatkowo należy mieć na uwadze, że apelujący w oparciu o uzasadnienie zaskarżonego wyroku miał możliwość zweryfikowania swojego stanowiska w przedmiocie zasadności przedstawianej w toku procesu argumentacji, zaś podejmując decyzję o kwestionowaniu niekorzystnego dla siebie wyroku Sądu Okręgowego powinien był uwzględnić konieczność ponoszenia związanych z tym konsekwencji procesowych wynikających z przegrania sprawy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 2014 r., V CZ 40/14, Legalis nr 1067207).

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych należało zasądzić od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie kwotę 8 043,70 zł tytułem proporcjonalnie określonej części opłaty sądowej od apelacji, od uiszczenia której pozwany był zwolniony.

Katarzyna Polańska- Farion Katarzyna Jakubowska-Pogorzelska Agnieszka Wachowicz-Mazur